Z dziejów szpitala św. Adama….
Szpital usytuowany przy ówczesnej ulicy Dolnej (obecnie Szpitalna) otwarto w roku 1851. Powstał staraniem Zofii z Branickich Potockiej, w następstwie trwającego od 1843 roku remontu i adaptacji dawnych magazynów wojskowych. Szpital przyjął nazwę św. Adama – od imienia jedynego syna fundatorki. Pierwszym „dyrektorem” szpitala został dr Melchior Dowgiałło. Po jego śmierci, w bitwie pod Jurkowicami (niósł pomoc rannym powstańcom) w październiku 1863 roku, szefem szpitala został dr Władysław Roth. W tym czasie szpital dysponował 20 – 25 łóżek. Po śmierci dr Rotha, w maju 1905 roku, szefem placówki został dr Leon Karbownicki, który tę funkcję sprawował do 1929 roku. W 1899 roku pracę w szpitalu podjęły siostry zakonne szarytki.
Na początku XX wieku zwiększyła się liczba chorych, którzy chętniej zgłaszali się na leczenie szpitalne. Od października 1929 roku dyrektorem szpitala został dr Stefan Niewirowicz, pracujący w Staszowie już od 1903 roku. Był dobrym organizatorem, uznanym fachowcem. Zasłynął jako prekursor idei wymiany doświadczeń między lekarzami praktykami. Pod jego kierownictwem szpital w międzywojniu, a takżew czasie okupacji pracował zupełnie poprawnie. Na przełomie 1944 i 1945 roku szpital ewakuowano do pałacu Moszyńskich w Łoniowie, skąd powrócił w połowie stycznia 1945 roku. Dzięki postawie dr Niewirowicza i sióstr zakonnych udało się uratować znaczną część majątku szpitalnego. Na szczęście szpital niewiele ucierpiał w wyniku działań wojennych. Pod koniec 1945 przystąpiono do rozbudowy szpitala powiększając jego bazę łóżkową do 60 łóżek. W połowie 1950 roku po odejściu Niewirowicza, stanowisko dyrektora powierzono dr Kazimierzowi Ryzińskiemu. Kolejnym dyrektorem szpitala był w latach 1955 – 1963 dr Stefan Kośmider – równocześnie ordynator Oddziału Chirurgii. W tym czasie funkcjonowały już oddziały chirurgiczno – położniczo- zabiegowy, dziecięcy i wewnętrzny. Łącznie szpital posiadał 90 łóżkową bazę leczniczą. W latach 1963 – 1972 dyrektorem szpitala był dr Ryszard Żelazowski. Szpital (noszący wówczas nazwę Piotra Ściegiennego – od roku 1955) nadal się rozbudowywał. W roku 1966 rozpoczęto w nim remont kapitalny, który zakończono w roku 1969. Dzięki niemu baza łóżkowa wzrosła do 140. Łącznie z funkcjonującym od roku 1962, 80 łóżkowym oddziałem chorób płuc w Rytwianach wynosiła więc 220 łóżek. Kiedy w roku 1972 zaczęły funkcjonować ZOZ-y, w Staszowie powstał jako jeden z pierwszych, funkcję dyrektora powierzono dr Stefanowi Grosickiemu. Szpital wszedł w skład ZOZ-u a dr Żelazowski z dniem 30 września 1972 roku przestał w tej sytuacji pełnić funkcje dyrektora.
I tak oto nadszedł rok 1975 – zakończono, rozpoczętą w połowie 1971 roku, budowę nowego- obecnego budynku szpitala. Budynek Szpitala został przekazany do użytku w kwietniu 1975 roku. W kwietniu 1995 uroczyście obchodzono 20-lecie funkcjonowania szpitala rejonowego. Z tej okazji nadano szpitalowi imię Stefana Niewirowicza. Od 1998 roku szpital jest samodzielną jednostką i funkcjonuje pod nazwą:
SAMODZIELNY PUBLICZNY ZESPÓŁ ZAKŁADÓW OPIEKI ZDROWOTNEJ W STASZOWIE
