08/04/2025
Nie mów: " Takie czasy"
Miała 14 lat. Zbyt wcześnie powiedziała „dość”. Zbyt wcześnie uznała, że nie ma już siły. Zbyt wcześnie uwierzyła, że nie zasługuje na życie.
✅Dlaczego?
✅Bo inni uznali, że można. Można wyśmiewać. Można szydzić. Można poniżać, obrażać, obgadywać. Można napisać komentarz, który pali jak żrący kwas. Można rzucić słowo, które tnie głębiej niż nóż. Można ją wykluczyć, zignorować, wymazać z istnienia.
✅A przecież nikt nie rodzi się z nienawiścią. Dzieci uczą się od dorosłych – w domach, szkołach, na ulicy, w Internecie. Widzą, jak dorośli rozmawiają o innych. Jak przeklinają, gardzą, pogardzają. Jak mówią o „innych” – tych, co inaczej myślą, wyglądają, czują. Widzą, że złość to sposób na siłę, a pogarda – na bycie ważnym.
✅A potem przenoszą to do szkoły. Na przerwy. Do grup na Messengerze. Na TikToka. I ranią. Bo widzieli, że można. Bo nikt nie powiedział „stop”. Bo nikt nie nauczył, że słowo może zabić.
✅Dziewczyna, która się zabiła, nie była „słaba”. Była wrażliwa. Miała dość. Zabrakło jej jednej iskierki nadziei, jednego dorosłego, który naprawdę by słuchał. Zabrakło świata, w którym empatia byłaby ważniejsza niż lajki, a wsparcie – silniejsze niż szydera.
✅Nie mówmy: „Takie czasy”. To nie czasy, to my – dorośli – tworzymy świat, w którym dzieci dorastają. I to my ponosimy odpowiedzialność za to, jak bardzo ten świat boli.
✅Zacznijmy od siebie. Od słów, które wypowiadamy. Od komentarzy, które piszemy. Od żartów, które opowiadamy. Od tego, jak mówimy o innych – przy dzieciach, między sobą, w sieci.
Bo od dorosłych przykład idzie.🫵🫵
Pozdrawiam,Agnieszka Stąpor