Prywatna Praktyka Psychologiczna. Mediacje. Adriana Hajdas

10/09/2025

Rozmawiam w gabinecie z dziećmi. Żadne nie cieszy się z nowego roku szkolnego. Skarżą się na nauczyciela, na naukę, która absorbuje, a nie przynosi oczekiwanych efektów, a przede wszystkim skarżą się na rówieśników.
Z niepokojem czytam o młodych chłopcach, kryjących się pod kamizelkami SZON. Zajęli się moralnością dziewcząt. Podobni im, piętnują rowieśników w szkole.
Pracując ponad 30 lat z rodzinami, dotykamy problemu dawania sobie prawa do poniżania, do przemocy względem innych.
Rodzice, którzy nie potrafią stawiać granic,
nie wymagają,
chronią przed odpowiedzialnością, ingerując w ten sposób w stanowczość i kompetencje nauczycieli,
spełniają wszystkie niemal oczekiwania dzieci, nie ucząc, że nagroda i przyjemność mogą być odroczone,
rodzice, którzy zabierają dzieciom ich pomysłowość, aktywność i twórczość,
często w sposób niezamierzony, nie nauczą dzieci szacunku do innych.
Chłopcy w kamizelkach SZON, to chłopcy, których nie nauczono mądrego i atrakcyjnego dla siebie gospodarowania czasem, chłopcy bez radości, bez zainteresowań. Mają teraz swoje 5 minut na bycie "strażnikiem moralności", bycie , w swoim poczuciu, ważnym. To chłopcy, którzy nie znają życia poza swoim miejscem. Nie mieli okazji nauczyć się, rozmawiać, że świat jest różnorodny, kolorowy, a przez to atrakcyjny.
Jeśli chcesz kogoś zmienić, zmieniaj dobrem, bo nagroda ma większą moc.
W gabinecie terapeutycznym pracuję z ofiarami przemocowych rówieśników. Zaledwie kilka razy, w przeciągu ponad 30 lat mojej pracy zawodowej, zgłosili się rodzice przemocowych dzieci, zmartwieni ich zachowaniem. Byli to kilkunastolatkowie. Czasami terapia przynosiła pozytywne efekty, a czasami było zbyt późno...
Żadna skrajność w wychowaniu nie jest dobra - ani nadmierny rygor, ani nadopiekuńczość. Tak wychowując, wypuszczamy w świat dzieci, które w sytuacjach społecznych sobie nie radzą, są słabsze. I wtedy szukają siły pozornej, bo nikt nie chce być gorszy. Zakładają, tak jak teraz, kamizelki...
Coś, co później nazywają żartem, odbiera radość, spokój, a nieraz życie zbyt wielu...

fot.własna

08/09/2025

Dzień dobry, do dnia 14 września mogę być poza zasięgiem. Zainteresowane osoby proszę o kontakt przez fb lub WhatsApp.
Do usłyszenia i do zobaczenia,
Adriana Hajdas

01/09/2025

- Źle spałem - powiedział - Miałem ciężki sen. Śniło mi się, że byłem nieprzygotowany z polskiego.
A swoją ostatnią szkołę ukończył wiele lat temu... ; )

1 września, jak co roku i jak zawsze za szybko, nastał.
Wszystkim, którzy związani są z edukacją, życzę by może nie była to zbyt prosta i łatwa droga, bo trwać będzie 10 miesięcy, a wtedy zakrawałaby na nudę, ale by była to droga ciekawa. Bądźcie zmobilizowani i przede wszystkim dbajcie o siebie i siebie nawzajem. NIKOGO I NICZEGO NIE NISZCZCIE. Nie po to żyjecie. Uczcie się, bawcie, dbajcie o relacje i rozwijajcie pasje. Bądźcie mądrzy, radośni i szczęśliwi. To Wasze życiowe prawo i zadanie. Kiedyś nadejdzie taki czas, kiedy nie będziecie pamiętali, jakie "wtedy" dostawaliście oceny i co mieliście w "tej" klasie na świadectwie z polskiego, ale prawdopodobnie nie zapomnicie, jak wam się do "tej" szkoły chodziło. Nie niszczcie! Bądźcie ciekawi siebie, wiedzy i świata : )
Adriana Hajdas

31/08/2025

😊 zapraszamy 😊

24/08/2025

HISTORIA PODARTEJ SKARPETKI

Weszła do pokoju syna. Wyjechali z dziewczyną na wakacje. Zabrała rzeczy do prania. Kiedy, już wysuszone, sortowała skarpetki, jedna była podarta. Jej.

I się zaplątała:
- Po co je brałam… Będzie Jej może głupio, że zauważyłam…
- Udam, że nie wyprałam… Ale co powiem – że tylko tych?
Pytała męża.
- Zostaw. – mówił – Oddaj takie, jakie ma.
- Eee… głupio jakoś…
Zdecydowała, że da swoje – bardzo podobne i nie nowe, a Jej schowa w swojej szafie. Bo gdyby się zorientowała i upomniała o swoje, powie, że pomyliła. I odda. A wtedy już niech dzieje się, co chce…

Przyjechali. Ona się spakowała i na drugi dzień wyjechała. Słowem nie pisnęła.
Pisnął syn:
- Powiedziała, że ukradłaś jej skarpetki : ) Te zostawiła, bo to nie jej.
- Nie ukradłam! – i wyjaśniła.
- Ukradłaś z premedytacją, bo przemyślałaś to i wiedziałaś, co robisz.
Słyszała, jak ze śmiechem przez telefon o tym rozmawiali.
- Powiedziała, że jest dumna ze swoich skarpetek.
- To oddaj Jej te i daj Jej też moje. Na dowód, że nie ukradłam.

A potem jeszcze, w gronie kilku osób, dowiedziała się, że potargane skarpetki i nawet majtki mają sens : )

NIECH CI SIĘ NIE WYDAJE, że wiesz lepiej, że masz rację. Nie naprawiaj nawet małej cząstki niezbyt ważnego świata bez wiedzy, że to za zgodą tych, których to dotyczy. Wyluzuj mamo, żono, dziewczyno – bo to chyba piękniejszej ; ) płci częściej dotyczy (choć oczywiście może się mylę).

W Japonii znana jest sztuka kintsugi (dosł. łączenia złotem). Japończycy naprawiają w ten sposób potłuczone wartościowe przedmioty i takie, które mają dla nich szczególne znaczenie, łącząc je laką z dodatkiem sproszkowanego złota, srebra, platyny, rzadziej miedzi lub brązu. Przedmioty takie zyskują na wartości, zyskują „duszę”.

Może nie zaceruje skarpetki, może nie sklei złotem, ale jest z niej dumna ; ) A mama postanowiła sobie to zapamiętać...

06/07/2025

Wakacyjne turnusy TUS 😊
Szczegóły 📞 533444039

27/06/2025

Bardzo dziękuję za inspirujące, bardzo aktywne spotkanie, a wypracowane na warsztacie "ściągi" niech będą dla Rodziców dobrymi i skutecznymi przypominajkami 😉

24/06/2025

Przeczytaj uważnie i zapamiętaj!

03/06/2025

ZAPRASZAM
na warsztat psychologiczny, który ma być inspiracją do bycia uważnym rodzicem, uważnym rozmówcą.

Będzie praktycznie, swobodnie.
Zabierz wygodny strój i poduszkę do siedzenia.

Za chwilę zaczną się wakacje i okazji do rozmów, do bycia z dzieckiem będzie więcej.
Warto wiedzieć więcej. Warto być uważnym rodzicem, by dobrze odrobić dwumiesięczną lekcję, a na przełomie sierpnia i września pozytywnie zdać egzamin z bycia Rodzicem Rozmawiającym.

Do zobaczenia : )

Drodzy Rodzice, zapraszamy tuż przed wakacjami na ostatnie spotkanie w ramach Klubu Rodzica, które poprowadzi Prywatna Praktyka Psychologiczna. Mediacje. Adriana Hajdas 🙂 Poruszymy ważne tematy dla rodziców dzieci w każdym wieku - jak rozmawiać z dzieckiem, żeby chciało słuchać, bez krzyku. Jak radzić sobie w konflikcie i zapanować nad emocjami.

26.06.2025, godz. 17.30

Zajęcia finansowane ze środków Pomocy Społecznej w Toszku

27/05/2025

mama

Nie ma znaczenia, z kim rozmawiam – dzieckiem, czy dorosłym – mama w opowieści pojawia się zawsze. Tato też. Obecni w życiu czy nie, zawsze są ważni. Nasze historie nie istnieją bez mamy, bez taty. Dlatego tak ważna jest rodzicielska, partnerska relacja. Wychowuj, towarzysz dziecku i dbaj o siebie / o was – o swoich przyjaciół, swoje pasje, ulubione aktywności. Nie żyj życiem dziecka. Prowadź je takimi drogami, by kiedyś wybierając swoje, po których iść będzie dorosłymi już stopami, było spokojne o rodziców, o to, że i oni znajdą swoje kolejne, dobre ścieżki.

Całus mamy działa przeciwbólowo.
W jej utuleniu zasypia się najbezpieczniej.
Mamo, ja się z tobą ożenię.
Mojej mamy nie znam. Tęsknię za nią.
Nigdy nie będę jak moja mama.
Mama kojarzy mi się z łagodnością.
Codziennie wpadam do niej na kawę.
Mama zabrała mi ojca.
Moja mama piła i myślała, że tego nie widzimy.
Mama dawała mi zawsze dużo. Nawet chyba więcej niż mogła.
Nie potrafimy ze sobą rozmawiać. Potrafimy tylko krzyczeć na siebie.

Jakkolwiek przychodzi układać zdania, zawsze są pełne emocji.

Najpierw trzymasz dziecko przy piersi, potem za rączkę, potem jesteś krok za nim. Aż przychodzi czas, kiedy ono jest dalej niż sięgasz wzrokiem. I wtedy nie śpisz w nocy, nasłuchujesz, ale z czasem się przyzwyczajasz. Najpierw każdej nocy, a z czasem co kilka dni, tygodni, miesięcy wraca. Wtedy odcinasz kupony swojego macierzyństwa – czy dzwoni, czy pisze, czy pyta jak się czujesz, co robisz, czy potrzebujesz pomocy… I zaczynacie rozumieć, że patrzycie obydwoje już z perspektywy dorosłych, z silnym doświadczeniem bycia dzieckiem i mamą. Patrz na to dziecko z zaciekawieniem. Ucz się od niego nowych czasów. Pozwól swojej mamie wciąż być młodą. Uczcie się nowej relacji. Obserwujcie swoją wciąż rosnącą dojrzałość, swoje życiowe wybory. Słuchajcie swojej muzyki i nie przestawajcie rozmawiać.
Macierzyństwo i bycie dzieckiem to niekończące się drogi. Dziecko pójdzie tymi, które mu pokazujesz.

17/05/2025

Apelujemy o wypracowanie procedury ochrony dziecka przed wtórną wiktymizacją w przypadku uruchomienia mechanizmu Child Alert! 🚨

Chcemy zaznaczyć, że doceniamy sprawne i pełne determinacji zaangażowanie policji oraz innych służb. W tegotygodniowym przypadku poskutkowało to szybkim odnalezieniem dziewczynki.

Jesteśmy jednak głęboko zaniepokojeni medialnymi doniesieniami, w których dziennikarze powołują się na informacje uzyskane od przedstawicieli policji. W skutek materiałów publikowanych przez media, na dziewczynkę i jej rodzinę wylała się fala hejtu, a przecież w tej sytuacji to dziecko jest osobą poszkodowaną.

W żadnym wypadku nie można wrzawy medialnej tłumaczyć interesem społecznym i edukacją publiczną. Edukację należy prowadzić w taki sposób, by nie wiązała się z wtórną krzywdą żadnego dziecka.

Dlatego apelujemy o wypracowanie rozwiązań lepiej chroniących dzieci w przypadku uruchamiania procedury Child Alert i wysłaliśmy w tej sprawie pismo do Komendanta Głównego Policji. Jesteśmy w gotowości, by wesprzeć takie działania.

Apelujemy także do mediów, by w konstruowaniu przekazów zawsze brali pod uwagę dobro danego dziecka.

13/05/2025

- Nie mogę wszystkiego robić tak jak chce mama. Nie potrafię. Nawet jeśli się staram i tak mi się nie udaje. I wtedy słyszę krytykę.

Nie możesz wszystkiego robić tak, jak chce mama. Nie powinnaś. Nie jesteś swoją mamą.

Czas, by twoja mama też to zobaczyła.

Jeśli będziesz wszystko robiła tak jak chce mama, nie będziesz wiedziała, czego chcesz ty. Dowiesz się, co robisz nie tak i być może nie zauważysz, że to „inaczej” jest twoim zasobem i odróżnia cię od mamy i być może wyróżnia pośród innych. A być inną nie znaczy być gorszą. Najczęściej zachowujemy się, robimy różne rzeczy nie lepiej lub gorzej, tylko inaczej. Po prostu. Kiedy postawisz zdrowe, bezpieczne dla siebie granice, paradoksalnie pomoże to mamie żyć jej własnym, a nie twoim życiem. Często to długi proces, czasami powolny, ale nie rezygnuj. Żyj swoim życiem. Sobie i innym pokaż, jaka jesteś.

Twoja mama też nie robiła wszystkiego tak, jak chciała jej mama.