28/07/2025
Moment opuszczenia ośrodka leczenia uzależnień lub zakończenie terapii niestacjonarnej to nie meta, lecz start. Trzeźwienie potrzebuje struktury, wsparcia i realistycznych decyzji. Plan na pierwsze tygodnie i miesiące działa jak poręcz na schodach: stabilizuje, porządkuje myśli, pomaga odzyskać sprawczość. Warto spisać cele, kroki i granice, a następnie regularnie je przeglądać z terapeutą, psychologiem lub zaufaną osobą. Jasny plan redukuje chaos, a konsekwencja buduje zaufanie do samego siebie.
1. Relacje z bliskimi z uważnością na granice
Naprawa więzi jest ważna, ale nie za wszelką cenę. Pierwszeństwo ma bezpieczeństwo trzeźwości. Odbudowa zaufania wymaga czasu, powtarzalnych działań i gotowości do wysłuchania tego, co trudne. Zacznij od przeprosin i nazwania szkód bez usprawiedliwień. Ustal granice kontaktu, szczególnie jeśli w relacjach pojawiały się współuzależnienie, przemoc lub manipulacja. Bliscy mają prawo do złości i nieufności, a ty masz prawo chronić proces zdrowienia.
2. Droga zawodowa jako filar stabilizacji
Praca daje rytm dnia, sens i poczucie wartości, ale nie może być nowym nałogiem. Jeśli wracasz na dawną ścieżkę, zaplanuj bezpieczny rozruch i wsparcie zespołu. Jeśli szukasz nowego kierunku, skorzystaj z pomocy doradcy zawodowego, który pomoże ocenić kompetencje, obciążenia i realne możliwości. Krótkoterminowe cele finansowe i edukacyjne budują momentum, a elastyczność chroni przed perfekcjonizmem prowadzącym do nawrotu.
3. Finanse i długi pod kontrolą
Długi nie znikają od unikania, znikają od planu. Sporządź listę zobowiązań, sprawdź odsetki, priorytety i minimalne spłaty. Ułóż harmonogram adekwatny do dochodów, zabezpiecz podstawowe potrzeby i fundusz awaryjny. Rozważ negocjacje z wierzycielami, konsolidację lub wsparcie doradców finansowych. Każda wykonana rata to konkretne wzmocnienie poczucia sprawczości, a przejrzystość buduje wiarygodność w oczach bliskich.
4. Miejsce zamieszkania bez wyzwalaczy
Środowisko ma znaczenie. Wybierz lokalizację i towarzystwo, które wspiera trzeźwość. Unikaj miejsc, osób i sytuacji kojarzonych z używaniem. Jeśli to możliwe, zamieszkaj tam, gdzie możesz liczyć na spokój, stabilizację i dostęp do grup wsparcia. Zadbaj o rytuały dnia, sen, ruch i posiłki. To proste elementy, które składają się na odporność psychiczną.
5. Bez wstydu, z odpowiedzialnością
Uzależnienie jest chorobą, a podjęcie leczenia to akt odwagi. Wstyd izoluje i karmi nawroty, odpowiedzialność leczy. Mów o zdrowieniu tyle, ile potrzebujesz i z kim chcesz. Przekuj historię w siłę, ale nie pomijaj szkód. Przyjmij konsekwencje, napraw skutki swoich działań, ucz się na błędach. Trzeźwienie to proces, w którym każdego dnia budujesz nową wersję siebie.
6. Terapia pogłębiona i praca u źródeł
Kontynuuj wsparcie po wyjściu z ośrodka, najlepiej w formie terapii pogłębionej. Trzeźwość utrzymuje się łatwiej, gdy rozumiemy, od czego miała nas chronić substancja lub zachowanie. Warto wrócić do historii własnego życia, także do dzieciństwa, by bezpiecznie przyjrzeć się zranieniom, wstydowi, osamotnieniu, nadmiernej odpowiedzialności czy doświadczeniom przemocy. Terapeuta pomoże nazwać mechanizmy obronne, pracować z traumą, schematami relacyjnymi i regulacją emocji. Regularne sesje, grupy wsparcia, mentoring w programach rozwojowych oraz psychoedukacja tworzą sieć bezpieczeństwa, w której możesz ćwiczyć nowe reakcje, prosić o pomoc i zauważać wczesne sygnały zagrożenia.
Powyższe zagadnienia są częścią mojej pracy z osobami będącymi w trakcie terapii, ale również takimi, którzy już ją ukończyli.
Działania realizuję w ramach projektu pn. "Punkt Konsultacyjny dla Osób Uzależnionych – Kompleksowe Wsparcie Reintegracyjne", który jest współfinansowany z budżetu Województwa Lubuskiego - Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej w Zielonej Górze.