Neurologopeda Anita Kaźmierowicz-Gutowska

12/07/2025

Czy siedząc na szkoleniu lub na zebraniu w pracy, podpierasz brodę ręką? A może gryziesz w skupieniu drewniany ołówek? Czy Twoje dziecko w trakcie zabawy wysuwa do przodu lub boku żuchwę? A może widzisz, jak zaciska zęby lub słyszysz w nocy zgrzytanie?
Jeżeli na któreś z tych pytań odpowiedziałeś /odpowiedziałaś twierdząco, to ten post jest dla Ciebie.
Będzie o tej dolnej szczęce, którą my logopedzi nazywamy ŻUCHWĄ! Zastanawiałeś/zastanawiałaś się kiedyś, jak często jest ona w ruchu?!
Gdy jemy, połykamy ślinę, ziewamy, kaszlemy, mówimy...
Normalnie tytan pracy! I jak każdy pracownik, potrzebuje czasem weekendu, musi odpocząć!
Mówimy wtedy o pozycji spoczynkowej żuchwy!
Co to znaczy? I kiedy ta żuchwa odpoczywa? Bo weekendu to ona niestety nie ma!
No właśnie wtedy, kiedy nie jemy, nie przełykamy śliny, nie ziewamy, nie kaszlemy, nie mówimy...
Żuchwa jest częścią układu stomatognatycznego, a jeżeli jest częścią czegoś, to znaczy, że współdziała, pracuje z innymi strukturami, a jej praca wpływa na nie, tak jak i one wpływają na nią.
Ale co to za struktury zapytasz? To między innymi zęby wraz z przyzębiem, stawy skroniowo-żuchwowe, tkanki i narządy jamy ustnej, twarzy, szyi i obręczy barkowej. Gdy źle pracuje żuchwa, źle będzie pracować też jej współpracownik.
Musimy zadbać więc o żuchwę. Prawidłowa jej pozycja - statyczna pozycja żuchwy wymaga oddychania przez nos, kontaktu górnej i dolnej wargi (bez napięcia), prawidłowej pozycji języka (język na podniebieniu), szpary spoczynkowej (odległość między powierzchniami żującymi zębów górnych i dolnych wynosi zazwyczaj od 2 do 4 mm), równowagi mięśni przywodzących i odwodzących, wysuwających i cofających żuchwę.
Jeżeli zaciskamy zęby, zgrzytamy, podpieramy często brodę, wysuwamy lub cofamy nadmiernie żuchwę, to zaburzamy funkcjonowania układu ruchowego narządu żucia (URNŻ). Napięcie rodzi napięcie. Żuchwa nie ma czasu odpocząć. Konsekwencje mogą być różne, np. wady zgryzu, starte zęby, wady artykulacyjne, bóle głowy, problemy z SSŻ, problemy z głosem.
Dlatego tak ważne jest dbanie o odpoczynek żuchwy.
Parafunkcjom mówimy NIE! Daj wolne swojej żuchwie - nie podpieraj brody, nie obgryzaj paznokci, nie wysuwaj jej dla zabawy, staraj się nie stresować (😂 ), zgłoś się do fizjoterapeuty stomatologicznego/fizjoterapeuty/dentysty/ortodonty/psychologa.
Zgłoś się do LOGOPEDY!

07/07/2025

Zapraszam na bezpłatne konsultację w ramach akcji PRZEDSZKOLAK GADA. Umawiać można się telefonicznie lub przesłać wiadomość, tel.691273026

30/06/2025

14/06/2025

Wdech i wydech...w sam raz na sobotę...

Zainspirowana postem New Breathe Order wrzucam grafikę przypominającą: wdech i wydech obiema dziurkami ma nam zapewnić balans i równowagę 🙏
Ale jeśli czujecie, że potrzebujecie dziś trochę więcej relaksu możecie wypróbować ćwiczenie z metody Butejko.pl 💚👃

👃Zatkaj prawą dziurkę
👃Oddychaj powoli, spokojnie
👃Wdech i wydech nosem
👃Niech wdechy będą delikatne, poczuj jak powietrze wypełnia nozdrze
👃Postaraj się wydłużać wydechy
👃Poczuj delikatny głód powietrza
👃Wytrzymaj 4minuty
👃Oddychaj
👃 Wdech i wydech

Jeśli potrzebujesz mobilizacji i doładowania, zrób to samo na prawą dziurkę 💪

11/06/2025

I jeszcze do przeczytania

Puk, puk... zgodnie z obietnicą - dzisiaj post o rozwoju psychomotorycznym czterolatka i jego powiązaniach z komunikacją. Tak więc:
Dziecko, które kończy cztery latka powinno już stać na jednej nodze "znacznie" dłużej niż 3-latek. Mianowicie czas ten powinien wynosić ok. 6-8 sekund ;). Tak jak trzylatek wchodził po schodach naprzemiennie, tak czterolatek powinien z nich schodzić (naprzemiennie). Powinien również oderwać nogi od podłoża i przeskoczyć linkę zamieszczoną na wysokości ok. 20cm. Jeśli idzie o sprawność manualną, to należy ją doskonalić podczas ubierania się poprzez np. odpinanie i zapinianie guzików i zamków błyskawicznych, samodzielne jedzenie, czesanie się, ubieranie i rozbieranie, mycie zębów (proponuję doczyszczać). Rysunki czterolatka powinny zawierać kształty kwadratowe, okrągłe i krzyżyki. Czterolatek potrafi ubarwiać świat w swoich wypowiedziach, a jego przemyślenia pełne są subiektywnych i wymyślanych na bieżąco wyjaśnień (w rozumowaniu czterolatka więcej jest jeszcze percepcji niż logiki, co powoduje, że postrzega on świat "na swój sposób"). W zabawie dzieci w tym wieku zaczynają współdziałać z rówieśnikami, uczą się reguł zachowania i rozwijają kompetencje społeczne, choć nadal utrzymuje się egocentryzm. Pomagając rodzicom i dorosłym czterolatek odczuwa już radość i może być zdolny do wykonywania małych "uczynków". Czterolatki podporządkowują się rodzicom, choć lubią "dyskutować" o swoich racjach. Miejsce mamy coraz bardziej wypełnia również tata (szczególnie chłopcy zaczynają odczuwać potrzebę spędzania z nim czasu i wychodzenia z domu). Dzieci czteroletnie używają ok. 1800 słów, znacznie więcej rozumieją. Popełniają nadal błędy w odmianie wyrazów, nie zawsze poprawnie budują zdania, mają trudności z wypowiadaniem się w odpowiednim czasie i nie mówią jeszcze poprawnie wszystkich głosek (nie wymagajmy, by wymawiały głoski sz, ż, cz, dż, r). Wkraczają w wiek pytań o przyczynę ("Dlaczego?") i sposób ("Jak?").
Czterolatki uwielbiają opowiadać "swoje" lub zasłyszane dowcipy dorosłym oraz śmieją się z nich nie zawsze rozumiejąc sens lub nie zdając sobie sprawy, że opowiadają je błędnie. Przykład:
- Przychodzi baba w ciąży do lekarza. Lekarz pyta:
- Co pani dolega? - A ona odpowiada:
- Tak sobie zaszłam... ;)
To wersja oryginalna, którą czterolatek opowiedział dokładnie tak samo, z tym że jego zakończenie brzmiało:
- Tak sobie przyszłam...
Jeśli możecie się podzielić żartami Waszych pociech - proszę o to w komentarzach!!!
Regina

11/06/2025

Do przeczytania

Co potrafi trzylatek i jaki to ma związek z rozwojem mowy? Proszę bardzo:
Trzyletnie dziecko potrafi już chodzić po murkach, ponieważ jego zmysł równowagi jest na tyle sprawny, że opanował np. umiejętność naprzemiennego WCHODZENIA po schodach oraz krótkiego stania (ok. 1-2 s.) na jednej nodze. Wiąże się z tym pewna sekwencyjność i ciągłość ruchów oraz zmiana pozycji ciała i naprzemienność. Przekładając to na rozwój językowy - dziecko trzyletnie buduje już ZDANIA, łącząc ze sobą wyrazy i dostrzegając między nimi związki logiczne. Oczywiście towarzyszą temu liczne zjawiska językowe (uproszczenia, przestawki, opuszczenia sylab i głosek) oraz niedoskonała jeszcze fleksja i składnia (nie zawsze prawidłowy szyk zdania). Obserwując ZABAWĘ trzylatka można zauważyć, że coraz sprawniej buduje przestrzenne konstrukcje z klocków, nie ograniczając się już tylko do "wieży", dopasowuje klocki do różnych kształtów otworów (tzw, "sortery"), łapie dużą piłkę (oczywiście nie za każdym razem ;) ), coraz dłużej skupia swoją uwagę na interesujących go zajęciach (ok. 15-20 minut). Równolegle z rozwojem sprawności motorycznej (dużej ) oraz manualnej usprawnia się umiejętność RYSOWANIA - trzylatek zazwyczaj potrafi namalować koło, rysuje kreski pionowe i poziome oraz bazgroli, gdy mu się na to pozwoli (nie miejcie co do tego wątpliwości, że należy pozwolić, wyznaczając do tego odpowiedni "teren"). Coraz sprawniej działają funkcje SŁUCHOWE, dziecko rozpoznaje i nazywa coraz więcej dźwięków z otoczenia, ale również dźwięków mowy. Analiza i synteza słuchowa i WZROKOWA, związana bezpośrednio z manipulacją zabawkami i różnorodnym materiałem dostępnym dla dziecka (czym więcej, tym lepiej) jest doskonałym podłożem i podwaliną kształtowania mowy. Dlatego różnorodność, ilość i jakość przedmiotów, które proponujemy dziecku do zabawy ma kluczowe znaczenie dla jego harmonijnego rozwoju. Chcąc, aby nasze pociechy wzrastały i dojrzewały prawidłowo pamiętajmy, że ROZWÓJ należy postrzegać CAŁOŚCIOWO, jako wypadkową wielu czynników, z których KONTAKTY SPOŁECZNE i przebywanie z rówieśnikami jest równie ważne jak SEN, ODŻYWIANIE czy NAUKA.
Jeśli trzyletnie dziecko przejawia trudności w zakresie wyżej wymienionych umiejętności, należy zastanowić się nad ewentualnością konsultacji ze specjalistą i uzyskania pomocy w zakresie wspierania niedojrzałych jeszcze funkcji i umiejętności.
Czy ta wiedza jest dla Was przydatna? Pytam, bo w kolejnym poście chciałabym skupić się na czterolatkach...
Regina

09/06/2025

04/06/2025

Przeciętny człowiek przełyka ślinę do 2000 razy dziennie. 👀

W proces ten zaangażowanych jest około 100 mięśni twarzy, jamy ustnej, gardła i przełyku.

Jeśli podczas połykania język jest utrzymywany we właściwej pozycji, przykłada do całego podniebienia siłę o wartości około 3 kg.

Oznacza to, że podniebienie może przyjmować obciążenie 6000 kg dziennie!

Zgodnie z prawem Wolffa kości dostosowują się do obciążeń, którym są poddawane.

Dzięki temu ma to ogromny wpływ na ich kształt.

Dlatego właściwy sposób połykania jest tak ważny...

Jak prawidłowo przełykać ślinę?

Najpierw upewnij się, że twoje zęby trzonowe (tylne zęby) są w kontakcie.

Następnie zbierz ślinę za pomocą czubka języka i naciśnij językiem na podniebienie, przemieszczając ją w stronę gardła.

Twoje policzki lub usta nie powinny się poruszać.

Jeśli sprawdzisz swoją technikę połykania w lustrze, jedyną rzeczą, którą powinieneś zobaczyć w ruchu, jest skurcz mięśni na szyi poniżej żuchwy.

Ten typ połykania powinien zacząć wykształcać się u dziecka już około 18 miesiąca życia.

Jeśli masz jakieś pytania dotyczące tej techniki, możesz je zadać w komentarzach. 🙂🌸

30/05/2025

04/04/2025

Sama prawda!

Czasem bycie rodzicem oznacza robienie rzeczy, które nie są popularne. Mówienie „nie”, kiedy dziecko oczekuje „tak”. Stawianie granic, choć wiesz, że za chwilę usłyszysz: „Już cię nie lubię!”. To nie porażka – to ważny element wychowania. Granice to nie chłód ani dystans. To forma opieki, która daje dziecku poczucie bezpieczeństwa, a Tobie – rolę przewodnika.

Stawianie granic dziecku to często niewdzięczna rola. Nie jesteśmy wtedy tymi fajnymi, uśmiechniętymi „kumplami” z reklam. Jesteśmy tymi, którzy mówią „nie możesz”, „poczekaj”, „teraz nie” – a dziecko reaguje frustracją, złością, czasem nawet krzykiem: „Już cię nie kocham!”.

Ale wiecie co? Ta delikatna frustracja – choć trudna – jest potrzebna. To moment, w którym dziecko uczy się świata. Ograniczenia to mapa rzeczywistości, bez której trudno funkcjonować. Jak pisze Daniel Siegel w książce „The Whole-Brain Child” – to właśnie w tych emocjonalnych zderzeniach rozwija się mózg dziecka.

Przykład?

Przedszkolak: „Chcę jeszcze bajkę! Jeszcze jedną! Teraz!”
A Ty: „Wiem, że bardzo chcesz. I wiem, że to trudne, ale teraz czas spać. Bajka będzie jutro.”
I potem awantura, płacz, dramat…
Ale za tym wszystkim stoi jasny komunikat: „Możesz czuć złość, ale są zasady. I ja tu jestem, by Cię przez to przeprowadzić.”

Nastolatek: „Wszyscy mogą wracać po 23, tylko ja nie!”
A Ty: „Rozumiem, że to frustrujące. Ale twoje granice to nie kara – to troska. Pogadamy, może z czasem się zmienią. Ale dziś zostają takie.”
Cisza. Przewracanie oczami. Atmosfera grobowa.
Ale Ty wiesz, że to, co robisz, to długofalowa inwestycja. Jak piszą Faber i Mazlish – najpierw relacja, potem zasady. Ale jedne bez drugich nie działają.

Stawianie granic nie oznacza braku miłości. To jej inna forma – mniej wygodna, ale bardziej trwała.

A jeśli czasem usłyszysz: „Już cię nie kocham” – przypomnij sobie, że dzieci często w ten sposób testują granice, a nie miłość. Twoja rola to nie zawsze być lubianym, ale zawsze być obecnym, przewodzącym i bezpiecznym dorosłym. Bo właśnie wtedy najbardziej Cię potrzebują.

Czy pamiętacie sytuację, w której postawienie granicy wywołało silną reakcję u dziecka… a potem okazało się, że to było potrzebne?