Psychoterapia Szczecin Marzena Pilecka

27/07/2025

CO NAPRAWDĘ LECZY W PSYCHOTERAPII?

To fundamentalne pytanie i warto znać naukowe podstawy odpowiedzi na nie!

Leczy nie sama metoda – ale terapeuta.

🔍 Badania APA (Norcross & Lambert, 2019) jasno pokazują, że relacja terapeutyczna jest jednym z najsilniejszych czynników zmiany.
To nie tylko „dodatek” – to główna dźwignia skuteczności terapii.

📊 Nawet jeśli dwóch terapeutów stosuje tę samą metodę, ich efekty mogą być bardzo różne. Dlaczego? Bo kluczowe znaczenie ma jakość relacji, styl pracy i osobowość terapeuty (Kiesler, 1966; Castonguay & Hill, 2017).

🧠 Zamiast upraszczać i oceniać całe nurty, zapytać:

👉 Jak ten konkretny nurt uczy budowania relacji?
👉 Czy przygotowuje terapeutę do przymierza terapeutycznego?
👉 Czy praca relacją to jego standard?

✅ Rzetelna rozmowa o skuteczności terapii zaczyna się nie od pytania: "Jaka metoda?", ale od pytania:

"Jak pracuje terapeuta i co wnosi do relacji terapeutycznej?"

Foto: inspiracja internet

27/07/2025

17/07/2025

Kiedy proszę, byś mnie wysłuchał, a ty dajesz mi rady, to nie robisz tego o co cię prosiłem. Kiedy proszę, byś mnie wysłuchał, a ty zaczynasz mi tłumaczyć, dlaczego nie powinienem się tak czuć, ranisz moje uczucia. Kiedy proszę, byś mnie wysłuchał, a ty starasz się rozwiązywać moje problemy, czuję, że mnie zawiodłeś. Wszystko, czego chcę, to byś mnie wysłuchał. Nic nie mów, nic nie rób – po prostu usłysz mnie.
Ralph Roughton
fot. Alexis B

09/07/2025

📣 Przemoc domowa nie ma jednej twarzy.

Przemoc domowa nie wygląda zawsze tak samo. Nie ma „konkretnego” adresu, stylu życia czy statusu. Może się zdarzyć wszędzie, także tam, gdzie na pierwszy rzut oka wszystko wygląda idealnie.

Nie musi być alkoholu, krzyków na klatce ani interwencji policji. Czasem przemoc to cisza. Kontrola. Upokorzenia za zamkniętymi drzwiami. Zdarza się w rodzinach, które „dobrze się prezentują”, są wykształcone, mają stabilną pracę.

Wiele osób wciąż myśli, że przemoc dotyczy tylko „konkretnych środowisk”. To nieprawda. To przekonanie sprawia, że cierpiący nie są słyszani. Że boją się mówić. Że nikt im nie wierzy.

🧩 Przemoc psychiczna, fizyczna, ekonomiczna, seksualna czy zaniedbanie może dotknąć każdego – niezależnie od metrażu mieszkania, marki samochodu czy wykształcenia.

Dlatego tak ważne jest, żeby nie patrzeć stereotypami. Nie oceniać. Nie zakładać, że „u nich to niemożliwe”.

Zamiast tego: słuchajmy. Dostrzegajmy. Reagujmy.

📞 Numer telefonu Pogotowia "Niebieska Linia": 800 120 002 (czynny całodobowo)

📨 Poradnia e-mailowa: niebieskalinia@niebieskalinia.info

💬 Napisz do nas: https://niebieskalinia.info/kontakt/czat/

04/07/2025

***
(...) bo najciężej jest ruszyć. Nie dojść, ale ruszyć. Dać ten pierwszy krok.
Bo ten pierwszy krok nie jest krokiem nóg, lecz serca.
To serce najpierw rusza, a dopiero nogi za nim zaczynają iść.
A na to nie tylko trzeba siły, ale i przeznaczenia, żeby przemóc serce i powiedzieć, to ruszam"

Życzymy Wam wszystkim udanego wejścia sercem w 2025 rok.

Fragment tekstu: Wiesław Myśliwski, "Widnokrąg"
Zdjęcie: Iman Arya

26/06/2025

„Terapeuci lubią powtarzać: „Jeśli przed czymś uciekasz, to przy tym właśnie powinieneś się zatrzymać. Trzeba wreszcie dostrzec to, czego staramy się nie widzieć”. Wolimy tego nie słuchać. Wolimy wieść życie wiecznych uciekinierów, nie zdając sobie sprawy, że uciekamy od własnych uczuć i tego, co je wzbudza. Nie wykorzystujemy okazji, żeby doświadczyć różnicy pomiędzy tym, kim naprawdę jesteśmy, a tym, za kogo staramy się uchodzić. Jeśli mamy przestać uciekać przed samymi sobą, potrzebujemy kogoś, kto nam pomoże spokojnie usiąść i będzie przy nas, kiedy zwali się na nas ciężar naszych emocji. To, czego w pojedynkę nie bylibyśmy w stanie znieść, okazuje się do wytrzymania, gdy nie jesteśmy sami.”

Jon Frederickson „Kłamstwa którymi żyjemy”
fot Charis Gegelman

29/05/2025

„Człowiek nie jest tym, co posiada, ale tym, czym może stać się. W psychoterapii najważniejsze jest to, że człowiek może się zmieniać, niezależnie od tego, w jakim punkcie życia się znajduje. Kiedy zaczynamy rozumieć, że nasze ograniczenia nie są ostateczne, że nie musimy być niewolnikami naszych przeszłych doświadczeń, to zaczynamy kroczyć drogą ku wolności i spełnieniu.”
Viktor E. Frankl
fot. Ricardo Oliveira

19/05/2025

Bezpieczne przywiązanie polega na tym, że dziecko ma taką więź z rodzicem, że ona rzeczywiście mu daje poczucie bezpieczeństwa. I teraz, co niezwykłe, to poczucie bezpieczeństwa w tej relacji zostanie potem zinternalizowane.

Czyli uwewnętrznione?
– Tak jest, to dziecko w rezultacie będzie mieć poczucie, że w ogóle relacje z ludźmi, ze światem są bezpieczne. To jest ten moment, kiedy dziecko zaczyna się interesować rzeczywistością zewnętrzną – ono już może zostawić tego rodzica, bo on jest jakby u niego w środku. Oczywiście nie do końca może go zostawić, on musi być ciągle w interakcji, ale on przestaje być aż tak ważny, to już nie jest tylko diada: ja – rodzic, tylko: „O, tu jest jakiś ciekawy świat". I dziecko zaczyna eksplorować rzeczywistość, czyli dotyka przedmiotów, bawi się zabawkami itd.

Bezpieczne przywiązanie jest tym, co generalnie daje możliwość orientacji do świata, który jawi się jako raczej przyjazny i bezpieczny. I tu jest bardzo ciekawa rzecz, a mianowicie odbyła się dyskusja między naukowcami i terapeutami pracującymi na podstawie teorii przywiązania a Dalajlamą. Oni powiedzieli: „U nas najważniejsze jest bezpieczne przywiązanie, u ciebie odwiązanie. Jak to pogodzić?". I wtedy Dalajlama odparł: „To jest to samo". I dokładnie tak właśnie jest. Bo bezpieczne przywiązanie to jest to, że ja nie muszę siedzieć przy figurze przywiązania, czyli ojcu, matce, a później partnerze, partnerce, ciągle ich pilnować, tylko mogę, bo mam w sobie zaufanie, nadzieję, generalnie poczucie bezpieczeństwa, otworzyć się na świat. I to są właśnie te dzieci, które mogą wyjechać z domu, bez poczucia winy odseparować się od rodziców. Powiedzieć: „Wiesz, ten twój pomysł jest super, ale ja go nie chcę".

Cezary Żechowski, psychiatra i psychoterapeuta
fot. Antonio Dicaterina

05/04/2025

"Gdy ludzie rozpoczynają terapię, wnoszą nieświadome oczekiwania, że będą traktowani tak, jak byli traktowani wcześniej.
Jedno z najważniejszych zadań terapeuty polega na odrzucaniu tych negatywnych oczekiwań cierpliwie, z życzliwością i pasją. Życzliwość wyciąga dywan spod stóp obron, które nabyliśmy chroniąc się przed uczuciami porzucenia i odrzucenia. "
Luis Cozolino w "The neuroscience of human relationships".

02/04/2025

MENTALIZACJA
jako jedna z kilku zdolności tzw mózgu społecznego (czyli systemów mózgowych odpowiadających za nasze wykonanie w sytuacjach społecznych) ⬇️

Ogólnie rzecz ujmując, mentalizacja to trzy grupy procesów. Aby mentalizować, należy:
1) umieć wykorzystać własny stan psychiczny jako wskaźnik stanu psychicznego innej osoby; 2) intepretować informacje generowane przez sieci neuronowe symulujące stany psychiczne innych ludzi
oraz 3) podejmować „wysiłek badacza", aby rozumieć motywy innych osób, zakładając, że „one doświadczają świata inaczej niż ja".

Mamy tu trzy źródła informacji: własny stan, symulacja zachowań społecznych i analiza odrębności psychiki innej osoby. Nasz mózg musi te informacje aktywnie integrować, porównywać, weryfikować hipotezy jak w dobrym kryminale i na dodatek robić to szybko, ponieważ, nie oszukujmy się (nomen omen), osoba siedząca po drugiej stronie stolika jest wyposażona przez ewolucję w umiejętność... oszustwa taktycznego. Oszustwo taktyczne to umiejętność stwarzania pozorów i ukrywania swojego faktycznego celu.

Anna Widman-Drzewiecka, Jacek Gierus
Oswajanie autyzmu, s. 113
Biała Plama

Komentarz: osoby neuroatypowe rozwinąwszy się w zakresie rozumienia i poznania społecznego mogą być świetnymi psychologami, terapeutami - ich wewnętrzna motywacja i praca w tym obszarze tworzy wyjątkowe efekty.

Grafika: https://pin.it/7sYRq6hPR

01/04/2025

Wyjście z niezintegrowanego stanu umysłu zaczyna się od autorefleksji. Co cię doprowadziło do utraty kontroli? Dlaczego ta sytuacja tak cię zdenerwowała? Po czym mogłeś rozpoznać, że coś cię poruszyło? Czy zrobiłeś sobie przerwę, gdy poczułeś, że wchodzisz w ten stan? Czy potrafiłeś poradzić sobie z chaosem wewnętrznym lub usztywnieniem? Wypicie szklanki wody, rozciągnięcie się, spacer na świeżym powietrzu lub chociażby przejście z pokoju do pokoju mogą pomóc ci wyjść ze stanu nadmiernego pobudzenia lub zamknięcia się w sobie.
Naturalnie niewiele możesz zrobić, gdy już wejdziesz w niższy tryb funkcjonowania – oprócz wycofania się z danej sytuacji. Ale kiedy emocje opadną, spróbuj je nazwać. Uświadom sobie, że „wpadłeś w szał” lub wszedłeś na niską drogę przetwarzania, a takie reaktywne stany mają niewiele wspólnego z receptywnością, która umożliwia nawiązywanie głębokich relacji z innymi ludźmi. Lepiej jest oznajmić: „Reaguję teraz automatycznie, potrzebuję krótkiej przerwy” niż doprowadzić do sytuacji, w której zupełnie stracisz kontrolę nad sobą.

Daniel J. Siegel „Burza w mózgu nastolatka. Potencjał okresu dorastania” tłum. Agnieszka Bochenek
fot Anthony Tran

22/03/2025

"Dopóki nie uczynisz nieświadomego - świadomym, będzie ono kierowało Twoim życiem, a Ty będziesz nazywał to przeznaczeniem" -
Carl G. Jung

Zapraszam do kontaktu.
https://www.znanylekarz.pl/marzena-pilecka/psychoterapeuta/szczecin