Psycholog Katarzyna Jurewicz

12/05/2025

09/04/2025

Będzie naukowo ale ciekawie o Spektrum Autyzmu za signal processing Social Signal Processing

MIKROEKSPRESJE MIMICZNE UJAWNIAJĄ UKRYTE EMOCJONALNE WSKAZÓWKI W ZABURZENIACH ZE SPEKTRUM AUTYZMU

Przełomowe badania naukowców z Rutgers University-New Brunswick, opublikowane w recenzowanym czasopiśmie Frontiers in Psychiatry, zmieniają nasze rozumienie komunikacji emocjonalnej osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD).

Badanie kierowane przez prof. Elizabeth Torres wykazało, że osoby z ASD aktywują te same jednostki motoryczne mięśni twarzy co osoby neurotypowe do wyrażania emocji, jednak amplituda tych mikroekspresji jest tak niska, że pozostaje poniżej progu detekcji percepcji wzrokowej człowieka. Ta odkrywcza obserwacja podważa długotrwałe przekonanie o deficycie ekspresji emocjonalnej u osób z ASD.

Wykorzystując innowacyjną metodę kwantyfikacji "mikroekspresji szczytowych" (microexpression spikes), opartą na zaawansowanej analizie statystycznej i modelach dynamiki nieliniowej, badacze śledzili subtelne zmiany ekspresji w 68 punktach referencyjnych twarzy według standaryzowanej siatki OpenFace. Analizując krótkie, 5-6 sekundowe sekwencje wideo zarejestrowane za pomocą standardowych urządzeń mobilnych, naukowcy zidentyfikowali, że amplituda mikroekspresji mimicznych u osób z ASD jest istotnie statystycznie niższa i wykracza poza zakres typowej percepcji neurofizjologicznej.

W badaniu uczestniczyło 126 osób, w tym 55 z niepełnosprawnością słuchową komunikujących się w formie pisemnej. Analiza biostatystyczna wykazała, że rozkład prawdopodobieństwa fluktuacji mikromotorycznych najlepiej opisuje ciągła rodzina funkcji Gamma, co umożliwiło obiektywną klasyfikację fenotypową uczestników.

Implikacje kliniczne tych odkryć są znaczące dla diagnostyki różnicowej i interwencji terapeutycznych. Prof. Torres, jako główny badacz w firmie biotechnologicznej NeuroInversa LLC (spin-off Rutgers University), opracowała zwalidowaną aplikację cyfrową do przesiewowej oceny, diagnostyki i monitorowania zaburzeń neurofunkcjonalnych. Wykorzystanie algorytmów uczenia maszynowego i standardowych systemów akwizycji obrazu umożliwia detekcję subtelnych fluktuacji ekspresji w czasie rzeczywistym, potencjalnie zwiększając efektywność komunikacji interpersonalnej między osobami z ASD a osobami neurotypowymi.

Badanie to, finansowane przez Nancy Lurie Marks Family Foundation, prezentuje paradygmat wprowadzający bardziej inkluzywne podejście w neuropsychiatrii, redefiniując hipotezę, że osoby z ASD nie angażują się w komunikację afektywną. Zamiast koncentrować się na deficytach, badacze proponują interwencje wzmacniające neuroplastyczność i adaptację psychospołeczną.

Pomimo ograniczeń metodologicznych, takich jak stosunkowo niewielka próba badawcza, odkrycia te mogą przyczynić się do poprawy jakości życia osób z zaburzeniami neurorozwojowymi, oferując obiektywne biomarkery i narzędzia diagnostyczne oparte na dowodach naukowych.



Na podstawie art w sekcji komentarzy

02/04/2025

16/11/2024

Zwolniło się miejsce na diagnozę spektrum autyzmu i/lub ADHD w grudniu. Dla młodzieży lub dorosłych. Zapraszam :)

05/09/2024

Za I po co te nerwy?

05/08/2024

Monotropizm: Nowe Spojrzenie na Skupienie Uwagi i Jego Konsekwencje

Monotropizm to koncepcja, która zyskuje coraz większe uznanie w badaniach nad autyzmem i ADHD. Teoria ta, rozwinięta przez badaczy autystycznych, takich jak Dinah Murray i Wenn Lawson, skupia się na specyficznym sposobie alokacji uwagi, który charakteryzuje osoby autystyczne. Monotropizm opisuje tendencję do koncentrowania zasobów uwagi na wąskim zakresie zainteresowań, co prowadzi do głębokiego, ale selektywnego zaangażowania w określone aktywności.

Monotropizm został po raz pierwszy zaproponowany w latach 90. przez Dinah Murray i Wenn Lawsona, a jego założenia zostały opublikowane w 2005 roku w artykule współautorskim z Mikiem Lesserem. Teoria ta sugeruje, że różnice w alokacji uwagi, a nie deficyty społeczne, mogą najlepiej wyjaśniać cechy autyzmu. W modelu monotropizmu umysł jest postrzegany jako "system zainteresowań", w którym różne zainteresowania kierują naszą uwagę. W umyśle monotropijnym mniejsza liczba zainteresowań jest aktywna w danym czasie, co przyciąga więcej zasobów przetwarzania i utrudnia radzenie sobie z rzeczami poza bieżącym "tunelem uwagi" [2].

Chociaż monotropizm został pierwotnie sformułowany jako teoria autyzmu, okazało się, że wiele osób z ADHD również identyfikuje się z wieloma aspektami tej koncepcji. Badania sugerują, że zarówno autyzm, jak i ADHD mogą dzielić wspólną podstawę w monotropizmie. Osoby z ADHD, podobnie jak osoby autystyczne, mogą doświadczać trudności w kierowaniu uwagi na zadania, które nie są zgodne z ich bieżącymi zainteresowaniami. Impulsywność i trudności z koncentracją mogą wynikać z tendencji monotropijnej do utraty świadomości rzeczy, gdy tylko uwaga się od nich odwraca [5].

Jednym z kluczowych pojęć związanych z monotropizmem jest "monotropic split", czyli rodzaj traumy uwagi, której doświadczają osoby monotropiczne, regularnie przekraczając swoje zasoby uwagi, aby sprostać wymaganiom świata zaprojektowanego dla osób polytropicznych. Kiedy osoby monotropiczne są zmuszone do funkcjonowania w środowiskach, w których muszą działać jak osoby polytropiczne, ich umysły doświadczają traumy, próbując poświęcić więcej uwagi, niż jest to kognitywnie możliwe. To przeciążenie prowadzi do załamania, wyłączenia, wypalenia i innych problemów zdrowia psychicznego [4].

Wypalenie autystyczne jest stanem, który może trwać miesiące, a nawet lata. Proces regeneracji po wypaleniu obejmuje usunięcie jak największej liczby wymagań i odbudowę energii poprzez działania oparte na zainteresowaniach. Wypalenie to jest wynikiem długotrwałego monotropic split, który prowadzi do chronicznego przeciążenia i traumy uwagi [4].

Monotropizm ma również istotne implikacje dla edukacji. Monotropic learners, czyli uczniowie monotropijni, mogą mieć trudności z koncentracją na tematach, które nie wzbudzają ich wewnętrznej motywacji. Wykorzystanie narzędzi do fidgetingu, rysowania i ruchu może pomóc w utrzymaniu stanu "flow" i poprawić wyniki w nauce. Zachęcanie osób autystycznych do korzystania z monotropic flow state może zwiększyć koncentrację, poprawić wyniki w nauce i uczynić proces nauki bardziej przyjemnym i mniej stresującym [4].

Monotropizm jest dynamiczną koncepcją, która może różnie wpływać na poszczególne osoby w zależności od różnych czynników społecznych, fizycznych i sensorycznych. Osoby autystyczne i z ADHD mogą doświadczać podobnych wyzwań związanych z uwagą i wymaganiami zadaniowymi. Różnice w funkcjonowaniu wykonawczym, takie jak planowanie, organizowanie i realizacja zadań, są powszechne wśród osób neurodywergentnych, w tym osób autystycznych i z ADHD. Monotropizm może pomóc wyjaśnić te różnice i podkreślić znaczenie dostosowania środowiska do indywidualnych potrzeb [5].

Monotropizm jest stosunkowo nową koncepcją, która wymaga dalszych badań. Wstępne wyniki sugerują, że monotropizm jest silnie skorelowany z autyzmem i ADHD, zwłaszcza w połączeniu. Badania nad monotropizmem mogą pomóc w lepszym zrozumieniu neurodywersyfikacji i prowadzić do bardziej skutecznych strategii wsparcia dla osób autystycznych i z ADHD [5].

Monotropizm oferuje nowe spojrzenie na sposób, w jaki osoby autystyczne i z ADHD alokują swoją uwagę. Teoria ta podkreśla, że różnice w alokacji uwagi, a nie deficyty społeczne, mogą najlepiej wyjaśniać cechy autyzmu. Monotropic split, czyli trauma uwagi wynikająca z konieczności dzielenia uwagi na wiele strumieni, jest kluczowym pojęciem związanym z monotropizmem. Wypalenie autystyczne, które jest wynikiem długotrwałego monotropic split, może trwać miesiące, a nawet lata i wymaga czasu na regenerację. Monotropizm ma również istotne implikacje dla edukacji i może pomóc w lepszym zrozumieniu neurodywersyfikacji. Dalsze badania nad monotropizmem mogą prowadzić do bardziej skutecznych strategii wsparcia dla osób autystycznych i z ADHD.

A trans-diagnostic investigation of attention, hyper-focus, and ... https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/27546330241237883

Monotropism: An Emerging Attentional Concept - Sluggish https://www.sluggish.xyz/p/monotropism-an-emerging-attentional

Spring 2024 Round-Up, part 2: Videos and Social Media https://monotropism.org/2024/seasonal-round-up-spring-2024-part-2-videos/

Monotropism, Learning and Flow State - Reframing Autism https://reframingautism.org.au/monotropism-learning-flow-state/

ADHD and Monotropism https://monotropism.org/adhd/

Monotropic split to pojęcie opisujące specyficzny rodzaj traumy uwagi, której doświadczają osoby monotropiczne, regularnie przekraczając swoje zasoby uwagi w celu sprostania wymaganiom życia w świecie zaprojektowanym dla osób nietropicznych (polytropicznych). Termin ten został wprowadzony przez Adkina w 2022 roku i jest ściśle związany z wypaleniem autystycznym.

Osoby monotropiczne koncentrują swoją uwagę bardziej szczegółowo na mniejszej liczbie strumieni uwagi w porównaniu do osób polytropicznych (nieautystycznych). Kiedy są zmuszone do funkcjonowania w środowiskach, w których muszą działać jak osoby polytropiczne, ilość uwagi, którą poświęcają na różne strumienie uwagi, nie zmniejsza się. Zamiast tego, ich umysł doświadcza traumy, próbując poświęcić więcej uwagi, niż jest to kognitywnie możliwe. To właśnie nazywam monotropicznym podziałem. Umysł monotropiczny musi dzielić swoją uwagę i poświęcać więcej energii mentalnej i uwagi, niż ma dostępne, aby przetrwać w danym środowisku i pozostać bezpiecznym.

Kiedy myślimy o osobie autystycznej doświadczającej przeciążenia, myślimy o umyśle monotropijnym, który przyjmuje na siebie więcej, niż jest w stanie przetworzyć, co prowadzi do załamania lub wyłączenia. Dlatego doświadczenie monotropic split jest przyczyną załamania lub wyłączenia. Gdy myślimy o osobie autystycznej, która maskuje, „radzi sobie” i „przeżywa”, co ostatecznie prowadzi do wypalenia lub kryzysu zdrowia psychicznego, myślimy o umyśle monotropijnym zmuszonym do działania w sposób, który traumatyzuje jego zdolności przetwarzania. To właśnie monotropic split powoduje traumę, wypalenie lub kryzys zdrowia psychicznego.

Wypalenie autystyczne zaczyna się od monotropic split przez dłuższy okres czasu. Proces regeneracji po wypaleniu może trwać miesiące, a nawet lata, a zalecanym sposobem działania jest zazwyczaj usunięcie jak największej liczby wymagań i odbudowa energii poprzez działania oparte na zainteresowaniach.

Monotropizm, czyli tendencja do skupiania uwagi na jednym lub kilku wąskich obszarach zainteresowań, jest cechą charakterystyczną wielu osób autystycznych. W przeciwieństwie do osób polytropicznych, które mogą łatwo przełączać się między różnymi zadaniami i strumieniami uwagi, osoby monotropiczne mają trudności z przetwarzaniem wielu bodźców jednocześnie. Kiedy są zmuszone do funkcjonowania w sposób polytropiczny, ich umysły są przeciążone, co prowadzi do monotropic split.

Monotropic split jest zatem formą traumy uwagi, która wynika z konieczności dzielenia uwagi na wiele strumieni, co przekracza kognitywne możliwości osoby monotropicznej. To przeciążenie prowadzi do załamania, wyłączenia, wypalenia i innych problemów zdrowia psychicznego. Proces ten jest szczególnie widoczny u osób autystycznych, które muszą maskować swoje autystyczne cechy, aby dostosować się do oczekiwań społeczeństwa. Maskowanie to wymaga ogromnej ilości energii i uwagi, co prowadzi do chronicznego przeciążenia i wypalenia.

Wypalenie autystyczne jest stanem, który może trwać miesiące, a nawet lata. Osoby doświadczające wypalenia często potrzebują czasu na regenerację, który obejmuje usunięcie jak największej liczby wymagań i odbudowę energii poprzez działania oparte na zainteresowaniach. Wypalenie to jest wynikiem długotrwałego monotropic split, który prowadzi do chronicznego przeciążenia i traumy uwagi.

Aby zrozumieć, jak monotropic split wpływa na osoby autystyczne, warto przyjrzeć się koncepcji monotropizmu. Monotropizm to tendencja do skupiania uwagi na jednym lub kilku wąskich obszarach zainteresowań. Osoby monotropiczne mają trudności z przetwarzaniem wielu bodźców jednocześnie, co sprawia, że są bardziej podatne na przeciążenie uwagi. Kiedy są zmuszone do funkcjonowania w sposób polytropiczny, ich umysły są przeciążone, co prowadzi do monotropic split.

Monotropic split jest zatem formą traumy uwagi, która wynika z konieczności dzielenia uwagi na wiele strumieni, co przekracza kognitywne możliwości osoby monotropicznej. To przeciążenie prowadzi do załamania, wyłączenia, wypalenia i innych problemów zdrowia psychicznego. Proces ten jest szczególnie widoczny u osób autystycznych, które muszą maskować swoje autystyczne cechy, aby dostosować się do oczekiwań społeczeństwa. Maskowanie to wymaga ogromnej ilości energii i uwagi, co prowadzi do chronicznego przeciążenia i wypalenia.

Wypalenie autystyczne jest stanem, który może trwać miesiące, a nawet lata. Osoby doświadczające wypalenia często potrzebują czasu na regenerację, który obejmuje usunięcie jak największej liczby wymagań i odbudowę energii poprzez działania oparte na zainteresowaniach. Wypalenie to jest wynikiem długotrwałego monotropic split, który prowadzi do chronicznego przeciążenia i traumy uwagi.

Aby zrozumieć, jak monotropic split wpływa na osoby autystyczne, warto przyjrzeć się koncepcji monotropizmu. Monotropizm to tendencja do skupiania uwagi na jednym lub kilku wąskich obszarach zainteresowań. Osoby monotropiczne mają trudności z przetwarzaniem wielu bodźców jednocześnie, co sprawia, że są bardziej podatne na przeciążenie uwagi. Kiedy są zmuszone do funkcjonowania w sposób polytropiczny, ich umysły są przeciążone, co prowadzi do monotropic split.

Monotropic split jest zatem formą traumy uwagi, która wynika z konieczności dzielenia uwagi na wiele strumieni, co przekracza kognitywne możliwości osoby monotropicznej. To przeciążenie prowadzi do załamania, wyłączenia, wypalenia i innych problemów zdrowia psychicznego. Proces ten jest szczególnie widoczny u osób autystycznych, które muszą maskować swoje autystyczne cechy, aby dostosować się do oczekiwań społeczeństwa. Maskowanie to wymaga ogromnej ilości energii i uwagi, co prowadzi do chronicznego przeciążenia i wypalenia.

Wypalenie autystyczne jest stanem, który może trwać miesiące, a nawet lata. Osoby doświadczające wypalenia często potrzebują czasu na regenerację, który obejmuje usunięcie jak największej liczby wymagań i odbudowę energii poprzez działania oparte na zainteresowaniach. Wypalenie to jest wynikiem długotrwałego monotropic split, który prowadzi do chronicznego przeciążenia i traumy uwagi.

Aby zrozumieć, jak monotropic split wpływa na osoby autystyczne, warto przyjrzeć się koncepcji monotropizmu. Monotropizm to tendencja do skupiania uwagi na jednym lub kilku wąskich obszarach zainteresowań. Osoby monotropiczne mają trudności z przetwarzaniem wielu bodźców jednocześnie, co sprawia, że są bardziej podatne na przeciążenie uwagi. Kiedy są zmuszone do funkcjonowania w sposób polytropiczny, ich umysły są przeciążone, co prowadzi do monotropic split.

Monotropic split jest zatem formą traumy uwagi, która wynika z konieczności dzielenia uwagi na wiele strumieni, co przekracza kognitywne możliwości osoby monotropicznej. To przeciążenie prowadzi do załamania, wyłączenia, wypalenia i innych problemów zdrowia psychicznego. Proces ten jest szczególnie widoczny u osób autystycznych, które muszą maskować swoje autystyczne cechy, aby dostosować się do oczekiwań społeczeństwa. Maskowanie to wymaga ogromnej ilości energii i uwagi, co prowadzi do chronicznego przeciążenia i wypalenia.

Wypalenie autystyczne jest stanem, który może trwać miesiące, a nawet lata. Osoby doświadczające wypalenia często potrzebują czasu na regenerację, który obejmuje usunięcie jak największej liczby wymagań i odbudowę energii poprzez działania oparte na zainteresowaniach. Wypalenie to jest wynikiem długotrwałego monotropic split, który prowadzi do chronicznego przeciążenia i traumy uwagi.

Aby zrozumieć, jak monotropic split wpływa na osoby autystyczne, warto przyjrzeć się koncepcji monotropizmu. Monotropizm to tendencja do skupiania uwagi na jednym lub kilku wąskich obszarach zainteresowań. Osoby monotropiczne mają trudności z przetwarzaniem wielu bodźców jednocześnie, co sprawia, że są bardziej podatne na przeciążenie uwagi. Kiedy są zmuszone do funkcjonowania w sposób polytropiczny, ich umysły są przeciążone, co prowadzi do monotropic split.

Monotropic split jest zatem formą traumy uwagi, która wynika z konieczności dzielenia uwagi na wiele strumieni, co przekracza kognitywne możliwości osoby monotropicznej. To przeciążenie prowadzi do załamania, wyłączenia, wypalenia i innych problemów zdrowia psychicznego. Proces ten jest szczególnie widoczny u osób autystycznych, które muszą maskować swoje autystyczne cechy, aby dostosować się do oczekiwań społeczeństwa. Maskowanie to wymaga ogromnej ilości energii i uwagi, co prowadzi do chronicznego przeciążenia i wypalenia.

Wypalenie autystyczne jest stanem, który może trwać miesiące, a nawet lata. Osoby doświadczające wypalenia często potrzebują czasu na regenerację, który obejmuje usunięcie jak największej liczby wymagań i odbudowę energii poprzez działania oparte na zainteresowaniach. Wypalenie to jest wynikiem długotrwałego monotropic split, który prowadzi do chronicznego przeciążenia i traumy uwagi.

Aby zrozumieć, jak monotropic split wpływa na osoby autystyczne, warto przyjrzeć się koncepcji monotropizmu. Monotropizm to tendencja do skupiania uwagi na jednym lub kilku wąskich obszarach zainteresowań. Osoby monotropiczne mają trudności z przetwarzaniem wielu bodźców jednocześnie, co sprawia, że są bardziej podatne na przeciążenie uwagi. Kiedy są zmuszone do funkcjonowania w sposób polytropiczny, ich umysły są przeciążone, co prowadzi do monotropic split.

Monotropic split jest zatem formą traumy uwagi, która wynika z konieczności dzielenia uwagi na wiele strumieni, co przekracza kognitywne możliwości osoby monotropicznej. To przeciążenie prowadzi do załamania, wyłączenia, wypalenia i innych problemów zdrowia psychicznego. Proces ten jest szczególnie widoczny u osób autystycznych, które muszą maskować swoje autystyczne cechy, aby dostosować się do oczekiwań społeczeństwa. Maskowanie to wymaga ogromnej ilości energii i uwagi, co prowadzi do chronicznego przeciążenia i wypalenia.

Wypalenie autystyczne jest stanem, który może trwać miesiące, a nawet lata. Osoby doświadczające wypalenia często potrzebują czasu na regenerację, który obejmuje usunięcie jak największej liczby wymagań i odbudowę energii poprzez działania oparte na zainteresowaniach. Wypalenie to jest wynikiem długotrwałego monotropic split, który prowadzi do chronicznego przeciążenia i traumy uwagi.

Aby zrozumieć, jak monotropic split wpływa na osoby autystyczne, warto przyjrzeć się koncepcji monotropizmu. Monotropizm to tendencja do skupiania uwagi na jednym lub kilku wąskich obszarach zainteresowań. Osoby monotropiczne mają trudności z przetwarzaniem wielu bodźców jednocześnie, co sprawia, że są bardziej podatne na przeciążenie uwagi. Kiedy są zmuszone do funkcjonowania w sposób polytropiczny, ich umysły są przeciążone, co prowadzi do monotropic split.

Monotropic split jest zatem formą traumy uwagi, która wynika z konieczności dzielenia uwagi na wiele strumieni, co przekracza kognitywne możliwości osoby monotropicznej. To przeciążenie prowadzi do załamania, wyłączenia, wypalenia i innych problemów zdrowia psychicznego. Proces ten jest szczególnie widoczny u osób autystycznych, które muszą maskować swoje autystyczne cechy, aby dostosować się do oczekiwań społeczeństwa. Maskowanie to wymaga ogromnej ilości energii i uwagi, co prowadzi do chronicznego przeciążenia i wypalenia.

Wypalenie autystyczne jest stanem, który może trwać miesiące, a nawet lata. Osoby doświadczające wypalenia często potrzebują czasu na regenerację, który obejmuje usunięcie jak największej liczby wymagań i odbudowę energii poprzez działania oparte na zainteresowaniach. Wypalenie to jest wynikiem długotrwałego monotropic split, który prowadzi do chronicznego przeciążenia i traumy uwagi.

Sources
[1] Monotropic Split https://stimpunks.org/glossary/monotropic-split/
[2] Monotropic Split https://stimpunks.org/glossary/monotropic-split/

Zainspirowany PIMP MY MIND

05/08/2024

Margaret Mead, jedna z najbardziej znanych antropolożek XX wieku, była znana ze swoich niesztampowych i głębokich spostrzeżeń na temat ludzkiej kultury i cywilizacji. Pewnego razu, podczas wykładu, jeden ze studentów zapytał ją, co uważa za pierwszy znak cywilizacji w kulturze. Student spodziewał się odpowiedzi związanej z narzędziami, takimi jak haczyki na ryby, gliniane garnki czy kamienie do mielenia ziarna. Jednak odpowiedź Mead była zupełnie inna i zaskakująca.

Mead stwierdziła, że pierwszym znakiem cywilizacji w starożytnej kulturze jest kość udowa (femur), która została złamana, a następnie zrosła się. Wyjaśniła, że w królestwie zwierząt, jeśli złamiesz nogę, jesteś skazany na śmierć. Nie możesz uciec przed niebezpieczeństwem, dotrzeć do rzeki, aby się napić, ani polować na jedzenie. Stajesz się łatwym łupem dla drapieżników. Żadne zwierzę nie przeżyje złamanej nogi na tyle długo, aby kość mogła się zrosnąć.

Złamana i zrośnięta kość udowa jest dowodem na to, że ktoś poświęcił czas, aby zostać z osobą, która upadła, opatrzył ranę, przeniósł ją w bezpieczne miejsce i opiekował się nią podczas rekonwalescencji. Mead podkreślała, że pomaganie innym w trudnych chwilach jest początkiem cywilizacji. To właśnie w tym momencie, kiedy ludzie zaczynają troszczyć się o innych, zaczyna się prawdziwa cywilizacja.

To spostrzeżenie Mead jest głębokie i ma szerokie implikacje. Wskazuje na to, że cywilizacja nie zaczyna się od technologii czy narzędzi, ale od empatii, współczucia i troski o innych. Jest to fundamentalne przesłanie, które można zastosować do współczesnego społeczeństwa. W świecie, w którym często dominuje indywidualizm i rywalizacja, przypomnienie o wartości współczucia i pomocy innym jest niezwykle ważne.

Ira Byock, znany lekarz i autor, podsumował to przesłanie, mówiąc: "Jesteśmy najlepsi, kiedy służymy innym. Bądźmy cywilizowani." Byock w swoich pracach często podkreślał znaczenie opieki paliatywnej i troski o drugiego człowieka, co jest zgodne z przesłaniem Mead. Współczesne społeczeństwo może wiele nauczyć się z tych słów, zwłaszcza w kontekście globalnych wyzwań, takich jak pandemia COVID-19, kryzysy humanitarne czy zmiany klimatyczne.

Przykładem takiej postawy jest historia listonosza, który podczas lockdownu przynosił radość ludziom, przebierając się w zabawne kostiumy. W trudnych czasach pandemii, kiedy wiele osób czuło się odizolowanych i przygnębionych, ten gest listonosza był dowodem na to, jak małe akty dobroci i troski mogą mieć ogromny wpływ na społeczeństwo. Przypomina to, że cywilizacja to nie tylko rozwój technologiczny, ale przede wszystkim relacje międzyludzkie i wspólnota.

Margaret Mead, wskazuje, że pierwszym znakiem cywilizacji jest troska o innych. To właśnie empatia, współczucie i gotowość do pomocy innym są fundamentem, na którym budujemy nasze społeczeństwo. Współczesne wyzwania wymagają od nas, abyśmy pamiętali o tych wartościach i starali się je wcielać w życie każdego dnia. Bądźmy cywilizowani, pomagajmy innym i dbajmy o siebie nawzajem.

05/08/2024

Andrzej Kotański, "Wiersze o moim psychiatrze”

23/07/2024

„Nasz umysł nieustannie pochłaniają myśli o tym, co już się zdarzyło i wyobrażenia o tym, co się może wydarzyć, choć naprawdę dzieje się tylko to, co dzieje się teraz.

Pośpiech niszczy przestrzeń, w której moglibyśmy doceniać to, co robimy. Wytwarza własną moc i pęd, które zaczynają nad nami panować.

Ponieważ nie potrafimy przebywać w chwili obecnej, nie umiemy być zadowoleni i stajemy się agresywni.

Pragnienie, by być wszędzie, tylko nie tam, gdzie jesteśmy, by robić wszystko, tylko nie to, co robimy - to niepotrzebna krzątanina, która sprawia, że tracimy równowagę.”

Sakyong Mipham Rinpoche
"Władać swoim światem”
rys. autor poszukiwany

13/05/2024

- Nie smuć się. Tola, to ładne imię.
- Tak myślisz?
- Pewnie. Ja do niedawna myślałem, że mam na imię "nie wolno".
"Mistrz i Małgorzata" autorstwa Michaiła Bułhakowa.

07/05/2024

W badaniu opublikowanym w czasopiśmie "Nature Neuroscience" naukowcy z Uniwersytetu w Bonn w Niemczech zbadali, jak mózg człowieka nawiguje w przestrzeni fizycznej i śledzi położenie innych osób.

W badaniu wzięło udział 15 pacjentów z padaczką, którym wszczepiono elektrody w mózg w celu monitorowania aktywności elektrycznej. Pacjenci chodzili po pustym pokoju i szukali ukrytego miejsca, podczas gdy badacze rejestrowali ich fale mózgowe.

Odkryto, że podczas nawigacji mózg pacjentów wykazywał dwa różne rodzaje aktywności fal mózgowych. Pierwszy rodzaj aktywności był związany z śledzeniem własnego położenia pacjenta, podczas gdy drugi rodzaj aktywności był związany ze śledzeniem położenia innych osób w pokoju.

Naukowcy byli zaskoczeni, że te dwa rodzaje aktywności fal mózgowych były tak podobne do siebie. Sugeruje to, że mózg może wykorzystywać podobne mechanizmy do śledzenia zarówno własnego położenia, jak i położenia innych osób.

Te wyniki mogą mieć potencjalne znaczenie dla zrozumienia zaburzeń nawigacji w takich chorobach jak Parkinsona i Alzheimera. Mogą one również wpłynąć na rozwój przyszłych technologii nawigacyjnych w robotyce i sztucznej inteligencji.

Potencjalne zastosowania

Wyniki tego badania mogą mieć wiele potencjalnych zastosowań. Na przykład:

Zrozumienie zaburzeń nawigacji: Wyniki te mogą pomóc naukowcom zrozumieć, jak zaburzenia nawigacji rozwijają się w chorobach takich jak Parkinsona i Alzheimera. Te informacje mogą następnie zostać wykorzystane do opracowania nowych metod leczenia tych chorób.

Rozwój technologii nawigacyjnych: Wyniki te mogą również pomóc w rozwoju nowych technologii nawigacyjnych dla robotów i sztucznej inteligencji. Na przykład, można je wykorzystać do opracowania robotów, które mogą lepiej nawigować w złożonych środowiskach lub autonomicznych samochodów, które mogą bezpiecznie poruszać się po drogach.

Rozwój gier wideo i wirtualnej rzeczywistości: Wyniki te mogą również pomóc w rozwoju bardziej realistycznych gier wideo i wirtualnych doznań. Na przykład, można je wykorzystać do stworzenia wirtualnych światów, w których gracze mogą poruszać się bardziej naturalnie i intuicyjnie.
Należy zauważyć, że te badania są jeszcze na wczesnym etapie i potrzeba więcej badań, aby w pełni zrozumieć ich implikacje.

Potencjalne zastosowania badań nad nawigacją mózgu

Wyniki badań nad nawigacją mózgu mogą mieć wiele obiecujących zastosowań w różnych dziedzinach, oto kilka przykładów:

Rozwój technologii nawigacyjnych:

Roboty: Zautomatyzowane systemy, które z większą precyzją śledzą swoje położenie i lokalizację innych obiektów w otoczeniu, mogłyby znaleźć zastosowanie w różnych obszarach, takich jak akcje ratunkowe, misje badawcze, a nawet opieka nad ludźmi w domu.

Samochody autonomiczne: Skuteczna nawigacja w złożonych środowiskach jest kluczowa dla przyszłości transportu. Wyniki badań mogą przyczynić się do rozwoju algorytmów, które pozwolą autonomicznym pojazdom lepiej postrzegać otoczenie i podejmować bezpieczne decyzje nawigacyjne.

Ulepszone gry wideo i rzeczywistość wirtualna:

Bardziej wciągające doznania: Zrozumienie, jak mózg śledzi własne położenie i lokalizację innych w przestrzeni fizycznej, może zostać wykorzystane do tworzenia bardziej realistycznych i immersyjnych doświadczeń w rzeczywistości wirtualnej. Może to prowadzić do bardziej angażujących gier, symulacji treningowych, a nawet zastosowań terapeutycznych.

Intuicyjne interfejsy użytkownika: Naśladując wzorce nawigacyjne mózgu, programiści mogliby tworzyć bardziej intuicyjne interfejsy użytkownika dla środowisk wirtualnych i rozszerzonej rzeczywistości, umożliwiając użytkownikom naturalne poruszanie się w tych przestrzeniach.

Oprócz tych konkretnych zastosowań, badania te mają szersze znaczenie dla naszej wiedzy o mózgu i jego procesach poznawczych. Otwierają one drzwi do dalszych badań nad tym, jak postrzegamy i oddziałujemy ze światem otaczającym nas, co może potencjalnie doprowadzić do przełomów w różnych dziedzinach związanych z neurobiologią, psychologią i technologią.

Na podstawie https://neurosciencenews.com/neuroscience-navigation-26037/

Za