Pracownia Psychoedukacji

04/07/2025

A gdybyś chciała zadbać o swoje poczucie własnej wartości to polecamy podjęcie psychoterapii w www.psycholodzy.szczecin.pl

25/06/2025

Agnieszka Jucewicz: Da się uniknąć tych rozczarowań związanych z tęsknotą?
Bartłomiej Dobroczyński: Trzeba się w którymś momencie nauczyć. I powiedzieć sobie: „Nie będzie dokładnie tak, jak myślisz, i nie dostaniesz tego, czego chcesz. Dostaniesz to tylko wtedy, kiedy przestaniesz mieć takie straszliwie oczekiwania”. Wyżyłowana, wypielęgnowana, wyidealizowana tęsknota działa tak, jakby stosować za dużo i bezmyślnie przypraw do jedzenia. Zabija smak tego, co się je, zabija rzeczywistość. Bo cały czas nie jest się tam albo nie jest się z tym, za którym się tęskni.

Więcej, taka tęsknota nie tylko zabija teraźniejszość, ale też przyszłość.

AJ: Jak to?
BD: Powiedzmy, że nie jestem z Kunegundą Sitko, którą kocham od pół roku, tęsknię za nią okropnie, w związku z tym każdej rzeczy, którą robię, towarzyszy myśl: „Ale nie jestem z Kunegundą”. Oglądam film: „Ale nie jestem z Kunegundą”. Idę ulicą: „Ale nie jestem z Kunegundą”. Słucham muzyki: „Ale nie jestem z Kunegundą”. Nie mogę już, więc piję: „Ale nie jestem z Kunegundą”. Cały czas nie jestem z Kunegundą, która urasta w mojej głowie do rangi bóstwa. Po czym po pół roku ona dzwoni, jadę do niej. Okazuje się, że to normalna kobieta, metr sześćdziesiąt, głupia i ograniczona, tak samo jak ja. Nasze głupoty i ograniczenia natychmiast się ze sobą spotykają i po godzinie się nienawidzimy. Co osiągnąłem? Pół roku zmarnowałem na tę tęsknotę. Nic innego w tym czasie nie przeżyłem, a potem w ramach ekstazy pokłóciłem się z nią na śmierć i życie.

U Fredry było takie powiedzenie – znaj proporcjum, mocium panie. Nie mam w sobie nic z tęsknot, nazwijmy je szlachecko-dworkowych, ale jest w tym potworna mądrość: najgorsze w tęsknocie jest zaburzenie proporcji.

Nie ma nic złego w tęsknieniu, tak jak nie ma nic złego w marzeniu, żeby nie wyszło, że jestem niewrażliwym dupkiem, który nie pozwala ludziom przylegać do jęków ich duszy. Można to robić.

AJ: Uff.
BD: Pytanie tylko, na ile wiążę z tym swoje nadzieje, jak dużo od nich uzależniam i jak bardzo się rozczaruję, jeśli te tęsknoty nigdy nie zostaną zaspokojone.

Bartłomiej Dobroczyński w rozmowie z Agnieszką Jucewicz, Wysokie Obcasy Extra 19.06.2020

Obraz: Caspar David Friedrich, Wędrowiec nad morzem mgły | ok. 1817, Hamburger Kunsthalle, Hamburg

15/06/2025

Prawda 👍 każdy jest odpowiedzialny za to co robi i czuje. Każdy może się opiekować swoimi uczuciami i potrzebami 🦄🌺

14/06/2025

Do posłuchania i pomyślenia 🌞

KUP ALBUM "JEST SUPER." na WWW.PREORDER.PLhttp://preorder.pl/muzyka/hip-hop-polska/jest-super-1cdZEUS na Facebooku:https://www.facebook.com/zeuspierwszymilio...

11/06/2025

Przyjaźń to „doświadczenie” ☄️: liminalne, transformujące 😫😓😳🤨😅😘 i transgresyjne. 🚑 Może być różnorodne i zawsze nie-wolne od „cienia”. 🦯🩼🦽

Warte jednak podjęcia i zgłębienia. Trudne do jednoznacznego sklasyfikowania a nawet głęboko raniące choć niektórzy z nas chcieliby to w taki sposób uprościć… ważne aby było indywidualnym doświadczeniem siebie i drugiego.

Tutaj gorzko o przyjaźni Zbigniew Wodecki
..'' Jest taki żart: "Kto jest najlepszym przyjacielem skrzypka? Drugi skrzypek, tylko gorszy". Świetnie pokazuje, że o prawdziwą przyjaźń jest trudno. Wychowałem się na "Trzech muszkieterach' Aleksandra Dumasa, idei "jeden ze wszystkich, wszyscy za jednego". W dzieciństwie miałem dobrych kolegów, wydawało się nam, że bez problemu można oddać życie za przyjaciela. Potem dorosłem i okazało się, że ludzie wcale nie są tacy fajni jak w książkach. Przyjaźń to poważna rzecz, przekonujemy się o tym w ekstremalnych sytuacjach, gdy coś nam się wali, pali, a obok znajduje się ktoś, kto bez wahania pomaga. ''...

Zbigniew Wodecki

09/06/2025

Donald Winnicott i Wilfred Bion w latach pięćdziesiątych sześćdziesiątych i siedemdziesiątych dwudziestego wieku zapoczątkowali rewolucyjną zmianę w obszarze teorii praktyki psychoanalizy. Ta rewolucja przybrała postać przekształcenia psychoanalizy z dziedziny, która miała doprowadzać do zmiany psychicznej poprzez głębsze rozumienie siebie. Winnicott i Bion sprawili, że psychoanaliza stała się procesem, w trakcie którego doświadczenia kreowane wspólnie przez pacjenta i analityka wzbogacają zdolność pacjenta do doświadczenia siebie jako osoby żywej i realnej. To przesunięcie akcentu zrozumienia na doświadczenie nie oznacza zanegowania wartości rozumienia siebie; rozumienie siebie staje się potężnym narzędziem zmiany psychicznej, jeżeli pojawia się w wyniku doświadczenia przez pacjenta w kontakcie z analitykiem tego, czego pacjent wcześniej nie był w stanie przeżyć. Kluczowy element wymiany psychicznej, która dokonuje się, gdy pacjent odzyskuje swoje nieprzeżyte życie, to bycie przez niego rozpoznanym, widzianym jako osoba, którą jest i którą się staje.

T. H. Ogden, Co to znaczy żywy. Dociekania psychoanalityczne
Przekład: Danuta Golec

Obraz: rycina z bajki Czerwony Kapturek

Zapraszamy na psychoterapię do www.psycholodzy.szczecin.pl

09/06/2025

Piękny wiersz… a Na złamanie serca💔 polecamy podróż wgłąb siebie w towarzystwie psychologów i psychoterapeutów z Rejestracja przez
www.psycholodzy.szczecin.pl

26/05/2025

Najlepszego Kochane Mamy 🌺🥳

18/05/2025

Rozwód? Kłótnie o dziecko?

Oto Analiza mechanizmu alienacji rodzicielskiej na podstawie wykładu prof. Sama Vaknina ☑️

Dlaczego narcystyczny rodzic odcina dziecko od drugiego rodzica?

🧠 W swoim wykładzie „How Narcissistic Mother Subverts Her Child’s Separation”, prof. Sam Vaknin – autor książki Malignant Self-Love – opowiada o tym, jak narcystyczni rodzice zaburzają proces separacji i indywidualizacji dziecka.

Choć Vaknin nie używa bezpośrednio terminu alienacja rodzicielska, jego analiza świetnie tłumaczy psychologiczne podstawy tego zjawiska. Oto nasza własna interpretacja – krok po kroku:

🔒 1. Dziecko jako „przedłużenie” rodzica

„Rodzic narcystyczny nie odróżnia obiektów wewnętrznych od zewnętrznych. Dziecko postrzega jako część własnej psychiki – jak mebel albo rekwizyt.”

➡️ Taki rodzic nie znosi autonomii dziecka. Relacja z drugim rodzicem jest postrzegana jako zagrożenie – dlatego często ją sabotuje.

🧷 2. Psychologiczna kontrola i emocjonalna zależność

Vaknin opisuje tzw. psychological control – czyli:

manipulację emocjonalną,

zawstydzanie,

wycofywanie miłości,

idealizowanie lub demonizowanie.

➡️ Taki wzorzec doskonale pasuje do dynamicznej struktury alienacji rodzicielskiej, w której dziecko musi „zasłużyć” na miłość, odrzucając drugiego opiekuna.

🎭 3. Instrumentalizacja dziecka – szkoła relacji z obiektem (Winnicott, Fairbairn)

Rodzic narcystyczny używa dziecka do:

realizacji niespełnionych ambicji,

emocjonalnej regulacji,

podtrzymywania własnego obrazu.

➡️ Drugi rodzic jest zagrożeniem dla tej konstrukcji – więc musi zostać zdyskredytowany, a często całkowicie usunięty z życia dziecka.

🔍 4. Fałszywe „ja” i potrzeba idealizacji – teoria Kohuta

Dziecko musi stworzyć fałszywe „ja”, by spełniać potrzeby narcystycznego rodzica – a autentyczne „ja” i więź z drugim rodzicem są odrzucane.

➡️ W alienacji widzimy ten sam schemat: dziecko przejmuje emocje i narrację rodzica alienującego, by utrzymać relację.

❄️ 5. Chłód + wygórowane oczekiwania – teoria Kernberga

Rodzic:

nie okazuje miłości,

stawia nierealistyczne wymagania,

stosuje presję i krytykę.

➡️ Dziecko, by przetrwać, buduje fałszywe poczucie wyższości i utożsamia się z agresorem – często radykalnie odcinając się od drugiego rodzica.

⚖️ 6. Rodzic skupiony na sobie – Rothschild (1979)

„Jak moje dziecko spełnia moje potrzeby?” – to klucz narcystycznego myślenia. Uczucia dziecka są wtórne wobec potrzeb rodzica.

➡️ Relacja z drugim rodzicem nie służy interesowi narcysty – więc zostaje zakłócona lub zerwana, co obserwujemy w alienacji.

🧩 Wnioski – nasza interpretacja:

Choć Sam Vaknin nie mówi wprost o alienacji rodzicielskiej, jego wykład świetnie tłumaczy dlaczego narcystyczny rodzic może posunąć się do psychologicznego odcięcia dziecka od drugiego opiekuna:

☑️to mechanizm obronny,

☑️narzędzie kontroli i dominacji,

☑️reakcja na lęk przed utratą emocjonalnej władzy.

Dziecko staje się:

☑️lustrem ego rodzica,

☑️narzędziem do regulacji jego emocji,

☑️zakładnikiem lojalności.

⛓️ To nie jest rodzicielstwo. To psychiczna kolonizacja dziecka.
Tymczasem warto mieć odwagę to nazwać: narcystyczna alienacja rodzicielska.

Całość wykładu Sama Vaknina: https://youtu.be/6xTzydzPWD0

Zapraszamy na konsultacje www.psycholodzy.szczecin.pl

12/05/2025

Mówiąc górnolotnie, mądrość zaczyna się od zaakceptowania rzeczywistości. Musimy trochę tej rzeczywistości zaufać i uświadomić sobie, że dotychczasowe jej przykrawanie do naszych oczekiwań i tego, co było wczoraj, doprowadziło nas na skraj przepaści. Mam wrażenie, że to nie odnosi się jedynie do relacji z bliskimi, ale w ogóle do świata, który sobie urządziliśmy.

[…]
Nasz konsumpcjonizm i sposób życia doprowadziły do tego, że z powodu ocieplenia klimatu czeka nas katastrofa. Co roku miliony ludzi na świecie umierają przez smog, ale my wciąż używamy węgla, jemy mięso i chcemy więcej i więcej. Siedem grzechów głównych ma podstawowy błąd, bo głównym grzechem nie jest pycha, ale chciwość. Ludzie chcą zawsze więcej. U Doroty Masłowskiej jest bohaterka Alicja Więcej Więcej. My jesteśmy taką Alicją."

Bartłomiej Dobroczyński w rozmowie z Dominiką Wantuch, Wysokie Obcasy,

[fot. Aleksandra Młynarczyk-Gemza]

08/05/2025

"Jakie to bolesne być kochanym za nic, czyli za to, że się jest. Jaki niepokój niesie taka miłość. Jak z niedowierzenia plączą się myśli i serce puchnie od przyśpieszonych uderzeń. Jak świat odsuwa się i traci dotykalność".

Olga Tokarczuk, Dom dzienny, dom nocny

Grzegorz Zygadło –Olgi Tokarczuk Fot. Łukasz Giza