Psychoterapia Gestalt Bogusława Łamajkowska

03/09/2025

Bywa tak, że prawda o nas samych jest trudna do przyjęcia najbardziej przez nas. W związku z tym łatwiej nam przypisać innym ludziom nasze problemy , poddać je krytyce, aby nie uświadamiać sobie , że nas dotyczą i nie przeżywać uczuć z nimi związanych. Zgodnie z myślą C.Junga : To co denerwuje nas w innych dotyczy nas samych". Jon Frederickson w książce " Kłamstwa którymi żyjemy" pisze:" Jeśli mam świadomość tego, że w życiu popełniłem wiele błędów i nie ustrzeglem się destrukcyjnych zachowań, mogę rozmawiać z drugim człowiekiem jak z bratem, tak samo jak ja omylnym, narażonym na potknięcia i upadki. Nie patrzę na niego z góry, nie robię mu łaski oświecając go w kwestii jego patologicznych cech. Wspólnie dzielimy prawdę o ludzkiej naturze. Często jednak wolimy przypisać innym nasze problemy, bo daje to poczucie panowania nad nimi. Nie jest łatwo przyznać, że krytykujemy w innych to, czego nie akceptujemy w sobie." Zobaczenie tej postawy w sobie , zaakceptowanie jej pozwoli na wzięcie odpowiedzialności za swoje ograniczenia i potknięcia , a tym samym osobisty rozwój.

10/07/2025

"Gdyby każdy spotkał w swoim życiu choćby jedną tylko osobę, która mu powie: ,,Będę Cię kochał, niezależnie od wszystkiego. Będę Cię kochał, nawet jeśli nierozsądnie postępujesz. Nawet kiedy się poślizgniesz i rozbijesz nos. Kiedy się mylisz, kiedy popełnisz błędy. A także kiedy zachowujesz się jak zwykły człowiek...-nawet wtedy będę Cię kochał". Wówczas opustoszałyby szpitale psychiatryczne."

P.Pellegrino
fot Alexander Gray

27/04/2025

"Uważam, że istnieją dwa rodzaje żalu i mogą one prześladować zarówno umierających, jak i tych z dłuższym terminem. Pierwszy żal z powodu rzeczy, które zrobiliśmy, drugi żal z powodu tego, czego nie udało nam się zrobić. Trudniej jest żałować tego czego się n i e zrobiło, zwłaszcza jeśli nie ma się już czasu na poprawkę. Według ekspertów od końca życia smutek z powodu rzeczy, których nie udało nam się zrobić pojawia się na łożu śmierci. Ludzie żałują, że spędzali więcej czasu w biurze, a mniej z rodziną, że nie rzucili nielubianej pracy lub , że nie zakończyli toksycznego związku.
Teraz jest czas, bez względu ile masz lat ,aby podsumować sprawy i pojąć, że życie jest cenne i określone w czasie.Jeśli priorytetem jest dla Ciebie pozycja lub bogactwo , jeśli czujesz, że utknąłeś i nie ma wokół Ciebie miłości, odkładasz rzeczy na później, czekasz do emerytury, nie wykorzystujesz czasu w pełni. Simon Boas " Poradnik umierania dla początkujących"

25/08/2024

Wszyscy wyobrażamy sobie, najczęściej w młodości jak będzie wyglądało nasze życie. Z biegiem lat doświadczamy przykrych przeżyć z powodu porzucenia, pochopnych decyzji, wchodzimy w związki z niewłaściwymi ludźmi, wydarzają się niszczące nas rzeczy po których nic nie jest takie samo. Joanna Bator w książce " Purezento" dając głos Mistrzowi Myo pisze: " Zdarzają się rzeczy, które nie czynią nas silniejszymi, nawet jeśli je przeżyjemy. Chcemy wierzyć, że czas nas uleczy sam z siebie. Ale czas nie jest lekarstwem, jeśli pozostajemy bierni. Wtedy po prostu upływa, obojętny. Kinstugi pokazuje nam jak objąć nasze uszczerbki, pęknięcia i rysy. Nasze rany. Słabość i ułomność. Naszą kruchość i przemijalność. Jeśli się postaramy. możemy stworzyć nową całość z rozbitych części i łączących je blizn. Blizny po bólu, cierpieniu, spowodowanym utratą, doznanych upokorzeniach są widoczne. Takie pozostaną. Do końca. Nie ukrywamy ich w poszukiwaniu sztucznej doskonałości. Niedoskonałość i przemijanie to cześć tego kim jesteśmy. Część naszej podróży. I to właśnie jest piękne." Zatroszczenie się o wszystko co w nas ułomne i niedoskonałe , danie tym aspektom w nas głos czyni nas silniejszymi i pięknymi wewnętrznie.
Z czułością..
B.

19/05/2024

Kobiecość, magiczne słowo. Dla każdej z nas może oznaczać coś innego. Dla jednych to łagodność, rodzenie, opiekowanie się potomstwem, zwierzętami, Dla drugich asertywność, zadbany wygląd, rozwój zawodowy, dbanie o relacje, wrażliwość, świadomość swoich mocnych stron i ograniczeń i wynikaĵaca z tego pewność siebie. Jak to się dzieje, że czujemy się kobiece, albo nie, jakie są jej źródła? Psychoterapeutka Notburga Fischer pisze " Źródlem kobiecej siły jest połączenie z żeńską linią przodków, z której my kobiety czerpiemy jako matki, kochanki , a także kobiety pracujące zawodowo.Połączenie to jest pielęgnowane przez naszą miłość do własnych ciał, afirmacją zmysłowej i seksualnej natury i zdolność do rodzenia. Relacja z własną matką jako pierwszym kobiecym wzorem do naśladowania w naszym kobiecym życiu, kształtuje wszystkie późniejsze relacje z kobietami, dziećmi, a także mężczyznami. Najważniejsze przesłania dotyczące bycia kobietą, fizyczności i seksualnosci są przekazywane z matki na córkę przez pępowinę. Świadomość naszej seksualnej i erotycznej istoty jest potrzebne, aby żyć naszym twórczym potencjałem, który zakorzeniony jest w naszej energii seksualnej. Odkrycie zmysłowej Afrodyty w nas i połączenie jej z kobiecym dziedzictwem jest źródlem kobiecej siły w naszym codziennym życiu.

26/11/2023

O żałobie

Na każdym etapie naszego życia doświadczamy straty, w wyniku której przeżywamy żałobę. Nie jest ona ani chorobą, ani zaburzeniem, raczej naszą naturalną reakcją, procesem, który wygląda inaczej u każdego człowieka. Pierwszym, najczęściej wypowiadanym słowem, kiedy dowiadujemy się o stracie, jest słowo NIE. Może ona dotyczyć bliskiej osoby , także ukochanego zwierzęcia. Towarzyszyć mogą temu różne emocje, od smutku poprzez gniew, bezradność, poczucie winy. Ciało też reaguje na swój sposób: może pojawić się ból, nie mający medycznej przyczyny, poczucie osamotnienia, braku sensu, tęsknota, czasem ulga. Żałoba jest czasem odczuwana jako fala bólu, która nas zalewa. Stosujemy wówczas różne strategie , by nie czuć: udawanie , że nic się nie stało, stosujemy różne używki, by rzeczywistość, była znośniejsza.
Jak przeżyć ten trudny i burzliwy czas?
Na początkowym etapie zrozumieć i zaakceptować stratę. Nasz umysł potrzebuje czasu, by to naprawdę zrozumieć. Mówienie o tym co się stało, opowiadanie, nazywanie rzeczy po imieniu, dostęp do informacji medycznej zmarłego może nam pomóc w zrozumieniu.
Dostosowanie się do nowej sytuacji, polega na np: wykonywaniu tych czynności, które do tej pory wykonywała osoba zmarła.
Poszukiwanie osób, które mogą nas wesprzeć wysłuchując nas, rozmawiając z nami o stracie, dając nam swój czas i zainteresowanie, czyli empatię pomoże nam przetrwać i ustabilizować się. Warto wspomnieć tutaj o smutku i pozwoleniu sobie na wyrażanie go , czyli płaczu, który nie jest wyrazem słabości, ale przejawem naszego ludzkiego istnienia.
Strata już na zawsze pozostanie w historii naszego życia, od nas zależy jakie miejsce dla niej zrobimy, jakie znaczenie jej nadamy, jaką narrację wokół niej stworzymy. Czy będzie to dla nas kara, fatum , czy odchodzenie potraktujemy jako naturalną kolej rzeczy. Tęsknota za osobą, która odeszła pojawiać się będzie do końca naszych dni, jednak nie będzie stanowić centralnego wydarzenia naszego życia. Jeśli z osobą zmarłą łączyły nas bliskie więzi, pozostanie w naszym życiu poprzez pamiątki, zdjęcia. Pozwolenie sobie na swoje dobre życie i samopoczucie, może współistnieć z tę sknotą. Nie wykluczają się nawzajem.

Na podstawie warsztatu: Praca z osobą w żałobie. Nowe Perspektywy Prowadząca ANJA FRANCZAK

24/11/2023

;)

06/11/2023

Zapraszam do Gabinetu Psychoterapii Dobra Relacja Bogusława Łamajkowska w nowym miejscu, Tomaszòw Mazowiecki ul. P.O.W.17 lokal 122, TOMAX. Zapisy na terapię, po uprzednim kontakcie telefonicznym 607 57 38 80. Więcej informacji można znaleźć na www. gestalt-tomaszow.pl.

11/09/2023

Jednakże najważniejszą dziedziną, w której człowiek może coś dać człowiekowi, nie jest sfera rzeczy materialnych, lecz ściśle ludzkich. Co daje jeden człowiek drugiemu? Daje siebie, to, co jest w nim najcenniejsze, daje swoje życie. Nie musi to oczywiście oznaczać, że poświęca swoje życie dla drugiego człowieka, lecz że daje mu to, co jest w nim żywe; daje swoją radość, swoje zainteresowanie, zrozumienie, swoją wiedzę, humor i swój smutek - wszystko, co jest w nim żywe i co się ujawnia i znajduje swój wyraz. W ten sposób, dając swoje życie, wzbogaca drugiego człowieka, wzmaga poczucie jego istnienia, wzmagając zarazem poczucie własnego istnienia. Nie daje po to, aby otrzymać.; dawanie samo w sobie jest doskonałą radością. Lecz dając nie może nie zrodzić czegoś w drugim człowieku, a to, co zrodzone, otrzymuje w zamian od obdarzonego; dając szczerze, musi także odbierać. Dając sprawiamy, że drugi człowiek staje się również ofiarodawcą i że teraz wspólnie dzielimy radość z tego, co powstało.

Erich Fromm, "O sztuce miłości"

Zdjęcie: PeterDenovo (Pexels)

14/08/2023

Nasze dziecko jest dobre, nawet wtedy gdy wpada w histerię. To znak , że emocje go przerosły. Jak sobie radzić z sytuacjami kiedy emocje biorą górę podpowiada artykuł.

💥HISTERIA...
❤️Nasze emocje, u tych "dużych i małych" są jak znaki, które pomagają nam się odnaleźć w tym świecie. Histeria dziecka, oznacza, że poziom emocji jest już poza kontrolą i przerasta swoją siłą samo dziecko. Trzeba natychmiast zareagować. Zobacz, histeria nie jest zła, czy dobra- ona po prostu miewa niekiedy miejsce. Nie należy obawiać się, czy za wszelką cenę unikać histerii, bo to droga na skróty, która nie zaprowadzi nas do umiejętności sprawowania kontroli emocji przez dziecko. A przecież o to nam chodzi. Niech nasze dziecko, potrafi zapanować nad emocjami. Jak tego nauczyć? Dziś, kilka pomocnych wskazówek, jak radzić sobie z histerią dziecka:

✔1. TWOJE DZIECKO JEST DOBRE I TO ZAWSZE! Pamiętaj o tym. Jedynie zachowania są zbyt intensywne, nieodpowiednie czy trudne. Myśląc w ten sposób, w sytuacji histerii, lub innej sytuacji, gdzie emocje zaczną i u Ciebie i u dziecka, dawać o sobie znać, to z Twoich ust nie padną takie określenia jak -"Co za niegrzeczny chłopak"; "Ale robisz aferę!"; "Przestań tak wrzeszczeć, co za chłopak, jak tak można"; "uspokój się!". Takie zwroty nie pomagają, ani dziecku...ani Tobie. I dlatego, czy Twoje dziecko zawsze idealnie postępuje? Nie, ale ZAWSZE jest dobre. Reaguj na zachowania. Opisuj zachowania. Odwołuj się do zachowań. Twoje dziecko JEST DOBRE.

✔2.ZAUFAJ SOBIE. Dzieci wyczuwają, w których momentach rodzic nie wie jak zareagować, jak czuje się niepewnie, jak traci swój spokój. A to przecież nasz spokój i cierpliwość są kojące dla dziecka w tych najtrudniejszych dla niego chwilach. Rodzic, opiekun, nauczyciel może byc jak bezpieczna przystań. Zaufaj sobie, poradzisz sobie z każdą sytuację. Znasz swoje dziecko, znasz swoją klasę...jesteś dla nich "najlepszym dorosłym". Nie bój się wyzwań wychowawczych. Nie słuchaj opowieści- smutnych treści:-" O teraz to ci się zacznie!" ; "ten wiek jest najgorszy"; -"oj da ci popalić, jak dorośnie"...Zaufaj sobie. Obawiając się o to, jak sobie poradzimy i co to będzie dalej...tworzymy już pewne przekonania I nim się zorientujemy, całą sytuację będziemy postrzegać w najgorszych barwach. Tak działa efekt Golema. Nie powielajmy przekonań, które zabierają nam sprawczość.

✔3.ZAWSZE REAGUJ,CZYLI :

- nazywaj emocje-

Pokaż, że wiesz, jaką emocje odczuwa Twoje dziecko, okaż zrozumienie I akceptację. Nie neguj jej wystąpienia poprzez słowa-"Taki duży, a tak płacze bo nie ma loda!".

Powiedz:
-Krzyczysz i tupiesz bo chciałbyś lody, tak? ...A ja ci ich nie mogę dać, bo teraz obiad... Widzę, jak jesteś zły i ci smutno.Bardzo ci smutno?...I chciałbyś te lody w kubeczku, a może w takim dużym garnuszku? Albo wiem, w wielkim wiaderku, co?-

-rozmawiaj o potrzebie-

Rozmawiając o potrzebie, o "kuble wielkich lodów", okazujesz zrozumienie do potrzeby I granice do swoich decyzji. Element zabawy, wyobraźni i kreatywności potrafi być tutaj bardzo pomocny, bo niektóre zachcianki dzieci, nie chcą być spełnione, ale usłyszane...w ten sposób redukujemy napięcie I stres.

Spróbuj

4.I pamiętaj O BYCIU Na TAK.

Czasem, tak bardzo pragniemy być najlepszym rodzicem, że tworzymy plan za planem, wizję za wizją, a wszelkie odstępstwa lub trudności w tej codzienności sprawiają, że czujemy, jakby nasze plany były zagrożone. Mówimy- NIE, NIE WOLNO, NIE TERAZ, NIE POZWALAM...słowo NIE zdaje się bronic naszego planu, ale to złudne, bo to, co naprawdę wspiera- to elastyczność- dopasowywanie się do nastroju, do chwili, do wzajemnych potrzeb. Stajemy się rodzicem każdego dnia. Każdego dnia jesteś ważny. Projekt dziecko nie istnieje I projekt idealny rodzic- także...Czasem trzeba inaczej zareagować, czasem trzeba usiąść i raz jeszcze przemyśleć plan dnia, a czasem trzeba sobie i dziecku wybaczyć, że nie był on takim, jakim chcieliśmy. Będąc na TAK- zachowujesz otwarty umysł, aktywną postawę i radość z każdej, wspólnej chwili. Nawet tej w histerii ;-p

A potem zregeneruj siły, odzyskaj energię, bo czeka nowy, ważny dzień...

WASZ dzień!

Wychowujmy pozytywnie,
Wychowujmy dojrzale,

Ściskam ❤

Kamila Olga-psycholog

31/07/2023

Żadna z nas nie musi.

31/07/2023

co Wy na to?