Temat potrzeb często pojawia się w opozycji do tematu granic. To tak jakby z góry założyć, że możliwość zaspokojenia własnych potrzeb wiązało się z nadużywaniem granic innych osób.
Czy nasze potrzeby mogą sprawiać komuś przykrość, kogoś ranić?
Czemu dostrzeganie potrzeb drugiej osoby, dziecka kojarzone jest jako słabość?
Kiedy rodzi się niemowlę jest całkowicie zależne od nas. To my rozpoznajemy i zaspokajamy każdą jego potrzebę. Jest to niezbędne, aby mogło przeżyć. Z czasem uczymy się jakie zachowanie dziecka, oznacza chęć zaspokojenia konkretnych potrzeb. My też modyfikujemy strategię zaspokojenia tych potrzeb (np. głodu przez rozszerzanie diety).
To właśnie strategię zaspokojenia potrzeb możemy zmieniać, wprowadzać nowe, elastycznie korzystać z różnych. Natomiast samo zaspokojenie potrzeb jest niezbędne do harmonijnego rozwoju dziecka. Stanowi jego bazę, fundament bez którego nie jest możliwa nauka nowych umiejętności.
Dziś chcemy podzielić się czymś, co napawa nas ogromną radością i dumą! 🎉
Nasz Mariusz ukończył właśnie 4 z 7 modułów szkolenia z terapii czaszkowo-krzyżowej – niesamowitej metody pracy z ciałem.
„Z ogormnym zafascynowaniem słucham Mariusza po każdym jego zjeździe. Rozmawiamy o tym, czego się dowiedział jak chce to wykorzystać.
Zaangażowanie i ekscytacja Mariusza sprawiają, że muszę się powstrzymywać, żeby nie zapisać się na ten sam kurs 😊😊😊, bo to naprawdę arcyciekawe.
Cieszę się, że w ofercie ośrodka pojawi się terapia czaszkowo-krzyzowa i że będzie wykonywał ją właśnie Mariusz.
Ale jeszcze bardziej radość sprawia mi obserwowanie rozwoju terapeuty. Nie chodzi o poszerzeni oferty i proponowanie nowej, skutecznej terapii. Chodzi o poszerzanie perspektywy patrzenia na człowieka. Dostrzeganie coraz głębszych i bardziej złożonych procesów, które mają wpływ na zachowanie, myślenie, uczucia. To zawsze sprawia, że więcej w nas pokory, ciekawości, namysłu i zrozumienie, że praca z drugim człowiekiem to nie tylko akcja-reakcja, organizowanie prostych działań. To głęboki proces, który wymaga zaangażowania zmysłów, ruchu, emocji, myślenia, ciała. To pozwala na pełniejszy kontakt z drugim człowiekiem. Mam nadzieję, że będziemy dowiadywać się więcej o tym, jak Mariusz wykorzystuje całą to wiedzę w praktyce 😊 i jak ona zmienia jego samego i jego procesy terapeutyczne.”
Gosia
A może macie jakieś pytania do Mariusza dotyczące tej terapii?
06/02/2025
Co możemy zrobić by pomóc dziecku radzić sobie z przytłoczeniem od nadmiaru bodźców?
Jednym z rozwiązań jest stworzenie specjalnego miejsca do wyciszenia (potocznie nazywane kącikami wyciszeń) w domu lub przedszkolu/szkole.
Tworząc takie miejsce staramy się, by było jak najbardziej przyjazne zmysłom: miękkie faktury, stonowane kolory, przygaszone światło, namiot/inne miejsca do którego możemy się schować. Relaksujące oświetlenie (projektory, węże świetlne, tzw. lampy lawy) czy włączona spokojna muzyka czy zabawy sensoryczne typu gniotki mogą być dobrym uzupełnieniem tego miejsca.
Kiedy korzystamy z miejsca do wyciszenia?
Kiedy dziecko było/ jest w miejscu, gdzie było za głośno, zbyt intensywnie i potrzebuje się od tych bodźców odciąć. Możemy być przy dziecku, jednak ważne jest by ono samo chciało przebywać w tym miejscu.
Bardzo ważne! Kącik wyciszeń nie jest miejscem do którego dziecko jest zaprowadzone za karę!
Możemy mu proponować takie rozwiązanie, gdy widzimy że może go potrzebować, ważne jest również to, żeby pokazać dziecku to miejsce wcześniej, może zaangażować do stworzenia go, wybrać razem akcesoria, które się w nim znajdą, pobawić się z nim tam, tak żeby było to znajome dziecku miejsce. Równie dobrze może okazać się, że stanie się ulubionym miejscem zarówno do zabawy jak i odpoczynku. Dziecko ma budować z tym miejscem dobre, pozytywne a przede wszystkim bezpieczne skojarzenia, aby było w stanie się tam wyregulować. W ten sposób możemy zadbać o jego komfort i kondycję jego układu nerwowego i tym samym zapobiegać jego przeciążeniu.
Czasem nie da się tego wyjaśnić, ale każdy to zna. To dziwne przeczucie, sygnały z ciała, cichy głos, który podpowiada: „Sprawdź, co u Twojego dziecka” albo „Zrób to inaczej”. To rodzicielska intuicja- dar, który często nas prowadzi.
Nie jest to żadna magia- to efekt głębokiej więzi z dzieckiem, obserwacji, doświadczeń i szczerej troski. Intuicja działa jak nasz wewnętrzny kompas, który przypomina, że czasem to, co czujemy, jest ważniejsze od porad z zewnątrz.
✨ Dlaczego warto jej zaufać?
* Nikt nie zna Twojego dziecka tak jak Ty. To Ty spędzasz z nim najwięcej czasu, wiesz co lubi, wiesz co sprawia mu dyskomfort, znasz jego przyzwyczajenia.
* Intuicja pomaga podejmować decyzje w trudnych sytuacjach.
* Wspiera, gdy nie masz gotowych odpowiedzi.
Nie oznacza to, że rodzice zawsze muszą być idealni- to przecież niemożliwe. Ale rodzicielska intuicja często podpowiada, co zrobić, by być blisko, wspierać i reagować na potrzeby dziecka w najlepszy możliwy sposób.
"Trudność w odczytywaniu własnych potrzeb manifestuje się w skrajnych zachowaniach - od względnego spokoju po gwałtowne wybuchy, którym towarzyszy agresja i/lub autoagresja"
"Stosowana Analiza Potrzeb"
Umiejętność odczytywania własnych potrzeb jest jedną z najważniejszych, jakich musimy się nauczyć w ciągu naszego życia. Najkorzystniej jeśli uczymy się tego już we wczesnym dzieciństwie i z tą umiejętnością nawiązujemy relacje z innymi.
Umiejętność ta jest ważna dla każdej osoby, niezależnie od jej neurotypu. Jednak wiemy również, że dla osób rozwijających się w spektrum autyzmu rozpoznawanie własnych potrzeb może być szczególnie trudne.
Dlaczego?
Po pierwsze tej umiejętności uczymy się dzięki dostrojonym relacjom z opiekunem, który to na pierwszym etapie naszego rozwoju rozpoznaje, nazywa i zaspokaja nasze potrzeby za nas. Ze względu na indywidualny profil sensoryczny (występowanie nadwrażliwości czy niedowrażliwości) rozpoznawanie potrzeb niemowlęcia czy dziecka rozwijającego się w spektrum autyzmu może być trudne dla opiekuna. Często "standardowe" sposoby zaspokojenia podstawowych potrzeb są nietrafione.
Po drugie dziecko z autyzmem częściej skupia się na obiektach niż na odczuciach ze środka co niejako oddala go od rozpoznawania tego co dzieje się w nim.
Dlatego szczególnie ważne jest, aby oddziaływania terapeutyczne i wsparciowe skupiały się zarówno na nauce umiejętności rozpoznawania potrzeb dziecka w pierwszej kolejności przez jego rodziców, a następnie przez samo dziecko.
Oblicza spektrum autyzmu bywają naprawdę różnorodne. Czasem możemy je odnaleźć w niektórych z wymienionych poniżej. Innym razem będzie nam ciężko je znaleźć, gdyż będą to bardzo specyficzne umiejętności albo połączone z współwystępującymi wyzwaniami, które będą wpływały na funkcjonowanie jak ADHD czy niepełnosprawność intelektualna.
Zdolności poznawcze osób w spektrum można opisać według co najmniej 4 z:
🧠 Silna preferencja skierowana na detale, nie całość (na całość może przyjść czas później)
🧠 Nietypowe, unikalne podejście w rozwiązywaniu problemów
🧠 Wyjątkowa pamięć i/lub przywoływanie detali, których inni nie pamiętają/nie zauważają/pomijają: nazwy, daty, liczby, rozkłady, wzory
🧠 Żarliwa wytrwałość w gromadzeniu i katalogowaniu informacji w temacie zainteresowania
🧠 Wytrwałość myślenia / myśli (persistence of thought)
🧠 Wiedza na jeden lub kilka tematów typu encyklopedycznego lub CD-ROM
🧠 Znajomość algorytmów/rutyn i wzmożona potrzeba utrzymania porządku i odpowiedniości
🧠 Jasność w zakresie wartości / podejmowanie decyzji nie zależne od politycznych czy finansowych czynników.
Enjoy yourself - piszą na końcu 🖤
Fragment pisany przez dr Michelle Garnett
Spectrum Women, p. 283
Fotografia: Pinterest, autor niepodpisany
30/01/2025
Kiedy stajemy się rodzicami ?
O psychicznej gotowości do rodzicielstwa
Gotowość do bycia rodzicem to nie to samo co pragnienie dziecka.
Kiedy pierwszy raz pomyślałam/ pomyślałem o tym żeby mieć dziecko?
Dlaczego chcę/chciałam zostać mamą czy tatą?
Dlaczego chcę mieć dziecko? (Wbrew pozorom te 2 pytania nie są takie same)
Refleksja nad początkiem naszej drogi do rodzicielstwa może nam dostarczyć cennych informacji o nas samych, o naszym postrzeganiu naszych dzieci czy naszych rodziców.
Tzw. trymestr zero to czas w którym myślimy, zastanawiamy się, planujemy ale też często podejmujemy decyzje czy chcemy zostać rodzicami.
Wsparcie okołoporodowe to też towarzyszenie w podejmowaniu decyzji o zostaniu rodzicami. Zarówno na etapie myślenia o rodzicielstwie (jak i później będąc już rodzicami) warto badać motywy, które stoją za każdą z podjętych przez nas decyzji (tą że chcemy i tą że nie chcemy mieć dzieci).
To co jest ważne to to, że decyzja ta zawsze stoi po stronie klienta. Nie możemy za cel pracy terapeutycznej uznać "przekonania" do rodzicielstwa lub przekonania klienta by tym rodzicem nie był. Naszym celem może być natomiast to by podjąć tą decyzję świadomie i by zrozumieć i zaakceptować motywy jakie za nią stoją.
Płacz to coś więcej niż łzy- to pierwszy sposób, w jaki dziecko komunikuje się z otoczeniem. Od pierwszych chwil życia niemowlę za pomocą płaczu daje znać, że czegoś potrzebuje: jedzenia, bliskości, zmiany pieluszki albo po prostu poczucia bezpieczeństwa. 🍼
To naturalny mechanizm, który pozwala dziecku ,,powiedzieć", że coś jest nie tak, zanim nauczy się używać słów. Płacz jest więc nie tylko oznaką emocji, ale też narzędziem budowania relacji z opiekunami.
Płacz nie zawsze oznacza problem- czasem to po prostu sposób, w jaki dziecko radzi sobie z nadmiarem bodźców lub rozładowuje napięcie.
Odpowiadając na płacz z czułością, pokazujemy dziecku, że jest wysłuchane, zrozumiane i bezpieczne.
Dajmy dzieciom przestrzeń na ich pierwszy ,,język", a z czasem nauczą się wyrażać swoje potrzeby w inny sposób.
Dzisiaj trochę w temacie poprzednich wpisów mam dla Was taki cytat i pytania do refleksji:
"Rozwojowo osobie autystycznej bardzo trudno jest bez wsparcia otoczenia rozpocząć świadome ukierunkowanie uwagi na siebie jako człowieka, który posiada określone, indywidualne potrzeby. "
Stosowana Analiza Potrzeb"
Czy terapia, na którą chce zapisać moje dziecko adresuje takie właśnie cele? Jakie są jej cele długoterminowe? A jakie koszty?
Czy w świecie, w którym trudno jest odnaleźć się w relacjach międzyludzkich, w którym nie rozumiem własnych reakcji i w którym nikt nie rozumie moich reakcji, niezbędne jest wspieranie umiejętności poznawczych?
Czy dla dziecka większym wsparciem będzie nawiązanie relacji i współpraca z terapeutą na zajęciach czy to żeby jego najbliżsi opiekunowie rozumieli i wiedzieli jak mogą je wspierać?
Co wpłynie na poprawę komfortu jego życia długoterminowo? Do czego dążymy, co chcemy osiągnąć na końcu naszej drogi terapeutycznej?
Czy nasze oczekiwania są realne i jakie mogą być ich możliwe koszty?
Co będzie ważne dla mojego dziecka za 10 czy 20 lat?
Czy to, że moje dziecko będzie rozumiało siebie, wiedziało, co powoduje u niego określone emocje i jak może sobie z nimi poradzić, a to, że będzie rozumiało siebie wpłynie na to, że będzie rozumiało innych i dzięki temu łatwiej będzie mu być z nimi w relacji czy będzie uczyło się jak tłumić swoje uczucia, by nie odstawać od reszty?
Jego potrzeby będą zaspokojone, dzięki temu będzie mogło skupiać się na samorealizacji (która jest na szczycie piramidy potrzeb i możliwa wtedy, kiedy potrzeby niższego rzędu zostaną zaspokojone) czy nie będzie rozumiało czego potrzebuje, ale będzie spełniało oczekiwania innych?
Czy zna i wie jak rozwijać swoje mocne strony a nie (on i jego otoczenie) skupia się na jego deficytach?
Kochani, chcemy zrobić miejsce na tym profilu na psychologiczne wsparcie okołoporodowe.
W tym szczególnym czasie dokonuje się wiele zmian w psychice kobiety, które mają za zadanie przygotować ją na bycie matką.
Czas ciąży oraz początki rodzicielstwa to również czas zwiększonej podatności na kryzysy psychiczne.
Chcemy szczególnie wesprzeć osoby, które doświadczają obniżonego nastroju zarówno w czasie ciąży i po porodzie.
Przeżywają w swoim życiu trudną kryzysową sytuację, nie mogą odnaleźć się w nowej roli, albo chcą świadomie przygotować się do roli rodzica również z perspektywy psychologicznej.
Sporo postów będzie też o początkach rodzicielstwa, z których na pewno skorzystają rodzice starszych dzieci.
Już niebawem rozpiszemy się o tym nieco więcej🤗
Jesteście ciekawi?
Każde dziecko przeżywa emocje na swój sposób- czasem śmieje się na cały głos, a czasem płacze z frustracji, smutku czy zmęczenia. Naszą rolą jako dorosłych nie jest „naprawianie” tych emocji czy sprawianie, żeby się nie pojawiały, ale bycie obok i pokazanie, że to, co czują, jest naturalne i ważne.
🫂 Jak możemy wesprzeć dziecko?
* Słuchając i dając przestrzeń do wyrażania tego, co dziecko czuje, nawet jeśli czasem trudno nam to zrozumieć.
* Będąc obok, gdy emocje wydają się zbyt silne- wystarczy spokojna obecność, czasem uścisk czy ciepłe spojrzenie.
* Uznając każdą emocję- co będzie pomocne w poznawaniu siebie i daje poczucie bycia rozumianym, akceptowanym, przyjętym.
Nie zawsze musimy mieć gotowe odpowiedzi. Czasem wystarczy powiedzieć: „Widzę, że jest Ci trudno” albo po prostu przytulić, gdy brakuje nam słów. Dzięki temu dzieci uczą się, że świat emocji jest bezpieczny, a my jesteśmy ich oparciem. Dostają informację, że gdy wyrażają swoje emocje nie zostaną odrzucone i że mogą to robić, bo jesteśmy bezpiecznym dorosłym, który to obejmie. Bądźmy towarzyszami w odkrywaniu i rozumieniu emocji, bo nie jest to proste zadanie.
Ostatnio na naszym profilu udostępniliśmy post Tulistacja na temat zajęć TUS. Przeczytanie go uświadomiło mi jak moje podejście do terapii grupowej dla dzieci rozwijających się w spektrum autyzmu zmieniło się na przestrzeni czasu i doświadczenia w pracy.
Kiedy zaczynałam pracę wśród oferty szkoleniowej dominowały propozycje oparte na zasadach terapii behawioralnej, w których to główne założeniem było odkrywanie różnego rodzaju scenek i nauka "właściwych" reakcji. Na szczęście trafiłam do Ośrodka Esperi i Marty Cieśli i to ona pokazała, jak można robić terapię (w tym TUSy) w absolutnym poszanowaniu i uwzględnieniu potrzeb dziecka. Ta droga dużo bardziej mi odpowiadała i wtedy czułam, że w terapii mocno powinniśmy się skupić na pracy indywidualnej i w tej przestrzeni rozwijać umiejętności dziecka związane z jego samoświadomością i nauką relacji bycia z drugim człowiekiem (w tym przypadku dorosłym terapeutą) i dopóki dziecko nie będzie naprawdę gotowe do bycia w grupie, współpracy z rówieśnikami to w takiej formie (zajęć grupowych) będzie mu trudno się odnaleźć.
Po części nadal tak uważam, szczególnie na samym początku terapii konieczne jest skupienie się na nauce bycia w relacji z drugą osobą, zbudowaniu poczucia bezpieczeństwa u dziecka będącego w relacji z drugą osobą, rozpoznawaniu i komunikowaniu swoich potrzeb, zauważaniu potrzeb drugiej osoby.
Natomiast droga ta wymaga często idealnego świata w którym możemy sobie na to pozwolić.
Często natomiast okazuje się, że nie mamy takiej możliwości dziecko chodzi do przedszkola jest w grupie chodzi do szkoły i jest w klasie itp.
Teraz bliższe jest mi podejście, by w miejscu, w którym aktualnie znajduje się dziecko, stworzyć jak najbardziej wspierające środowisko i wyposażyć go w narzędzia, aby potrafiło odczytać, zrozumieć i zakomunikować swoje potrzeby, a także zobaczyć zrozumieć i zareagować na potrzeby innych osób. A kluczem do tego zawsze jest wrażliwy i dostrojony do dziecka dorosły.
Niektóre nasze rady bywają bardziej emocjonujące od innych. Tą chyba możemy do takich zaliczyć.
Czasem robiło się trudno, pojawiała się złość, ale dzięki temu zauważamy, co jeszcze możemy robić lepiej, inaczej.
Czuję, że dzisiejsze wnioski zaowocują fajnymi zmianami. Fajnymi dla Was i dla nas.
Sporo rozmawiałyśmy tez o naszej social mediowej komunikacji. Relacja z Wami przez te platformy jest dla nas mocno rozwijająca i dziękujemy, że jesteście tacy wspierający 😍
W imieniu Beatki bardzo dziękujemy również za każdy miły komentarz☺️ sprawiliście jej ogromną radość 😍 nam też😊
Bądź na bieżąco i daj nam wysłać e-mail, gdy Neuromind Ośrodek Wspierania Rozwoju umieści wiadomości i promocje. Twój adres e-mail nie zostanie wykorzystany do żadnego innego celu i możesz zrezygnować z subskrypcji w dowolnym momencie.
Skontaktuj Się Z Praktyka
Wyślij wiadomość do Neuromind Ośrodek Wspierania Rozwoju:
Budujemy relacje w oparciu o szczerość, bo jesteśmy przekonani, że jest to właściwe 💬💪🔥
DŁUGA DROGA W KRÓTKIM CZASIE
Tak….kiedyś byliśmy Start’upem. To był rok 2008, kiedy pojawił się pomysł zakupu urządzenia do terapii BioFeedback. Wówczas rozpoczęliśmy swoją działalność w ramach AIP (Akademickie Inkubatory Przedsiębiorczości) w małym wynajmowanym pokoju na poddaszu jednej z włocławskich szkół językowych.
Dzięki naszej ogromnej pracy, dziesiątkom szkoleń i ciągłym inwestycjom w najbardziej nowoczesny sprzęt do terapii, dzisiaj jesteśmy prężnie rozwijającą się firmą, która współpracuje z wybitnymi specjalistami, licznymi instytucjami i z sukcesem pomaga osobom, które tej pomocy najbardziej potrzebują.
Rezultatem naszego zaangażowania jest komplesowa oferta terapii dla dzieci z różnymi wyzwaniami rozwojowymi. Pracujemy z dziećmi z autyzmem, Zespołem Aspergera, urodzonymi przedwcześnie, nadpobudliwymi, niepełnosprawnymi intelektualnie oraz z trudnościami w zachowaniu. Ponadtoprowadzimy bezpłatne przedszkole terapeutyczne dla dzieci z autyzmem oraz realizujemy autorski program terapii neofobii żywieniowej mgr Małgorzaty Tchurz.
NASZE WARTOŚCI
Wiedza i doświadczenie
Na wiedzy, wykształceniu i długoletnim doświadczeniu opieramy nasze działania
Bezpieczeństwo
Każda ze stosowanych przez nas terapii jest gruntownie sprawdzona i zweryfikowania
Ciągłe doskonalenie
Nieustanie doskonalimy umiejętności by nasze działania przynosiły jak najlepsze efekty.
Wiara i wytrwałość
Wierzymy że nasze działania przynoszą efekt dzięki pracy i wytrwałości.
CZYM OBECNIE DYSPONUJEMY?
Obecnie nasz Ośrodek dysponuje 11 salami terapeutycznymi, w tym dwiema do integracji sensorycznej. Od września 2016 jesteśmy oficjalnym Partnerem merytorycznym programu BadaBada fundacji Synapsis. Ponadto, w listopdzie 2016 roku, pierwsi w Polsce, zakupiliśmy specjalistyczne stanowisko Autilius Premium, przeznaczone do terapii dzieci ze spektrum autyzmu. Zainstalowane gry dla dzieci, wspierają rozwój ważnych umiejętności, tworzą przyjazną przestrzeń do zabawy i nauki, pomagają utrzymać uwagę dziecka na zadaniu oraz motywują do ćwiczenia dzięki atrakcyjnej formie.
Terapeutyczny Punkt Przedszkolny NEUROMIND, to niepubliczna placówka przeznaczona dla dzieci ze spektrum autyzmu. Realizowany tu program, ma na celu przygotowanie przedszkolaków do dalszej edukacji w placówkach masowych lub oddziałach integracyjnych poprzez zapewnienie intensywnej terapii i edukacji uwzględniającej potrzeby dziecka.
CO OFERUJEMY?
Kompleksowa oferta to gwarancja jakości
Wszystko w jednym miejscu. Gwarantujemy unikatowe powiązanie najlepszych terapii i specjalistów.
Doświadczenie i elastyczność
Blisko 10 lat doświadczenia. Dopasowujemy najbardziej efektywne terapie i tworzymy indywidualny program zajęć.
Przyjacielska atmosfera i bezpieczeństwo
Budujemy przyjacielskie relacje z naszymi podopiecznymi. Dzięki przyjaznej atmosferze nasze działania są bardziej efektywne.
Zespół wyjątkowych terapeutów
Nieustanie poszerzamy wiedzę i rozwijamy umiejętności zdobywając nowe certyfikaty. Praca jest naszą pasją.
