Pracownia psychoterapii Radocka Michalina Palarz-Prochal

02/07/2025

Bardzo dobry tekst autorstwa Sabiny Sadeckiej

***O CHRONICZNYM ZAZDROSZCZENIU INNYM LUDZIOM***

Epizodyczna zazdrość o to, że ktoś ma coś, czego pragniemy my przydarza się każdemu. Doświadczanie zazdrości jest naturalną reakcją ludzkiego (zresztą nie tylko ludzkiego, ale i szerzej - ssaczego) mózgu. Wyewoluowaliśmy w środowisku ograniczonych zasobów i gdy ktoś obok nas dostawał coś, co było nam potrzebne do przeżycia, reagowaliśmy stresem, pobudzeniem i chęcią natychmiastowego zdobycia tego samego dla siebie samych. Być człowiekiem oznacza czasami czuć zazdrość, po prostu.

Poza zazdrością epizodyczną, istnieje też jednak zazdrość chroniczna, zazdrość, która nas egzystencjalnie spala, zazdrość prowadząca do destrukcji (również auto-destrukcji). Jest ona nie tylko spontaniczną reakcją układu nerwowego na potencjalne niebezpieczeństwo, jest utrwaloną strategią radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Uwięzieni w doświadczaniu zazdrości kierujemy swoją energię w stronę przeżywania tego, że czegoś nie mamy (a czasami nawet i niszczenia tego), zamiast w budowanie tego, czego pragniemy. Taka zazdrość odgradza nas od dobrych relacji i blokuje nam potencjał do życia w pełnej jego szerokości.

🦉Jak zatem zbudować inną, lepszą relację z naszą zazdrością?

- 👁 Sprawdź, co najczęściej uruchamia twoją zazdrość (co ją „triggeruje”)? Może są to czyjeś zasoby finansowe, intelektualne, językowe, relacyjne, fizyczne, polityczne? U podłoża doświadczania zazdrości leży zawsze przekonanie, że zasobów nie wystarczy dla wszystkich. Czy to samo przekonanie pojawia się w twoim umyśle, gdy jesteś spokojny/a, wyregulowany/a, gdy czujesz się bezpiecznie?

- 🧠Rozpoznaj, co zazdrość robi twojemu układowi nerwowemu. Czy nadmiernie cię pobudza (dużo mówisz, ciągle sprawdzasz w internecie osoby, którym czegoś zazdrościsz, wykłócasz się z innymi, jesteś w stałym działaniu i zdobywaniu zasobów, by inni nie mieli więcej niż ty)? Czy raczej zazdrość powoduje twoje przytłoczenie i unieruchomienie (przygasasz i nie zabierasz się za nic, co mogłoby poprawić twoją sytuację)? A może zazdrość przychodzi u ciebie wraz z dysocjacją (odpływasz myślami lub snujesz nierealne wizje podboju świata, gdyby tylko coś w twoim życiu potoczyło się inaczej)? Hiperpobudzenie, znieruchomienie, dysocjacja - to różne sposoby reagowania naszego układu nerwowego na zagrożenie. Rozpoznaj, który jest twoim udziałem.

- 🕸Co towarzyszy u ciebie doświadczeniu zazdrości? Zazdrość to nie tylko emocja, to SIEĆ SKOJARZEŃ włączająca reakcje twojego ciała, postawę, twoje zachowania, myśli i przychodzące do ciebie obrazy/wspomnienia (w Somatic Experiencing nazywamy tę sieć skojarzeń SIBAM-em). Jakie myśli pojawiają się, gdy doświadczasz zazdrości? Czego doświadczasz w ciele? Jaką postawę przyjmujesz, jakie ruchy/gesty/jaka mimika twarzy towarzyszy zazdrości? Jakie obrazy i wspomnienia przychodzą do ciebie, gdy pojawia się zazdrość? Czy możesz zareagować inaczej, zaczynając od jednego elementu sieci, np. używając innego gestu lub pozwalając sobie na zupełnie inną, nową myśl?

- 👥Czego nauczyłeś się o relacji z zazdrością w swoim domu/szkole/pracy? Co zazdrość robiła z ciałem i działaniem osób tobie bliskich? Co z tego przyjęłaś/przyjąłeś do twojego życia? Co z tych wyuczonych reakcji chciał(a)byś pożegnać?

- 🐬 Co pozwala twojemu układowi nerwowemu wracać do wyregulowania po rozregulowaniu zazdrością? Jak możesz odzyskać poczucie bezpieczeństwa nawet, gdy ktoś obok ciebie (lub ktoś bardzo daleko, podglądany w internecie) ma coś, czego nie masz ty? Co najbardziej buduje twoje poczucie ugruntowania i spokoju (rozmowa z kimś zaufanym, ruch, dostrzeżenie zasobów, które już posiadasz)?

- 👶Chroniczna zazdrość to także temat więzi. Czy zazdrość, której permanentnie teraz doświadczasz może być odpowiedzią na zranienia (niewystarczalność zasobów), których doświadczyłaś/doświadczyłeś jako małe dziecko? Czy zazdrość może chronić cię przed odczuwaniem czegoś jeszcze trudniejszego (poczuciem bezradności, niepewności, kruchości, zranialności)? Zatrzymaj się następnym razem, gdy zaleje cię fala auto-destrukcyjnej zazdrości i zauważ, jakiej zranionej potrzeby może ona dotyczyć (najlepiej zrobić to w rozmowie z kimś bliskim, o kim wiemy, że nam bardzo dobrze życzy lub terapeutą).

- 💃 Realizację jakiej twojej wartości najbardziej blokuje w tobie zazdrość? Czy możesz działać w kierunku tej wartości pomimo lub w towarzystwie zazdrości? Czy możesz przestać czekać aż zazdrość się wypali i spożytkować jej energię ku czemuś, co jest dla ciebie najistotniejsze na świecie?

***
Mamy - w obliczu zazdrości - o wiele więcej opcji niż nam się wydaje. Możemy doświadczać zazdrości i poczucia bezpieczeństwa równocześnie. Możemy obserwować zazdrość i decydować zrobić z nią coś zupełnie innego niż to, jak nauczyliśmy się na nią reagować lata temu. Zmiana jest zawsze możliwa, nawet teraz - dokładnie w momencie, gdy czytasz te słowa.

Powodzenia!

01/06/2025

Właśnie tak…

"Doświadczenie nauczyło mnie, że dzieciństwo pozostawia w nas ślady - historie, dla których nie potrafimy znaleźć środka wyrazu, bo nikt nam nie pomógł dobrać właściwych słów. Gdy nie umiemy opowiedzieć o swoich przeżyciach, wówczas te przeżycia opowiadają o nas -śnimy na ich temat i rozwijamy w sobie symptomy, czyli postępujemy w sposób, którego nie potrafimy wyjaśnić."
Stephen Grosz

fot. Brina Blum

24/03/2025

Coś tu jest na rzeczy…

Jeśli czujesz się winna gdy odpoczywasz i łapiesz oddech, to może dlatego, że w dzieciństwie nauczono Cię, że Twoja wartość zależy od tego, jak ciężko pracujesz i ile robisz dla innych?

~ Dziecko uczone tego schematu może później przenosić go w dorosłe życie, co prowadzi do poczucia winy, gdy poświęca czas na odpoczynek lub dbanie o siebie.

A Ty? Na dźwięk przekręcanego klucza w zamku, wstajesz i zaczynasz się krzątać? Czy kontynuujesz odpoczywanie?

Niezależna

21/03/2025

Co karmi ognień konfliktu? 🍳🥓👹🔥

1: Zakładanie, że jesteście tacy sami:
„Jak możesz tego nie rozumieć?”
„Ja bym się tak nie przejął.”
„Ja na twoim miejscu bym tak nie zrobił.”
„Nie widzę tu problemu, czemu ty go widzisz.”

2: Zachowywanie się protekcjonalnie:
„Dobrze, spróbuję to wytłumaczyć jak dziecku.”
„Nie przejmuj się, nie musisz tego rozumieć.”
„Oj, no nie denerwuj się, to nie dla ciebie.”
„Może jak trochę dojrzejesz, to zmienisz zdanie.”

3: Podtrzymywanie stereotypów i generalizowanie:
„Wszyscy faceci tak robią.”
„Ty zawsze reagujesz przesadnie.”
„Tacy ludzie nigdy się nie zmieniają.”
„Wiadomo, jak to się skończy – przecież zawsze tak jest.”

4: Niedocenianie własnej siły lub przecenianie siły przeciwnika:
„Nie mam szans, ty zawsze masz rację.”
„Nie warto się odzywać, bo i tak mnie przekrzyczysz.”
„Z tobą nie da się wygrać w dyskusji.”
„Ja nie mam takiej siły przebicia jak ty.”

5: Odnoszenie się do osób trzecich, tworzenie koalicji:
„Kasia też uważa, że nie masz racji.”
„Wszyscy mówią, że przesadzasz.”
„Nie tylko ja tak myślę, zapytaj innych.”
„Wielu ludzi uważa, że masz tendencję do dramatyzowania.”

6: Nieuwzględnianie nieintencjonalnej komunikacji:
„Nie powiedziałem tego w złym tonie, więc nie masz prawa się obrażać.”
„Ale to było tylko żartem, nie bądź przewrażliwiony.”
„Nie liczy się, jak to zabrzmiało, tylko co chciałem powiedzieć.”
„To, że się tak czujesz, nie oznacza, że coś zrobiłem źle.”

7: Brak świadomości rang:
„Mamy dokładnie te same możliwości, nie przesadzaj.”
„To nie moja wina, że masz trudniej, każdy musi sobie radzić.”
„Nie rozumiem, czemu to dla ciebie problem, dla mnie to proste.”
„Nie widzę różnicy między nami, więc nie wiem, czemu się skarżysz.”

8: Ukrywanie swoich uczuć, emocji, reakcji:
„Nic się nie dzieje, jestem spokojny.”
„Nie ma co o tym gadać, to nieważne.”
„Nie jestem zdenerwowany, po prostu mówisz głupoty.”
„Nie rozumiem, czemu się tym przejmujesz, ja nie mam z tym problemu.”

9: Sarkazm, prześmiewanie, wyolbrzymianie:
„Oczywiście, bo przecież zawsze wszystko jest moją winą.”
„Jasne, to najgorsza rzecz, jaka mogła ci się przytrafić w życiu.”
„Och, tak, to naprawdę wielki problem, prawie jak koniec świata.”
„No tak, bo przecież twoje uczucia są najważniejsze na świecie.”

10: Przepraszanie zbyt szybko:
„No dobra, przepraszam, ale nie przesadzaj.”
„Jeśli to cię uszczęśliwi, to przepraszam.”
„Okej, moja wina, koniec tematu.”
„No przepraszam, ale serio nie rozumiem, o co ci chodzi.”

11: Szybkie przekierowywanie rozmowy na swój ból:
„Rozumiem, że ci ciężko, ale ja mam jeszcze gorzej.”
„Okej, ale ja też mam swoje problemy.”
„No dobrze, ale ja też cierpię.”
„Nie tylko ty się źle czujesz, ja mam też swoje powody do smutku.”

12: Brak świadomości, jak moje wewnętrzne aspekty wpływają na konflikt:
„To ty mnie zdenerwowałeś, ja nie mam z tym nic wspólnego.”
„Nie wiem, czemu mnie to tak boli, ale to przez twoje zachowanie.”
„Nie mam żadnych osobistych spraw w tym konflikcie, chodzi tylko o to, co zrobiłeś.”
„To nie ja jestem problemem, tylko twoje podejście do mnie.”

13: Nieznajdowanie w konflikcie ziarna prawdy:
„To, co mówisz, jest całkowicie bez sensu.”
„Nie masz w ogóle racji, nie ma tu nic do przyjęcia.”
„Nie widzę w tym nic, co mogłoby być prawdą.”
„To jest tylko twój wymysł, nie ma żadnej podstawy w rzeczywistości.”

14: Brak świadomości, po której stronie konfliktu aktualnie jesteś:
„Nie wiem, czy mam cię bronić, czy z tobą walczyć.”
„Nie rozumiem, czy to mój problem, czy twój.”
„Nie wiem, co ja tu robię, ale jakoś się w to wciągnąłem.”
„Nie wiem, po której jestem stronie, ale i tak się wtrącę.”

PS. Przepraszam Cię Calciferze, ale pasowałeś tu idealnie. 🙏🏻🔥🥲

17/02/2025

Od kilku miesięcy konsultacji psychologicznych w Pracowni udziela psycholog Karina Kumorek. 🙂Kilka słów od niej:
Z wykształcenia jestem magistrem psychologii (specjalność: psychologia kliniczna), pedagogiem (specjalność: praca psychosocjalna i opiekuńcza), posiadam również tytuł magistra nauk społecznych (socjologia: specjalność kryminologia i dezorganizacja społeczna). Swoją wiedzę zdobywałam na Uniwersytetach: SWPS, UJ, UKEN, UŚ. Doświadczenie praktyczne zdobywałam w Poradni Psychologicznej oraz Poradni Zdrowia Psychicznego w ZOZZ Wadowicach. Obecnie jestem uczestniczką całościowego 4 – letniego szkolenia psychoterapeutycznego w nurcie poznawczo – behawioralnym w Centrum CBT EDU, gdzie zdobywam umiejętności i rozwijam się jako psychoterapeutka. Jestem również interwentem kryzysowym. Przez kilka ostatnich lat poszerzałam swoje kompetencję biorąc udział w różnego rodzaju szkoleniach i warsztatach, ukończyłam między innymi:

🔹Studium Interwencji Kryzysowej ARCAN (120h),
🔹roczne szkolenie w szkole psychoterapii Gestalt w Gestalt Instytut (240h),
🔹Studium Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach (I stopień) w Integri TSR (70h),
🔹Tour de ACT – dookoła heksafleksu, Wprowadzenie do terapii akceptacji i zaangażowania – Trzecia fala CBT (60h)

Od zawsze interesował mnie człowiek jako jednostka, ale również człowiek jako istota społeczna. W pracy z pacjentem cenię sobie naturalność i możliwość poznania. Każde spotkanie jest dla mnie czymś nowym i ciekawym. Pracuje z osobami w różnych momentach ich życia, borykającymi się z różnymi problemami, osobami doświadczającymi odrzucenia, żałoby, osobami LBGTQ+.

Oprócz psychologii i pracy w gabinecie w życiu pasjonuje się również muzyką, kynologią i dogoterapią oraz literaturą faktu i reportażem. Od wielu lat jestem wokalistką śpiewającą w różnych projektach muzycznych z gatunku bluesa, rocka i folku. Scena to dla mnie miejsce wyjątkowe gdzie mam możliwość nie tylko wyrażania siebie, ale również przeżycia kolejnego spotkania.

Strona na której przedstawiamy sprawy, informacje, wydarzenia które są inspiracją w naszej praktyce psychologicznej i psychoterapeutycznej, z którymi jest nam po drodze...

15/02/2025

„Nie doceniamy dziś tej głębokiej potrzeby: potrzeby bycia widzianym. Dostrzeżonym w niepowtarzalności, indywidualności, jedyności. Dlatego właśnie jesteśmy tak bezradni wobec tych pokus i pragnień, na których z powodzeniem żeruje rynek. I nie chodzi tu wcale o banalne zaspokajanie jakichś narcystycznych potrzeb coraz bardziej zobojętniałej, a zarazem coraz bardziej przestraszonej i zdezorientowanej klasy średniej. Chodzi o najprostszą ludzką potrzebę. Najbardziej bazowe pragnienie.”

Tomasz Stawiszyński „Powrót fatum” Wydawnictwo Znak
fot Milada Vigerova

01/01/2025

W temacie postanowień noworocznych 🥰

WYBIERAM LEKKOŚĆ I NOWY POCZĄTEK!

Odpuszczam to, co już nie służy mojemu rozwojowi.

Przestaję nosić ciężary przeszłości, które już nie należą do mojego obecnego życia.

Wyciągam z tych doświadczeń wnioski i pozwalam im odejść... robiąc miejsce na świeżą energię i nowe możliwości!

Nie muszę już oglądać się za siebie.

Zwalniam przestrzeń w sobie i oddaję strach, który mnie zatrzymywał.

Porzucam obciążające poczucie winy.

I dziś wybieram miłość do siebie i wiarę w to, że jestem wystarczający dokładnie taki, jaki jestem!

Nie potrzebuję więcej trzymać się rzeczy czy relacji, które nie rezonują z tym, kim się staję.

Rozstaję się z pozorami... zarówno swoimi, jak i cudzymi.

Stawiam na prawdę, choćby okropnie była niewygodna.

Przestaję szukać szczęścia „gdzieś tam” i odnajduję je tu, w chwili obecnej.

Zamiast czekać, aż moje życie stanie się idealne, zaczynam cieszyć się jego małymi cudami tu i teraz.

Oddaję sile wyższej mój smutek, który już dawno przestał mnie uczyć, a jedynie blokował mój rozwój... Zamieniam go na wdzięczność za to, czego dzięki niemu się nauczyłem.

Coraz więcej odpuszczam... I nie dlatego, że przegrałem czy straciłem, ale dlatego, że jestem gotów osiagnąć coś znacznie większego.

Odpuszczam plany, które nie przyniosły mi radości i robię miejsce na marzenia, które naprawdę do mnie pasują.

Już nie jestem strażnikiem cudzych ciężarów. Przestaję nosić historie, które mnie nie dotyczą!

Dziś wybieram życie w zgodzie z tym, kim jestem!

Zamiast zamętu i lęku, przyjmuję harmonię i spokój.

Otwieram się na miłość, nowe doświadczenia i pełnię życia.

Nie potrzebuję już kontrolować wszystkiego... zaufanie do siebie i do życia całkowicie mi wystarcza.

Jestem gotów na to, co nowe, nieznane i przede wszystkim gotów NA SIEBIE! 🤗

WPIS AUTORSTWA:
@ ALCHEMIA ŚWIADOMOŚCI

☀️ Jeśli treści, które u nas czytasz, wnoszą wartość do Twojego życia, pomagają i inspirują, będziemy bardzo wdzięczni za wsparcie naszej pracy:

https://buycoffee.to/przestrzen-manifestacji

Z miłością, Aga i Rafał 🌱

📸 Natalia Bonilla

31/12/2024

Na ten Nowy Rok 😊

"Małżeństwo jest trudne.
Rozwód jest trudny.
Wybierz swoje trudne.

Bycie otyłym jest trudne.
Utrzymanie formy jest trudne.
Wybierz swoje trudne.

Bycie zadłużonym jest trudne.
Bycie niezależnym finansowo jest trudne.
Wybierz swoje trudne.

Rozkręcanie biznesu jest trudne.
Praca od 9-5 jest trudna.
Wybierz swoje trudne.

Mówienie za siebie jest trudne.
Bycie branym za pewnik jest trudne.
Wybierz swoje trudne.

Oszczędzanie pieniędzy jest trudne.
Bycie spłukanym jest trudne.
Wybierz swoje trudne.

Nauka nowych umiejętności jest trudna.
Utknięcie w miejscu jest trudne.
Wybierz swoje trudne.

Podążanie za marzeniami jest trudne.
Życie z żalem jest trudne.
Wybierz swoje trudne.

Odpuszczenie toksycznych ludzi jest trudne.
Życie z toksycznymi ludźmi jest trudne.
Wybierz swoje trudne."

Brak snu jest trudny.
Praca nad zmianą nawyków jest trudna.
Wybierz swoje trudne.

Kochani, dobrych wyborów w 2025, dużo zdrówka, snu, radości, łatwości, bliskości, cierpliwości, przyjemności i zadowolenia z życia!
🫶🫶🫶

Słowa: Kiraan Thakur
Art by Alissa Levy

02/12/2024

„BABCIU, jestem zmęczona.
Tak zmęczona tym życiem…”
„Weź swoje zmęczenie,
moje dziecko,
i owiń się nim.
Jak koc w mroźne zimowe miesiące.
Zmęczenie przychodzi, by stworzyć ci gniazdo, sprawić, że ubierzesz się wygodnie
i zatopisz się w jego ciepłych objęciach.
Zapraszam Cię do pozostania w sobie.
Bez siły, bez myśli, bez działań.
Jak śnieg, który wszystko pokrywa,
aby świat zmiękczyć, stłumić, chronić przed hałasem.
Zaakceptuj płatki swojego zmęczenia
i pozwól się im całkowicie przykryć.”
„Mógłabym umrzeć pogrzebana pod tym…”
„Zamiast tego odrodzisz się na nowo.
Jak ziarno w ziemi.
Nie opieraj się swojemu znużeniu,
nie odrzucaj go tysiącem działań, tysiącem intencji, tysiącem poczucia winy.
Ono chce cię tylko wziąć za rękę
i poprowadzić abyś zapadł się w pustkę.
Właśnie tam, gdzie leży źródło
wszelkiej wewnętrznej siły.
Nauczyli nas, jak być silnym, stawiając opór.
Ale to poddając się,
wyłaniają się prawdziwi bohaterowie.
„Boję się, babciu.
A co jeśli zmęczenie mnie unicestwi?”
„Moje dziecko, nie boisz się zmęczenia,
ale utraty kontroli nad sobą.
Nadszedł czas, abyś oddała się życiu.
I zrodziła wraz z nim najwspanialsze dzieci:
owoce swojej duszy!”
(Elena Bernabe)

30/11/2024

"Często gdy u dziecka pojawiają się objawy traumy po jakimś trudnym doświadczeniu, rodzice mówią do niego: 'Nie przejmuj się, już minęło'. A wystarczy przytulić, uznać ból dziecka. Powiedzieć: 'Wiem, że jest Ci ciężko. Co teraz chciałbyś zrobić z tą sytuacją?' Zapytać, co czuje. Tyle na początek wystarczy.
Każdy z nas inaczej odbiera świat. Powiedzenie dziecku 'przesadzasz' jest unieważnieniem jego emocji i myśli związanych z trudną dla niego sytuacją.
Niby dlaczego my, rodzice, rościmy sobie prawo do oceniania przeżyć kogokolwiek, w tym naszego dziecka? Skąd mamy wiedzę dotyczącą skali jego przeżyć?"
Magdalena Halicka

fot. Darshan Chudasama

16/10/2024

16/10/2024

Do refleksji…

Cztery pierścienie świadomości:
1. Zewnętrzny- rzeczywistość zewnętrzna, to co nam się przytrafia, sytuacje, które tworzymy. Ludzie, z którymi jesteśmy w relacjach.
2. Reprezentacje – umysłowe mapy, modele dawnych doświadczeń, dzięki którym nie wyważamy raz po raz otwartych drzwi (umożliwiają orientację w świecie, podają interpretacje tego co się dzieje, wpływają na oczekiwania).
3. Refleksyjne self. Zdolność do refleksji nad doświadczeniem. Oglądamy za pomocą refleksyjnego ego to, w jaki sposób wewnętrzne modele filtrują nasze postrzeganie i jak zewnętrzne zdarzenia wpływają na wewnętrzne odczucia. Szukamy i nadajemy znaczenie naszym doświadczeniom. Nie przyjmujemy ich takimi jakie nam się w pierwszej chwili mogą jawić. Wiemy, że istnieje nasz filtr. To daje nam poczucie wewnętrznej wolności.
4. Uważne self. Odpowiada na pytanie, kto lub co zagłębia się w refleksję. Kto myśli owe myśli o myśleniu. A może nikt? Może to jest właśnie czysta świadomość?

na podstawie Davida Wallina, Przywiązanie w psychoterapii
fot Anne Nygard