Centrum Diagnozy Psychologicznej i Psychoterapii Mind Psychology

26/01/2025

Czym jest makiawelizm?

Makiawelizm to cecha osobowości, polegająca m.in. na braku uczuć wyższych, instrumentalnym traktowaniu innych i chłodnych relacjach interpersonalnych. Zaliczany jest do mrocznej triady cech osobowości, zaraz obok narcyzmu oraz psychopatii.
Do psychologii termin ten wprowadził w latach siedemdziesiątych Richard Christie, który opisał makiawelizm jako syndrom osobowości, charakterystyczny dla osób osiągających cele drogą manipulacji interpersonalnej.
Makiawelizm jako pojedyncza cecha w umiarkowanym stopniu może być pozytywna i stanowić wartościową kompetencję w różnych zawodach związanych z biznesem, zarządzaniem, prawem, a także sprzedażą i marketingiem. Jednak w większości przypadków zawyżony wskaźnik makiawelizmu może wiązać się z większą ilością negatywnych skutków zarówno dla jednostki makiawelistycznej, jak i jej otoczenia.
Jakie są cechy osobowości makiawelistycznej?

Osobowość makiawelistyczna obejmuje takie cechy i zachowania jak:
-> wysokie zdolności manipulacyjne;
-> koncentracja na sobie i własnych korzyściach;
-> brak empatii wobec innych;
-> wysoka charyzma;
-> wyznawanie tezy „cel uświęca środki”;
-> luźny stosunek do norm;
-> tendencja do bezrefleksyjności;
-> budowanie płytkich relacji opartych na korzyściach;
-> brak wartości moralnych;
-> brak emocjonalnego zaangażowania w relacje;
-> częsta bezwzględność;

Jak radzić sobie z makiawelizmem?
Walka z wpływem jaki niesie za sobą wysoki makiawelizm często rozpoczyna się z zewnątrz, gdyż osoba z osobowością makiawelistyczną nie dostrzega negatywnych aspektów swojego działania.
W procesie zmian ważne jest, aby obie strony problemu podjęły działania w celu rozwoju.
Sposoby radzenia sobie z makiawelizmem jako osoba z otoczenia:
1. Ustalanie granic: Ważne jest, aby jasno określić swoje granice i nie pozwalać na manipulacje. Nie bój się odmawiać, jeśli czujesz, że ktoś próbuje cię wykorzystać.
2. Komunikacja: Staraj się być bezpośredni w komunikacji. Unikaj niejasności, która może prowadzić do manipulacji. Wyrażaj swoje myśli i uczucia w sposób jasny i zrozumiały.
3. Wsparcie innych: Jeśli to możliwe, otaczaj się ludźmi, którzy mają podobne wartości i którzy mogą cię wspierać. Wspólne podejście do problemów może być bardzo pomocne.
4. Samorozwój: Pracuj nad swoimi umiejętnościami asertywności i emocjonalnej inteligencji. To pomoże ci lepiej radzić sobie w trudnych sytuacjach.
5. Zwrócenie się o pomoc: Jeśli czujesz, że sytuacja jest dla ciebie zbyt trudna, rozważ skonsultowanie się z terapeutą lub doradcą, który pomoże ci lepiej zrozumieć swoje emocje i radzić sobie z trudnymi relacjami.

Sposoby radzenia sobie z makiawelizmem jako osoba z osobowością makiawelistyczną:
1. Samoświadomość: Zrozumienie własnych motywacji i zachowań to pierwszy krok. Zastanów się, dlaczego podejmujesz określone działania i jakie są ich konsekwencje dla innych.
2. Empatia: Ćwicz empatię, starając się zrozumieć uczucia i perspektywy innych ludzi. Może to pomóc w budowaniu bardziej autentycznych relacji.
3. Refleksja: Regularnie analizuj swoje działania i ich skutki. Zastanów się, czy osiąganie celów
w dany sposób jest naprawdę wartościowe, czy może warto zmienić podejście.
4. Otwartość na krytykę: Bądź otwarty na konstruktywną krytykę od innych. Może to pomóc
w dostrzeganiu obszarów do poprawy i w budowaniu lepszych relacji.
5. Zwrócenie się o pomoc: Jeśli czujesz, że sytuacja jest dla ciebie zbyt trudna, rozważ skonsultowanie się z terapeutą, który zaoferuje wsparcie oraz pomoże Ci na drodze do samodoskonalenia i rozwoju.

23/01/2025

Czym jest perfekcjonizm?

Perfekcjonizm określany jest jako tendencja do wyznaczania nierealistycznie wysokich standardów sobie samemu lub względem otoczenia. Ta tendencja często łączy się z trudnością zaakceptowania błędów albo niedoskonałości. Zatem perfekcjonizm uwzględnia dwa elementy:
1. Niezwykle wygórowane i często nieosiągalne standardy;
2. Zachowania dążące do spełnienia standardów przy jednoczesnym uniknięciu błędów.

Jakie są przyczyny perfekcjonizmu?

Przyczyn perfekcjonizmu może być wiele, najczęściej mają one charakter środowiskowy.
Większą skłonność do bycia perfekcjonistą mają:
-> osoby pierworodne;
-> osoby nadmiernie krytykowane w dzieciństwie;
-> osoby, które doświadczyły straty kogoś bliskiego w dzieciństwie;
-> osoby, których rodzice okazywali wysokie oczekiwania względem własnych dzieci.

Czy perfekcjonizm jest pozytywny czy negatywny?

Osoba nazywana perfekcjonistą często jest postrzegana przez otoczenie jako osoba dokładna, odpowiedzialna i kompetentna, przez co w pewnym sensie perfekcjonizm nabrał społecznie pozytywnego wydźwięku. Trudno się dziwić, gdyż perfekcjonizm często może prowadzić do wysokiej jakości pracy danej osoby, motywacji do działania oraz wielu osiągnięć.
Jednak funkcjonowanie uzależnione od wygórowanych standardów oraz lęku przed popełnieniem błędu przynosi najczęściej o wiele więcej strat niż zysków w zakresie psychicznym.
Osoby nazywane perfekcjonistami często doświadczają ogromnego chronicznego stresu wywołanego presją bycia idealnym i działania w sposób doskonały, a tak intensywny lęk i stres może prowadzić do szybkiego wypalenia.

Negatywne skutki perfekcjonizmu obejmują wszystkie aspekty życia, bowiem może on prowadzić do problemów w relacjach, ogólnego niezadowolenia w zakresie osiągnięć zawodowych i prywatnych, a nawet prokrastynacji, spowodowanej lękiem przed porażką i chęcią uniknięcia popełnienia błędu.

Jak można rozpoznać perfekcjonizm?

Perfekcjonizm manifestuje się na wszystkich płaszczyznach życia w takich cechach i zachowaniach jak:

1. Ciągłe niezadowolenie z siebie;
2. Brak satysfakcji z własnych osiągnięć;
3. Brak poczucia spełnienia i dumy z własnej pracy;
4. Niezdrowe porównywanie się do innych;
5. Lęk przed porażką i popełnieniem błędu;
6. Nadmierna koncentracja na detalach;
7. Samokrytyka oraz niska samoocena;
8. Uzależnienie poczucia własnej wartości od własnej perfekcyjności;
9. Ciągły stres i napięcie;
10. Presja spełnienia standardów.

Jak poradzić sobie z perfekcjonizmem? Czy jestem skazany na wygórowane standardy?

Mimo iż perfekcjonizm to zjawisko trudne do zmiany, praca nad jego negatywnymi skutkami jest możliwa, a czasem nawet bardzo wskazana. Do metod pracy z perfekcjonizmem można zaliczyć takie sposoby jak:

1. Ustalanie realistycznych celów: Zamiast dążyć do doskonałości, warto wyznaczać cele, które są osiągalne i realistyczne. Umożliwia to lepsze zarządzanie oczekiwaniami.
2. Akceptacja niedoskonałości: Zrozumienie, że nikt nie jest doskonały, może pomóc w zmniejszeniu presji. Uznanie, że błędy są częścią procesu uczenia się, może być uwalniające.
3. Zmiana myślenia: Praca nad myśleniem, które skupia się na „wszystko albo nic”, na bardziej elastyczne podejście może być pomocna. Ucz się dostrzegać odcienie szarości w sytuacjach zamiast kategoryzować je jako „sukces” lub „porażka”.
4. Praktyka uważności: Techniki mindfulness mogą pomóc w radzeniu sobie z negatywnymi myślami związanymi z perfekcjonizmem. Medytacja, głębokie oddychanie czy inne formy uważności mogą pomóc w zwiększeniu samoświadomości.
5. Ograniczenie porównań z innymi: Porównywanie się z innymi często potęguje uczucie niedoskonałości. Skup się na własnych postępach i osiągnięciach, zamiast mierzyć się z innymi.
6. Zwiększenie tolerancji na frustrację: Praca nad umiejętnością radzenia sobie z frustracją i rozczarowaniem może pomóc w zmniejszeniu potrzeby perfekcji.
7. Współpraca z terapeutą: Psychoterapia, w szczególności terapia poznawczo-behawioralna (CBT), może być bardzo skuteczna w pracy z perfekcjonizmem. Terapeuta może pomóc
w identyfikacji negatywnych wzorców myślenia i opracowaniu strategii ich zmiany.
8. Ćwiczenie wdzięczności: Regularne praktykowanie wdzięczności może pomóc w zmianie perspektywy i skoncentrowaniu się na pozytywnych aspektach życia, a nie na osiąganiu ideałów.

21/01/2025

Czym jest temperament?

Temperament w psychologii określany jest jako zestawienie cech osobowości, które jest uwarunkowane genetycznie. Oznacza to, że w zależności od temperamentu jednostki, posiada ona pewne stałe cechy, które determinują nie tylko jej sposób bycia i zachowanie, ale także narażenie na różne zaburzenia. Temperament odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu się osobowości i wpływa na to jakim człowiekiem jesteśmy.

Jakie wyróżniamy rodzaje temperamentu? Czym się charakteryzują?

Zagadnienie temperamentu sięga już starożytności, a dokładniej w V wieku p.n.e., kiedy to Hipokrates wyróżnił cztery podstawowe typy temperamentu:

1. Sangwinik:
-> osoba stabilna, otwarta i towarzyska;
-> ma optymistyczne spojrzenie na życie i świat otaczający;
-> ma łatwość w zawieraniu relacji towarzyskich;
-> ma łatwość w okazywaniu własnych emocji;
-> działa szybko i jest bardzo decyzyjna.

2. Choleryk:
-> osoba ambitna i otwarta na wyzwania;
-> lubi działać i dominować;
-> dobrze czuje się w roli lidera;
-> nie lubi krytyki.

3. Flegmatyk:
-> osoba o wysokiej samokontroli;
-> osoba godna zaufania;
-> lubi działać powoli, nie lubi pośpiechu;
-> długo buduje relacje towarzyskie.

4. Melancholik:
-> osoba pesymistyczna;
-> często obawia się o przyszłość, towarzyszy jej lęk;
-> wykazuje brak pewności siebie i wrażliwość na krytykę;
-> świetny słuchacz;
-> ostrożnie obchodzi się w kontaktach towarzyskich;
-> ma trudności z podejmowaniem decyzji.

Jak temperament wpływa na naszą osobowość?

Temperament to węższe zagadnienie niż osobowość, ponieważ oddziałuje na jej całokształt, jednak nie kreuje jej samotnie. Temperament obejmowany jest przez charakter, który wchodzi w skład osobowości. Osobowość określana jest zatem jako suma temperamentu i nawyków oraz zachowania.

Czy są negatywne i pozytywne rodzaje temperamentu? Czy mogę zmienić temperament?

Temperament to coś względnie stałego, co oznacza, że zmiany w nim są możliwe, jednak będą zachodzić rzadko lub w bardzo powolnym tempie. Poniekąd oznacza to, że temperament, który mamy pozostaje z nami w pewnej formie na zawsze. Jednak czy to oznacza, że któryś rodzaj jest gorszy od innego? Oczywiście, że nie. Jest to część, która kształtuje nasze unikalne Ja i nie należy jej źle oceniać. Nie oznacza to jednak, że własnych cech nie można zmienić wcale. Gdy określone zachowania, które obserwujemy w sobie, uwarunkowane temperamentem lub nie, powodują pewien dyskomfort w życiu warto jest nad nimi pracować w celu samorozwoju i kształtowania najlepszej wersji siebie.

19/01/2025

Na co dzień człowiek odbiera ogromną ilość bodźców z otoczenia. Mogą to być obrazy, dźwięki, tekstury i wiele wiele innych. Rozpoznawanie takich bodźców i rozróżnianie ich można by określić jako coś naturalnego, normalnego, jednak istnieje pewne odchylenie od normy, które nazywa się agnozją.
Czym jest agnozja?
Agnozja to zaburzenie neurologiczne, które polega na utracie zdolności rozpoznawania
i interpretowania bodźców sensorycznych mimo zachowanej funkcji zmysłów. Osoby z agnozją mogą mieć trudności w identyfikowaniu obiektów, dźwięków, twarzy czy zapachów, mimo że ich narządy zmysłów są prawidłowo funkcjonujące.

Co jest przyczyną agnozji?
Agnozja może wystąpić nagle i u każdego, niezależnie od wieku. Może być spowodowana uszkodzeniem określonych obszarów mózgu, najczęściej w wyniku udaru, urazu głowy lub choroby neurodegeneracyjnej.
Jakie istnieją rodzaje agnozji?
Wyróżnia się różne typy agnozji, w zależności od zmysłu, którego ona dotyczy. W literaturze wyróżnione są następujące rodzaje:
1. Agnozja wizualna:
Objawia się zaburzonym postrzeganiem i odbieraniem bodźców wizualnych. Pacjent z tym rodzajem agnozji nie potrafi zidentyfikować, co widzi, mimo poprawnego funkcjonowania oczu. Wyróżnia się sześć podtypów agnozji wizualnej:
- agnozja przedmiotów (niemożność rozpoznawania widzianych przedmiotów);
- agnozja przestrzenna (niemożność rozpoznawania swojego otoczenia);
- prozopagnozja (inaczej agnozja twarzy, czyli niemożność ich rozpoznawania);
- achromatopsja (niemożność dostrzegania różnic między kolorami lub trudności z ich nazywaniem);
- aleksja (niemożność czytania i rozpoznawania liter);
- simultanagnozja (niemożność dostrzegania i rozpoznawania wielu obiektów jednocześnie).
2. Agnozja akustyczna:
Objawia się zaburzonym odbiorem bodźców słuchowych. Pacjent z tym rodzajem agnozji nie rozpoznaje dźwięków, nie rozumie mowy lub przejawia trudność w odbiorze dźwięków złożonych. Do agnozji słuchowej zalicza się także podtyp, w którym, mimo prawidłowego funkcjonowania aparatu słuchowego, pacjent nie odbiera żadnych bodźców dźwiękowych
z otoczenia (tzw. Głuchota korowa).
3. Agnozja dotykowa:
Objawia się niewłaściwą interpretacją bodźców dotykowych. Pacjent z tym rodzajem agnozji nie rozpoznaje dotykanych obiektów i przedmiotów, ich kształtu lub tekstury, nawet, gdy przedmiot jest znany. Pod agnozję dotykową zalicza się także astereognozję, czyli sytuację,
w której pacjent nie rozpoznaje przedmiotu przez dotyk, ale potrafi o nim opowiedzieć, nazwać lub też go narysować.
Co zrobić, gdy zauważalne są objawy agnozji?
Objawów wskazujących na agnozję nie należy bagatelizować i powinno się je niezwłocznie skonsultować z lekarzem. Wystąpienie symptomów może wskazywać na schorzenia mózgu będące zagrożeniem dla zdrowia i życia pacjenta.
W celu postawienia diagnozy, ustalenia rodzaju agnozji oraz zidentyfikowaniu jej źródła istotne jest wykonanie badań diagnostycznych, do których zalicza się rezonans magnetyczny i tomografię komputerową głowy.

Jak można leczyć agnozję? Jakie są metody pomocy?
Leczenie agnozji jest często uzależnione od indywidualnego przypadku pacjenta oraz rodzaju z jakim mamy do czynienia. W terapii agnozji często stosowane są takie metody jak:
1. Terapia zajęciowa: Pomaga pacjentom w nauce rozpoznawania obiektów i korzystania
z różnych strategii kompensacyjnych.
2. Terapia mowy i języka: Może być przydatna w przypadku agnozji werbalnej, gdzie pacjent ma trudności z rozumieniem lub używaniem języka.
3. Rehabilitacja neuropsychologiczna: Skupia się na poprawie funkcji poznawczych i może obejmować ćwiczenia mające na celu poprawę pamięci, uwagi i zdolności rozpoznawania.
4. Leczenie farmakologiczne: W zależności od przyczyny agnozji (np. choroby neurodegeneracyjne), lekarze mogą zalecić leki, które mogą pomóc w zarządzaniu objawami.
5. Wsparcie psychologiczne: Może być istotnym elementem leczenia, aby pomóc pacjentom
i ich rodzinom radzić sobie z emocjonalnymi skutkami agnozji.

17/01/2025

Czy kiedykolwiek podczas słuchania ulubionej muzyki wystąpiły u Ciebie dreszcze? 🎶
Ta reakcja wcale nie jest tak częsta i może świadczyć o wyjątkowości Twojego organizmu i mózgu! 🧠

Powszechną informacją jest znaczny wpływ muzyki na psychikę i jej oddziaływanie na ludzki mózg. Osoby, które słuchają muzyki, często obserwują u siebie różne odczucia fizyczne i emocjonalne, takie jak uczucie napięcia, wzruszenie oraz doświadczanie dreszczy lub pojawienie się gęsiej skórki, jednak takie wrażenia wywołane muzyką nie dotyczą wszystkich i ten fenomen tak zindywidualizowanych reakcji na bodźce dźwiękowe stał się obiektem zainteresowania ówczesnego studenta Uniwersytetu Południowej Kalifornii, Matthew Sachs’a, który w 2016 roku postanowił przeprowadzić badanie w celu ustalenia przyczyny takiego zjawiska, a wyniki jego pracy okazały się być interesujące, a nawet zaskakujące.

Sachs przeprowadził badanie na grupie 20 uczestników, z których dziesięć osób wykazało reakcje fizyczne podczas słuchania muzyki, w postaci dreszczy lub „gęsiej skórki”, a pozostałe dziesięć nie zgłosiło intensywnych reakcji fizycznych. Naukowiec podjął się analizy budowy i aktywności mózgu, w celu ustalenia źródła różnicy w reakcjach na bodziec.

Okazało się, że osoby doświadczające nie tylko emocjonalnych, ale także fizycznych reakcji organizmu w odpowiedzi na usłyszaną muzykę wykazują odmienną aktywność mózgu oraz jego budowę, niż te osoby, które doświadczają tylko reakcji emocjonalnych lub nie obserwują żadnych reakcji. Mózg osób doświadczających tzw. „gęsiej skórki” podczas badania okazał się mieć gęstszą sieć połączeń między ośrodkiem słuchowym, a tym odpowiadającym za emocje, co oznacza, że dwa te obszary komunikowały się ze sobą znacznie lepiej niż u drugiej grupy badanych.

Wynik tego badania może tłumaczyć umiejętność ludzi do łączenia wspomnień z dźwiękami oraz zdolność do intensywniejszych doświadczeń emocjonalnych.

Wyjątkowość i indywidualizacja tych reakcji nie jest powodem do zmartwień lub niepokoju. Jest to, co prawda wciąż mało, ale zbadany i ciekawy fakt, który może stanowić odkrycie prowadzące do wykorzystania takiej wyjątkowości w leczeniu i terapii różnych schorzeń.

link do opisu badania: https://academic.oup.com/scan/article/11/6/884/2223400?login=false

16/01/2025

⭐ Przyszli Specjaliści! 🧑‍🎓👩‍🎓

📢 Zapraszamy Was serdecznie do unikalnego programu praktyk! Tutaj poprowadzicie swój wywiad diagnostyczny, przećwiczycie narzędzia i obiecujemy, że teoria Was nie przytłoczy 😅.

Organizacja:

🏨 Gdzie: Poznań, tryb stacjonarny

📅 Kiedy: 14, 15, 16 marca oraz 12, 13, 14 kwietnia 2025

⏰ Godziny: 10:00 – 19:00 (z przerwą na obiad i kawę)

Zapisy: https://easl.ink/dCAHw

📞 +48 501 851 040

📩 centrum@mindpsychology.pl

lub wypełnij formularz na naszej stronie, a my odezwiemy się do Ciebie 😊

Liczba miejsc ograniczona!

PODBIJAMY DZIENNIK PRAKTYK! 📝

👉 https://mindpsychology.pl/praktyki/

Zacznijmy tę przygodę razem! 🚀

Wkrótce ruszają grupy w Poznaniu, Lublinie i Trójmieście! Stażowy program „Psycholog w Praktyce” został stworzony w celu sprostania potrzebom młodych psychologów i psychoterapeutów, którzy na samym początku swojej kariery zawodowej najbardziej cenią zdobycie praktycznego doświadczen...

15/01/2025

Czy zdarzyło się, że irytował Cię odgłos lub dźwięk, który zdaje się być niezauważalny lub mało istotny dla innych? A może określone dźwięki wywołują u Ciebie napady złości lub lęku? Może pomyślałeś/aś sobie, że masz omamy lub, że jesteś „szalony”. Nadwrażliwość na dźwięki może oznaczać, że doświadczasz mizofonii lub fonofobii.

Czym jest mizofonia? 🔕

Mizofonia oznacza nadwrażliwość słuchową, której towarzyszy irytacja nawet stosunkowo cichymi dźwiękami, mających swoje źródło w najbliższym otoczeniu. Do takich odgłosów, wywołujących irytację zaliczają się na ogół dźwięki codzienności: mlaskanie przy jedzeniu, gwizdanie, szuranie lub tupanie nogami, tykanie zegara na ścianie, chrapanie, pisanie na klawiaturze itd. Każdą osobę może denerwować zupełnie inny dźwięk, jest to kwestia indywidualna.
Pierwszy raz zjawisko to zostało opisane przez audiologów Margaret M. Jastreboff oraz Pawła J. Jastreboff w 2000 roku i szacuje się, że dotyczy ono nawet do 20% całego społeczeństwa.

Czym jest fonofobia? 🔕

Fonofobia to zaburzenie, które odznacza się poczuciem silnego lęku lub gniewu, będącego skutkiem ekspozycji na określone dźwięki. Codzienne odgłosy z otoczenia mogą powodować napady ogromnej złości, lub wręcz przeciwnie, wywoływać u nas lęk i chęć ucieczki od źródła dźwięku. Fonofobię można określić jako ekstremalną mizofonię.

Czy mizofonia i fonofobia to choroby, czy zaburzenia? 🤔

Zarówno mizofonia jak i fonofobia nie są chorobami, nie są określone i uwzględnione jako zaburzenia w klasyfikacji ICD, jednak mają ona swoje podłoże psychiczne i mogą negatywnie wpływać na codzienne funkcjonowanie osoby nadwrażliwej słuchowo.

Jakie są przyczyny mizofonii i fonofobii? Kogo one dotyczą?

Nie zostały dokładnie sprecyzowane przyczyny wystąpienia nadwrażliwości słuchowej. Spekuluje się, że może mieć to związek z nadmierną aktywnością układu limbicznego i autonomicznego lub nadmierną reaktywnością emocjonalną jednostki.
Określone jest natomiast kto jest bardziej narażony na wystąpienie nadwrażliwości słuchowej i do tej grupy pacjentów zalicza się osoby, które:
✅ Doświadczają częstych oraz intensywnych migren,
✅ Cierpią z powodu PTSD,
✅ Doznały w przeszłości urazu głowy,
✅ Chorują lub chorowały na boreliozę,
✅ Doświadczają wzmożonej aktywności układu słuchowego.

Jak objawia się mizofonia, a jak fonofobia? Jakie są towarzyszące symptomy?

Przy mizofonii, obecność lub oczekiwanie na bodziec wywołuje impulsywne reakcje somatyczne i emocjonalne, zaczynając od irytacji i obrzydzenia, a kończąc na gniewie. Bodziec może prowadzić do natychmiastowych reakcji, jak ból głowy, oraz ogólnego pobudzenia (np. przyspieszona akcja serca) przy umiarkowanym czasie trwania. U dzieci często prowadzi do agresji, a u dorosłych do agresji słownej. Unikanie dźwięków związanych z bodźcem powoduje dyskomfort i stres, a przeżywane emocje są później oceniane jako nieproporcjonalne do sytuacji.

Przy fonofobii mogą wystąpić dodatkowo takie objawy jak: ataki paniki, palpitacje serca, silny stres, nadmierną potliwość, zawroty głowy, mdłości, a nawet omdlenia.
Takie przeżycia i doświadczanie objawów znacznie utrudnia funkcjonowanie w społeczeństwie.

Co mogę zrobić jeśli doświadczam takich objawów? Jakie są metody leczenia?

Ze względu na to, że mizofonia i fonofobia nie są rozpoznane jako choroby lub zaburzenia, nie ma na nie uniwersalnego lekarstwa.

Jednak jeżeli przeżywane objawy negatywnie wpływają na komfort Twojego życia warto wypróbować kilka sposobów na pracę z tą nadwrażliwością:
1️⃣Świadomość i edukacja: Zrozumienie, czym jest mizofonia i fonofobia i jak działają, to pierwszy krok. Zidentyfikowanie konkretnych dźwięków, które wywołują niepokój, może pomóc w lepszym zarządzaniu reakcjami.
2️⃣Psychoterapia: Terapia behawioralna, w tym terapia poznawczo-behawioralna (CBT), może być skuteczna w radzeniu sobie z emocjami wywołanymi przez dźwięki. Terapeuta może pomóc w opracowaniu strategii zarządzania drażliwością.
3️⃣Techniki relaksacyjne: Medytacja, joga czy techniki oddechowe mogą pomóc w redukcji stresu i poprawie ogólnego samopoczucia.
4️⃣Ekspozycja na dźwięki: Czasami stopniowe wystawianie się na nieprzyjemne dźwięki w kontrolowanym środowisku, nazywane desensytyzacją, może pomóc w zmniejszeniu reaktywności.
5️⃣Maskowanie dźwięków: Używanie białego szumu lub słuchawek z redukcją hałasu może pomóc w maskowaniu dźwięków wywołujących dyskomfort.
6️⃣Wsparcie społeczne: Rozmowa z rodziną i przyjaciółmi o swoim problemie może pomóc im zrozumieć, przez co przechodzisz, co może przynieść ulgę.

12/01/2025

Zaburzenia dysocjacyjne to grupa zaburzeń psychicznych, które charakteryzują się zakłóceniem lub całkowitym brakiem integracji różnych aspektów psychicznych, takich jak pamięć, tożsamość, świadomość czy percepcja.

Jakie mamy rodzaje zaburzeń dysocjacyjnych?
🟤Dysocjacyjne zaburzenia pamięci (amnezja dysocjacyjna) – Osoby doświadczają utraty pamięci, która może dotyczyć określonych wydarzeń (np. traumatycznych) lub ogólnej tożsamości. Pamięć może powrócić samoistnie, ale w niektórych przypadkach może pozostać niekompletna.
🟤Dysocjacyjne zaburzenia tożsamości – Osoba może przyjmować różne tożsamości (tzw. alter ego), co powoduje różne niepamięci i zmiany w zachowaniu. Tożsamości te mogą mieć swoje własne historie, preferencje.
🟤Derealizacja i depersonalizacja – Osoby mogą czuć się odłączone od siebie (depersonalizacja) lub od rzeczywistości wokół nich (derealizacja). Opisują to często jako uczucie bycia obserwatorem własnego życia, a nie jego aktywnym uczestnikiem.

➡️Zaburzenia te mogą być mechanizmem obronnym, który pozwala osobie oddzielić się od trudnych emocji czy wspomnień.⬅️

✔️Jakie są objawy zaburzeń dysocjacyjnych?
⚪️Symptomy somatyczne: częściowa lub całkowita utrata integracji między ciałem, a umysłem, zaburzenia ruchu, występowanie mimowolnych ruchów, trudności w odczuwaniu bólu, zmian temperatury, a nawet brak czucia w określonych częściach ciała.

⚪️Symptomy psychiczne: trudności w przypominaniu sobie ważnych informacji osobistych, uczucie nierealności lub obcości wobec siebie/otoczenia, problemy z koncentracją, zmiana w postrzeganiu własnej tożsamości.

❗️Zaburzenia dysocjacyjne jak najbardziej podlegają metodom leczenia, które obejmują formy, takie jak:
1. Psychoterapia
2. Farmakoterapia
3. Psychoedukacja

10/01/2025

‼️Depresja to poważna choroba, która z roku na rok dotyka coraz większej liczby osób. Każda osoba przechodzi ją w bardzo indywidualny sposób i przejawia różne objawy. Niezależnie od rodzaju depresji z jaką mamy do czynienia każda osoba, której dotknęła ta choroba potrzebuje empatii i wsparcia z otoczenia, szczególnie od osób bliskich. 👫

Czy wiesz co robić i co mówić, aby zaspokoić tę potrzebę zrozumienia i oparcia? ⬇️
1. Słuchaj uważnie: Daj osobie przestrzeń do wyrażenia swoich uczuć. Często potrzebują kogoś, kto ich zrozumie i podzieli ich emocje.
2. Bądź dostępny: Spędzaj z nimi czas. Nawet jeśli nie mają ochoty rozmawiać, Twoja obecność może być dla nich ważna.
3. Unikaj oceniania: Staraj się nie oceniać ich uczuć ani nie dawać prostych rad. Zamiast tego, uznaj, że ich uczucia są ważne.
4. Zachęcaj do szukania pomocy: Pomóż im w znalezieniu terapeuty, psychiatry lub grupy wsparcia. Wspieranie ich w podjęciu decyzji o leczeniu jest kluczowe.
5. Bądź cierpliwy: Proces leczenia depresji może być długi i trudny. Wspieraj ich w trudnych chwilach, nawet gdy sam czujesz się bezsilny.
6. Edukuj się: Dowiedz się więcej o depresji, aby lepiej zrozumieć, przez co przechodzi bliska Ci osoba. Może to pomóc w udzielaniu wsparcia.
7.Oferuj swoją pomoc: Czasami proste rzeczy, takie jak pomoc w zakupach, gotowaniu czy sprzątaniu, mogą być dużym wsparciem.
8.Dbaj o siebie: Wspieranie kogoś z depresją może być emocjonalnie wyczerpujące.
9.✖️Niczego nie narzucaj: Możesz proponować różne aktywności, jednak pamiętaj, że zmuszanie może mieć odwrotny efekt.
10.✖️Nie mów, że wszystko będzie dobrze: osoba chora nie uwierzy w zapewnienia o jasnej i przyjemnej przyszłości. Zauważaj emocje i odczucia, zarówno swoje jak i osoby chorej, nie bój się ich nazywać: „Widzę, że cierpisz.”, „Rozumiem, że jest Ci źle.”, „Jest mi przykro, że się z tym zmagasz, ale wiedz, że nie musisz robić tego samotnie.”

❗️Przeżywanie depresji zarówno jako osoba chora, jak i osoba bliska to trudne i wyczerpujące wyzwanie, dlatego ważne jest profesjonalne wsparcie psychiatryczne i terapeutyczne dla obu stron. 😌💪

10/01/2025

🔱Drodzy studenci i nie tylko!🧑‍🎓👩‍🎓
📢Serdecznie zapraszamy Was do zapisów na autorski program realizujący praktyki!

W Warszawskiej grupie zostało 1 miejsce!

Za chwilę też inne miasta!

W lutym 2025r., rusza już druga grupa stacjonarna w Warszawie.
U nas poprowadzisz swój wywiad diagnostyczny, przećwiczysz narzędzia i nie utoniesz w teorii 😅.

Organizacja:
🏨Tryb: stacjonarny. Warszawa.
Daty II edycji: 6 spotkań
📅20-21 luty, 27-28 marzec oraz 24-25 kwiecień
⏰Godziny: 10:00 – 19:00 z przerwą na obiad i kawę

Napisz lub zadzwoń do nas, aby uzyskać więcej informacji i zapisać się na listę!

Liczba miejsc ograniczona!

PODBIJAMY DZIENNIK PRAKTYK! 📝
☎️ 501 851 040
📩centrum@mindpsychology.pl
lub wypełnij formularz, a my odezwiemy się do Ciebie 😊
✅ https://mindpsychology.pl/zapis-na-staz/
Zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą praktyk
👉 https://mindpsychology.pl/praktyki/

07/01/2025

🎉 Nowy Rok – Nowe Możliwości! 🎯

Czy w tym roku postanowiłeś zadbać o siebie i swoje zdrowie psychiczne?
Postanowienia noworoczne to świetna okazja, aby wprowadzić pozytywne zmiany w swoim życiu. 💪✨

Jak skutecznie realizować postanowienia?
1️⃣ Bądź realistą: Stawiaj sobie cele, które są osiągalne i zgodne z Twoimi potrzebami.
2️⃣ Rozpisz plan działania: Zamiast "będę szczęśliwszy", zapisz: "Każdego dnia zrobię coś, co sprawia mi radość ."
3️⃣ Skup się na sobie: Nie porównuj się z innymi, każdy ma swoją drogę.
4️⃣ Przebacz sobie porażki: Nie wszystko wyjdzie od razu – to normalne! Ważne, żeby nie rezygnować.

🧠 Pamiętaj, że zdrowie psychiczne jest fundamentem każdego sukcesu.
Jeśli czujesz, że potrzebujesz wsparcia w realizacji swoich postanowień lub chcesz lepiej zrozumieć swoje potrzeby i emocje – zapraszamy do Mind Psychology. Nasz zespół pomoże Ci ustalić priorytety i osiągnąć to, co dla Ciebie najważniejsze. 🌟

📩 Umów się na konsultację już dziś:
📍 ul. Stryjeńskich 17, lok. 200, Warszawa
📞 +48 501 581 040
🌐 www.mindpsychology.pl

Niech 2025 rok będzie czasem Twojego rozwoju i równowagi. 💖

04/01/2025

https://www.znanylekarz.pl/milena-frelik/psycholog/warszawa

02/01/2025

🎉 Ogłaszamy zwycięzców naszego konkursu! 🏆🧠

Drodzy uczestnicy, dziękujemy za wszystkie zgłoszenia! Wasze opisy były pełne ciepła, inspiracji i uznania dla bliskich osób. 💖 Po burzliwych naradach, nasi psychologowie wybrali trójkę zwycięzców, którzy spełnili wszystkie warunki konkursu i oczarowali nas swoimi wpisami.

Gratulacje dla:
👉 Artur Walęza
👉 Zuzanna Rokicka
👉 Łukasz Trebulski

Otrzymujecie darmową godzinę konsultacji psychologicznej – online lub stacjonarnie w naszym Centrum Mind Psychology na Ursynowie! 🎁👏

Prosimy o kontakt przez wiadomość prywatną na naszym profilu, aby ustalić szczegóły spotkania. 😊

Jeszcze raz dziękujemy wszystkim uczestnikom za udział i zachęcamy do śledzenia naszej strony – wkrótce kolejne inicjatywy i wydarzeni!

Pozdrawiamy,
Zespół Centrum Mind Psychology 💙

30/12/2024

Kochani! Przypominamy, że to już ostatnie dni na wzięcie udziału w naszym konkursie.

Sprawcie komuś lub sobie samemu radość i podarujcie im to co dla nich najlepsze, tym których sami znacie najlepiej 🥰💝🧠

Serdeczności,
Od całego zespołu
Mind Psychology ❤️

KONKURS! 🧠🎉 Wygraj darmową konsultację psychologiczną!

Chcesz zdobyć godzinną sesję konsultacyjną online lub stacjonarnie z naszym specjalistą psychologiem? To proste!

ZASADY KONKURSU:
1️⃣ Polub naszą stronę na Facebooku i Instagramie👉 https://www.facebook.com/CentrumMindPsychology 👉
https://www.instagram.com/mindpsychology.pl/
2️⃣ Oznacz w komentarzu 4 osoby i napisz, co w nich szczególnie cenisz. 💬
3️⃣ Udostępnij ten post na swoim profilu (Facebook lub Instagram).

Nasi psychologowie wybiorą 3 zwycięzców! 🏆 Liczą się spełnione warunki oraz ciekawe i inspirujące opisy oznaczonych osób.

⏳ Czas macie do 31.12.2024! Wyniki ogłosimy na Facebooku, więc bądźcie czujni!

🎁 Nagroda: Darmowa konsultacja psychologiczna - online lub stacjonarnie w naszym Centrum.

👉 Nie zwlekaj, weź udział i podaruj sobie lub bliskim szansę na coś wyjątkowego! 💚