Gabinet Psychoterapii Alicja Dmowska-Kutzner

Gabinet Psychoterapii Alicja Dmowska-Kutzner Psychoterapia indywidualna i grupowa osób dorosłych oraz młodzieży.

Bycie samotnym prowadzi do rozszczepienia. Obecność innej osoby z którą można dzielić i roztrząsać smutki i radości (mił...
09/07/2025

Bycie samotnym prowadzi do rozszczepienia. Obecność innej osoby z którą można dzielić i roztrząsać smutki i radości (miłość i zrozumienie), może uleczyć traumę.
— Sandor Ferenczi, 1988

Fot. Feodor Chistyakov

Rozwód to bardzo trudne emocjonalnie doświadczenie. Niezwykle ważne, by mieć w tej sytuacji wsparcie bliskich, przyjació...
07/07/2025

Rozwód to bardzo trudne emocjonalnie doświadczenie. Niezwykle ważne, by mieć w tej sytuacji wsparcie bliskich, przyjaciół, rodziny, a także osób, które same przez to przeszły. One pomagają zobaczyć, że to mija, że życie układa się na nowo. Niekiedy potrzebna jest pomoc profesjonalna - rozmowa z psychoterapeutą o uczuciach i o własnym udziale w całej tej sytuacji. Rozwód jest przeżywany często jako porażka. Z tym też wiąże się poczucie wstydu i zagubienia. (...) Rozwód to jest ogromna strata. W jakimś sensie możemy to porównać do sytuacji, w której ktoś umiera. Tylko że w przypadku śmierci jesteśmy oficjalnie w żałobie i wszyscy wiedzą, że mamy prawo opłakiwać tę stratę. Otrzymujemy wyrazy współczucia, sympatii i deklaracje pomocy. W przypadku rozwodu, który jest utratą partnera, wydarzeń i planów, otoczenie jest skłonne raczej analizować, kto popełnił większy błąd, czyja to wina itp., a aspekt utraty i żałoby jest niedostrzegany. Tymczasem uporanie się z uczuciami po rozwodzie trwa zazwyczaj dwa lata, a "zwykła" żałoba zajmuje mniej więcej rok.
— Prof. Barbara Józefik o rozwodzie w rozmowie z Justyną Dąbrowską, 2013

Fot. Fast Glass FX

Wstyd i poczucie winy mają interesującą historię i specjalne miejsce w literaturze psychoanalitycznej. Wszyscy mamy te a...
04/07/2025

Wstyd i poczucie winy mają interesującą historię i specjalne miejsce w literaturze psychoanalitycznej. Wszyscy mamy te afekty, ale różnimy się tym, który z nich zajmuje ważniejsze miejsce w naszych osobowościach. Poczucie winy wiąże się z wewnętrznym poczuciem złej siły, poczuciem głębokiej osobistej destrukcyjności i wewnętrznym doświadczeniem złamania norm moralnych. Wstyd zaś wiąże się z poczuciem bezbronności, narażeniem na krytykę i pogardę ze strony innych.
— Nancy McWilliams, Diagnoza psychoanalityczna, 2021

Fot. Greg Pappas

W biegu cza­su ludzkość mu­siała znieść ze stro­ny nauki dwie dot­kli­we ob­ra­zy naiw­nej miłości włas­nej; pier­wszą, ...
02/07/2025

W biegu cza­su ludzkość mu­siała znieść ze stro­ny nauki dwie dot­kli­we ob­ra­zy naiw­nej miłości włas­nej; pier­wszą, kiedy do­wie­działa się, że nasza ziemia nie jest pun­ktem centralnym wszechświata; (...) drugą - wte­dy, kiedy ba­danie biolo­giczne zni­weczyło roszcze­nia człowieka do pier­wszeństwa, wska­zując mu na je­go pochodze­nie ze świata zwierzęce­go i niez­niszczal­ność je­go na­tury zwierzęcej (...). Trze­cią i naj­dot­kliw­szą porażkę ma po­nieść ludzkie uro­jenie wiel­kości ze stro­ny dzisiej­szych ba­dań psychologicznych, które chcą do­wieść nasze­mu Ja, że nie jest ono na­wet pa­nem we włas­nym do­mu, lecz pop­rzes­tać mu­si na skąpych wieściach o tym, co od­by­wa się nieświado­mie w je­go życiu ducho­wym.
— Zygmunt Freud, 1916

Fot. Marius Dumitrascu

Większości konfliktów małżeńskich nie da się rozwiązać. One wynikają z różnic między ludźmi i walka o zmianę drugiej oso...
30/06/2025

Większości konfliktów małżeńskich nie da się rozwiązać. One wynikają z różnic między ludźmi i walka o zmianę drugiej osoby to strata czasu. W terapii par, którą prowadzimy, chodzi raczej o uznanie różnic i nauczenie się jak z tymi różnicami żyć.
— John Gottman, 2013

Fot. Max Ovcharenko

Czasem nie doceniamy znaczenia tego, co dzieje się między rodzeństwem. Pomijamy ten aspekt, a on bardzo nas kształtuje. ...
27/06/2025

Czasem nie doceniamy znaczenia tego, co dzieje się między rodzeństwem. Pomijamy ten aspekt, a on bardzo nas kształtuje. Rodzeństwo, które w jakimś obszarze jest od nas sprawniejsze, ma lepszą relację z którymś z rodziców albo ustawicznie nas deprecjonuje, wywiera na nas ogromny wpływ. Zamrożenie ciała może wtedy wynikać z próby kontroli złości, smutku. Bo przecież dojrzewanie konfrontuje nas nie tylko z narastaniem impulsów seksualnych, ale też z rosnącą agresją, z którą musimy sobie poradzić. Bywa, że w tym pomaga anoreksja – wygasza nasz konflikt, na przykład z bratem albo siostrą. Ponieważ pomaga kontrolować takie emocje jak wściekłość, zawiść czy zazdrość. Jedna z moich pacjentek w trakcie leczenia z anoreksji opowiedziała sen o głowie siostry z marcepanu, którą zjadła.
— dr hab Maciej Pilecki fragment rozmowy z książki Marty Szarejko "Stany ostre", 2021

Fot. Alba

Wyobraź sobie, że jesteś dzieckiem. Masz jakąś myśl - albo też dwie lub trzy. Ujmujesz je w słowa, rodzice je słyszą, al...
25/06/2025

Wyobraź sobie, że jesteś dzieckiem. Masz jakąś myśl - albo też dwie lub trzy. Ujmujesz je w słowa, rodzice je słyszą, ale są zajęci — obecni fizycznie, ale już nie psychicznie - i zmęczeni tobą. Mają inne sprawy. Ojciec, jak co wieczór, chce przeczytać gazetę. Matka sprząta po obiedzie i ogarnia dom. W miarę upływu czasu twoje „opowieści“ jawią się jako „rzeczy same w sobie”. Zjawiskiem nie jest treść tego, co mówisz, ale sam fakt mówienia. Nikt nie słucha, bo nikt nie ma czasu.
Umysł dziecka zaczyna działać coraz szybciej, by przyciągać uwagę. Ostatecznie nie ma już znaczenia, kto słucha - być może innego w ogóle już nie ma. Dla dziecka te momenty inspiracji i popędowego ożywienia stają się źródłem przyjemności, nawet jeżeli brakuje odpowiedzi. Jeżeli jednak te próby przedstawienia ekscytacji rodzicom stale zawodzą, ustanowiony zostaje cykl: ekscytacja, nieudolna próba jej zakomunikowania, rozpacz z powodu nieobecności innego.
Jeżeli więc zarysujemy paralelę ze współczesnymi podejściami do zdrowia psychicznego, nasuwa się pytanie: ile osób maniakalno-depresyjnych może liczyć na wysłuchanie? Ilu terapeutów raczej ich „leczy" zamiast z nimi rozmawiać?
— Christopher Bollas, Trzy struktury charakteru - narcystyczna, borderline, maniakalno-depresyjna, 2021

Fot. Antonio Verdín

Przez dziesięciolecia wielu terapeutów i autorów poradników przekonywało ludzi, że mogą kontrolować własne uczucia, ale ...
23/06/2025

Przez dziesięciolecia wielu terapeutów i autorów poradników przekonywało ludzi, że mogą kontrolować własne uczucia, ale badania nad afektem zaprzeczają temu poglądowi. Wszystkie dotychczasowe dowody świadczą, że emocje są wywoływane przez nieświadome procesy. Być może mylne i nieścisłe przekonanie, że ludzie mogą kontrolować własne uczucia, jest oparte na potrzebie pomniejszenia wpływu osób mających nad nami władzę. Często mówię moim klientom, że nie mogą kontrolować własnych uczuć – mogą jedynie nauczyć się nimi zarządzać i mieć rozsądną kontrolę nad własnym zachowaniem.
— Karen Maroda, Techniki terapii psychodynamicznej. Praca nad emocjami w relacji terapeutycznej, 2014

Fot. Natalya Letunova

Nie możemy stracić kogoś, jeśli ten ktoś nas nie obchodzi. Dziecko potrzebujące wciąż nieobecnej przy nim matki może nau...
20/06/2025

Nie możemy stracić kogoś, jeśli ten ktoś nas nie obchodzi.
Dziecko potrzebujące wciąż nieobecnej przy nim matki może nauczyć się, że miłość i potrzeba drugiej osoby mogą zranić zbyt mocno. Ktoś taki w swoich przyszłych związkach z innymi może prosić ich o niewiele i tyleż im dawać, niczego prawie nie inwestując…
Innym środkiem obronnym stosowanym przeciwko doświadczaniu straty może być kompulsywna potrzeba troszczenia się o innych ludzi. Zamiast doświadczać cierpienia, pomagamy tym, którzy cierpią. I przez pełną oddania służbę przynosimy ulgę sobie samym w naszym dawnym poczuciu bezradności i utożsamiamy się z tymi, o których się tak skwapliwie troszczymy.
Trzeci środek obrony to przedwczesna autonomia. Ogłaszamy własną niezależność o wiele za wcześnie. Uczymy się już w najmłodszych latach tego, by nie pozwolić na to, aby nasze przetrwanie zależało od miłości czy pomocy kogokolwiek. Przywdziewamy bezbronne dziecko w kruchy pancerz dorosłego polegającego wyłącznie na sobie.
— Judith Viorst, To, co musimy utracić, czyli miłość, złudzenia, zależności, niemożliwe do spełnienia oczekiwania, których każdy z nas musi się wyrzec, by móc wzrastać, 2022

Fot. Eric Soubeyrand

Dzieci na ogół nie umierają, jeżeli zostawia się je same, żeby „się wypłakały”, ale moment, w którym wreszcie przestają ...
18/06/2025

Dzieci na ogół nie umierają, jeżeli zostawia się je same, żeby „się wypłakały”, ale moment, w którym wreszcie przestają płakać i zasypiają, to stan całkowitego wyczerpania. W takiej chwili dziecko jest bliskie śmierci; czuje, że wyczerpało limit swojej energii. Na szczęście wtedy przychodzi sen, a nie śmierć. Nie zawsze dziecko uczy się tego już za pierwszym razem. Może być tak, że podczas kolejnych nocy samo usypia się płaczem, za każdym razem wcześniej osiągając stan wyczerpania. Wreszcie zasypia, ale doświadczywszy już bliskości śmierci, której nigdy nie zapomni.
Aby przetrwać, tłumi w sobie pragnienie kontaktu i miłości, żeby nie płakać za czymś, czego nie może dostać.
— Alexander Lowen, Głos ciała, 2021

Fot. Alexander Mass

Każda matka i ojciec mogą być empatyczni tylko w tym obszarze, w którym uwolnili się od swego dzieciństwa, i muszą reago...
16/06/2025

Każda matka i ojciec mogą być empatyczni tylko w tym obszarze, w którym uwolnili się od swego dzieciństwa, i muszą reagować brakiem empatii, jeśli na skutek wyparcia swego losu dźwigają niewidzialne łańcuchy.
— Alice Miller, Dramat udanego dziecka, 2007

Fot. Tom Shakir

Przyznanie się do istnienia w nas agresji to nie argument na rzecz brutalności lub – Boże broń – na rzecz tego by dać je...
13/06/2025

Przyznanie się do istnienia w nas agresji to nie argument na rzecz brutalności lub – Boże broń – na rzecz tego by dać jej ujście. Fakt jej istnienia nie podważa twierdzenia mimo obecnej w nas ambiwalencji, miłość często weźmie górę. Rzecz w tym, by powiedzieć: tak, to prawda, możemy nienawidzić ukochanego partnera, dziecko, rodziców, najdroższego przyjaciela. Ponieważ starając się wmówić sobie: „nie mam nic wspólnego z tym wstrętnym uczuciem”, zubażamy się i na dłuższą metę może to się dla nas stać niebezpieczne.
— Judith Viorst, To, co musimy utracić, czyli miłość, złudzenia, zależności, niemożliwe do spełnienia oczekiwania, których każdy z nas musi się wyrzec, by móc wzrastać, 2022

Fot. Alan Jiang

Adres

Zygmunta Hübnera 2/185
Warsaw
01-756

Strona Internetowa

Ostrzeżenia

Bądź na bieżąco i daj nam wysłać e-mail, gdy Gabinet Psychoterapii Alicja Dmowska-Kutzner umieści wiadomości i promocje. Twój adres e-mail nie zostanie wykorzystany do żadnego innego celu i możesz zrezygnować z subskrypcji w dowolnym momencie.

Skontaktuj Się Z Praktyka

Wyślij wiadomość do Gabinet Psychoterapii Alicja Dmowska-Kutzner:

Skróty

Udostępnij

Kategoria