Gabinet Psychologiczny dla dzieci i młodzieży oraz kobiet w ciąży

07/11/2024

https://rodzice.fdds.pl/spotkanie/grupa-warsztatowo-terapeutyczna-dla-rodzicow-dzieci-do-6-r-z-rodzic-jak-latarnia-morska/

Rodzic jak latarnia morska - grupa warsztatowo - terapeutyczna dla rodziców dzieci do 6. r. ż. Jeżeli jesteście rodzicami dziecka do 6. roku życia i chcielibyście lepiej rozumieć i odpowiadać na jego potrzeby, budować silniejsze więzi oraz zapewniać swojemu dziecku bezpieczne i kochające...

27/08/2024

Stephen Porges, twórca Teorii Poliwagalnej, sugeruje kilka aktywności, które mogą pomóc w aktywacji nerwu błędnego u dzieci, co sprzyja poczuciu bezpieczeństwa i spokoju. Do tych aktywności należą:

1. Głębokie oddychanie: Zachęcanie do powolnego, głębokiego oddychania pomaga stymulować nerw błędny i uspokajać układ nerwowy.

2. Śpiewanie, nucenie lub intonowanie: Te wokalne aktywności angażują mięśnie gardła, które są połączone z nerwem błędnym, co pomaga go aktywować.

3. Rytmiczne ruchy: Takie czynności jak kołysanie, huśtanie czy taniec w łagodnym rytmie mogą stymulować nerw błędny poprzez układ przedsionkowy.

4. Interakcje społeczne: Pozytywne, bezpieczne interakcje społeczne, takie jak kontakt wzrokowy, uśmiech czy delikatny dotyk, angażują nerw błędny poprzez jego rolę w systemie zaangażowania społecznego.

5. Masaż lub delikatny dotyk: Lekki masaż lub kontakt skóra do skóry mogą aktywować nerw błędny i sprzyjać relaksowi.

6. Słuchanie muzyki: Muzyka o uspokajającym rytmie lub tonie może angażować nerw błędny, zwłaszcza jeśli dziecko śpiewa lub nuci wraz z nią.

24/08/2024

Trauma wczesnodziecięca, zwłaszcza ta, która ma miejsce w kluczowych fazach rozwoju, może mieć poważne i długotrwałe konsekwencje dla funkcjonowania mózgu oraz dla funkcji sensorycznych. Oto, jak może to wpływać na rozwój dziecka:

1. Zmiany w strukturze i funkcji mózgu:

• Trauma może prowadzić do zmniejszenia objętości hipokampu, który odpowiedzialny jest za pamięć i uczenie się. U dzieci, które doświadczyły traumy, może to skutkować problemami z zapamiętywaniem informacji i uczeniem się nowych rzeczy.

• U dzieci po traumie może dojść do nadmiernej aktywacji ciała migdałowatego, co skutkuje zwiększoną reaktywnością emocjonalną, nadmiernym lękiem i trudnościami z regulacją emocji.

• Trauma może osłabić funkcjonowanie kory przedczołowej, która jest kluczowa dla planowania, podejmowania decyzji oraz kontroli impulsów. W wyniku tego dzieci mogą mieć trudności z koncentracją, rozwiązywaniem problemów i samoregulacją.

2. Zmiany w funkcjach sensorycznych:

• Dzieci po traumie mogą doświadczać nadwrażliwości na bodźce sensoryczne, takie jak dźwięki, światło, zapachy czy dotyk.

• Dysregulacja sensoryczna: Trauma może prowadzić do problemów z przetwarzaniem sensorycznym, co może skutkować trudnościami w integracji informacji zmysłowych i reakcjami nieadekwatnymi do sytuacji (np. nadmierna reakcja na ból, trudności z równowagą, nietypowe reakcje na temperaturę).

3. Wpływ na układ nerwowy:

• Trauma wczesnodziecięca może prowadzić do chronicznego pobudzenia osi HPA (podwzgórze-przysadka-kora nadnerczy), co skutkuje podwyższonym poziomem kortyzolu – hormonu stresu. Długotrwałe działanie kortyzolu może mieć negatywny wpływ na rozwój mózgu i układu nerwowego.
• Trauma może prowadzić do trwałego pobudzenia układu współczulnego, co powoduje stan chronicznego stresu, trudności z relaksacją, problemy ze snem oraz nadwrażliwość na stresory środowiskowe.

M.in. Perry, B. D., Pollard, R. A., Blakley, T. L., Baker, W. L., & Vigilante, D. (1995). Childhood trauma, the neurobiology of adaptation, and “use-dependent” development of the brain: How “states” become “traits”. Infant Mental Health Journal, 16(4), 271-291.
rys.: lioness16

19/08/2024

Neuroróżnorodność to temat, który zyskuje coraz większe znaczenie, zwłaszcza w kontekście młodzieży. Obejmuje różnorodne style funkcjonowania mózgu i układu nerwowego, do czego zalicza się autyzm, ADHD, dysleksję i inne. Jak to wpływa na życie młodych ludzi i ich rozwój?

Edukacja 📚: Młodzi ludzie z neuroróżnorodnością często mają niezwykłe zdolności np. analityczne myślenie, kreatywność, czy wybitne zdolności w określonych dziedzinach. Kluczowe jest dostosowanie nauczania do ich potrzeb, aby umożliwić pełny rozwój ich potencjału.

Relacje społeczne 🤝: Różne style komunikacji i interakcji społecznych mogą wpływać na relacje z rówieśnikami. Zrozumienie i akceptacja w grupie może być kluczowa dla wzmacniania ich samooceny.

Zdrowie psychiczne 🧠: Młodzież z neuroróżnorodnością może być bardziej narażona na stres, lęk i depresję. Odpowiednie wsparcie psychologiczne i rozwój umiejętności radzenia sobie mogą pomóc w zarządzaniu tymi wyzwaniami.

Samoocena i tożsamość 🌟: Budowanie tożsamości i samooceny może być wyzwaniem, ale także okazją do odkrywania własnych mocnych stron i wartości.

20/04/2024

Za każdym razem czuję duże wzruszenie, gdy powracam do tej sesji...

„Być może czujesz, że zbliża się czas Twoich narodzin. Narodziny oznaczają, że wyjdziesz z mojego ciała. Przyjdziesz na świat, w którym żyję ja i Twój tata (…). Przypuszczam, że nie możesz się już doczekać, żeby go zobaczyć. Ale jednocześnie być może nadal dobrze czujesz się tu w środku. Na razie moje ciało, mój świat otaczają Ciebie, Twoje ciało i Twój świat. Abyś mógł urodzić się bez żadnych problemów w wybranym przez siebie czasie, powinieneś teraz powoli zacząć żegnać się z tą częścią mojej duszy i ciała, w której do tej pory żyłeś i która była Twoim pierwszym domem. Ja również muszę się z Tobą pożegnać i pozwolić Ci odejść w odpowiednim czasie. Muszę także pożegnać się z tym cudownym uczuciem, gdy wciąż jeszcze jesteś we mnie (…).

J. Raffai, G. Hidas
Sesje przygotowujące do porodu metodą Analizy Więzi Prenatalnej

Ilustr. źródło: Pinterest

# # #

12/04/2024

"Allan Schore (2002a) mówi, że korzystanie z własnych doznań cielesnych przez terapeutę w czasie sesji terapeutycznej jest niezbędne do pogłębienia empatycznej więzi z dzieckiem (...). Schore zgadza się, że w celu przekształcenia cierpienia dziecka, terapeuta musi wyjść poza odzwierciedlanie. Aktywność niewerbalna terapeuty, cielesne i emocjonalne pomieszczanie przez niego (...) jest ważniejsza, niż kliniczne werbalizacje i musi poprzedzać werbalne przetwarzanie (Dosamantes, 1992, s. 362).

Jeanne Magagna
ilustr. Hermann Gross

26/03/2024

"Musimy widzieć każdy niewerbalny aspekt komunikacji: kiedy i jak ruszają się ręce, na co kierują się oczy, „ruch i znieruchomienie całego ciała”, ramion i nóg. Musimy też zrozumieć, co czujemy w ciele i w sercu. Podobnie, jak to się dzieje w czasie słuchania muzyki, poczujemy w ciele, czym są fizyczne i emocjonalne doświadczenia, których nie można jeszcze ująć w słowa. Tak postępują z dzieckiem dobra matka i dobry ojciec. To jest to, co możemy robić z dzieckiem „komunikującym się bez słów”.

Jeanne Magagna
foto źródło: masterfile.com

#

14/03/2024

"Tam, gdzie rodzice nie odpowiadają na potrzeby dziecka, ich niewłaściwa opieka lub zaniedbanie prowadzi do braku zaufania, lęku i poczucia niepewności, a to z kolei negatywnie wpływa na zdolność do zabawy. Wszystkie dzieci mają swoją granicę, „punkt nasycenia” w odniesieniu do zabawy. Kiedy struktura zabawy nie jest w stanie utrzymać rozgrywanego doświadczenia, staje się ono zbyt ekscytujące lub zbyt realne. Zadaniem rodziców jest utrzymanie tej struktury i radzenie sobie z iluzją/rzeczywistością/rozczarowaniem oraz możliwym upokorzeniem. Wiemy, że skończy się to płaczem, jeśli wesoła zabawa z tatą się zmieni i jego pstrykające palce naprawdę staną się szczękami krokodyla lub gdy zabawa w pościg stanie się zbyt straszna, a nie przyjemnie straszna, lub gdy przepychanka stanie się prawdziwą walką. ZABAWA POWINNA BYĆ PRZYJEMNA I SATYSFAKCJONUJĄCA. Dzieci o słabo rozwiniętej zdolności do zabawy są częściej przytłoczone swoimi lękami i agresją; ich punkt nasycenia będzie niższy, mogą też angażować się w powtarzające się działania lub naśladowanie, które mogą przypominać zabawę, ale brakuje im kluczowych składników".

Katie Lewis: "Nie ma jak w domu: Trauma wykorzenienia"
Foto źródło: https://playgroundprofessionals.com/play

11/03/2024

Niemowlęta poprzez "powtarzające ssanie i uczucie BŁOGIEJ SYTOŚCI zaczynają utożsamiać uczucie ZASPOKOJENIA z KONTAKTEM z drugim człowiekiem".

J. Viorst, "To, co musimy utracić".