
05/11/2024
W okresie dzieciństwa strach i lęk są sobie oczywiście tak bliskie, że właściwie nie można ich odróżnić, a to z tego powodu, iż dziecko na skutek braku dojrzałych mechanizmów psychicznych nie jest w stanie rozróżnić między zagrożeniami wewnętrznymi a zewnętrznymi, realnymi i wyimaginowanymi: sztuki tej musi się dopiero uczyć, zaś ucząc się, potrzebuje uspokajających wskazówek ze strony dorosłych.
Jeśli dziecka nie przekonuje rozumowanie dorosłego, a zwłaszcza kiedy dostrzega ono u niego skrywane przerażenie oraz niezdecydowanie, wówczas rodzi się w dziecku paniczne poczucie nieokreślonej katastrofy, zawsze gotowe się później uaktywnić. Dziecko ma zatem prawo okazywać lęk, kiedy się boi, ma prawo "bać się jak dziecko", dopóki - krok po kroku - przy pomocy dorosłych nie rozwinie w sobie zdolności osądu i nie osiągnie panowania nad sobą.
Z tego powodu liczne dziecięce obawy nazywać będziemy strachem, jakkolwiek te same obawy u osób dorosłych otrzymają nazwę lęku, ponieważ ostro kontrastują ze zdolnością człowieka dorosłego do właściwej oceny zagrożenia i przygotowania przed nim obrony.
Erik H. Erikson, Dzieciństwo i społeczeństwo
Autor obrazu: Pablo Picasso