13/08/2025
✅️ Wpływ stymulacji dźwiękiem i wibracją u pacjentów z fibromialgią.
Wpływ stymulacji dźwiękiem i wibracją u pacjentów z fibromialgią.
Fibromialgia (ang. fibromyalgia syndrome – FMS), to przewlekła choroba charakteryzująca się bólem mięśniowo-szkieletowym - stawów, kości i tkanek miękkich, zmęczeniem oraz problemami ze snem i nastrojem. W jej przebiegu pojawiają się tzw. punkty uciskowe lub tkliwe, czyli obszary ciała o zwiększonej czułości. Miejsca te są bardziej wrażliwe na ucisk i ból.
FMS to powszechne zaburzenie bólowe, które według szacunków dotyka od 2% do 4% populacji, z czego 80% stanowią kobiety, u których najczęściej występuje w trzeciej do piątej dekadzie życia.
Ból jest główną dolegliwością u pacjentów z FMS. Zmęczenie jest najczęstszą towarzyszącą skargą i występuje u 90% pacjentów. Nieprawidłowości snu powodują zmiany w latencji snu, zaburzeniach snu i sen fragmentaryczny, co prowadzi do upośledzonego funkcjonowania w ciągu dnia. Zaburzenia nastroju, w tym depresja i lęk, występują u nawet trzech czwartych pacjentów z FMS. Ze względu na charakter FMS wielu pacjentów doświadcza problemów z codziennymi czynnościami i niską jakością życia, co ma znaczący wpływ na nich i ich rodziny.
Obecnie nie ma lekarstwa na FMS. Idealne leczenie obejmuje zarówno leczenie niefarmakologiczne, jak i farmakologiczne. Poszukiwanie skutecznych metod łagodzenia objawów tej choroby jest ciągłym wyzwaniem dla pacjentów i specjalistów.
Jedną z takich metod, która zdobywa coraz większe uznanie, jest terapia dźwiękiem.
Lili Naghdi lekarz rodzinny, badaczka, członkinii College of Family Physicians of Canada oraz członkinii Medical Psychotherapy Association Canada (MDPAC),psychoterapeutka rodzinna, szkoląca się w psychoterapii medycznej i terapii poznawczo-behawioralnej (CBT), absolwentka programu szkoleniowego Mental Health + Diabetes, która na co dzień pracuje z pacjentami z chorobami przewlekłymi, takimi jak cukrzyca, fibromialgia i przewlekły ból, współpracując z innymi lekarzami, z Centrum Terapii Dźwiękiem w Vaughan, Uniwersytetem w Toronto, Instytutem Conrada Badań nad Muzykoterapią, Uniwersytetem Wilfrid Laurier, Waterloo, Ontario, przeprowadziła badania które zakładają, że zaburzenia rytmu wzgórzowo-korowego - części mózgu, są powiązane z fibromialgią.
Zbadano również zastosowanie stymulacji dźwiękowej o niskiej częstotliwości w celu złagodzenia dysfunkcji wzgórzowo-korowej, co okazało się obiecujące w leczeniu niektórych stanów bólowych. W związku z tym autorzy tego badania chcieli ocenić skutki leczenia stymulacją dźwiękową o niskiej częstotliwości u pacjentów z fibromialgią.
Dziewiętnaście ochotniczek w wieku ok. średnio 51 lat, o czasie trwania choroby ok. 5,76 roku, otrzymało 10 sesji zabiegowych (dwa razy w tygodniu przez pięć tygodni). Terapia obejmowała 23-minutową stymulację dźwiękową o niskiej częstotliwości 40 Hz, metodą zwaną LFSS, wykonywaną za pomocą przetworników w pozycji leżącej na plecach.
Uczestniczki nie otrzymały żadnych konkretnych instrukcji, aby robić cokolwiek innego niż położyć się i zrelaksować. Dzięki urządzeniu odczuwano łagodne wibracje dotykowe na ciele, a także ciche buczenie. Żadna z pacjentek nie zgłaszała żadnego dyskomfortu ani irytacji. Ciśnienie krwi i tętno były sprawdzane i dokumentowane podczas każdej sesji przed i po zabiegu, gdy pacjentki znajdowały się na leżance.
Początkową ocenę stanu zdrowia pacjentek przeprowadził lekarz, kompletując badania, uwzględniając historię poprzednich terapii, najbardziej dokuczliwe objawy oraz przyjmowane leki i ich dawki. Uczestniczki zostały poproszone o subiektywną ocenę bólu, nastroju, bezsenności i codziennych czynności. Ten sam lekarz następnie, zbadał zdolność uczestniczek do siedzenia i stania bez bólu (mierzoną jako czas w minutach), na podstawie samooceny odnosząc się do zadań takich jak oglądanie telewizji lub zmywanie naczyń. Każda z kobiet została następnie zbadana osobno przez lekarza chiropraktyki w celu określenia zakresu ruchu i napięcia mięśni w różnych obszarach ciała. Następnie kobiety wypełniały Kwestionariusz Wpływu Fibromialgii (FIQ), Skalę Snu Jenkinsa (JSS) i Wskaźnik Niepełnosprawności Bólowej (PDI).
Ta kompleksowa ocena przed leczeniem została przeprowadzona jako wskaźnik stabilnego stanu wyjściowego, na podstawie którego można było porównać efekty leczenia.
W niniejszym badaniu uzyskano bardzo istotne wyniki, zachowując jednak ostrożność w interpretacji, ponieważ ból jest bardzo subiektywnym doświadczeniem i trudno go obiektywnie zmierzyć.
Statystycznie i klinicznie zaobserwowano następującą zmianę:
✔️ redukcję wpływu bólu przed leczeniem (wynik 88,8), a po leczeniu (wynik 16,8) nastąpiła poprawa o 81%;
✔️skala snu przed leczeniem wynosiła 20 punktów, po leczeniu spadła do 2, co stanowi poprawę o 90%;
✔️w skali bólu: średni poziom bólu wynosił 9 przed leczeniem a 2 po leczeniu;
✔️skala zmęczenia wykazała redukcję z 10 przed leczeniem do 2 po leczeniu;
✔️dawkę leków zmniejszono u 73,68% pacjentek, a u 26,32% całkowicie odstawiono;
✔️większość pacjentek (11 z 19) miała 25% zakres ruchu na początku badania, gdzie żadna z nich nie miała pełnego zakresu ruchu, podczas gdy dziewięć z 19 pacjentek miały >75% zakres ruchu, a tylko trzy z 19