Katarzyna Wachowicz Psycholog

05/09/2025

„Dobrze wyglądasz!” Dlaczego ten prosty komplement potrafi wywołać zakłopotanie, zażenowanie albo potrzebę… umniejszenia sobie?
Czasem nie chodzi o słowa.
Chodzi o to, co w Tobie odpowiada na ten komplement.
I skąd ten głos się wziął.

Jeśli jako dziecko byłaś chwalona tylko wtedy, gdy byłaś grzeczna i niezauważalna - nauczyłaś się, że ekspozycja jest niebezpieczna.�Jeśli mówiono: „Nie przechwalamy się”, „Nie wypada tak mówić o sobie”, „Nie bądź próżna”- mogłaś zinternalizować, że uznanie równa się zagrożenie.�Jeśli Twoje ciało było kontrolowane lub oceniane w dzieciństwie - komplement może dziś uruchamiać lęk przed oceną, umniejszeniem lub zredukowaniem do wyglądu.
W psychologii mówimy tu o kilku zjawiskach:
🧠 Schemat deprywacji emocjonalnej lub bezwartościowości - kiedy głęboko w środku czujesz, że nie zasługujesz na uznanie, więc odrzucasz je, zanim zrobi to ktoś inny.
🗣️ Wewnętrzny krytyk - głos, który natychmiast podważa pozytywne informacje: „To nie do końca prawda”, „Pewnie tylko tak mówi”.
👁️‍🗨️ Unikanie ekspozycji - mechanizm obronny, który pomaga Ci nie być w centrum uwagi, bo tam kiedyś było... niewygodnie. Albo niebezpiecznie.
Przyjęcie komplementu to nie pycha.�To umiejętność bycia widzianą, uznania własnej wartości, miłości do siebie.
A to bardzo związane z kobiecością.�Bo przez wieki uczono nas, by być „skromną, miłą, nie za bardzo”.�By przyjmować milczeniem i nie robić zamieszania wokół siebie.
Zrób dziś mały eksperyment.�Kiedy ktoś powie coś miłego - zatrzymaj się i powiedz:�👉 „Dziękuję.”�Nie musisz dodawać nic więcej.�Zobacz, co się wtedy uruchamia i... zostań z tym chwilę.

01/09/2025

Dla wielu kobiet troska o innych to coś więcej niż czułość.�To warunek przynależności.�
To forma kontroli nad chaosem.�To sposób na zyskiwanie miłości - wtedy, gdy nikt jej nie dawał za samo istnienie.

🧠 Psychologia mówi o tym jako o roli „rodzica zastępczego”- dziecka, które zbyt wcześnie wzięło na siebie zbyt wiele.�Czasem mówimy o tym też jako o przekazie rodowym:�„Dobra kobieta/żona/matka to ta, która dźwiga. Nie narzeka. Wie, co trzeba.”
Ale w dorosłości ta rola może prowadzić do:�🔹 nadmiernej odpowiedzialności za innych�🔹 wypierania własnych potrzeb�🔹 umniejszania siebie�🔹 przekonania, że bliskość to dawanie, nie bycie
📌 Troska staje się samoutratą wtedy, gdy nie ma w niej już Ciebie.�Gdy Twoje „ja” znika w „my”. Gdy mówisz: „To nic”, chociaż to było wszystko, co miałaś.
💬 Warto zapytać siebie:�– Czy moje zmęczenie to efekt troski… czy przymusu?�– Czy ktoś uczył mnie, że JA też mogę być zaopiekowana?
To nie jest egoizm, to jest przebudzenie.�A Ty możesz wybrać nową drogę.

25/08/2025

Czasem zaczyna się niepozornie:
„Może przesadzam, ale…”
„Nie chcę być roszczeniowa, tylko…”
„Nie wiem, czy to ważne, ale…”

A pod spodem kryje się coś więcej niż językowy nawyk. To mechanizm obronny.
To odruch, który mówi:
„Jeśli sama sobie umniejszę, nie zostanę wyśmiana.”
„Jeśli będę niewidoczna, to będę bezpieczna.”
„Jeśli pokaże, że jestem niepewna siebie, ktoś mnie szybciej zaakceptuje.”

🧠 W psychologii mówimy tu o:
🔸 wewnętrznym krytyku- który podważa wartość, zanim zrobi to świat
🔸 schemacie bezwartościowości- zakorzenionym często w relacjach z rodzicami
🔸 lojalności pokoleniowej- „u nas w rodzinie kobiety nie mają zdania”

💬 A przecież:
– Twoje myśli są ważne, nawet jeśli nie są idealnie sformułowane.
– Twój głos ma wartość, nawet jeśli drży.
– Twoje słowa nie muszą być zawsze potrzebne innym, by były ważne dla Ciebie.

🌿 Spróbuj dziś:
Zamiast: „To może głupie…”,
powiedz: „Chcę się tym podzielić.” i zobacz, jak to w Tobie wybrzmiewa.

To nie arogancja. To odzyskiwanie siebie.

12/08/2025

Każdego dnia coś przekazujesz. Nie tylko dzieciom ale też przyjaciółkom, partnerowi, światu.
Przekazujesz swoją obecnością, reakcjami, milczeniem i słowami.
Chociaż wiele z nas mówi:
💭 „Nie chcę powtarzać tego, co dostałam”, to jeśli nie zatrzymasz się i nie zapytasz:
co naprawdę noszę w sobie?
…być może przekażesz dalej to samo. Nie złośliwie. Z lojalności. Z nieświadomości.
W psychologii mówimy o transmisji międzypokoleniowej.
To nie tylko geny, to wzorce myślenia, mówienia, kochania, wyrażania złości, to przekonania, które nie są „nasze”, ale w nas żyją:
- „Najpierw inni, potem ja.”
- „Złość jest niebezpieczna.”
- „Miłość trzeba udowodnić.”
- „Dzieci się nie słucha, dzieci się wychowuje.”
Możesz dziś zdecydować:
✨ Co zostawiasz za sobą.
✨ Co niesiesz dalej.
✨ Co tworzysz na nowo.
Bo czasem to, co przekazujemy dalej, to nie gotowy wzór, tylko odwaga, by szukać własnych odpowiedzi.
Zatrzymaj się na chwilę i zapytaj:
👉 Jakiej kobiecości uczysz, nawet milczeniem?
👉 Co Twoje reakcje mówią innym o bliskości, godności, prawie do siebie?
Nie musisz być idealna, wystarczy, że jesteś świadoma. To już zmienia wszystko.

08/08/2025

Czasem nie chodzi o to, co się wydarzyło. Tylko o to, czego zabrakło.
Czego matka nie powiedziała.
O emocjach, granicach, przyjemności, zmęczeniu.
O tym, że nie trzeba być zawsze silną.
O tym, że można się złościć i być kochaną.
Czego ojciec nie pokazał.
Bliskości, zainteresowania, obecności, szacunku.
Braki nie są „niczym”. Są ciszą, która kształtuje. Są miejscem, w którym uczymy się funkcjonować, bez mapy, bez wzorca, z lękiem.
A potem idziemy w świat i próbujemy:
- budować relacje, nie znając ich języka
- rozpoznawać granice, które nigdy nie istniały
- mówić o sobie, nie wiedząc, czy mamy do tego prawo
To nie jest o obwinianiu. To jest o rozpoznaniu, co w nas pustką, a co głosem matki i ojca.
Bo można być dobrą córką i mimo to wybrać siebie. Można nazwać brak i przestać go dźwigać.
Nie wszystko trzeba zrozumieć, żeby to poczuć. Nie wszystko trzeba naprawić, żeby ruszyć dalej.
Jeśli ten tekst porusza coś w Tobie, możesz zostawić 💬 albo ✉️

31/07/2025

Związki nie zaczynają się, kiedy spotykamy kogoś nowego. Zaczynają się znacznie wcześniej, w ciszy dzieciństwa, w spojrzeniach matek, w obecności (lub jej braku) ojców. W tym, jak uczono nas być kobietą.
Bo kiedy wchodzisz w relację, wnosisz ze sobą nie tylko uczucia, potrzeby, marzenia.
Wnosisz też przekazy:
💬 „Nie przesadzaj.”
💬 „Zasługuj, nie wymagaj.”
💬 „Dobra kobieta to ta, która potrafi się poświęcić.”
💬 „Nie okazuj za dużo.”
💬 „Nie bądź trudna.”
I czasem nawet nie wiesz, że to wszystko mówisz sobą. Przez to, jak słuchasz, jak reagujesz, jak czekasz, jak się dostosowujesz, jak się boisz być „za bardzo”.
Psychologia nazywa to wewnętrznymi schematami, czyli nieświadomymi wzorcami, które powielamy, bo są nam znane. Bo kiedyś były konieczne, żeby przetrwać.
Ale dziś mogą Cię oddalać od bliskości, której naprawdę chcesz.
Zatrzymaj się i zapytaj:
👉 Z jakim obrazem kobiecości wchodzę w związek?
👉 Czy zostawiam dla siebie miejsce, czy tylko dla drugiej osoby?
👉 Czy moje „tak” jest naprawdę moje?
Kobiecość nie musi być oparta na zgodzie za wszelką cenę. Nie musi się kurczyć, by ktoś inny mógł się zmieścić.

29/07/2025

Z twoją potrzebą wyrażenia siebie. Z gniewem. Z głosem, który już nie chce milczeć.
Z potrzebą przestrzeni, niezależności, wolności.
Dla wielu z nas kobiecość została zdefiniowana przez cudze słowa:
„Nie przesadzaj.”
„Nie prowokuj.”
„Nie bądź trudna.”
„Bądź miła, ładna, pomocna.”
Cicho. Grzecznie. Bez konfliktu. Bez złości. Bez potrzeb. Bez sprzeciwu.
W środku jednak często rodzi się bunt, smutek albo poczucie, że jesteś nie taka, jaka „powinnaś”. Bo czujesz za dużo. Chcesz za wiele. Masz własne zdanie.
Nie pasujesz do roli, która została ci przypisana.
To nie jest twoja wina. To jest odziedziczony przekaz, który mówi, że bycie kobietą = bycie przydatną, uległą, łagodną.
Ale kobiecość to też:
💥 moc
🌊 emocje
🔥 granice
🪞 świadomość
🌱 wolność wyboru
Nie musisz wybierać: miła albo silna. Możesz być i taka i taka.
Możesz być sobą.

Jeśli ten temat jest ci bliski- możesz zostawić znak, serce, słowo.

25/07/2025

Niektóre przekazy nie przychodzą wprost, nie zapisano ich na papierze, nie powiedziano ich w oczy.
Ale zostały, w tym co słyszałaś między wierszami. W tym, za co byłaś chwalona. W tym, co przemilczane.
To właśnie z takich fragmentów buduje się wewnętrzny obraz kobiecości.
💭 Jak masz wyglądać.
💭 Jak masz czuć.
💭 Ile masz znosić.
💭 I jak bardzo masz się dopasować, by zasłużyć.
Ten quiz to nie diagnoza, to zaproszenie do zatrzymania się i zadania pytania:
„Jaki przekaz noszę w sobie?”
Bo możesz nie wiedzieć, skąd bierze się Twoje zmęczenie, dlaczego trudno Ci prosić o pomoc, albo czemu boisz się być „za bardzo”.
Odpowiedź może leżeć w przekazie, który przyjęłaś tak dawno, że już go nie zauważasz.
🌀 Nazwanie schematu to pierwszy krok do zmiany. Nie po to, by się złościć. Po to, by wrócić do siebie.
🔸 Zrób quiz i sprawdź, który wzorzec może być Ci najbliższy.
Zostaw 💬 jeśli coś z tego Cię poruszyło, lub po prostu zostań na dłużej.

23/07/2025

Nie ubieraj się tak, bo…
…przyciągniesz uwagę.
…ktoś coś sobie pomyśli.
…to nie wypada.
…to nie pokaz mody.
To niby słowa o ubraniu, ale to tak naprawdę komunikaty o tym, jaką kobietą wolno Ci być.
W wielu domach wygląd był kontrolowany, komentowany, regulowany. Nie po to, by pomóc, ale by dostosować. Do norm. Oczekiwań. Społecznej wygody.
W ten sposób uczono nas:
- że ekspresja to zagrożenie
- że ciało to coś do ukrycia
- że widoczność to przesada
- że „za bardzo” = „za dużo” = „zła”
Ubiór to nie tylko materiał na ciele. To także język. Deklaracja. Zgoda na siebie.
Kiedy dorastamy w cieniu cudzych spojrzeń i komentarzy, możemy później same być dla siebie krytykiem:
„przesadziłaś”
„nie wypada”
„będą patrzeć”
A może… można się ubierać tak, żeby się czuć sobą? Nie po to, żeby „robić wrażenie”, tylko po to, żeby być ze sobą w zgodzie?
Nie musisz walczyć ze wszystkim, ale możesz zacząć odzyskiwać małe kawałki siebie.
Również te, które kiedyś przykryto zdaniem:
„Nie ubieraj się tak, bo…”
Jeśli ten temat w Tobie zostaje – możesz napisać, podzielić się, zostawić serce.

09/02/2025

Po co młode pary przychodzą na terapię?
Pary, które są ze soba kilka miesięcy coraz częściej trafiają do terapeuty par. Przychodzą z różnymi celami, chcą być razem bardziej świadomie, chcą poprawić jakość związku, chcą zadziałać prewencyjnie, o tych i innych powodach przeczytacie w artykule Ewy Jankowskiej.

'Byli razem kilka miesięcy. Etap, powiedziałabym, randkowania. Nie wiedzieli jednak, jaki chcą stworzyć związek, postanowili omówić to przy wsparciu terapeuty'. Wiele par już po kilku miesiącach związku decyduje się na terapię. Dlaczego? Terapeutki par opowiadają.

20/08/2024

Z przyjemnością informuję, że zapisy na sesje stały się łatwiejsze!🦹🎉
Odpowiadając na potrzeby moich pacjentów, podjęłam współpracę z portalem Znany Lekarz.
Już teraz można sprawdzić tam wolne terminy i zapisać się na sesję, bez potrzeby kontaktu ze mną (tych którym jest to potrzebne, zapraszam do kontaktu telefonicznego).😍☎️

Na Znanym Lekarzu znajdziecie Państwo, mój grafik w gabinecie w Warszawie, Starych Babicach oraz online.

Zapraszam do korzystania!🍀

Umów wizytę u mgr Katarzyna Wachowicz, psycholog w Stare Babice - opinie, informacje kontaktowe, usługi i cennik.