30/10/2025
Ssanie to jedna z najbardziej złożonych i subtelnych funkcji wczesnego okresu życia.
Wymaga harmonijnej współpracy mięśni twarzy, języka, gardła, przepony, klatki piersiowej oraz precyzyjnej regulacji przez układ nerwowy.
Prawidłowe ssanie opiera się na tworzeniu podciśnienia w jamie ustnej, które pozwala dziecku rytmicznie pobierać pokarm, oddychać i połykać w odpowiedniej sekwencji.
Każde zakłócenie w tym mechanizmie – cmokanie, klikanie, odrywanie się od piersi – może świadczyć o nieprawidłowej koordynacji tych struktur lub o napięciach w obrębie czaszki i szyi.
Z perspektywy osteopatii zwracamy uwagę na to, że zaburzenia ssania często mają źródło w:
🌀 napięciach okołoporodowych (np. po porodzie zabiegowym, szybkim lub długim),
🌀 ograniczeniach w obrębie kości potylicznej, żuchwy i kości gnykowej,
🌀 dysfunkcji nerwów czaszkowych – szczególnie V, VII, IX, X i XII, które odpowiadają za ruchy języka, wargi i gardło.
Kiedy te struktury nie poruszają się w pełnej harmonii, dziecko może mieć trudność w wytworzeniu szczelności ust, utrzymaniu brodawki lub w rytmicznym oddychaniu podczas karmienia.
Ciało wówczas reaguje kompensacyjnie – tworząc napięcia, które z czasem mogą wpływać na rozwój mowy, zgryzu czy wzorców postawy.
Osteopatyczna praca z takim dzieckiem nie polega na „naprawianiu” ruchu, ale na przywracaniu fizjologii – subtelnym uwalnianiu napięć w rejonie czaszki, języka, przepony i klatki piersiowej.
Kiedy struktura odzyskuje elastyczność, funkcja – w tym ssanie – wraca samoistnie.
Bo w fizjologii, podobnie jak w życiu, równowaga nie jest czymś, co trzeba wymusić.
Wystarczy stworzyć warunki, by mogła się pojawić. 🌿
