Marta Bogucka - Psycholog, Psychoterapeuta

03/05/2023

„Dlaczego pozbawiamy siebie prawa do niepowodzeń?

Gdy słyszę o niedoskonałościach i braku elastyczności w sytuacji, w której powinniśmy wybaczyć sobie jakieś niepowodzenie, w pierwszej kolejności na myśl przychodzi mi wewnętrzny krytyk. Jest to ktoś, kto odzywa się w naszej głowie i często podpowiada, że tylko to, co jest zrobione idealnie, ma jakąś wartość. Nierzadko na głos tego krytyka składa się wiele osób, których spotkaliśmy na swojej drodze. Może są to zbyt ambitni rodzice, nauczyciele, byli partnerzy lub ludzie, którzy w przeszłości próbowali podważyć nasze kompetencje i wartości. Słuchając tego, co krytyk ma nam do powiedzenia, coraz bardziej utwierdzamy się w przekonaniu, że nasze niedoskonałości są czymś, co należy zupełnie wyeliminować. Ta decyzja z kolei prowadzi do pojawienia się w nas poczucia winy i wielu trudnych emocji - smutku, złości, strachu. Oprócz naszej wewnętrznej narracji, otrzymujemy jeszcze głos społeczeństwa, włącznie z zasadami, które w nim panują. W dzisiejszym świecie, bardzo często porażka kojarzy się z byciem słabym. Niejednokrotnie przez to błędy, które popełniamy, postrzegamy z perspektywy czegoś, co rzutuje bardzo źle na całokształt naszych dokonań. Ponosząc kolejne porażki, które są nieuniknione, budujemy pewien obraz siebie, który niejako staje się integralną częścią nas, naszą osobistą narracją na temat tego, kim jesteśmy. Dlaczego wybaczenie nie przychodzi nam tak łatwo? Ponieważ zrozumienie, że mamy prawo do popełniania błędów, wiąże się ze zmianą tej narracji i jednocześnie rezygnacją z czegoś, co długi czas było dla nas użyteczne. Ponadto musimy skonfrontować się z wewnętrznym krytykiem i uznać, że nie zawsze musi mieć on rację.”

Charaktery, maj 2023, tekst: Elżbieta Kofta-Tronowska

25/06/2022

24/06/2022

Kochani Uczniowie ☀️

Dziś podsumowanie Waszej ciężkiej pracy. Życzę Wam odpoczynku nie tylko od nauki w szkole ale również od zajęć dodatkowych. Wakacje to czas aby od czasu do czasu nie mieć planu. To czas aby nabrać sił na kolejny rok.
👩‍❤️‍👨 Drodzy rodzice - czy wiecie, że najbardziej zapracowaną grupą społeczną są uczniowie? To oni idą od rana na zajęcia a wieczorem siadają do odrabiania lekcji.
Dajcie im wytchnąć w tym ważnym dla nich czasie.

🏖 pamiętajcie, że czerwony pasek na świadectwie nie jest najważniejszy. Cechy, które w życiu się sprawdzają to konsekwencja w działaniu i determinacja.
Oceny są ważne, bo dzięki nim możemy odnaleźć swoje położenie wśród rówieśników a to stwarza możliwość do dalszego rozwoju. Jednak nie są najważniejsze i nie świadczą o nas później w życiu.

13/06/2022

Drodzy rodzice Nastolatków. Polecam obozy o rożnej tematyce. Sama bywam w Białym Wilku i jest to magiczne miejsce wśród zwierząt: koni, psów. Tam naprawdę można zapomnieć o telefonie i skupić się na tym wszystkim czego nie mamy dużych miastach 🍀🌴🌺🐶🐕🐓🐾🍄🌹🌼🍁🍀🌿🌲

Obozy dla dzieci oraz młodzieży w wieku 7-16lat na łonie natury na Kaszubach. Ekscytująca zabawa, wysoka wartość edukacyjna i rozwój umiejętności twórczych!

01/06/2022

Z okazji Dnia Dziecka

👧🧸🧒 Z okazji Dnia Dziecka kilka refleksji od D.W. Winnicotta:

"Innym źródłem zamieszania jest pochopnie przyjmowane założenie, że jeśli matki i ojcowie dobrze wychowują swoje niemowlęta i dzieci, to będzie z nimi mniej kłopotu. Bynajmniej! Ma to istotne znaczenie dla mojej głównej tezy, ponieważ twierdzę, że w okresie dorastania, w którym mszczą się sukcesy i porażki opieki nad niemowlęciem i dzieckiem, niektóre z aktualnych problemów wiążą się z pozytywnymi elementami nowoczesnego wychowania i nowoczesnych postaw wobec praw jednostki.

Jeśli robisz wszystko, co możesz, by wspomagać osobisty rozwój swego potomka, przygotuj się na to, że będziesz musiał radzić sobie z niepokojącymi skutkami tego rozwoju. Jeśli twoje dzieci w ogóle siebie odnajdą, to nie zadowolą się, dopóki nie odnajdą całych siebie, a to będzie obejmowało zarówno agresję i niszczycielskie elementy destrukcyjne, jak i elementy, które określamy jako miłosne. Nastąpi długa szarpanina, którą musisz przeżyć.

Przy niektórych dzieciach będziesz miał szczęście i twoje zabiegi szybko pomogą im używać symboli, bawić się, marzyć, być twórczymi w satysfakcjonujący sposób, ale mimo wszystko droga, jak do tego prowadzi, może być wyboista. I zawsze będziesz popełniał błędy, które będą spostrzegane i odczuwane jako fatalne, a twoje dzieci będą chciały sprawić, byś czuł się odpowiedzialny za porażki, nawet za te, za które w rzeczywistości nie odpowiadasz. Twoje dziecko powie po prostu: 'Nie prosiłem się na ten świat'.

Nagrodą będzie dla ciebie bogactwo, jakie stopniowo wyłoni się z osobistego potencjału danego chłopca czy danej dziewczyny. Jeśli ci się uda, musisz być przygotowany na zazdrość, jaką będziesz czuł wobec dzieci, które mają lepsze warunki do osobistego rozwoju, niż ty miałeś. Poczujesz się nagrodzony, jeśli pewnego dnia córka poprosi cię, byś został z jej dziećmi, wykazując w ten sposób, iż myśli, że możesz dobrze to zrobić; albo jeśli twój syn będzie chciał być taki jak ty pod jakimś względem lub zakocha się w dziewczynie, która i tobie by się podobała, gdybyś był młodszy.

Nagrody przychodzą nie wprost. I oczywiście musisz zdawać sobie sprawę z tego, że nikt ci nie podziękuje" (s. 191-192).

D.W. Winnicott (2011). "Zabawa a rzeczywistość" (przekład A. Czownicka). Gdańsk: Wydawnictwo Imago.

Fot.: Mi Pham, Unsplash.

01/06/2022

16/05/2022

13 proc. na 100 możliwych, ostatnie miejsce wśród krajów Unii Europejskiej i 43 pozycja (ex aequo z Monako) na 49 w Europie – to wynik Polski w tegorocznym rankingu ILGA-Europe – najważniejszym międzynarodowym rankingu mierzącym poziom równouprawnienia osób LGBTI w Europie. Gorsze od Polski noty zajęło już tylko 5 krajów – Białoruś, Rosja, Armenia, Turcja i Azerbejdżan.

Jeżeli dotyka Cię dyskryminacja na tle orientacji seksualnej lub tożsamości/ekspresji płciowej, a w szczególności:
przemoc,
nękanie w szkole lub na uczelni,
trudności w funkcjonowaniu/braku akceptacji w rodzinie,
trudności w samoakceptacji, zrozumieniu swojej orientacji seksualnej,
możesz otrzymać bezpłatną pomoc psychologiczną - zgłoszenia: bezpieczniej@kph.org.pl

04/05/2022

Drodzy Maturzyści! Trzymam za Was kciuki 🍀🍀🍀🍀.

11/04/2022

Depresja - profilaktyka nie istnieje w Polsce. Mamy tak niską świadomość czym jest ludzka psychika, ze reagujemy już tylko na objawy! A wtedy często jest już za późno.
10 przyczyn depresji u dzieci. W ramach profilaktyki

Depresja dzieci i młodzieży według wybitnego polskiego psychoterapeuty Wojciecha Eichelbergera. Dowiedz się, jak pomóc i zapobiegać depresji!

16/03/2022

Dbajcie o siebie!

prof. Bogdan de Barbaro: Ja przyjąłem zasadę, że aktualną sytuację sprawdzam raz na wiele godzin. Gdybym się zawiesił na newsach, stał się odbiornikiem komunikatów wojennych, to by mnie to bardzo osłabiło. A przecież czuję się odpowiedzialny za siebie i za swoich bliskich. A ponadto jako psychoterapeuta i psychiatra jestem potrzebny innym ludziom. Mam więc obowiązek dbać o siebie i nie mam prawa się osłabiać. To jest element higieny psychicznej. Dbając o siebie, dbam o innych.

Grzegorz Szymanik: Kiedy jest zdrowe trzymanie ręki na pulsie, a kiedy przestaje takie być?
BdB: Każdy człowiek ma inny rytm, więc chyba każdy powinien sam się sobie przyglądać i sprawdzać swoją sprawność emocjonalną i intelektualną. Jak się z tym wszystkim czuję? Czy pozostaję w stanie rozwagi, troski? Czy bardziej: paniki, osłabienia, paraliżu? Można nawet powiedzieć tak: jeśli Putin wypowiedział wojnę, to zamierza cię osłabić. Zadbaj więc o to, by Putin z tobą osobiście nie wygrał. Nie daj mu się osłabić i nie daj się strachowi, który on w ciebie chce wpuszczać. Sprawdź, ile wiadomości potrzebujesz, by mieć rozeznanie w sytuacji, a od którego momentu stałbyś się niewolnikiem pojawiających się co chwilę aktualności.
Obie te skrajności – panika i wyparcie – są destruktywne. Uniemożliwiają sięganie po bardziej zdrowe mechanizmy, które mogłyby wydobyć nas z lęku i agresji.

GSz: Zdrowe, czyli jakie?
BdB: Sprowadziłbym to do dwóch reakcji. Pierwsza to działanie w sieci. Nie mam na myśli internetu, chociaż może on być bardzo użyteczny. Chodzi mi przede wszystkim o sieć społeczną, o poczucie, że działamy wspólnie, we wspólnej sprawie, wzajemnie się wspierając. To część naszego zdrowia psychicznego: dbanie o pozostawanie w grupie, czy to rodzinnej, czy takiej, która nas jednoczy. W tej grupie możemy się komunikować i mówić o tym, co czujemy: strach, złość, wzruszenie, nadzieję, empatię do ofiar napaści. Nazywamy swoje emocje, ale też poddajemy je refleksji.

GSz: A druga metoda?
BdB: Poczucie sprawczości. Odwołując się do Marka Aureliusza: gdy widzę zło, to powinienem znaleźć dla siebie jakąś dobrą cząstkę działania. Gdy w Krakowie pojechałem do miejsca, gdzie odbywa się zbiórka żywności i ubrań na rzecz Ukrainy, odczułem wzruszenie, ale też jakąś społeczną moc. Te tłumy ludzi przychodzących z torbami pełnymi darów oraz młodzież, która zajmowała się porządkowaniem i segregowaniem tych rzeczy – wszystko działało tak niewiarygodnie sprawnie i było robione, że tak powiem, na wyższej energii. Takiej, która odwołuje się do wyższych wartości.
Mieszkam na wsi pod Krakowem, patrzę czasem przez okno i widzę, jak przy tych ogromnych wichurach, które mamy ostatnio, drzewa się może i uginają, ale ani jedno nie padło. Dlaczego? Bo mają mocne zakorzenienie. To się najlepiej sprawdza przy wichurach. A naszymi korzeniami jest właśnie system wartości, nasza sieć społeczna, poczucie sprawczości. Wszystkie te małe, dobre czyny, których teraz dokonujemy.

fragment rozmowy (link w komentarzu)
fot Nico Smit

05/03/2022

‼️🔸 Przedstawiamy Państwu tekst Grupy reflektującej przy PTPP - po polsku i po ukraińsku:

"1939/2022

Zelensky -
Najpierw próba ustalenia bliskości.
Opowiadania o schronie itp.
Podzieleniu, rozdzieleniu miast,
Byłem.
Abstrakcja
Szok.

Pacjenci, fala lęku, przerażenie w gabinecie.

Otwarte rany – stan wojny.
Lęk przed zagrożeniem, Agresor wnikający.
W każdym pracują rany, traumy.
Czarno-białe myślenie. Kat/ofiara

Rozsypany stan umysłu
Starałam się słuchać
I nie dokładać od siebie

Reakcje z ciała.
Jak traumatyczne. I trzęsę się w środku.
Surowy materiał. Nie słuchałam nastolatków. Oni o tym nie mówili. Wydawało się nieważne.
Choć spóźnione.

Cisza najpierw, później oddech, surowość doświadczenia. Świat pękający na kawałki. Rozsypane słowa i pokawałkowane myśli. Jak w zapiskach naszej koleżanki. A więc wojna. Czołgi na osiedlach, samoloty, starsza pani z walizką, oszalały od hałasu pies, zatłoczony dworzec. Krajobrazy zniszczenia. Jak z książek, a jednak nie - to z życia. I nas i pacjentów zalała fala przerażenia. Raczej nie ma na nie lekarstwa. Niczego się nie nauczyłaś, Europo, choć powtarzałaś „nigdy więcej” i „teraz jesteśmy mądrzejsi”. Tymczasem. Wciąż te same pytania od zarania dziejów. Dlaczego? Skąd to okrucieństwo? Czy to się musi tak powtarzać? Moglibyśmy przywołać wiele analitycznych teorii. O instynkcie śmierci, narcystycznych upokorzeniach, manii, która ma zakrywać poczucie winy. Najbliżej nam jednak do czucia. Strachu- bo bezpieczeństwo nie jest dane raz na zawsze. Bezradności- bo nie wiemy co robić i mówić. Osamotnienia- wobec bezwzględności złego. A jednocześnie nieustannie szukamy. Tego miejsca w umyśle, wolnego od wojny.
Skrawka doświadczenia, o którym czasami wstydzimy się mówić. Dłoni trzymających smyczek zamiast karabinu. Miękkiej sierści psa zamiast gruzów, pączka, by przez chwilę móc się śmiać do życia. Psychoanaliza nie boi się miłości. Wie, że tylko popęd życia chroni nas przed szaleństwem.

🔸 Grupę reflektującą tworzą: Joanna Cynkutis, Emanuela Kaczorowska, Nadia Kostrzewa, Michał Knapiński, Melisa Maras.
Autorką wiersza jest Melisa Maras, tekst opracowała Nadia Kostrzewa.

"1939/2022

Зеленський -
По-перше, спроба встановити близькість
Розповіді про притулок тощо.
Розділене, розділене місто,
Я був.
Абстракція
Шок

Пацієнти, хвиля страху, жах у кабінеті.

Відкриті рани - воєнний стан.
Страх небезпеки,
проникаючий агресор
У кожному -
діють рани ,травми
чорно-біле мислення. Кат / жертва

Розсіяний стан душі,-
Я намагався слухати
І не додавати від себе

Реакції організму
Як травматично, і тремчу всередині
Сирий матеріал. Я не слухала підлітків. Вони про це не говорили. Це здавалося неважливим.
Хоч і пізно.

Спочатку тиша, потім подих, суворість досвіду. Світ розбиваючийся на шматки. Розсипані слова і розрізнені думки. Як у нотатках нашої подруги. Тож війна. Танки в житлових масивах, літаки, старенька жінка з валізою, збожеволів від шуму собака, переповнений вокзал. Ландшафт руйнування. Як в книжках, але все таки ні, це життя. Нас і наших пацієнтів охопила хвиля жаху. Напевно, на них немає ліків. Ти Європо, нічого не навчилася, хоча й повторювала «ніколи більше» і «тепер ми розумніші». А тим часом. Все ті самі питання від зорі часів. Чому? Звідки така жорстокість? Чи має це повторюватися таким чином? Ми могли б висунути багато аналітичних теорій. Про інстинкт смерті, самозакохане приниження, манію приховувати провину. Проте найближче до відчуття. Страх – бо безпека не дається раз і назавжди. Безпорадність - тому що ми не знаємо, що робити і говорити. Самотність - перед лицем нещадності лукавого. І в той же час ми постійно шукаємо. Місце в свідомості, яке не торкнеться війною. Уривок досвіду, про який нам часом соромно говорити. Руки тримають скрипку замість рушниці. М’яка собача шерсть, замість сміття, на мить би пончик, щоб мати можливість сміятися до життя. Психоаналіз не боїться кохання. Він знає, що тільки тяга до життя захищає нас від божевілля. "

Tłumaczenie: Sergiy Chubirka.
Fotografia: Pablo Picasso "Guernica".

22/02/2022

Temat tabu czy warto rozmawiać? 🤫🤔

❗️W badaniu przeprowadzonym na zlecenie Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej 30 % - czyli ponad 9 milionów - dorosłych Polaków potwierdziło, że było sprawcami przemocy w rodzinie. 17% skrzywdziło bliskich kilka razy a 3% wielokrotnie.

‼️ Mężczyźni katują żony i dzieci. Bici synowie dorastają i znęcają się nad swoimi partnerkami i dziećmi. Krzywdzone dziewczynki wpadają w szpony toksycznych mężów. Dorosłe dzieci dręczą zniedołężniałych rodziców. Silniejsi terroryzują słabszych, zdrowi niepełnosprawnych. Ci, którzy mają władzę, kontrolują i ranią swoich podopiecznych. Przez nasze domy płynie rzeka agresji, bólu, cierpienia i nienawiści. Oficjalne wyniki to wierzchołek góry lodowej.

Jacek Hołub napisał wstrząsający dokument, który pokazuje, że przemoc domowa, to nasza codzienność.

⁉️ Wiecie, że jesteśmy skłonni zgłaszać częściej przemoc wobec zwierząt niż wobec ludzi, która odbywa się za ścianą?
(W obu przypadkach reagować trzeba)

01/12/2021

Słowo dysmorfofobia pochodzi z języka greckiego, w którym dysmorphia oznacza brzydotę. W dosłownym tłumaczeniu możemy zaburzenie określić jako lęk przed brzydotą. W języku angielskim zaburzenie to nazwane jest BDD – Body Dysmorphic Disorder, czyli cielesne zaburzenie dysmorficzne. W naukowej literaturze polskiej spotyka się również często określenie „zaburzenie obrazu ciała”,które jest niekiedy stosowane zamiennie z dysmorfofobią, aczkolwiek jest pojęciem szerszym.

Poniżej załączam link do artykułu, w którym udzielam konsultacji nt. ww problemu:

http://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/1967084;jsessionid=BEB04E39BB36769A41226CD77B3078B1

22/09/2021

Witaj w naszej Przystani! Napisano dnia 3 lipca, 20213 lipca, 2021 Jest to miejsce wolne od wszelkich ocen, osądów i powinności, w którym możesz być sobą i doświadczać siebie w relacji.

13/06/2021

prof. Bogdan de Barbaro: Jeśli ludzie mieli bezpieczną relację z rodzicami, dostali od nich to, czego potrzebowali, i mogli, paradoksalnie, dzięki temu od nich odejść, to teraz mogą przeadresować swoje potrzeby do swoich partnerów. Ale ci, którym było źle, w swojej głowie dalej są z tymi, z którymi było im źle. Bezpieczne więzi w dzieciństwie przygotowują do wchodzenia w bezpieczne związki, gdy już się jest dorosłym, a ktoś, kto był w więzi chaotycznej lub zimnej, będzie do związku wnosił niepewność i niepokój. Bo z dzieciństwa "pamięta", że ktoś, kto jeszcze chwilę temu był czuły, nagle może zacząć krzyczeć albo wpaść w złość.

Agnieszka Jucewicz: I będzie chciał od tego partnera tego, czego sam kiedyś nie dostał?

BdB: Tak. Ci, którzy przychodzą do terapeuty, często nie potrafią tego wyrazić wprost. Nie potrafią na przykład powiedzieć żonie: "Wyrażaj wobec mnie więcej uczuć, bo jak je wyrażasz, to czuję się wtedy bezpiecznie, chce mi się żyć i nie boję się świata, a gdy ich nie wyrażasz, to czuję się niekochany".

AJ: A co zamiast tego mówią?

BdB: "Znowu nie pościeliłaś łóżka!", "Ta zupa jak zwykle niesmaczna", "Przychodzisz i od razu do komputera siadasz!" To, co jest wygłaszane, bardzo się różni od tego, co jest pod spodem przeżywane.
Często pytam parę, która do mnie przychodzi: "O co się państwo sprzeczacie?". Jeżeli mówią, że o wszystko, to znaczy, że tak naprawdę kłócą się o coś jednego. Zadaniem terapeuty jest pomóc im dotrzeć do tego wspólnego mianownika.

fragment rozmowy "Kłótnia jest lepsza niż obojętność"
fot Priscilla Du Preez

01/05/2021

Depresja może dotknąć każdego.. psychoedukacja jest bardzo ważna właśnie po to aby nie bagatelizować problemu.

Bartek Jędrzejak był kolejnym gościem Agaty Młynarskiej w cyklu live'ów Fundacji TVN, w trakcie których namawiamy was do wsparcia budowy pierwszej w Polsce kliniki psychiatrii dla dzieci i młodzieży. Jeśli jeszcze nie zdecydowaliście, na jaki cel przeznaczyć 1% podatku, to pamiętajcie, ....

20/04/2021

KTO SIĘ ZE MNĄ WYLOGUJE Z SIECI?

Udzieliłam konsultacji dla Magazynu Integracja Integracja

Czy znacie zjawisko FOMO? Fomo to skrót z języka angielskiego "fear of missing out" czyli strach przed wylogowaniem z sieci. Żyjemy w kulturze mediów społecznościowych w których spędzamy znaczną część naszego wolnego czasu. FOMO to dokładnie strach, że jeśli nie będziemy scrollować na bieżąco naszych mediów, to ominie nas coś ważnego, coś fascynującego, co przeżywają właśnie nasi znajomi.

Przeciwieństwem do FOMO JEST JOMO czyli "joy of missing out" - radość z bycia offline. Dla naszej higieny psychicznej, warto już teraz robić dłuższe przerwy od telefonu, wyjść na spacer z psem, umówić się z przyjacielem. Realne kontakty społeczne obniżają kortyzol (hormon stresu) a zatem poprawiają nastrój na dłużej 😉

25/03/2021

😔

18/02/2021

Ostatnio moim ulubionym zajęciem jest spędzanie czasu w księgarniach. Pochłaniają mnie te wszystkie książki, które jeszcze przede mną. I tak chodząc od półki do półki - bo gdzie mam się spieszyć - znalazłam tę oto fantastyczną książkę dla dorosłych i dzieci!

Wydaje nam się, że dziś najważniejsze i najbardziej pożądane są telefony, tablety, gry, torebki, buty, luksusowe samochody, "apartamenty" 100-metrowe (nie mylić ze 100-metrowym "mieszkaniem" - PR-owo to źle brzmi). Cały czas się uczę, co jest najważniejsze nie tylko dla dzieci i młodzieży ale również dla nas - dorosłych - w codziennym byciu razem.
Różnimy się w posiadaniu, potrzeb, wartości, marzeń ale jedno zawsze się powtarza - każdy chce być ważnym dla kogoś. 👭👫👬

I to wszystko, co wymieniłam, jest oczywiście istotne ale zaraz po zaspokojeniu najważnieszych potrzeb związanych naszymi relacjami, czyli: przynależności, bycia ważnym, kochanym, zauważanym. Codziennie mnie coś fascunuje a książka "Chłopiec, kret, lis i koń" Charlie Mackesy, zrobiła na mnie ogromne wrażenie. To fantastyczna opowieść w pięknej oprawie, opatrzona genialnymi grafikami, o chłopcu i jego przyjaciołach i o tym co najważniejsze w życiu.
Przeczytałam ją stojąc w Empiku a zaraz potem wzięłam kilka sztuk na prezenty dla moich przyjaciół. ❤👨‍👩‍👧‍👧👨‍👩‍👦‍👦👨‍👦‍👦💑

30/11/2020

W przerwie pomiędzy pacjentami uzupełniam wiedzę 📖📚 Chcę zainspirować Was - nie tylko Panów - książką, która porusza bardzo ważną tematykę! A mianowicie - męska depresja! Ona nadal jest tematem tabu! Tak często słyszę od mężczyzn, że oni nigdy się nie przyznają do tego, że im coś nie idzie albo, że boją się o przyszłość zawodową, finansową, rodzinną.
Autorka pisze:
"Te same czynniki, które przyczyniają się do depresji, sprawiają, że jej nie dostrzegamy"

".. żyjemy w kulturze, która nie pozwala mężczyznom na okazywanie uczuć i mówienie o swoich słabościach. Ukrywane przez lata problemy, sprawiają, ze borykamy się z prawdziwą epidemią męskiej depresji. Zachowania stereotypowo przypisywane mężczyznom - a więc kłopoty z intymnością, pracoholizm, alkoholizm, agresywne zachowania i napady wściekłości - to często tylko próby ucieczki przed depresją"

15/11/2020

1 na 10 dzieci jest wcześniakiem. Światowy Dzień Wcześniaka obchodzony jest 17 listopada na całym świecie. W Polsce nad świętem czuwa 👶👶👶

Zapraszam na konferencję online, której głównym organizatorem jest , rodziców wcześniaków lub osoby zainteresowane tematyką. Będę miała zaszczyt rozpocząć spotkanie we wtorek, 17 listopada o 9:00 w .

Poruszę tematykę:
✔ lęku u rodziców po urodzeniu wcześniaka,
✔ emocji, ktore przeżywają rodzice i dziecko,
✔ pierwszy kontakt rodziców z dzieckiem,
✔ depresja poporodowa,
✔ w jaki sposób redukować napięcie i stres w tym wrażliwym momencie.

Na koniec postaram się odpowiedzieć na najczęściej zadawane pytania.

Poniżej przesyłam link do zapisów. Dodam, że konferencja jest bezpłatna! 😊🤱👶👨‍👩‍👦

https://warsztaty.babysenses.pl/konferencja-wczesniaki-zapis

13/11/2020

W SENSE Centrum Psychoterapii melancholijny listopad przełamujemy pierwszymi ozdobami świątecznymi - od razu cieplej w sercu... W końcu "coraz bliżej święta" ❤🌲🌲🌲

12/11/2020

https://pytanienasniadanie.tvp.pl/50536566/jak-pomoc-seniorom-w-czasach-epidemii

W zeszłym tygodniu w programie Pytanie na śniadanie Zuzanna Butryn mówiła o tym jak możemy pomagać seniorom, w trudnym czasie pandemii.
Poznajecie gdzie nagrywaliśmy rozmowę? 😊🌹

08/11/2020

😉😋

:)

28/10/2020

Solidaryzujemy się z Wami w gabinecie ⚡⚡⚡

Dziś w SENSE Centrum Psychoterapii przygotowaliśmy dla Was mały poczęstunek ⚡️😉

13/10/2020

Moi drodzy!

Dostałam zaproszenie od 3 wspaniałych dziewczyn z Liceum Polskiego Stowarzyszenia Promocji Oświatowych, do współtworzenia projektu społecznego zwolnieni z teorii.
W ramach tego projektu, dziewczyny: Zosia Okrasa, Zosia Wawrzecka i Zuzia Suska stworzyły grupę otwartą In My Mind. I zapraszają wszystkich do dołączenia do grupy. Grupa będzie zajmować się tematyką związaną z psychoedukacją, wsparciem psychologicznym w postaci udzielania odpowiedzi na trudne pytania, których często boicie się zadać bezpośrednio lub podpisując się imieniem i nazwiskiem. Dziewczyny będą tworzyć ciekawe posty a ja będę czuwać nad poprawnością merytoryczną treści. Link do grupy:

https://www.facebook.com/groups/263923138176335/?ref=share

Tellonym daje możliwość zadać pytanie anonimowo. I również tutaj udostępniam link do swojego tellonym!

https://tellonym.me/MartaBogucka



https://zwolnienizteorii.pl/

Send 'MartaBogucka' anonymous questions on Tellonym!

28/09/2020

DEPRESJA - "każdy może mieć swojego czarnego psa" . Współpracuję z Polskim Stowarzyszeniem Promocji Oświatowych OPP gdzie pracuję z klasami 7, 8 szkoły podstawowej oraz liceum. Pracuję również w gabinecie terapeutycznym. W jednym i drugim miejscu, czy na zajęciach z psychoedukacji, czy indywidualnie z uczniem lub osobą dorosłą, rozmawiamy na temat depresji i czym ona jest, jak się objawia? Po czym poznać, że to właśnie nas dotyka? Często młodzi ludzie, którzy odczuwają PUSTKĘ, SMUTEK, PRZYGNĘBIENIE, LĘK PRZED PRZYSZŁOŚCIĄ, boją się przyznać do swoich emocji. Słyszą wtedy: "weź się w garść", "szukasz atencji", "dziś każdy ma depresję", "staraj się myśleć o czymś innym i będzie ok..", "chyba dramatyzujesz" 🤯🤯🤯. Nic bardziej nie pogłębia naszej samotności w tym cierpieniu, jak właśnie takie słowa. Wchodzimy w miesiące jesienne - październik, listopad - gdzie poświęcamy czas tematyce depresji. Dlatego chcę Wam pokazać film o czarnym psie, który jest depresją i wyraźnie pokazuje, jak powoli i po cichu przejmuje nasze życie. Bądźcie uważni na siebie, zwracajcie uwagę na nastroje dzieci, rodziców, dziedków, współpracowników czy kolegi/koleżanki z ławki szkolnej. Nie bagatelizujcie tego zjawiska. 🙏🙏🙏

27/04/2020

Dziś intensywnie pracujemy w Wilanowie. A pomiędzy sesjami, spacer z psem - w ramach dogoterapii. Pogoda jest przepiękna, cieszmy się chwilą, podziwiajmy piękno i małe rzeczy. Miłego dnia! 😍🌷☘🌵🌺🌻☀️🌡

@ Wilanów, Warszawa, Poland

25/04/2020

Czytając najnowszy Sens i wywiad z Panią doktor psychologii Ewą Woydyłło-Osiatyńską i jej koncepcję na temat obecnego stanu pandemii, odetchnęłam z ulgą, że nie tylko ja mam takie podejście. Akceptacja czegoś, co już się wydarzyło, nie jest poddaniem się ani rezygnacją. Akceptacja jest czynna, pozwala zachować sporo energii, daje nam sprawczość a tym samym gotowość do podejmowania nowych wyzwań. W tym samym czasie bunt i walka są bierne, jeśli sprawa jest przegrana. Taka walka zatrzymuje człowieka w miejscu. Rozmawiam na co dzień z wieloma osobami, które są wyczerpane, zrezygnowane, ciągle nastawione na zmianę i zakończenie tej trudnej sytuacji. Zaakceptujmy stan rzeczy takim, jakim jest i odpuśćmy na tym polu kontrolę. Przecież nic nie trwa wiecznie a zmiany wpisane są w nasze życie.
I jeszcze ważna kwestia! Czytajmy śmieszne memy, żartujmy dużo, dystansujmy się! To wspaniałe narzędzie do rozładowywania napięcia! 😁😂😊