Wyspa dla Medyków

11/08/2025

Zachęcamy do udostępnienia - ważny głos 🔥

„Przysięgaliśmy ratować ludzkie życie, każdego dnia stajemy do tej walki. Ale coraz częściej nie jest to walka z chorobą. To walka z biurokracją, z wypaleniem, z brakami w personelu medycznym, z niedofinansowanym systemem, z niezrozumieniem społecznym. Walczymy ciągle z bezsilnością, która nie powinna być częścią naszej pracy, a stała się jej nieodłącznym elementem.”

„Większość z nas dotyka depresja i zaburzenia lękowe. Wielu z nas nie daje już rady. I to nie jest słabość, to efekt życia w opresji.”
System nas nie wspiera – system nas tłamsi.”

„Codziennie zderzamy się z murem obojętności władzy.
Zamiast być partnerem w tworzeniu zdrowia publicznego, jesteśmy traktowani jak zbędny koszt. Nasz głos jest systematycznie ignorowany, a decyzje dotyczące Pacjentów i naszej pracy zapadają ponad naszymi głowami, często przy kompletnym braku wiedzy i zrozumienia realiów codziennej medycyny.”

„Mamy walczyć o życie innych, ale coraz częściej sami jesteśmy pozbawieni sił.
Pracujemy po kilkadziesiąt godzin bez snu, w niedoborach kadrowych, pod presją statystyk, limitów, raportów i dokumentacji. Codziennie gasimy pożary, których przyczyną jest fatalna organizacja Ochrony Zdrowia i chroniczne niedofinansowanie.”

„Pacjent czeka. Lekarz się wypala. System pęka. Zamiast leczyć - klikamy. Zamiast rozmawiać z chorym - generujemy formularze.
Staliśmy się urzędnikami zdrowia, a nie jego strażnikami.”

„Dzisiaj Lekarz rezydent, po 6 latach studiów, roku stażu i latach specjalizacji, zarabia mniej niż pracownik korporacji po kursie online.
To nie tylko absurd. To jawna pogarda.
Wielu z nas, mimo pasji, wiedzy i oddania myśli o odejściu z zawodu lub emigracji.
Nie dlatego, że nie chcemy leczyć. Tylko dlatego, że nie da się żyć godnie.”

„Politycy? Wiedzą lepiej.
Od lat podejmują decyzje o zdrowiu Polek i Polaków, nie konsultując ich z nikim z nas. Ustawy widmo, martwe przepisy, procedury oderwane od praktyki.
To nie tylko błąd. To sabotaż.
A na końcu tego chorego łańcucha - my.
Na froncie. Bez osłony. Bez wsparcia.
I coraz częściej - pod ostrzałem.”

„Usłyszeliśmy już zbyt wiele. Zbyt wiele słów, deklaracji i rzekomych planów naprawy systemu Ochrony Zdrowia. Obietnice składane przez kolejne rządy pozostają jedynie w sferze pozorów, mamią nas nadzieją na poprawę, która nigdy nie nadchodzi. Ciągła gra na czas. Nowe zespoły, nowe twarze, te same pytania i nadal żadnych realnych odpowiedzi.”

„Każdy rząd, który atakuje Lekarzy i antagonizuje ich z Pacjentami, zagraża nie tylko zawodowi lekarskiemu ale przecież i bezpieczeństwu samych Pacjentów. Bo uderzając w Lekarza, uderza się w system, który ma chronić obywatela.”

„Nie ma naszej zgody na dalsze lekceważenie głosu środowiska medycznego.
Nie ma naszej zgody na politykę opartą na PR-ze a nie na realnych działaniach.
Żądamy wdrożenia obiecanych reform.
Żądamy szacunku wobec naszego zawodu.
Żądamy systemu Ochrony Zdrowia, który naprawdę chroni.
Jesteśmy Lekarzami. Ale przede wszystkim jesteśmy ludźmi, którzy chcą godnie pomagać innym ludziom.”

„Z dnia na dzień narasta wobec nas fala nienawiści.
W mediach społecznościowych, na izbach przyjęć, w POZ-ach.
Jesteśmy obrażani, szarpani,wyzywani, atakowani fizycznie i psychicznie.
Za opóźnienia, których nie spowodowaliśmy.
Za błędy systemu, na który nie mamy wpływu.
Za decyzje polityków, z którymi się nie zgadzamy.
Lekarz stał się chłopcem do bicia.”

„Czy społeczeństwo naprawdę wierzy, że jesteśmy bezduszni?
Czy naprawdę uważa, że jesteśmy winni temu, że pacjent czeka tygodniami na badanie?
To, co się dzieje, to dehumanizacja.
Lekarz nie jest już człowiekiem, tylko funkcją do wyżywania się.”

„Obecnie już nie ma dnia gdzie nie słyszymy od kolegów o kolejnym incydencie agresji wobec nas. Jesteśmy atakowani za niedomagania systemu, który w ogóle nie zależy od nas. Społeczeństwo tego nie rozumie. Zamiast zaufania rośnie wobec nas agresja.
Lekarze muszą pracować w stresie, strachu i niepewności zamiast z czystą głową wykonywać swoje obowiązki wobec Pacjentów i nie martwić się o zmniejszające się wobec nich z każdym dniem zaufanie publiczne. To jest już chore, wchodzimy w absurdy.”

„Większość z nas doświadcza depresji, lęku, bezsenności.
Coraz więcej z nas ma myśli samobójcze.
Niektórzy odchodzą. Na zawsze.
Jak długo jeszcze?
Jak wiele tragedii trzeba, by ktoś wreszcie potraktował nas poważnie?”

„Nasze życie prywatne? my takowego praktycznie nie mamy. Dyżury, noce, święta, weekendy – kosztem naszych rodzin, zdrowia, relacji. Lekarz nie ma prawa do słabości, bo musi być zawsze „na posterunku” i zawsze w pelerynie nieugiętego przed niczym bohatera. A my też jesteśmy ludźmi, nie superbohaterami z nadludzkimi mocami z filmów SF.”

„Nie jesteśmy w buncie. Jesteśmy w kryzysie.
Nie prosimy o luksusy.
Nie żądamy fanfar.
My po prostu zewsząd wołamy o ratunek, i nie tylko dla nas. Dla Pacjenta, dla całego środowiska medycznego i społeczeństwa.”

„Każdy z nas Lekarzy potrzebuje tego czego oczekuje od nas społeczeństwo:
By był obecny.
Skupiony.
Empatyczny.
Silny.
Dostępny.
Ale to niemożliwe w systemie, który nas tłamsi, wśród decydentów którzy nadal nas nie słuchają tak jak powinni.”

„Pacjent zasługuje na Lekarza, który nie walczy o przetrwanie.
Zasługuje na Lekarza obecnego, skupionego i wypoczętego.
Lekarz zasługuje na system, który nie walczy z nim, tylko dla niego.”

„Nie możemy leczyć, gdy sami jesteśmy chorzy - systemowo i psychicznie. Nie możemy chronić zdrowia, gdy sami jesteśmy wypaleni.
Leczenie zaczyna się od naprawy systemu.”

22/07/2025

❗️

„Bez nas nie byłoby rozpoznań.
Bez nas nie byłoby leczenia.
Bez nas medycyna byłaby błądzeniem po omacku.”

„A jednak – system traktuje nas jak tło.
Jakby nasze kompetencje można było zastąpić automatem.
Jakby precyzja, odpowiedzialność i czujność – nie miały znaczenia.”

„Pracujemy w ciszy laboratoriów, ale to nie znaczy, że nie mamy głosu.
Jesteśmy wykształceni, odpowiedzialni, nieustannie dokształcający się.
Tymczasem pracujemy za zbyt niskie wynagrodzenia, w zbyt małych zespołach, pod presją czasu i błędu.
Błędu, którego nikt nie może popełnić – bo od tego błędu zależy życie człowieka.”

„Nie jesteśmy maszynami, choć pracujemy przy maszynach.
Nie jesteśmy tylko „od probówek”.
Jesteśmy od odpowiedzialności.
Za każdy parametr. Za każde życie. Za każdą decyzję, która potem zapada.”

„Pracujemy w przeładowanych grafikach,
często obsługujemy sprzęt, który dawno powinien zostać wymieniony, nie mamy wsparcia psychicznego ani realnego uznania, bywamy pomijani przy podwyżkach, gratyfikacjach, wdzięczności.”

„Kiedy COVID zamknął świat – my zostaliśmy.
Pracowaliśmy po nocach, pod presją, bez prawa do błędu.
Milczeliśmy, gdy inni dostawali brawa z balkonów.
Bo nikt nie bije brawa tym, którzy pracują w piwnicach szpitali.”

„To my widzimy możliwe choroby, zanim pokażą je objawy.
To my dajemy Lekarzowi narzędzie do decyzji.
To my – w każdej fiolce, na każdym szkiełku – niesiemy informacje, których nie widać gołym okiem.”

„A mimo to – jesteśmy pomijani w dyskusjach o systemie.
Nie ma nas na plakatach ministerialnych kampanii.
Nie ma nas w ustawach, które miały podnosić prestiż zawodów medycznych.
Nie ma nas nawet w świadomości wielu Pacjentów.”

„Zauważcie, że jesteśmy częścią zespołu medycznego, nie zapleczem.
Nie jesteśmy „laborantami”.
Nie jesteśmy tylko „od wyników”.
Jesteśmy specjalistami, którzy odpowiadają za jakość, rzetelność i bezpieczeństwo procesu diagnostycznego.”

„Bezpieczna Ochrona Zdrowia zaczyna się w laboratorium.
A laboratorium zaczyna się od nas.”

„Mamy dość ignorowania naszych potrzeb, przeciążenia, braku uznania.
Dość pracy w cieniu, kiedy niesiemy klucz do światła.
Dość braku realnego wsparcia i awansu zawodowego.”

„Zasługujemy na jasne, równe traktowanie w systemie Ochrony Zdrowia, podniesienie prestiżu i wynagrodzeń za pracę, od której zależy jakość diagnostyki.”

„Chcemy ścieżek rozwoju zawodowego i specjalizacji, kampanii edukacyjnych budujących zaufanie społeczne do naszej roli.”

„Żądamy ochrony naszego zawodu przed dezinformacją i bagatelizowaniem znaczenia wyników badań.”

„Każdy wynik to historia człowieka.
Za każdym stoi zespół ludzi, wiedza, odpowiedzialność, doświadczenie.
Nie chcemy już dłużej być pomijani w tej opowieści.”

„Nie chcemy być bohaterami,nawet w ciszy.
Chcemy być traktowani jak fundament współczesnej medycyny.”

„Nie chcemy podziękowań. Chcemy szacunku.
Nie chcemy braw. Chcemy warunków, w których da się pracować.
Nie chcemy ciszy. Chcemy głosu.”

„Dziś go zabieramy.
W imieniu tych, których nikt nie widzi.
A którzy codziennie patrzą pod mikroskop – by inni mogli zobaczyć przyszłość.”

„Jesteśmy tam, gdzie zaczyna się diagnoza.
W kropli krwi. W próbce moczu. W mikroskopowym śladzie życia.
W cieniu sali szpitalnej, zanim jeszcze Lekarz wypowie diagnozę.”

„Jesteśmy Technikami Analityki Medycznej.
I zasługujemy na to, by wreszcie nas dostrzec.”

17/07/2025

Kolejny ważny manifest 👏

„Nie przeprowadzamy wywiadów.
Nie wypisujemy recept.
Nie operujemy… ale bez nas operacje by się nie zaczęły.”

„To my dajemy pierwszy obraz choroby.
To nasze ręce uruchamiają diagnostykę.
To nasz spokój łagodzi lęk, gdy Pacjent wjeżdża do tunelu tomografu.”

„Jesteśmy elektroradiologami.
I zbyt często pozostajemy niewidzialni.”

„Nie stawiamy diagnoz – ale dajemy Lekarzom obraz ku temu.
Nie decydujemy o leczeniu – ale pokazujemy, co się dzieje w środku.
Nie zadajemy pytań – ale nasze obrazy odpowiadają na wszystkie.”

„Pracujemy w ciszy aparatów.
W cieniu ołowianych ścian.
Pod presją precyzji, od której zależy wszystko.”

„Często pracujemy na przestarzałym sprzęcie, jesteśmy przeciążeni, niedosłyszalni i niedoceniani, balansujemy między bezpieczeństwem Pacjenta a wymogami systemu, obsługujemy procedury, które wymagają skupienia – bez chwili na oddech.”

„Gdy świat zamknął się w domach – my staliśmy przy aparatach.
Zakuci w fartuchy ochronne, wymazani z podsumowań.
Nikt nie widzi stresu, gdy na ekranie pojawia się cień, który może oznaczać raka.
Nikt nie słyszy naszego milczenia, gdy każdy błąd może kosztować czyjeś życie.”

„Ale jesteśmy. Trwamy.
Dla dzieci i dorosłych.
Dla Pacjentów onkologicznych, kardiologicznych, urazowych.
Dla wszystkich.”

„Nie jesteśmy tylko „od zdjęć”.
Nie jesteśmy tylko „od guzika”.
Jesteśmy od precyzji. Od odpowiedzialności. Od prawdy.”

„Nie chcemy wdzięczności – chcemy godności.
Nie chcemy kwiatów – chcemy sprzętu, wsparcia, warunków.
Nie chcemy ciszy – chcemy być słyszani.”

„Jesteśmy Elektroradiologami.
Jesteśmy niezbędni.
I nie chcemy być dłużej spychani w cień.”

OZZTME

10/07/2025

📣

„Jesteśmy przy Pacjencie, gdzie zaczyna się każdy jego krok.
Rozumiemy jego bólu, który powraca przy każdym ruchu.
Nikt nie pyta o stopy, a one są fundamentem wszystkiego, a w szczególności w zmęczeniu, które wchodzi do kości — i ciała, i duszy.”

„Jesteśmy Podiatrami — i szczerze mamy dość ignorowania nas.”

„Nasz zawód to przecież filar opieki nad ruchem, równowagą, funkcją i godnością.
A traktuje się nas jak specjalność bez znaczenia.”

„System nas ignoruje.
Nie ma nas w świadomości społecznej.
Nie ma nas w publicznym systemie opieki zdrowotnej.
A Pacjentów nam przybywa – z bólem, ranami, deformacjami, których nikt wcześniej nie potraktował poważnie.”

„Jest nas za mało, a odpowiedzialność za losy Pacjentów z cukrzycą, artropatią, ranami przewlekłymi — zbyt wielka.
To, co dla innych jest “stopą”, dla nas jest znakiem ostrzegawczym całego organizmu.”

„Nie jesteśmy tylko od paznokci i wkładek.
Jesteśmy specjalistami, którzy codziennie ratują ludziom nogi, ruch i dają życie bez amputacji.”

„Trwamy w systemie, gdzie Pacjenci błąkają się latami między osobami bez jakichkolwiek kwalifikacji…
Aż trafiają do nas, gdy już jest za późno.
Gdy rana sięga kości, a niewiedza – zbyt głęboko.”

„Podiatria to nie nowinka.
To nauka.
To kliniczne spojrzenie na problemy, które wielu woli bagatelizować.
To zawód, który mógłby ratować tysiące kończyn rocznie – gdyby dano nam możliwość działania.”

„My rozumiemy ból, ograniczenia i rozpacz Pacjentów.
Jesteśmy blisko — w bólu przewlekłym, w niepełnosprawności, w leczeniu ran, które nie chcą się goić.
Ale też codziennie mierzymy się z brakiem zaufania, z pytaniami „a kto to w ogóle jest Podiatra?”, z próbami podważania naszych kompetencji przez osoby bez wykształcenia medycznego.”

„Jesteśmy nieustannie między cierpieniem Pacjenta a obojętnością systemu.
Między tym, co można jeszcze uratować, a tym, czego już nie zdążyliśmy.
I tak…płaczemy po amputacjach, które mogły się nie wydarzyć. Dostrzeżcie to… prosimy.”

„Czasem wystarczy jedno skierowanie, jedna konsultacja, jeden dzień wcześniej – by uratować nogę, a czasem i życie.
Ale my też potrzebujemy przestrzeni, zrozumienia, uznania.
Każdy z nas to też człowiek.”

„Potrzebujemy uznania zawodu Podiatry w systemie Ochrony Zdrowia, wprowadzenia stanowisk w szpitalach, poradniach, oddziałach diabetologicznych, stworzenia systemowej opieki nad Pacjentami z zespołem stopy cukrzycowej, a jednocześnie godnych warunków pracy. Niezbędna jest edukacja społeczna o tym, czym naprawdę się zajmujemy.”

„Chcemy pełnego uznania kompetencji Podiatrów jako samodzielnych specjalistów medycznych, działających w zespole z Chirurgami, Ortopedami, Diabetologami, Fizjoterapeutami.”

„Potrzebujemy wsparcia — bo dziś jesteśmy specjalistami bez miejsca.
Bo zamiast współpracy, trafiamy na ściany.
A Pacjenci na amputacje.”

„Żądamy zatrzymania fali pseudomedycyny i działalności osób bez kwalifikacji,
które szkodzą Pacjentom pod pozorem „zabiegów pielęgnacyjnych”.”

„Pragniemy należnej bezpiecznej przestrzeni – dla Pacjenta i dla nas.
Gdzie wiedza i praktyka mają głos.
Gdzie nie musimy udowadniać, że istniejemy.”

„Dostrzeżcie to, że nie jesteśmy dodatkiem.
Jesteśmy często ostatnią szansą.”

„Każdy Pacjent stawia swój pierwszy krok ku zdrowiu właśnie przez nasze ręce.
Każda rana, każda deformacja, każdy ból – to nasza codzienność.
Dajemy Pacjentom siłę każdego dnia. Ale sami też jej potrzebujemy.”

„Nie musimy być rozpoznawani na ulicy. Nie potrzebujemy poklasku.
Chcemy tylko być traktowani jak specjaliści.
I ratujemy coś więcej niż stopy.
Ratujemy jakość życia.”

Stowarzyszenie Podiatrów i Podologów Fundacja Nie Widać Po Mnie

02/07/2025

Zachęcamy do przeczytania i udostępnienia 🙌

Fundacja Nie Widać Po Mnie Fundacja Medycy Medykom dialog w leczeniu

„Nie nosimy fartucha, by wypisywać leki.
Nosimy odpowiedzialność za czyjeś ostatnie “mam jeszcze siłę” – zanim nastąpi cisza.”

„Nie jesteśmy przyjaciółmi na godzinę.
Nie jesteśmy „od rozmów”.
Jesteśmy Psychologami.”

„To my jesteśmy pierwszymi, do których przychodzi się po ratunek, gdy wszystko inne już zawiodło.
To do nas mówi się rzeczy, których nie słyszy nikt inny.
To my patrzymy w oczy człowiekowi, który nie widzi już sensu.”

„Nie dajemy rad z internetu.
Nie serwujemy pustych frazesów.
Nie jesteśmy od “uśmiechnij się i będzie lepiej”.”

„Pracujemy z ludźmi, którzy się duszą, choć oddychają.
Którzy funkcjonują, choć nie żyją naprawdę.
Którzy każdego dnia toczą walkę – niewidzialną, cichą, samotną.”

„Nie przepisujemy leków,
ale jesteśmy tymi, którzy pomagają je zrozumieć.
Nie robimy cudów, ale jesteśmy obecni wtedy, gdy już nikt inny nie pozostał.”

„Codziennie odbudowujemy ludzkie poczucie wartości, rozbrajamy traumy, które niszczyły życie przez lata, i uczymy, że prośba o pomoc to nie słabość – to siła.”

„W systemie, który zepchnął zdrowie psychiczne na margines,
my próbujemy trzymać ludzi przy życiu.
Dosłownie.”

„Zmagamy się z brakiem dostępu do specjalistów,
z niewystarczającą liczbą godzin,
z niskim finansowaniem,
z brakiem systemowych rozwiązań.
A mimo to – jesteśmy.”

„Jesteśmy w szkołach, kiedy dzieci nie dają już rady.
W szpitalach, kiedy ciało nie daje rady, bo psychika pierwsza się poddała.
W przychodniach, gdzie człowiek przychodzi po skierowanie, a potrzebuje być usłyszany.”

„Nie jesteśmy “od głowy”.
Jesteśmy od człowieka – w całości.”

„Gabinet psychologa to nie gabinet z kozetką do leżenia ale miejsce gdzie omawiane jest to czego nie widać- trudne emocje i uczucia”

„Chcemy być uznani za to, kim naprawdę jesteśmy:
specjalistami zdrowia psychicznego,
a nie dodatkiem do psychiatry, nie kosztownym luksusem, nie opcją, „jeśli starczy funduszy”.”

„Domagamy się miejsca przy medycznym stole, gdzie decyduje się o systemie.
Potrzebujemy przepisów, które wspierają, a nie utrudniają pomoc.
Potrzebujemy zaufania. Przede wszystkim – od decydentów, ale też od społeczeństwa.”

„Nie ma leczenia bez uwzględnienia psychiki.
Nie ma zdrowia bez zdrowia psychicznego.”

„W systemie Ochrony Zdrowia – jesteśmy często ostatnią nadzieją.
Ale wciąż za rzadko się o nas mówi.”

„Pracujemy z ludźmi poranionymi, wycofanymi, roztrzęsionymi.
Z tymi, którzy nie wierzą już nikomu – a mimo to próbują zaufać nam.
Z tymi, których nikt wcześniej nie słuchał.
Z tymi, którym powiedziano: „weź się w garść” – zamiast „chcę Ci pomóc”.

„Nie czekamy na cud.
Jesteśmy jego częścią. Codziennie. Po cichu. W czterech ścianach gabinetu.”

„Nie oceniajcie nas po memach z social mediów.
Nie oczekujcie, że naprawimy dekady cierpienia w 45 minut.
Nie nazywajcie nas luksusem – jesteśmy ratunkiem.”

„Jesteśmy Psychologami.
A psychologia – to nie dodatek. To fundament.”Fundacja Nie Widać Po Mnie Polskie Towarzystwo Psychologiczne

27/06/2025

Ważny post!

„Nie zakładamy fartucha, by wydawać leki.
Zakładamy go, by dbać o Wasze bezpieczeństwo lekowe.”

„Nie jesteśmy pracownikami zwykłego sklepu.
Jesteśmy pierwszym człowiekiem, z którym Pacjent rozmawia, zanim połknie pierwszą dawkę. Jesteśmy pierwszym specjalistą, do którego przychodzi, gdy nie wie, co robić dalej.”

„Jesteśmy ekspertami od leków, bezpieczeństwa terapii i zdrowia publicznego. Milczenie o nas szkodzi nie tylko nam – szkodzi Pacjentom.”

„Pracujemy w systemie, który widzi nas głównie przez pryzmat sprzedaży. A przecież farmacja to nie biznes – to ważna część opieki zdrowotnej.”

„Zbyt często traktuje się nas jak dodatek do recepty, nie jak specjalistów, którzy mogą uratować zdrowie i życie właściwą interwencją farmakologiczną.”

„Mimo ogromnej wiedzy i odpowiedzialności, wciąż brakuje realnego uznania dla naszej roli – w szpitalach, przychodniach, aptekach.”

„Jesteśmy pierwszą linią kontaktu w systemie ochrony zdrowia. Gdy Lekarz jest często nieosiągalny, to do nas przychodzą Pacjenci z pytaniami, z lękiem, z bólem – i z wiarą, że im pomożemy.”

„Codziennie wychwytujemy błędy w ordynacji leków, tłumaczymy interakcje, zapobiegamy przed groźnymi skutkami ubocznymi, pilnujemy dawkowania. Nikt nie liczy, ile tragedii udało się w ten sposób uniknąć.”

„Obserwujemy jak Pacjenci gubią się w systemie: z pięcioma receptami, dziesięcioma substancjami czynnymi, żadną informacją i zerowym wsparciem.”

„Ilu decydentów rozumie, że Farmaceuta to nie tylko osoba za stołem od wydawania opakowań leków, ale wykwalifikowany specjalista Ochrony Zdrowia?”

„Walczyć musimy na kilku frontach: z brakiem czasu, niedoborem personelu, oczekiwaniami niemożliwymi do spełnienia – i z ciągłym pomijaniem nas w debacie o systemie Ochrony Zdrowia.”

„Codziennie odpowiadamy na dziesiątki pytań.
I nie mamy czasu na puste slogany – mówimy rzetelnie, prosto i z troską. Wierzymy, że Pacjent zasługuje na wiedzę, nie tylko na paragon.”

„Nie jesteśmy sprzedawcami suplementów.
Nie jesteśmy od “dobrego marketingu”.

„Nasza praca to odpowiedzialność za zdrowie całej populacji. Edukujemy, szczepimy, prowadzimy opiekę farmaceutyczną, wspieramy profilaktykę.”

„Jesteśmy z Pacjentami, gdy system zawodzi. Jesteśmy, gdy Lekarz jest niedostępny, gdy przychodnia jest zamknięta, gdy człowiek zostaje sam z receptą i lękiem.”

„Prosimy – nie oceniajcie nas po telewizyjnej reklamie apteki. Nie oczekujcie cudów z reklamy. Nie porównujcie nas z kimś, kto polecił coś, co działa na wszystko’.”

„Chcemy być częścią leczenia, a nie tylko końcem kolejki w systemie.”

„Domagamy się realnego miejsca Farmaceuty w systemie Ochrony Zdrowia.”

„Chcemy przepisów, które umożliwią nam swobodne wdrażanie opieki farmaceutycznej, a nie jej utrudnianie.”

„Potrzebujemy przestrzeni do wykonywania zawodu zgodnie z jego misją – nie tylko z logistyką magazynu.”

„Apelujemy o szacunek. Dla wiedzy, dla odpowiedzialności, dla naszej codziennej pracy.”

„Nie ma bezpiecznej farmakoterapii bez Farmaceuty. A bez bezpieczeństwa farmakoterapii – nie ma skutecznego leczenia.”

„W systemie Ochrony Zdrowia – jesteśmy bastionem.
Kiedy Lekarz często nie ma czasu – my tłumaczymy.
Kiedy Pacjent nie rozumie – my przekładamy język medycyny na zrozumiały język.
Kiedy w szpitalu brakuje personelu – my opiekujemy się farmakoterapią.
Ale nikt nie mówi o tym głośno.”

„Pracujemy na pierwszej linii kontaktu.
Z ludźmi zagubionymi, zdenerwowanymi, chorymi, starszymi.
Z ludźmi, których nikt wcześniej nie wysłuchał.
Którzy myślą, że apteka to sklep, a Farmaceuta to sprzedawca.
Którzy oczekują cudu – i krzyczą, gdy go nie dostaną.”

„System nas zostawił samych.
Bez realnej podmiotowości.
Bez szacunku.
Bez przestrzeni do wykonywania zawodu zgodnie z naszą wiedzą i sumieniem.
Bez ochrony przed falą frustracji, która codziennie wylewa się zza lady.”

„Ale dziś mówimy głośno:
Farmaceuta to nie wydawca leku. To strażnik bezpieczeństwa lekowego.
To ten, kto widzi błędy, zanim stanie się krzywda.
To ten, kto słyszy: „nie wiem, co mam teraz robić” – i nie odwraca się plecami.”

„Nie chcemy już być ostatnim numerem w kolejce do uznania.
Chcemy być partnerem w leczeniu.
Chcemy być częścią systemu, a nie jego cichym naprawiaczem.”

„Kiedy zabraknie Farmaceuty – nikt już nie zapyta Pacjenta, czy wie, jak przyjmować lek.
A kiedy zabraknie nas – zabraknie bezpiecznego mostu między teorią leczenia, a realnym życiem.”

„Jesteśmy Farmaceutami.
Nie od paragonu – od życia.
Nie od sprzedaży – od odpowiedzialności.
I chcemy, by w końcu ktoś to usłyszał.”



Gdańska Okręgowa Izba Aptekarska Śląska Izba Aptekarska Lubuska Okręgowa Izba Aptekarska

30/04/2024

🚩Przepracowanie.
🚩Brak czasu.
🚩Praca zmianowa.

To nie sprzyja budowaniu zdrowych relacji.

Medyku, staraj się jednak utrzymać równowagę⚖️ między pracą a życiem prywatnym.
Nie zaniedbuj tego aspektu swojego życia.

Zdrowe relacje 💙osobiste są niezwykle ważne, m.in. dla dobrego samopoczucia psychicznego.🧠

26/04/2024

Technika oddechowa 🫁3-3-6 pomoże Ci wyćwiczyć układ nerwowy i obniżyć poziom pobudzenia.

Na czym polega ta metoda❓
1️⃣Nabierz powietrza przez nos odliczając do 3.
2️⃣Zatrzymaj powietrze w płucach odliczając do 3.
3️⃣Wypuść powietrze przez nos lub zwężone usta odliczając do 6.

Powtórz kilka razy.

Stosując technikę 3-3-6 staraj się uruchomić przeponę ➡️ oddychaj tak, by Twój brzuch poruszał się (unosił przy wdechu i opadał przy wydechu).

25/04/2024

Zdrowie psychiczne 🧠wpływa na Twoją odporność na stres, jakość życia prywatnego i zawodowego.👌

Kiedy jesteś w dobrej kondycji psychicznej – lepiej radzisz sobie z trudnościami, które napotykasz, a w pracy Medyka👩‍⚕️ jest ich wiele. Stajesz się bardziej elastyczny i odporny na naciski zewnętrzne.💪

Wzmacnianie swojej odporności psychicznej jest kluczowym 🔑elementem ochrony zdrowia, zarówno psychicznego, jak i fizycznego.
Dlatego dziś zachęcamy Cię do tego, byś o nie dbał każdego dnia. 🙂

23/04/2024

Praca zmianowa🕑 wpływa niekorzystnie na Twój rytm okołodobowy, a szczególnie sen❗️

Shift Work Sleep Disorder (SWSD) – czyli zaburzenie snu związane z pracą zmianową☀️🌙 to powszechny problem wśród Medyków.👩‍⚕️

Jaki to ma wpływ na Twoje zdrowie❓

📌Mogą u Ciebie wystąpić, takie problemy, jak:
🚩zaburzenia nastroju,
🚩zaburzenia lękowe i depresja,
🚩gorsza koncentracja, spowolnienia czasu reakcji i zmniejszenia zdolności podejmowania decyzji,
🚩problemy żołądkowo-jelitowe, np. niestrawność,
🚩większe ryzyko rozwoju chorób serca i innych problemów z układem krążenia.

Jeśli przez okres trzech miesięcy 📅masz problem ze snem,🛌 rozważ konsultację ze specjalistą zajmującym się medycyną snu.

19/04/2024

🔹Wysoki poziom stresu.
🔹Duża odpowiedzialność.
🔹Obcowanie z cierpieniem i śmiercią.

Zawód Pielęgniarki 👩‍🔬nie należy do łatwych i jest obciążony wystąpieniem np. zaburzeń nerwicowych.

Dlatego tak ważne jest dbanie w tym zawodzie o odporność psychiczną🧠💪 i zmiana podejścia – uwzględniającego wsparcie systemowe oraz walkę ze stygmatyzacją zaburzeń i chorób psychicznych w środowisku medycznym.

18/04/2024

Uzależnienia behawioralne 🛑mogą być równie destrukcyjne, jak uzależnienia od substancji psychoaktywnych.

Uzależnienie od:
🚩pracy,
🚩hazardu,
🚩zakupów,
🚩seksu,
🚩czy cyberuzależnienie.

To tylko kilka przykładów uzależnień behawioralnych, które są poważnym problemem i wymagają uwagi oraz działania.

📌Brak rozwiązania problemu może wpływać nie tylko na zdrowie psychiczne, 🧠ale także na zdolność do pracy i podejmowanie decyzji medycznych, które mogą mieć bardzo poważne konsekwencje.

Jak je rozpoznać i gdzie szukać pomocy❓
Więcej informacji znajdziesz tutaj: https://bitly.ws/3ifgd