
13/04/2025
Istota ludzka nie może – tak jak drzewo – ucieleśniać tego, co za sprawą jednego ruchu odpowiada zespołowi jej cech dziedziczonych. Złożoność źródła i ruchów przestrzeni, jak również dodatkowe neurony udaremniają prostotę i ciągłość wzrostu rośliny. Jeśli stosowne jest, aby człowiek zachowywał pamięć o takim naturalnym wzroście, to musi sam wspomagać swój rozwój za pomocą innych technik aniżeli drzewo rosnące dzięki sobie. Owo „dzięki sobie” istoty ludzkiej jest przesłonięte przez niedostrzegalną naturę jej pochodzenia, a sposób jej istnienia nieustannie odseparowuje ją od jej źródeł. Tylko pośrednio może ona postrzegać coś z tego drugiego i w ten sposób podjąć próbę powrotu do siebie.
📖Luce Irigaray „Narodzić się”