23/09/2025
„Dojrzewanie to okres, w którym wszystkie osoby mające do czynienia z nastolatkami - między innymi rodzice, nauczyciele, psychologowie - są często oszołomione mnogością zmian. Można odnieść wrażenie, iż osoba, którą jednego dnia znamy, nazajutrz wykazuje zupełnie inny nastrój, tak jakby posiadała inną osobowość. Ów wpływ, jaki nastolatek wywiera na innych ludzi to zaledwie odzwierciedlenie oszałamiających zmian zachodzących w jego wnętrzu. Młoda osoba również wydaje się oszołomiona gwałtownością tych przeobrażeń. W tym okresie dorośli podejmują gorączkowe próby związania nastolatka kontraktami: skłaniają go do podpisania się pod pewnymi ustaleniami dotyczącymi obecności na lekcjach, udziału w spotkaniach z psychologiem lub dbania o czystość w pokoju. Nazajutrz odczuwają frustrację, gdy nastolatek sprawia wrażenie zupełnie obcej osoby - nie pamięta składania żadnego podpisu pod kontraktem i w ogóle nie czuje się zobowiązany do przestrzegania ustalonych zasad. Konsternacja dorosłych może odzwierciedlać zaskoczenie, które przezywa sam nastolatek, spostrzegłszy, że jakaś obca postać - wprawdzie żyjąca w jego ciele - mogła zgodzić się na coś, co w najmniejszym stopniu nie zaspokaja jego potrzeb! Co zrozumiałe, owa niespójność może spotykać się z ostrą naganą ze strony dorosłych, a także wzbudzać samokrytykę samego nastolatka. Mówiąc o takiej młodej osobie, często używamy określeń: "brak dyscypliny", "brak spójności" lub "nieczułość". Nastolatek może, oczywiście, posiadać takie cechy i wykazywać chwiejną osobowość, jednakże przyczyn tak nagłych zmian postawy należy upatrywać w masywnym przechodzeniu od uczuć dziecięcych do bardziej dojrzałych, które gwałtownie pojawiają się w młodej osobie"
Jonathan Bradley, "Przetrwać dojrzewanie. Zaburzenia okresu dojrzewania z perspektywy klinicznej"
fot. Eliott Erwitt
