Z naszej wiedzy teoretycznej i doświadczenia klinicznego (a także z własnego życia) wiemy, że czas dorastania jest szczególnym okresem. Jest to czas definiowania siebie, odnajdywania w nowej, dorosłej postaci, a gubienia postaci dziecięcej. Pytania w rodzaju „Kim jestem?”, „Co znaczę dla innych ludzi?”, „Jaka/jaki jestem?”, „Kim chcę się stać?”, „Kim się staję?” mają wyjątkowe znaczenie i nasilenie. Jak przejść tę gwałtowną metamorfozę? W naszym przekonaniu i zgodnie z naszą wiedzą bardzo istotnym punktem odniesienia są rówieśnicy. Poznajemy siebie w dużej mierze dzięki temu, że odkrywamy podobieństwa i różnice między nami a osobami w podobnej sytuacji życiowej. W okresie dojrzewania owi ludzie w „podobnej sytuacji życiowej” to przede wszystkim inni młodzi ludzie. Dlatego sądzimy, że właśnie praca w grupie, wśród rówieśników, ma szczególną moc – stąd propozycja psychoterapii grupowej. Doświadczanie jakiegoś rodzaju trudności emocjonalnych w czasie dojrzewania jest całkowicie naturalne. Choć naturalne, może być przeżywane jako bardzo niepokojące i bolesne. Nie ma powodu, by w takiej sytuacji nie sięgnąć po profesjonalną pomoc. Psychoterapia to sposób na znalezienie ulgi w cierpieniu psychicznym, szansa na głębsze zrozumienie siebie, lepsze odnalezienie się w świecie. Michał Czernuszczyk i Marta Goszczyńska
