Behavior

Konsultacje i terapia dzieci z trudnościami w karmieniu dr Katarzyna Bąbik-Bąbik-Bronić, założyciel Behavior, psycholog, BCBA.

Ukończyła studia na Wydziale Społecznej Psychologii Kliniczne w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. Ukończyła również studia podyplomowe z pedagogiki oraz studia podyplomowe ze Stosowanej Analizy Zachowania (SAZ). W celu pogłębienia swojej wiedzy z zakresu psychologii behawioralnej ukończyła roczny staż do Kennedy Krieger Institute (KKI) w Baltimore, USA. Po ukończeniu stażu pracowała na oddziale the Neurobehavioral Unit, a następnie na the Pedatric Feeding Unit. Doświadczenie, kompetencję oraz wiedzę zdobywała podczas superwizji między innymi u SungWoo Khang Ph.D., BCBA-D, Carrie Borrero Ph.D., BCBA-D, Peter Girolami Ph.D., BCBA-D, Melissa Gonzalez Ph.D., BCBA-D.

14/09/2025

Otyłość dziecięca stanowi jedno z najpoważniejszych wyzwań zdrowia publicznego w Anglii – dotyczy już ponad 16% uczniów w wieku 10–11 lat, a niemal 6% ma postać otyłości olbrzymiej. Szkoła, jako miejsce, w którym dzieci spożywają około jednej trzeciej dziennych kalorii, odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu nawyków żywieniowych. Podczas gdy posiłki szkolne podlegają regulacjom, zawartość lunchboxów przygotowywanych w domu nie jest objęta jednolitymi standardami, mimo że korzysta z nich połowa uczniów. Rodzice stają się zatem głównymi architektami szkolnego środowiska żywieniowego, a ich decyzje są kształtowane przez czynniki społeczne, ekonomiczne i kulturowe.

Wyniki badań wskazują, że skuteczność polityk zdrowego żywienia w szkołach ograniczają presja rówieśnicza, wybiórczość jedzenia u dzieci, nierówności ekonomiczne oraz postrzegane niespójności między lunchboxami a posiłkami oferowanymi w stołówkach. Aby zwiększyć ich oddziaływanie, konieczne jest:
🔹️podejście systemowe („cała szkoła”) – spójność regulacji, programów edukacyjnych i praktyk żywieniowych
🔹️współtworzenie polityk z rodzicami, uwzględniające realne bariery i różnorodność kulturową,
🔹️większa transparentność w zakresie jakości i wartości odżywczej posiłków szkolnych,
🔹️praktyczna edukacja żywieniowa dla dzieci i rodzin, np. warsztaty kulinarne, wspólne degustacje, zadania domowe z gotowania,
🔹️uwzględnienie aspektu czasu – wydłużenie przerw obiadowych, aby dzieci miały możliwość zjedzenia pełnowartościowego posiłku

Dalsze badania powinny objąć bardziej zróżnicowane grupy etniczne i społeczno-ekonomiczne, aby lepiej zrozumieć nierówności w dostępie do zdrowej diety oraz opracować elastyczne i inkluzywne rozwiązania wspierające zdrowe wybory żywieniowe w szkołach.

14/09/2025

👉Trichotillomania (TTM) – czym jest i jak można pomóc?
Trichotillomania to zaburzenie kontroli impulsów, w którym osoba doświadcza silnej potrzeby wyrywania własnych włosów – z głowy, brwi, rzęs czy innych części ciała. Zachowanie to prowadzi do widocznych ubytków owłosienia, poczucia wstydu, a często także do trudności w relacjach rodzinnych, społecznych czy zawodowych. TTM bardzo często współwystępuje z innymi trudnościami, takimi jak lęk, depresja czy zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne.

Zaburzenie zazwyczaj pojawia się już w dzieciństwie lub okresie dorastania (najczęściej między 9. a 13. rokiem życia), ale może utrzymywać się również w wieku dorosłym. W przypadku dzieci i młodzieży szczególnie istotne jest dostosowanie diagnozy i terapii do etapu rozwojowego – niestety dostępnych narzędzi badawczych dla młodszych pacjentów wciąż jest niewiele.

👉Jak wygląda leczenie?
Najlepiej przebadanym i najskuteczniejszym sposobem pracy z osobami z TTM jest trening odwracania nawyku (Habit Reversal Training, HRT), należący do terapii poznawczo-behawioralnych. Polega on na:
🔷️zwiększaniu świadomości dotyczącej momentów poprzedzających wyrywanie włosów,
🔷️uczeniu alternatywnych reakcji zastępczych,
🔷️wsparciu ze strony bliskich,
🔷️budowaniu strategii redukcji stresu.

W niektórych przypadkach włącza się także leczenie farmakologiczne, choć wyniki badań nad skutecznością leków są zróżnicowane. Najnowsze doniesienia naukowe wskazują na możliwość łączenia terapii behawioralnej z farmakoterapią – wymaga to jednak dalszych badań.

👉Dlaczego ważna jest specjalistyczna pomoc?
Wielu pacjentów oraz ich rodzin napotyka trudności w znalezieniu terapeuty dobrze znającego trichotillomanię. Dlatego kluczowe jest upowszechnianie wiedzy na temat tego zaburzenia oraz stosowanie sprawdzonych metod terapeutycznych. Wsparcie psychologa lub psychoterapeuty może znacząco zmniejszyć częstość i intensywność zachowań związanych z wyrywaniem włosów, a tym samym poprawić jakość życia.

11/09/2025

Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD) to zaburzenie neurorozwojowe, które wiąże się z trudnościami w komunikacji, interakcjach społecznych, powtarzalnymi zachowaniami. Coraz częściej zwraca się uwagę na problemy żywieniowe w tej grupie – szacuje się, że występują one u 46–90% dzieci z autyzmem.

Najczęstsze trudności to wybiórczość pokarmowa (np. unikanie owoców i warzyw, preferowanie fast foodów), lęk przed nowymi produktami, problemy z gryzieniem i połykaniem czy sztywne rytuały związane z posiłkami. Takie zachowania mogą prowadzić do niedoborów żywieniowych (m.in. wapnia, witaminy D czy kwasów omega-3), problemów wzrostowych, a w skrajnych przypadkach do konieczności żywienia dojelitowego.

Trudności w karmieniu są też źródłem stresu dla rodziców – mogą nasilać napięcia w rodzinie, wpływać na relacje i powodować izolację społeczną. Dlatego coraz częściej mówi się o potrzebie kompleksowej i spersonalizowanej oceny żywieniowej u osób w spektrum.

Nowe narzędzie
Badacze opracowali pierwsze oparte na dowodach narzędzie do oceny żywieniowej w autyzmie. Uwzględnia ono siedem kluczowych obszarów: historię życia, aspekty związane z jedzeniem, zachowania przy stole, spożycie pokarmów, codzienne rutyny, aspekty kliniczne i pomiary ciała. Powstało dzięki współpracy z 30 dietetykami specjalizującymi się w ASD, którzy ocenili jego funkcjonalność, przejrzystość i kompletność, a następnie pomogli je udoskonalić.

Dlaczego to ważne?
Takie narzędzie pozwala specjalistom – nawet tym z mniejszym doświadczeniem w pracy z autyzmem – lepiej zrozumieć złożone problemy żywieniowe w ASD i dopasować interwencje do indywidualnych potrzeb. Dzięki temu możliwe jest skuteczniejsze wsparcie zdrowia, rozwoju i jakości życia osób ze spektrum oraz ich rodzin.

10/09/2025

Najnowsze badanie przeprowadzone w Wielkiej Brytanii i USA pokazuje, że osoby dorosłe z zaburzeniami na osi jelitowo–mózgowej (DGBI) bardzo często doświadczają także objawów ARFID. W internetowej ankiecie wzięło udział ponad cztery tysiące osób, z czego aż 42,6% miało objawy odpowiadające rozpoznaniu DGBI. Co trzecia osoba z tą diagnozą uzyskała pozytywny wynik w teście przesiewowym na ARFID.

Najczęściej występowały trzy rodzaje trudności: brak zainteresowania jedzeniem, unikanie pokarmów ze względu na ich cechy sensoryczne (np. smak czy konsystencję) oraz lęk przed negatywnymi skutkami jedzenia. Co istotne, im więcej obszarów przewodu pokarmowego było objętych DGBI, tym częściej pojawiały się także objawy ARFID – od 19% u osób bez DGBI do ponad 60% u tych z zajęciem czterech obszarów.

Osoby z jednoczesnym występowaniem DGBI i ARFID miały wyraźnie większe obciążenie zdrowotne – częściej miały niedowagę, doświadczały silniejszego lęku i depresji, zgłaszały więcej dolegliwości fizycznych, miały gorszą jakość życia i częściej korzystały z opieki medycznej.

Wnioski są jednoznaczne: objawy ARFID są bardzo powszechne w tej grupie i znacząco pogarszają funkcjonowanie. Dlatego warto, aby osoby z DGBI były rutynowo badane pod kątem ARFID, co umożliwi lekarzom, dietetykom i psychologom lepsze dopasowanie opieki i wsparcia.

09/09/2025

ARFID objawia się uporczywym unikaniem jedzenia, prowadzącym do niedoborów, problemów zdrowotnych i trudności psychospołecznych. Najczęściej zaczyna się w dzieciństwie i dotyka zarówno dziewczynek, jak i chłopców, często współwystępując z innymi zaburzeniami somatycznymi i neuropsychiatrycznymi.
Badanie przeprowadzono w Szwecji wśród sześciu rodziców dzieci z rozpoznanym ARFID (w wieku 2–7 lat). Wykorzystano wywiady półustrukturyzowane i analizę tematyczną. Wypowiedzi rodziców pozwoliły wyróżnić trzy główne obszary doświadczeń:

„To ciężka praca” – ARFID dominuje życie codzienne: planowanie i improwizacja przy posiłkach, frustracja związana z nieprzewidywalnymi nawykami żywieniowymi oraz stała troska o rozwój dziecka.

„Nie chodzi o zmuszanie” – poszukiwanie równowagi: próba pogodzenia różnorodności diety z praktycznymi ograniczeniami oraz szukanie metod zachęcania dziecka do jedzenia bez pogarszania relacji rodzic–dziecko.

„Czujesz się oceniany” – poczucie inności: doświadczenia stygmatyzacji, niezrozumienia w środowisku społecznym i instytucjach, a także konieczność nieustannej walki o właściwe wsparcie w systemie ochrony zdrowia.

Rodzice relacjonowali ogromne zmęczenie, poczucie winy i izolacji, wynikające z ciągłej walki o zaspokojenie podstawowych potrzeb dziecka. Opisywali też trudności w kontakcie z ochroną zdrowia – brak zrozumienia, bagatelizowanie problemu czy opieranie się wyłącznie na siatkach centylowych, zamiast na codziennych doświadczeniach rodzin.

ARFID nie jest „zwykłym wybrzydzaniem przy jedzeniu”, a błędne interpretacje nasilają poczucie winy i osamotnienia rodziców. Kluczowe jest wczesne rozpoznanie, oparte na jasnych kryteriach i narzędziach przesiewowych, a także stworzenie standardów postępowania i lepsze przygotowanie personelu podstawowej opieki zdrowotnej. Opieka powinna uwzględniać nie tylko wsparcie medyczne i żywieniowe, ale też doświadczenia rodziców i ich perspektywę.

08/09/2025

Zaburzenia odżywiania to poważne choroby zagrażające zdrowiu i życiu, szczególnie u dzieci i młodzieży. Objawy takie jak spadek wagi, brak apetytu, zmęczenie czy nietypowe nawyki żywieniowe mogą jednak występować także w innych chorobach somatycznych, co prowadzi do błędnych diagnoz i opóźnia leczenie. Wczesne rozpoznanie różnicowe, oparte na badaniu klinicznym i obserwacji objawów, jest kluczowe.

Przykłady błędnie diagnozowanych przypadków:
🔹️astrocytoma podwzgórzowo-chiasmatyczny u niemowlęcia,
🔹️choroba Leśniowskiego-Crohna u nastolatki,
🔹️rodzinna polipowatość gruczolakowata u chłopca z autyzmem,
🔹️zespół TINU u dziewczynki leczonej psychiatrycznie,
🔹️rak żołądka HER2+ u nastolatki,
🔹️trichobezoar u dziecka z trichotillomanią,
🔹️choroba Addisona u chłopca z objawami anoreksji.

Najczęściej mylnie rozpoznawane jako zaburzenia odżywiania są choroby przewodu pokarmowego, endokrynopatie, nowotwory, choroby nerek i przewlekłe infekcje. Brak poprawy po terapii anoreksji lub nietypowe objawy to „czerwone flagi”, wymagające poszerzonej diagnostyki. Kluczowe jest interdyscyplinarne podejście, które pozwala odróżnić rzeczywiste zaburzenia odżywiania od chorób somatycznych o podobnym obrazie klinicznym.

07/09/2025

Dysfagia niemowlęca, czyli zaburzenia karmienia i połykania, to coraz częstszy problem kliniczny – dotyczy 25% wcześniaków, 47% dzieci z chorobami nerwowo-mięśniowymi i aż 85% z mózgowym porażeniem dziecięcym. Logopedzi odgrywają w tym obszarze kluczową rolę, jednak w ich edukacji istnieje luka – studenci rzadko mają możliwość bezpiecznej praktyki z niemowlętami.

Jednym z rozwiązań jest uczenie symulacyjne (SBL), które pozwala trenować w realistycznych, kontrolowanych warunkach, oraz uczenie zespołowe (TBL), oparte na przygotowaniu, testach wiedzy, pracy grupowej i natychmiastowej informacji zwrotnej. Połączenie tych metod tworzy skuteczny model kształcenia.

Badanie na 40 studentach logopedii w Hongkongu obejmowało 4-godzinny moduł: szkolenie praktyczne, mikromoduł wideo z testem oraz symulację kliniczną z udziałem manekina i symulowanego opiekuna. Studenci mogli zatrzymywać scenariusz i wspólnie podejmować decyzje, a całość zakończył debriefing.

Wyniki: wiedza wzrosła z 3,5 do 5,9 punktów, a pewność siebie ponad dwukrotnie. Zyski te odnotowano we wszystkich obszarach kompetencji klinicznych.

Wnioski: progresywna struktura nauczania, element współpracy i realistyczne warunki sprzyjają lepszemu przygotowaniu do praktyki. Mimo ograniczeń (brak grupy kontrolnej, jednośrodowiskowe badanie), wyniki potwierdzają, że integracja TBL i SBL jest skuteczną metodą, którą można wykorzystać także w innych obszarach edukacji medycznej.

06/09/2025

Celem badania było dostosowanie i walidacja polskiej wersji Kwestionariusza Jakości Życia w Autyzmie (QoLA), służącego do oceny jakości życia rodziców dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD). Badanie przeprowadzono na grupie 372 rodziców (głównie matek) dzieci z ASD w wieku 2–18 lat.

‼️Najważniejsze wyniki:

👉Część A kwestionariusza (QoLA-A), dotycząca jakości życia rodzica, wykazała wysoką rzetelność i trafność. Potwierdzono strukturę ośmiu czynników zgodną z modelem Schalocka (np. dobrostan emocjonalny, relacje społeczne, samostanowienie). Wyniki silnie korelowały z depresją (BDI) i ogólnymi wskaźnikami jakości życia (WHOQOL-BREF).

👉Część B (QoLA-B), dotycząca trudności związanych z zachowaniami dziecka, okazała się mniej trafna i wyjaśniała ograniczoną część zmienności wyników. Może być stosowana pomocniczo, ale z ostrożnością.

Czynniki najbardziej obniżające jakość życia rodziców to: niski status materialny, brak zatrudnienia, depresja u rodzica oraz nasilone zachowania problemowe u dziecka.

Zaskakująco, brak mowy czy obecność niepełnosprawności intelektualnej nie miały jednoznacznego wpływu na ocenę jakości życia.

🔷️Wnioski:
Polska wersja QoLA-A jest rzetelnym i trafnym narzędziem do badania jakości życia rodziców dzieci z ASD. Wyniki wskazują, że w działaniach wspierających rodziny szczególną uwagę należy zwrócić na poprawę sytuacji materialnej, wsparcie zatrudnienia, wczesne wykrywanie depresji u rodziców oraz pomoc w radzeniu sobie z problemowymi zachowaniami dziecka. Z kolei nadmierne skupianie się wyłącznie na zwiększaniu liczby terapii dziecka niekoniecznie poprawia jakość życia rodziców, a w niektórych przypadkach może ją obniżać. (‼️ 'co za dużo to niezdrowo'‼️)

05/09/2025

Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD) to zaburzenie neurorozwojowe, które charakteryzuje się trudnościami w komunikacji, interakcjach społecznych, czy powtarzalnymi wzorcami zachowań. U wielu dzieci z ASD obserwuje się także problemy żołądkowo-jelitowe oraz wybiórczość pokarmową. Coraz więcej badań wskazuje, że mikrobiota jelitowa może odgrywać rolę zarówno w kształtowaniu zdrowia metabolicznego, jak i w rozwoju funkcji neurologicznych.

Wyniki niniejszego badania pokazały wyraźne różnice w składzie mikrobioty: u dzieci neurotypowych dominowały bakterie z rodzaju Bacteroidota, natomiast u dzieci z ASD przeważały Firmicutes, Actinobacteriota i Proteobacteria. Ponadto, w ASD częściej występowały takie bakterie jak Clostridium sensu stricto 1 czy Ruminococcus torques group. Dzieci z ASD prezentowały także większe problemy żywieniowe oraz odmienny profil spożycia składników odżywczych, w tym wyższe spożycie sodu.

Badanie potwierdza, że dzieci z ASD różnią się zarówno pod względem składu mikrobioty jelitowej, jak i wzorców żywieniowych. Wyniki te podkreślają konieczność zwrócenia większej uwagi na aspekty dietetyczne i zdrowie przewodu pokarmowego w terapii oraz wsparciu dzieci z autyzmem. Nie należy jednak nadmiernie generalizować uzyskanych rezultatów ze względu na ograniczenia badania. Próba była niewielka (20 dzieci), co ogranicza możliwość uogólniania wniosków na całą populację. Ponadto badaniem objęto wyłącznie chłopców w zbliżonym wieku, co zmniejsza reprezentatywność w odniesieniu do dziewczynek i innych grup wiekowych. Analiza miała charakter przekrojowy, dlatego nie pozwala na ocenę zmian w czasie ani określenie zależności przyczynowo-skutkowych między mikrobiotą a zachowaniami żywieniowymi. Dodatkowo, dane o diecie i nawykach żywieniowych pochodziły z kwestionariuszy, co niesie ryzyko subiektywności opiekunów. Należy również pamiętać, że ASD jest uwarunkowane wieloczynnikowo – genetycznie, środowiskowo i metabolicznie – a mikrobiota jelitowa stanowi jedynie jeden z elementów tej złożonej układanki.

04/09/2025

Karmienie niemowląt odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu im prawidłowego wzrostu, rozwoju oraz długofalowego zdrowia. Zgodnie z zaleceniami WHO i licznych towarzystw pediatrycznych, mleko matki pozostaje złotym standardem żywienia niemowląt, ponieważ dostarcza unikalnej kombinacji składników odżywczych, czynników immunologicznych i bioaktywnych, które wspierają zarówno rozwój fizyczny, jak i neurologiczny dziecka. W praktyce jednak mleko modyfikowane często stanowi niezbędną alternatywę – z powodu ograniczeń zdrowotnych, społecznych lub ekonomicznych.

Karmienie piersią 🤱
🔸️Zapewnia dynamicznie zmieniający się skład dopasowany do potrzeb dziecka.
🔸️Dostarcza przeciwciała, enzymy i czynniki bioaktywne, które wspierają odporność i rozwój układu nerwowego.
🔸️Kształtuje korzystny profil mikrobioty jelitowej.
🔸️Chroni przed chorobami przewlekłymi w dorosłości, m.in. otyłością, cukrzycą typu 2 i chorobami sercowo-naczyniowymi.

Mleko modyfikowane👩‍🍼
🔸️Projektowane jest tak, aby jak najwierniej odwzorować skład mleka matki.
🔸️Zapewnia prawidłowy wzrost i rozwój, szczególnie gdy karmienie piersią nie jest możliwe.
🔸️Wciąż brakuje w nim wielu naturalnych składników bioaktywnych, co przekłada się na różnice w kształtowaniu odporności i mikrobioty jelitowej.
🔸️Badania wskazują na nieco wyższe ryzyko infekcji i alergii wśród dzieci karmionych wyłącznie mlekiem modyfikowanym

Porównanie krótkoterminowe i długoterminowe
🔹️W pierwszych miesiącach życia karmienie piersią lepiej wspiera odporność i rozwój układu pokarmowego.
🔹️W perspektywie długoterminowej wiąże się z niższym ryzykiem chorób cywilizacyjnych.
🔷️Mleko modyfikowane zapewnia bezpieczeństwo żywieniowe, jednak nie osiąga pełnego spektrum korzyści zdrowotnych związanych z karmieniem naturalnym.

Karmienie piersią powinno być priorytetowo wspierane jako najlepszy sposób żywienia niemowląt. Jednocześnie mleko modyfikowane pozostaje nieodzowną alternatywą w sytuacjach, gdy karmienie naturalne nie jest możliwe. Najlepsze efekty zdrowotne osiąga się poprzez indywidualne podejście – uwzględniające stan zdrowia matki, warunki społeczne i potrzeby dziecka.

04/09/2025

🔸️Wiadomo, że dzieci urodzone przedwcześnie często mają trudności z koordynacją ssania, połykania i oddychania. Z tego powodu przez długi czas są karmione sondą, co wydłuża hospitalizację i bywa obciążające także dla rodziców. 🤱

🔸️Od lat prowadzi się badania nad interwencjami poprawiającymi rozwój umiejętności karmienia – m.in. protokół Fucile (specjalistyczna stymulacja jamy ustnej przez terapeutów) czy tzw. buccal treatment (podawanie kropli mleka matki do jamy ustnej dziecka). Oba podejścia wykazały skuteczność w przyspieszaniu nabywania umiejętności ssania i przechodzenia na karmienie doustne.

🔸️Nowe badanie z Izraela zaproponowało rozwiązanie prostsze i bardziej dostępne: krótką, codzienną stymulację policzków i warg połączoną z ssaniem smoczka lub palca zanurzonego w mleku matki. Co istotne, całą procedurę wykonywały same mamy – po wcześniejszym przeszkoleniu.

‼️Najważniejsze wyniki:
🔹️lepsza jakość karmienia u dzieci, które brały udział w interwencji, w porównaniu z grupą kontrolną,
🔹️wcześniejszy wypis ze szpitala (średnio o 1,5 tygodnia młodszy wiek skorygowany),
🔹️brak różnic w czasie osiągnięcia pełnego karmienia doustnego i całkowitej długości hospitalizacji,
🔹️wyraźny wzrost poczucia kompetencji rodzicielskich u wszystkich matek – niezależnie od grupy, choć z lekkim trendem na korzyść interwencji.

👍Matki oceniały procedurę jako wykonalną i pomocną: ułatwiał rozpoznawanie sygnałów dziecka, zmniejszał lęk przed opieką nad małym wcześniakiem, wspierał budowanie więzi.

💞 W zestawieniu z wcześniejszymi danymi badanie to pokazuje, że nawet proste, nieinwazyjne interwencje oparte na udziale rodziców mogą poprawiać jakość karmienia i wspierać rodzinę w tym trudnym okresie. Podkreśla też rosnące znaczenie modelu opieki skoncentrowanej na rodzinie, w którym rodzice nie są jedynie obserwatorami, ale aktywnymi uczestnikami terapii.

03/09/2025

Zespół Schinzela-Giediona (SGS) to niezwykle rzadki zespół genetyczny spowodowany mutacjami w genie SETBP1, prowadzący do ciężkich zaburzeń rozwojowych, neurologicznych i zdrowotnych. Niestety, większość dzieci z SGS nie dożywa drugiej dekady życia.

Jednym z największych wyzwań klinicznych są trudności w karmieniu i trawieniu. Aż 94% dzieci zmaga się z problemami dotyczącymi przełyku, żołądka czy jelit, a ponad połowa ma dodatkowo nieprawidłowości w obrębie jamy ustnej. Większość pacjentów (ok. 64%) wymaga żywienia dojelitowego – przez sondę lub gastrostomię.

Choć 57% dzieci przyjmowało pokarmy doustnie, były to głównie papki i płyny. Tylko nieliczne radziły sobie z miękkimi posiłkami, a wyjątkowo rzadko tolerowały pokarmy o twardszej konsystencji. Typowe trudności to krztuszenie się, kaszel, dławienie oraz częste wyciekanie pokarmu z ust. Wyniki testu PASSFP (Paediatric Assessment Scale for Severe Feeding Problems) potwierdziły poważny charakter tych zaburzeń – średnie wartości były bardzo niskie.

Około połowa dzieci korzystała z terapii wspierających karmienie, obejmujących m.in. naukę ssania, stymulację jamy ustnej i działania zwiększające bezpieczeństwo podczas jedzenia.

Podsumowując, dzieci z SGS borykają się z poważnymi problemami żywieniowymi. W większości przypadków spożywanie posiłków jest możliwe wyłącznie dzięki żywieniu dojelitowemu, a karmienie doustne – jeśli w ogóle możliwe – wymaga znacznych modyfikacji i wiąże się z licznymi trudnościami.

Adres

Warsaw

Telefon

+48730855445

Strona Internetowa

https://www.znanylekarz.pl/katarzyna-babik/psycholog/warszawa

Ostrzeżenia

Bądź na bieżąco i daj nam wysłać e-mail, gdy Behavior umieści wiadomości i promocje. Twój adres e-mail nie zostanie wykorzystany do żadnego innego celu i możesz zrezygnować z subskrypcji w dowolnym momencie.

Skontaktuj Się Z Praktyka

Wyślij wiadomość do Behavior:

Skróty

Chcesz aby twoja praktyka była na górze listy Klinika w Warsaw?

Udostępnij

Kategoria

Psycholog