A co FREUD na to?

04/07/2025

Kiedy dzień dobiega końca, wszystko powoli cichnie.
Dźwięki miękną, światło łagodnieje. Rzeczywistość puszcza nas powoli ze swoich surowych objęć.

To może być dobry moment, żeby się na chwilę zatrzymać. Przy jednej myśli. Tej, która zbiera wszystkie inne — te ledwie uchwytne, które w ciągu dnia przemknęły gdzieś bokiem. Te, dla których nie starczyło wcześniej czasu, sił ani miejsca.

Jaki to był dla mnie dzień?
Co dziś było naprawdę moje?
Co mnie poruszyło?
Co chcę zabrać ze sobą dalej, a co zostawić za sobą – tu, w tym wieczorze?

03/07/2025

Człowiek potrzebuje czuć, że ma prawo do ruchu.
Że może spróbować – bez lęku, że to zagrozi jego przetrwaniu psychicznemu, relacyjnemu czy tożsamościowemu.
Że wolno mu się poruszyć.

W praktyce często potrzeba do tego trzech rzeczy:
– choćby minimalnego poczucia wpływu – że mój ruch coś znaczy,
– przestrzeni psychicznej – wolnej od przytłaczającego lęku, wstydu czy zamrożenia,
– i wewnętrznego przyzwolenia na ciekawość – nawet jeśli jeszcze nie wiem, dokąd mnie ona zaprowadzi.

Dopiero wtedy nuda przestaje paraliżować.
Zaczyna budzić.
Do pytania.
Do zmiany.
Do życia.

29/06/2025

27/06/2025

Są tacy, którzy mierzą czas innym kalendarzem.
Dla nich właśnie dziś rozpływa się codzienna rutyna.

Koniec roku szkolnego.
Nie tylko dla dzieci.
To także moment dla dorosłych – tych zmęczonych porannym wstawaniem, odrabianiem zadań, ciągłym „ogarnianiem”.
Dla tych, którzy wspierali, przypominali, pakowali bidony i słuchali opowieści zaczynających się od: „A dziś pani powiedziała…”.

To Wasz moment. Wasze świadectwo troski.

A tamci znowu urośli.
Znowu jesteśmy o jeden rozdział dalej.
Koniec roku szkolnego coś domyka – nie tylko w dzienniczku, czasem w nas samych.

26/06/2025

A zatem, Drodzy Państwo, o czym my tu wspólnie tak w ogóle rozmyślamy?

23/06/2025

Świat jest tak bardzo naszym odbiciem.
Patrząc – przeglądamy się w sobie.
Mimowolnie, nieświadomie, bezwiednie.

* (fragment ze zdjęcia) Wiesław Myśliwski

21/06/2025

Zakorzenione w najgłębszych miejscach naszego istnienia. Egzystencjalnie obecne – zawsze.
Po prostu z nami są.

Bezsenność zbliża nas do tych rejonów, w których słychać je wyraźniej. Wpychają w bezradność, która przychodzi, gdy gaśnie światło.

Bo lęki są jak tło- stałe, dyskretne, obecne nawet wtedy, gdy próbujemy je odepchnąć.

20/06/2025

Zanim świat zacznie czegoś chcieć.

19/06/2025

Zakończenie nie zawsze oznacza zapomnienie, choć wielu by tego pragnęło. Zranienia z przeszłości — ból, rozczarowania, niespełnienia — z czasem łagodnieją i zmieniają swój kształt. Często właśnie wtedy zaczynają nas uwalniać.

Dlatego gdy przeszłość znów daje o sobie znać, porusza dawne emocje, nie musi to być oznaką słabości ani kroku wstecz.
To przypomnienie drogi, którą przeszliśmy. Ślad wykonanej już pracy. Dowód na to, jak bardzo się zmieniliśmy i jak daleko zaszliśmy.

To nie słabość.
To nasza historia — i wszystko, co w niej niesiemy.

16/06/2025

To ten wąski pas ziemi – niepewnej, grząskiej – gdzie rodzą się decyzje, które coś znaczą. Tam właśnie człowiek drży, waha się, tocząc wewnętrzne bitwy.
Nie ma innej drogi, bo wszystko, co żywe i prawdziwe, dzieje się właśnie w napięciu. Nie po żadnej ze stron – zawsze gdzieś pośrodku.

Ale bywa i tak, że człowiek tam utknie na dobre.
Jeśli to Twoje miejsce – możemy się spotkać.
Prowadzę konsultacje online, również dla osób mieszkających za granicą.

Whatsapp 502 821 045
kontakt .pl

16/06/2025

Przeczytałam, że miłość to mądrość wspólnego przemijania.
I zatrzymało mnie to zdanie, bo przeniosło to uczucie do zupełnie innej miary międzyludzkiej relacji.

Opisuje miłość, którą się niesie, a nie którą się ma.
Tę, która dźwiga świadomość czasu, etapów, nieuchronnych utrat, które ten czas przynosi– młodości, sił, urody, ekscytacji i iluzji, że wszystko będzie na zawsze.

Miłość w tym ujęciu nie jest obietnicą stałej namiętności, ale zgodą na wspólne starzenie się wewnętrznego świata. Na to, że drugiego człowieka trzeba będzie uczyć się wciąż od nowa, gdy życie będzie go zmieniać, a on będzie zmieniał nas.

Co trzeba w sobie mieć, by taką miłość unieść?
By nie tylko jej pragnąć… ale naprawdę być na nią gotowym?
Taka miłość nie przydarza się sama.
Jest codziennym wyborem, który wymaga wysiłku, odwagi i troski.

15/06/2025

Oto pytanie — równie wzniosłe, co bolesne.
Równie piękne, co dręczące.
Nie wolno nam zatracić zdolności szukania odpowiedzi.