Lech Filippowicz Diagnoza ADHD, Psychoterapia, Seksuologia

25/07/2025

Lato to czas, w którym wiele spraw zwalnia.
Spotkania dzieją się wolniej. Więcej w nas przestrzeni, by zobaczyć coś, co zwykle czeka „na później”.

To właśnie wtedy – w rozmowach z osobami i parami – najczęściej słyszę słowa wypowiedziane cicho, z uśmiechem albo zawahaniem:
„Jesteśmy blisko, ale trudno nam o tym rozmawiać.”

Czasem chodzi o dotyk.
Czasem o spojrzenie, które kiedyś mówiło wszystko.
Czasem o odczucia, które pojawiają się między słowami.

Z myślą o takich momentach powstał Zmysłownik Bliskości – autorski proces, który zaprasza do uważnego przyjrzenia się temu, jak komunikujemy się przez ciało, emocje i zmysły.

Nie po to, by coś naprawiać.
Ale żeby lepiej usłyszeć siebie nawzajem – bez ocen, bez presji.

To nie jest terapia.
To nie jest poradnik.
To forma dialogu, który dzieje się nie tylko przez słowa.

Jak to wygląda?
– Spotkanie wprowadzające: wspólna rozmowa o Waszym stylu bycia razem
– Indywidualna ankieta (każda osoba wypełnia ją osobno, w swoim rytmie)
– Opracowanie raportu pokazującego tylko to, co Was łączy
– Spotkanie omówieniowe: decydujecie, czy chcecie pogłębić tę drogę

Nie szukamy tego, co dzieli.
Skupiamy się na tym, co może zbliżać – nawet jeśli wcześniej było niewypowiedziane.

Dla kogo?
Dla każdego, kto chce poznać siebie i drugą osobę bardziej świadomie.
Dla tych, którzy czują, że jest coś jeszcze – do nazwania, do zauważenia, do przeżycia wspólnie.

Nie trzeba być w relacji.
Nie trzeba niczego zmieniać na siłę.
Czasem wystarczy powiedzieć: „to jestem ja” – i usłyszeć: „a to jestem ja – i chcę Cię poznać.”

🔎 Na czym się opiera ten proces?
Zmysłownik Bliskości czerpie z podejść, które podkreślają rolę ciała, obecności i subtelnych form komunikacji:

z teorii regulacji somatycznej Petera Levine’a,

z ujęcia „ciało pamięta” Bessela van der Kolka,

z praktyki Charlotte Selver, która uczy, jak być w kontakcie ze sobą przez zmysły.

Na tej bazie powstała koncepcja języków zmysłowych i niewerbalnych, które pomagają zauważyć to, co łączy – zanim jeszcze zostanie nazwane.

Jeśli czujesz, że to może być dla Ciebie lub dla Was – zapraszam.
Zatrzymaj się na chwilę.
Zobacz, co mówi ciało.
Resztę – znajdziemy razem.

kontakt: lech.filippowicz@gmail.com
📞 730 006 990

25/07/2025

Lato to czas, w którym wiele spraw zwalnia.
Spotkania dzieją się wolniej. Więcej w nas przestrzeni, by zobaczyć coś, co zwykle czeka „na później”.

To właśnie wtedy – w rozmowach z osobami i parami – najczęściej słyszę słowa wypowiedziane cicho, z uśmiechem albo zawahaniem:
„Jesteśmy blisko, ale trudno nam o tym rozmawiać.”

Czasem chodzi o dotyk.
Czasem o spojrzenie, które kiedyś mówiło wszystko.
Czasem o odczucia, które pojawiają się między słowami.

Z myślą o takich momentach powstał Zmysłownik Bliskości – autorski proces, który zaprasza do uważnego przyjrzenia się temu, jak komunikujemy się przez ciało, emocje i zmysły.

Nie po to, by coś naprawiać.
Ale żeby lepiej usłyszeć siebie nawzajem – bez ocen, bez presji.

To nie jest terapia.
To nie jest poradnik.
To forma dialogu, który dzieje się nie tylko przez słowa.

Jak to wygląda?
– Spotkanie wprowadzające: wspólna rozmowa o Waszym stylu bycia razem
– Indywidualna ankieta (każda osoba wypełnia ją osobno, w swoim rytmie)
– Opracowanie raportu pokazującego tylko to, co Was łączy
– Spotkanie omówieniowe: decydujecie, czy chcecie pogłębić tę drogę

Nie szukamy tego, co dzieli.
Skupiamy się na tym, co może zbliżać – nawet jeśli wcześniej było niewypowiedziane.

Dla kogo?
Dla każdego, kto chce poznać siebie i drugą osobę bardziej świadomie.
Dla tych, którzy czują, że jest coś jeszcze – do nazwania, do zauważenia, do przeżycia wspólnie.

Nie trzeba być w relacji.
Nie trzeba niczego zmieniać na siłę.
Czasem wystarczy powiedzieć: „to jestem ja” – i usłyszeć: „a to jestem ja – i chcę Cię poznać.”

🔎 Na czym się opiera ten proces?
Zmysłownik Bliskości czerpie z podejść, które podkreślają rolę ciała, obecności i subtelnych form komunikacji:

z teorii regulacji somatycznej Petera Levine’a,

z ujęcia „ciało pamięta” Bessela van der Kolka,

z praktyki Charlotte Selver, która uczy, jak być w kontakcie ze sobą przez zmysły.

Na tej bazie powstała koncepcja języków zmysłowych i niewerbalnych, które pomagają zauważyć to, co łączy – zanim jeszcze zostanie nazwane.

Jeśli czujesz, że to może być dla Ciebie lub dla Was – zapraszam.
Zatrzymaj się na chwilę.
Zobacz, co mówi ciało.
Resztę – znajdziemy razem.

📩 kontakt: lech.filippowicz@gmail.com
📞 730 006 990

02/06/2025

Oddychanie a ADHD – podejście inspirowane metodą Wima Hofa

Badania wskazują, że intensywne, kontrolowane techniki oddechowe – takie jak metoda Wima Hofa – mogą wpływać na regulację układu współczulnego i poziom neuroprzekaźników (np. noradrenaliny, dopaminy), które są istotne w przebiegu ADHD. Krótkie sesje hiperwentylacji połączone z zatrzymaniem oddechu mogą poprawić koncentrację, obniżyć napięcie oraz zwiększyć odporność na stres. Wstępne doniesienia sugerują, że regularna praktyka może być wartościowym uzupełnieniem terapii poznawczo-behawioralnej. Link w komentarzach

23/05/2025

20/05/2025

Osoby z ADHD wykazują podwyższone ryzyko uzależnień nie tylko z powodu impulsywności, ale przede wszystkim ze względu na odmienną neurobiologię układu nagrody. Badania neuroobrazowe wskazują na obniżoną dostępność transporterów dopaminy (DAT) oraz zmniejszoną aktywność w prążkowiu brzusznym, odpowiedzialnym za przetwarzanie nagrody (Volkow et al., 2009). Oznacza to, że osoby z ADHD nie tyle uzależniają się od substancji per se, ile od stanu intensywnej stymulacji, jaką te substancje lub zachowania generują.

Stymulujące aktywności – zarówno te konstruktywne (np. sport, intensywna praca), jak i ryzykowne (hazard, używki) – mogą w krótkim czasie zwiększyć dopaminową aktywację i poprawić samopoczucie. Z terapeutycznego punktu widzenia daje to szansę na przekierowanie potrzeby stymulacji w stronę działań adaptacyjnych. Jednocześnie jednak niesie ryzyko nadużywania nawet zdrowych zachowań (np. nadmiernego treningu, pracoholizmu), które w dłuższej perspektywie mogą prowadzić do nowych form dysregulacji.

10/05/2025

Czasem mam wrażenie, że wszyscy jesteśmy na jakimś niewidzialnym biegu. Praca, rozwój, relacje, forma, mindfulness, joga, konto na Linkedinie, konto na Tinderze, dziecko w Montessori. Wszyscy wszystko mogą, tylko jakoś nikt nie może odpocząć.

Byung-Chul Han nazywa to społeczeństwem zmęczenia. I ma rację – już nie musimy być posłuszni, teraz mamy być produktywni. Sami siebie pilnujemy, sami się motywujemy, sami się wypalamy.

Nie trzeba być perfekcyjnym. Naprawdę. Nie wszystko musi się “opłacać”. I nie jesteś leniwy, kiedy chcesz po prostu usiąść i nie robić nic.

To nie jest słabość. To jest opór. Cichy bunt wobec systemu, który z odpoczynku zrobił luksus.

Masz prawo nic nie robić. Masz prawo być.

Trans. Erik Butler (2015). Originally published as Müdigkeitsgesellschaft (2010).

28/03/2025

🔸 Przedłużanie orgazmu – sztuka świadomej przyjemności 🔸
{FILM W KOMENTARZACH}

Czy orgazm musi być szybki i „gotowy” w kilka minut? Nie.
Nie musi być też zawsze celem. Może stać się narzędziem do pogłębiania kontaktu z ciałem, z partnerem/ką i z samym sobą.

Jedną z prostych, a skutecznych technik, jest świadome zatrzymywanie się tuż przed szczytem (tzw. edging).
Zatrzymujesz ruch, zwalniasz, oddychasz głębiej. Dajesz sobie czas.

Z początku może to wydawać się trudne – ciało chce „więcej, szybciej”. Ale z czasem uczysz się, że napięcie erotyczne można budować falami – a każda kolejna fala może być silniejsza niż poprzednia.

Efekt? Orgazm, który nie tylko trwa dłużej, ale też przychodzi głębiej, mocniej, pełniej.
Czasem nawet… wielokrotnie.

17/03/2025

B Ł Ę D Y A D I A G N O Z A A D H D

Proces diagnozy ADHD u dorosłych zgodnie z wywiadem DIVA-5 polega na szczegółowej analizie objawów w dzieciństwie i dorosłości. Narzędzie to bada dwie główne grupy objawów: deficyty uwagi oraz nadpobudliwość i impulsywność, a także ich wpływ na różne obszary życia – edukację, pracę, relacje i codzienne funkcjonowanie.

🔎 Dlaczego diagnoza różnicowa jest kluczowa?
ADHD to zaburzenie, którego objawy mogą przypominać inne trudności psychiczne, dlatego niezbędne jest przeprowadzenie diagnozy różnicowej. Wiele osób otrzymuje błędne diagnozy, ponieważ:
✔️ Zaburzenia lękowe i depresyjne – ADHD często prowadzi do przewlekłego stresu i problemów emocjonalnych, co może być mylone z pierwotną depresją lub GAD (uogólnionym zaburzeniem lękowym).
✔️ Zaburzenia osobowości, np. borderline – impulsywność i zmienność emocjonalna w ADHD mogą przypominać cechy osobowości borderline, ale przyczyny tych zachowań są inne.
✔️ Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD) – trudności w koncentracji, sztywność myślenia i specyficzne zainteresowania mogą być interpretowane jako cechy ASD, podczas gdy mogą wynikać z ADHD.
✔️ Błędna diagnoza jako „lenistwo” lub „brak motywacji” – u osób dorosłych ADHD często nie jest rozpoznawane i bywa traktowane jako cecha osobowościowa, np. brak samodyscypliny.

🔴 Brak diagnozy różnicowej prowadzi do błędnego leczenia
Specjaliści, którzy nie przeprowadzają pełnej diagnozy różnicowej, mogą przepisać leczenie nieskuteczne dla pacjenta. Na przykład:
❌ Osoba z ADHD błędnie zdiagnozowana z depresją może otrzymać leki przeciwdepresyjne, które nie poprawią jej funkcjonowania wykonawczego.
❌ Leki przeciwlękowe mogą tłumić objawy, ale nie rozwiążą podstawowego problemu z uwagą i organizacją.
❌ Terapia skoncentrowana na zaburzeniu osobowości może być nieskuteczna, jeśli prawdziwym problemem jest ADHD.

🔹 Trafna diagnoza = skuteczna pomoc

Jeśli podejrzewasz u siebie ADHD, szukaj specjalistów, którzy stosują DIVA-5 i przeprowadzają pełną diagnozę różnicową. Właściwe rozpoznanie to pierwszy krok do skutecznej terapii i poprawy jakości życia.

11/03/2025

LUBIĘ UPRAWIAĆ PRAKTYKI BDNF !!!

Neuroplastyczność i BDNF – jak budować lepszy mózg? 🧠✨

Twój mózg potrafi się zmieniać przez całe życie! Neuroplastyczność to zdolność do tworzenia nowych połączeń, dostosowywania się do doświadczeń i uczenia się. A jednym z kluczowych czynników tego procesu jest **BDNF (Brain-Derived Neurotrophic Factor)** – białko, które wspiera wzrost neuronów i ich regenerację.

🔹 Więcej BDNF = lepsza pamięć, koncentracja i odporność na stres
🔹 Możesz zwiększyć poziom BDNF poprzez aktywność fizyczną, zdrową dietę (np. kwasy omega-3, kurkuminę), sen i medytację**
🔹 Regularne wyzwania intelektualne, nauka nowych rzeczy i świadome zarządzanie stresem pomagają wzmacniać mózg i tworzyć trwałe pozytywne zmiany

Twój mózg to nieustannie kształtująca się mapa – jakie nowe ścieżki dziś wytyczysz? 🚀

07/03/2025

Gdy mowa o erotyzmie, mężczyźni często nie mają pojęcia, jak do niego dotrzeć.
Żyjemy w świecie bombardującym nas bezpośrednimi, natychmiastowymi fantazjami i powierzchownymi obrazami seksualności, które kładą nacisk na wydajność zamiast na doświadczenie.

Ale co z sensualnością? Co z erotyzmem jako bogatą, immersyjną przestrzenią, w której mężczyźni mogą odkrywać przyjemność i dotyk poza utartym schematem? Gdzie jest miejsce na doświadczanie pożądania poza tym, co dostępne na ekranie?

Wyobraź sobie inny rodzaj intymności.
Taki, w którym dotyk nie jest jedynie środkiem do celu, ale sposobem na poznanie siebie. Gdzie doznania nie ograniczają się do jednej części ciała, lecz obejmują skórę, oddech i przestrzeń między ruchem.

Erotyzm to nie tylko podniecenie.
To ciekawość, to umiejętność słuchania ciała w sposób, który nie jest podyktowany przyzwyczajeniem. Jak to jest delikatnie przesuwać palce po własnej skórze i zauważyć, jak ciepło rozprzestrzenia się pod wpływem odpowiedniego dotyku?
Jak oddech zmienia sposób, w jaki buduje się przyjemność? Co się dzieje, gdy zamiast dążyć do natychmiastowego spełnienia, zanurzasz się w oczekiwaniu?

A co poza fizycznością – co z umysłem?
Jak jedno słowo może poruszyć coś głęboko w środku? Jak myśl, historia czy szept mogą przenieść podniecenie z poziomu powierzchownego na coś znacznie głębszego? Wyobraźnia to przestrzeń erotyczna, często nieodkryta, często pomijana.
Ile więcej moglibyśmy doświadczyć, gdybyśmy pozwolili sobie tam zajrzeć?

Erotyczna literatura i sensualne filmy mogą być dla mężczyzn bramą do tej ukrytej sfery.
Nie mówię o pornografii ani o szybkich rozwiązaniach, lecz o historiach, które zapraszają nas do głębszych, bardziej wyrafinowanych warstw pożądania.
Dobrze napisany fragment, przeciągłe spojrzenie w filmie, napięcie niewypowiedzianego pragnienia – te elementy budzą w nas coś, co wykracza poza mechanikę.

Pobudzają najgłębszy potencjał erotyczny, pozwalając nam dostrzec, zgłębiać i poszerzać własne pragnienia.
Pomagają nam wyjść poza nawykowe, przewidywalne doświadczenia i wejść w świat, w którym pożądanie jest wielowymiarowe, złożone i głęboko osobiste.

Być w pełni obecnym w przyjemności to nadać jej nową definicję.
To nauczyć się słuchać ciała, gdy szepcze, zamiast czekać, aż zacznie krzyczeć.
Czy kiedykolwiek zauważyłeś, jak tył twojej szyi reaguje na celowy dotyk?
Albo jak powolne przesunięcie paznokci po skórze twojego podbrzusza może wywołać fale dreszczy przez całe ciało?

Istnieje cały krajobraz doznań, który często pozostaje nietknięty – tylko dlatego, że nie daliśmy sobie pozwolenia, by go odkryć.

Erotyzm to zaproszenie – powolny taniec między cierpliwością a poddaniem się chwili.
Jest w sposobie, w jaki trzymamy siebie, w sposobie, w jaki się poruszamy, w sposobie, w jaki pozwalamy pragnieniu delikatnie tlić się, zamiast wymagać od niego natychmiastowej eksplozji.

Jest w tym ogromna siła – w dawaniu sobie czasu, w delektowaniu się rozwijającą się przyjemnością, zamiast pędzić do nieuniknionego końca.
Podróż przez erotyzm nie polega na zdobyciu szczytu, lecz na poszerzaniu samego doświadczenia.

To zaproszenie do bogatszego, pełniejszego przeżywania przyjemności.
I przypomnienie, że jako mężczyźni nie jesteśmy jedynie ciałami odgrywającymi zaprogramowany scenariusz, lecz istotami zdolnymi do odczuwania, eksplorowania i odkrywania na poziomach, których jeszcze w pełni nie poznaliśmy.

04/03/2025

Zapraszam do nowego gabinetu przy ul. Tenisowej 8/4

24/01/2025

Kolejny piękny rok :)