Boska Makosza

27/08/2025

Nowe wątki, miłego początki.

Na początku tego roku,
Jak zwykłyśmy swym zwyczajem,
Szłyśmy sobie na spacerek,
Naszym Mokotowskim Rajem.

I ni z gruszki, ni z pietruszki,
Bo to luty był czy marzec,
Taki przyszedł oto pomysł,
By się nie za szybko starzeć,

Aby się sąsiedzko spotkać,
Kawkę w miłym gronie wypić
Na kocyku gdzieś posiedzieć,
I każdemu dobrze życzyć.

Tak od słowa, do działania,
Wyszedł nam Dzień Świętowania.
Przyszli chętnie występować,
Śpiewać, tańczyć, recytować.

Nim skończyły się wakacje,
To tu u nas Animacje,
Gry zabawy i hulanki,
Znane wszystkim rymowanki.

Zapraszamy więc serdecznie,
Kto chce żyć i kochać wiecznie,
Przybywajcie do nas licznie,
Ukłonimy się Wam ślicznie.

W wydarzeniu są szczegóły,
bez lirycznej tej formuły 😉

Tekst jest boski,
Święto też,
A Boska Makosza,
Zapisała ten wiersz.

a tu link do wydarzenia:
https://www.facebook.com/share/19Tar6unY5/?mibextid=wwXIfr

20/08/2025

13/06/2025

Baju, baju,
w pewnym Raju,
Pory roku z doskoku,

Jak się bajki śmieszne plecie,
To śnieg pada nawet w lecie,
A wiosną dla odmiany,
W trawie rosną banany,

Jesienią,
Gruszki na wierzbie się mienią,
Czy to się kupy trzyma?
A co będzie jak przyjdzie zima?

Wiosna była jesienią,
pomyślały, że się zmienią,
A jesień zagląda wiosną,
Mimo że pąki już rosną.

Za chwilę będzie kolej na lato,
Ciekawe co one na to?
Jak się ze sobą dogadają?
Czy znowu się pozmieniają?

Ćwierkają ptaki zgodnie,
Że latem może być chłodniej,
Bo lato kręci z jesienią,
Więc teraz oni się pewnie zamienią.

Oby nie, oby nie,
Jak to będzie? Któż to wie?

Tekst jest boski,
Pory roku też,
a Boska Makosza,
Zapisała ten wiersz.

05/06/2025

Baju baju….
Wolność w Raju,

Piękne życie tutaj płynie,
Czapla tańczy na pianinie,
Słowik gra na fortepianie,
I dla Żuka jest zadanie,

Każdy sobie coś wybierze,
Takie życie jak w operze.
Jeden tańczy, drugi śpiewa,
Rajski żywot tu rozbrzmiewa.

O wolności nikt nie marzy,
To się tu po prostu darzy,
Każdy ma ją w obfitości,
Wolność w swej doskonałości.

Wszystko płynie pod dostatkiem,
Nikt nie łypie nic ukradkiem,
Bo i po co, to? i komu?
Jak tu każdy jest jak w domu.

Tekst jest boski,
Wolność też,
A Boska Makosza
Zapisała ten wiersz.

Foto: Alicja Ja

04/06/2025

Bajka o Smoku, który stał w rozkroku.

W pewnej dalekiej krainie,
Gdzie czas inaczej płynie,
Za lasów i mórz siedmioma,
Za górami i rzekami stoma,
Za drogą pełną przygody,
Za każdą kroplą wody,
Za zasłoną dnia i nocy,
Za iskrą prawdziwej mocy.

Żył sobie smok,
Nie jeden rok.
Lecz taki miał zwyczaj każdego roku,
Że stawał sobie w rozkroku.

Jedną noga chadzał w prawo,
Drugą w lewo bardziej żwawo,
Pierwsza noga, ta od prawa,
Czasem też chciała być żwawa,
Wtedy druga dla odmiany,
Szła na boso i do ściany.

Nogi smoka wciąż w rozkroku,
Jakże im dotrzymać kroku?
W głowie same dylematy,
Czy chce zupy, czy herbaty?
Ciągle się ze sobą droczył,
Walkę wiecznie w sobie toczył.

Czy się będzie relaksował?
Czy liście na drzewie rachował?
Czy ma być dla innych dobrym?
Czy tylko dla siebie szczodrym?
Czy będzie z lekkością chodził?
Czy w kałużach często brodził?
Czy chciałby leżeć na plecach, czy na brzuchu?
Czy bardziej go swędzi w prawym, czy lewym uchu?
Czy mu spieszno, czy poczeka?
W którą stronę płynie rzeka?

Jedną nogą bywał w Wilnie,
Drugą trawę kosił pilnie,
Chciał być w wielu miejscach naraz,
Obiecywał, będę zaraz!
Dylematów miewał sporo,
Nogi dwie, albo i czworo.

Pytań było co niemiara,
Aż Smokowi poszła para,
Każdą dziurką jego ucha,
Prosto z nosa no i brzucha.

Tak nie można ciągle żyć!
By w rozkroku wiecznie być!
Chcę już wiedzieć, czego chcę,
Więc wybieram drogę tę...

I co dalej Panie Smoku?
Już nie będzie Pan w rozkroku?

Tekst jest boski,
Ten Smok też,
A Boska Makosza,
Zapisała ten wiersz.

Foto: Tomasz Bialor. 🙏❤️

04/05/2025

Tęsknię za Domem,
Za połączeniem,
Tęsknię za stanem,
przed zapomnieniem.

Odpamiętuję,
co zapomniane,
Chwalę, Miłuję,
co było mi dane.

To co prawdziwe,
się nigdy nie kończy,
Tam gdzie się życie
z Miłością łączy.

Odpamiętuję,
co było mi dane,
Chwalę, Miłuję,
co zapomniane.

Tam gdzie się życie
z Miłością łączy,
To co prawdziwe,
się nigdy nie kończy.

Tekst jest Boski,
Zapomnienie też,
A Boska Makosza,
Zapisała ten wiersz.

Foto: Tomasz Bialor

06/04/2025

Bajka o pewnej Królewnie,
Co rzeźbiła sobie w drewnie.
Raz się dłutkiem pobawiła,
Księcia z bajki wyrzeźbiła.

Był on jak wyśniony,
A do tego szukał żony,
Idealnie tak jak chciała,
Księcia sobie wystrugała.

Cały był jak malowany,
W piękne szaty przyodziany.
Dżentelmenem był wiadomo,
I przystojny też rzekomo.

Stał się wiernym przyjacielem,
Realistą- marzycielem.
Miał ją kochać po kres świata,
Nawet jak im przyjdą lata.

Sam był sobą zachwycony,
Chcę być mężem takiej żony.
Jaka zdolna ta Królewna,
Wyrzeźbiła cudo z drewna.

Takie cuda się zdarzają,
Nawet czasem zadziwiają.
Bo to wszystko co stwarzała,
Swą Miłością ożywiała.

Taka to bajeczka krótka,
Jak używać można dłutka.
Do wszystkich rzeźbiarek i rzeźbiarzy,
O czym każdy dzisiaj marzy?

Tekst jest boski,
reszta też,
Rzeźbić możesz,
to co chcesz 🙂

Tekst Boska Makosza

Foto: Alicja Juchnicka

01/04/2025

Ambaras,

Przyszły wieści takiej treści,
to się w głowie dziś nie mieści.

Mówił Pan o pewnej Pani,
że są w sobie zakochani.

Czy to dziwne jest zjawisko?
Kochać przecież można wszystko.

To są nawet dobre wieści,
gdy się Miłość w ludziach mieści.

Lecz ta Pani zapomniała,
że się w Panu tym kochała.

On jej o tym chciał przypomnieć,
ale zdążył sam zapomnieć.

Taki to przyszedł ambaras,
zapomnieli i to naraz.

I to się nie mieści w głowie!
Kto im teraz po tym powie?

Ale echo tej wierności,
Pamiętało o Miłości.

Nim opadło zadziwienie,
przyszło takie obwieszczenie:

Proszę Pana, Proszę Pani,
Wy jesteście Zakochani,

Proszę w to głęboko wierzyć,
Własnym sercem wieść tą mierzyć.

Nie poddawać wątpliwości,
Czy to można bez Miłości?

I przypomnieć sobie dobrze,
Jak się kochać można szczodrze.

Pan się Panią zauroczył,
Miłość w sercu swoim poczuł.

Pani Pana pokochała,
Miłość się jej przypomniała.

Taki przyszedł to ambaras,
Aby kochać i to naraz.

Tekst jest boski,
Ambaras też,
A Makosza, no wiesz ;)

31/03/2025

Czas na z-martwych-wstanie,
życia w Prawdzie rozkwitanie,

Wiatr już zrobił swe porządki,
i zapylił nowe grządki,

No i słońce zawitało,
by się życiu oddać śmiało,

To co stare już odchodzi,
więc się nowe może zrodzi.

Czy tak będzie? To zależy.
Do odważnych świat należy,

Kwintesencją z-martwych-wstania,
Jest Odwaga Miłowania.

Tekst jest boski,
Z-martwych-wstanie też,
A Boska Makosza,
zapisała ten wiersz.

foto; Pinterest

Owocnego Miłowania 🥰🌺🌸🌼🌻

19/02/2025

Dziękuję 🥰

17/02/2025

Dzień dobry Kochanie 🥰