PoMoc Psychologiczna - Bernadetta Błaszkowska

24/11/2025

,,Już John Bowlby (1979) uważał, że system przywiązaniowy jest aktywny u ludzi od kołyski aż po grób, a z upływem czasu zmieniają się jedynie figury przywiązania: dla dziecka jest nią podstawowy opiekun, dla nastolatka - grupa rówieśnicza, a dla dorosłego - partner miłosny. Wiele lat późniejszych badań nad przywiązaniem dorosłych potwierdza te założenia. Miłość jest częścią naszego systemu przetrwania, gwarantuje, że ważni ludzie będą blisko nas oraz będą nas wspierać i chronić w potrzebie. Zmaganie się z przeciwnościami losu można z kimś dzielić; można odważnie eksplorować otoczenie i się rozwijać, wiedząc, że istnieje bezpieczna przystań, do której zawsze możliwy jest powrót; że istnieje człowiek, który odpowie TAK na pytanie: „Czy będziesz przy mnie, gdy będę cię potrzebować?". Taki typ relacji koi, wygasza reakcje systemu nerwowego. Koregulacja emocji oparta na bliskich osobach jest naturalną i najbardziej efektywną strategią dla ludzi. To, że więź pozostaje ukrytym regulatorem naszego systemu nerwowego, wiadomo m.in. dzięki badaniom prowadzonym przy użyciu funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (Johnson i in., 2013)."

Redakcja naukowa Bartosz Zalewski, Hanna Pinkowska-Zielińska, ,,Diagnoza w psychoterapii par. Diagnoza par w różnych podejściach", Warszawa 2021, str. 220-221 (rozdział 6 - ,,Diagnoza do terapii par skoncentrowanej na emocjach (EFT)", Katarzyna Moneta-Spyra)

19/11/2025

17/11/2025

"Ból jest czymś, czego człowiek w swoim życiu nie zdoła uniknąć. Wszyscy, których kochamy, odejdą kiedyś do wieczności, a wszystko, co posiadamy, utracimy w momencie śmierci albo jeszcze za życia. Możemy zareagować na nieunikniony ból na dwa sposoby. Człowiek ze złamanym sercem, który postanawia już więcej nie kochać, staje się osobą o pustym sercu. CZłowiek ze złamanym sercem, który nadal będzie potrafił kochać, zachowa serce przepełnione uczuciem. Choć wie przy tym, że wszystkich najbliższych kiedyś odbierze mu śmierć albo sami od niego odejdą. Dlatego na świecie są dwa rodzaje serc: puste i kochające. Trzeba wiele odwagi, by stawić czoła nieuniknionym stratom i mimo to nadal kochać oraz pozostawać otwartym na życie."

Jon Frederickson

14/11/2025

"Stres zabija. Powoli, po cichu, dzień po dniu. Nie da się być ciągle zestresowanym i mieć zdrowy wygląd skóry, piękne, lśniące włosy czy spokojny sen. Organizm nie potrafi być jednocześnie w trybie przetrwania i w trybie dbania o siebie.

Kiedy jesteśmy pod wpływem stresu, ciało myśli, że trwa walka. Dosłownie. Wydziela kortyzol i adrenalinę, przyspiesza tętno, napina mięśnie. Mamy wrażenie, że goni nas tygrys. Tym tygrysem” może być praca, korki, rachunki, oczekiwania innych i nasz wewnętrzny krytyk, który nie daje nam odetchnąć.

Wtedy stres nie mija. On tylko się kumuluje. Zaczynamy gorzej spać. Jemy w pośpiechu, często byle co. Wypijamy kolejną kawę, bo „trzeba działać”. A potem dziwimy się, że boli nas głowa, serce bije szybciej, skóra szaleje, a my… mamy ochotę uciec od wszystkiego. Stres jest jak cichy sabotażysta. Nie zawsze go widać, ale powoli rozkręca chaos w środku.

Zapominamy, ja też często o tym zapominam, że życie nie jest wyścigiem. I czasem… czasem naprawdę lepiej odpuścić. "

13/11/2025

Rozumiem, że można kogoś uwieść i zawieść, można się z kimś rozwieść, można kogoś porzucić, ale nie wolno go uszkadzać. Takie przestępstwa powinny być karane z całą surowością prawa. Jeżeli na paczkach ze szkłem pisze się 'Uwaga: szkło', to czemuż na paczce, w której mieści się nasze serce, nie miałoby być napisu: Uwaga: drugi człowiek?
Agnieszka Osiecka

12/11/2025

Czasami wydaje nam się, że wysłuchanie kogoś to noc takiego. Czasami wysłuchanie może być wszystkim.

05/11/2025

"Granice wewnętrzne to przestrzeń, której każdy człowiek potrzebuje, aby rozwijać swoje pasje, odpoczywać i pielęgnować tożsamość. W związkach, gdzie te granice są regularnie naruszane, jedna z osób może poczuć, że traci siebie – swoje wartości, marzenia czy potrzeby. Długofalowym skutkiem takich naruszeń jest frustracja i wypalenie emocjonalne. Osoba, która czuje, że jej przestrzeń jest nieustannie przekraczana, może zacząć oddalać się emocjonalnie od partnera lub stać się bardziej drażliwa i wycofana."

Matylda Porębska

04/11/2025

“W maszynerii miłości coś się rozstroiło. Miłość już nie działa. Kiedy ludzie zaczynają kogoś szukać, mają za dużo możliwości. A kiedy wreszcie pragną wybrać – żadna z opcji nie wydaje się wystarczająco atrakcyjna. Choć staramy się robić wszystko, co sugerują internetowe horoskopy, książki o samorozwoju, aplikacje randkowe, instagramowi coachowie, youtube’owi wszystkowiedzący i facebookowi magicy od budowania wizerunku – miłość uparcie nie nadchodzi.

A może odeszła na zawsze? Nie jako poryw serca, do którego nadal jesteśmy zdolni, ale jako społeczny mechanizm, którego zadaniem było wiązanie nas w pary. Miłość romantyczna, niegdyś stymulator trwałych związków, nie jest dziś w stanie podołać swemu zadaniu. Pożądanie nie wiedzie już do miłości, a miłość – do łączenia się w pary. Związki wymykają się nam spod kontroli i topnieją, nim się na dobre zestalą. W sferze intymności świat, jaki znamy, się kończy.

A im mniej miłości, tym bardziej rośnie dojmująca tęsknota za nią. Im mocniej daje się odczuć jej brak, tym cenniejsza staje się wartością. Upodabnia się do jednorożca. Zwierzę cudo, tyleż pożądane, co nieistniejące. Odnaleźć je można wyłącznie na płótnach, na których wprawne ręce odmalowały arkadyjski ogród. I choć zastawiamy na to zwierzę coraz wymyślniejsze pułapki, nie możemy go pochwycić. Coraz trudniej o dobre przynęty dla niego. Nie zwabimy go kursami wzmacniania poczucia własnej wartości czy randkowymi aplikacjami dostarczanymi przez korporacje – ani zamieszczanymi w nich coraz seksowniejszymi zdjęciami i chwytliwszymi opisami w profilu.

Zadziwiające jednak, że po kolejnych uczuciowych porażkach i kolejnych nieudanych próbach odnalezienia miłości ludzie wciąż powtarzają nieskuteczne scenariusze. Dalej tropią jednorożca miłości, mimo coraz bardziej dojmującego przeczucia, że zwierzę to istnieje jedynie w legendach. Robią tak, bo nie wytyczono innej, utwardzonej i szerokiej drogi do intymnego spełnienia i stworzenia trwałej pary. Na naszej kulturowej mapie widnieje tylko jedna taka droga – i jest to droga miłości romantycznej.”

Tomasz Szlendak

31/10/2025

Mała refleksja: A gdyby Ci został rok życia, to co byś zrobił/a?

28/10/2025

Prężne rodziny spostrzegają kryzys jako szanse na zmianę i wspólne wyzwanie. Wierzą, że działając razem poradzą sobie z przeciwnościami losu, stąd niezwykle ważne w tych rodzinach są relacje międzyludzkie. Relacje mogą różnie kształtować się między poszczególnymi członkami rodziny. Ważne jest jednak wzajemne wspieranie się przynajmniej części członków rodziny, np. rodzeństwa. Rodziny te mają optymistyczną wizję życia, są „mistrzami sztuki realizowania tego, co możliwe". Skupiają się na realiach i teraźniejszości, a nie na traumie i przeszłości. Ta koncentracja na „dziś" i na „jutrze" umożliwia podejmowanie różnych działań, bez nadmiernego skupiania się na emocjach i traumach. Potrafią zaakceptować to, co znajduje się niekiedy poza możliwościami rodziny.

Barbara Bętkowska-Korpała, Krzysztof Gąsior, Bożena Maciek- Haściło, Jolanta Ryniak

27/10/2025

"Życie nie toczy się tak, jak powinno,
ale jest takie jak jest.
Sposób w jaki sobie z tym radzisz,
stanowi całą różnicę."
Carl Jung

23/10/2025

Berenika Steinberg: W jaki sposób fakt, że stale jesteśmy zajęci swoimi telefonami, może wpływać na nasze zdrowie społeczne?
Magdalena Bigaj: Jedno z ostatnich badań pokazuje, że dzieci zaczynają później mówić. Autorzy postawili hipotezę, że wynika to nie tylko z coraz wcześniejszej ekspozycji na ekrany, ale też z faktu, że po prostu przy dzieciach się dzisiaj mniej mówi. Przecież my żyjemy w cichych rodzinach!
Wyobraźmy sobie raczkujące dziecko. Mama z tatą nie rozmawiają, bo każde siedzi w swoim telefonie. Starsze rodzeństwo się nie kłóci, bo jedno gra, a drugie siedzi na TikToku. W tym domu nie ma odgłosów życia codziennego, a dziecko przecież uczy się mowy poprzez słuchanie i obserwowanie mówiącego.
Korzystanie z urządzeń cyfrowych wpływa na nasze relacje. Zamykamy się w łazienkach na sesje z telefonem, leżymy w łóżkach z telefonem – każdy ze swoim. Atrakcyjność treści cyfrowych może powodować, że życie poza ekranem wydaje się mniej atrakcyjne. Że rozmowa z drugim człowiekiem nie jest tak ciekawa, jak przeglądanie memów."