Pracownia Psychoterapii - Ewelina Gruszczyńska

26/11/2023

Pracuję w nurcie psychodynamicznym, który jest metodą psychoterapii powstałym na gruncie psychoanalizy, opartym o kilkadziesiąt lat badań i pracy klinicznej. Zakłada, że poza świadomymi przekonaniami – kierują nami również nieuświadomione oczekiwania, pragnienia i uwewnętrznione wzorce relacji.
Terapia pomaga w stopniowej zmianie tych wzorców, którą mogą utrudniać radzenie sobie w życiowymi wyzwaniami, wspiera samodzielne rozwiązywanie problemów i podejmowanie świadomych wyborów.

Terapia psychodynamiczna jest pracą długoterminową (trwającą zazwyczaj od kilkunastu miesięcy do kilku lat), która umożliwia skuteczne leczenie szerokiego spektrum dolegliwości psychicznych i osiągnięcie trwałej zmiany.
Nawiązanie współpracy terapeutycznej poprzedzone jest kilkoma spotkaniami konsultacyjnymi - podczas których zbieram informacje, które pozwalają zrozumieć kontekst i podłoże problemów, z którymi zgłaszają się Pacjenci. Dopiero po konsultacjach - określamy cele i warunki dalszej pracy.

Sesje terapeutyczne odbywają się systematycznie - z częstotliwością dwóch lub jednej w tygodniu, w stałych terminach.

26/11/2023

Jestem psychoterapeutką i socjoterapeutką. Moje kwalifikacje potwierdza dyplom Szkoły Psychoterapii Psychodynamicznej – 4-letniego szkolenia rekomendowanego przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne, prowadzone przez Krakowskie Centrum Psychodynamiczne. Posiadam również dyplom Studium Socjoterapii i Psychoterapii Młodzieży. Mam wykształcenie socjologiczne (UAM w Poznaniu).
Swoją pracę poddaję regularnej superwizji, postępując zgodnie z kodeksem etyki psychoterapeuty Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej, którego jestem członkinią.

Jako psychoterapeutka pracuję od 2012 roku - w obszarze terapii indywidualnej oraz grupowej. Doświadczenie zawodowe zdobyłam m.in. dzięki pracy w MOPR w Poznaniu, Poradni Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży w Kościanie, indywidualnej praktyce terapeutycznej w prywatnym gabinecie oraz stażom w Klinice Psychiatrii Dorosłych Szpitala Klinicznego im. K. Jonschera w Poznaniu oraz na Dziennym Oddziale Psychiatrycznym.

Dotychczasowe doświadczenie pozwoliło mi wyłonić główny obszar zainteresowań zawodowych - pracę indywidualną długoterminową z Pacjentami dorosłymi, borykającymi się z różnymi trudnościami - a zmierzającą do uporania się z wewnątrzpsychicznymi przyczynami tych trudności.

26/11/2023

Propozycję psychoterapii kieruję w szczególności do osób, które chciałyby czerpać radość i satysfakcję z życia we wszystkich ważnych jego obszarach, a napotykają na przeszkody, z którymi trudno uporać się samodzielnie. Przyczyną trudności mogą być zarówno wyraźne objawy choroby, które zakłócają zwykłe funkcjonowanie, ale również pewne cechy osobowości, które mogą powodować powielanie niekorzystnych schematów zachowania czy przeżywania różnych sytuacji.
Mam doświadczenie w pracy terapeutycznej ukierunkowanej na poradzenie sobie ze zgłaszanymi przez Pacjentów problemami, jak:
- depresja, obniżony nastrój,
- trudności w relacjach rodzinnych, w bliskich związkach,
- wycofanie, problemy w codziennym funkcjonowaniu (praca, szkoła),
- osamotnienie, problemy z nawiązywaniem relacji,
- niepokój, różnego rodzaju lęki,
- poczucie nieradzenia sobie z wyrażeniem emocji,
- niska odporność na stres,
- dolegliwości psychosomatyczne,
- niska samoocena,
- zdiagnozowane przez lekarza psychiatrę zaburzenia i choroby psychiczne.

04/02/2023

Przy okazji zimowych ferii - troszkę więcej czasu na czytanie, a właśnie wpadła mi w ręce książka dla dzieci i nastolatków - "Figgrotten" April Stevens.

Porusza i pięknie zaplata wątki relacji z rodzeństwem, przyjaźni, pierwszych miłości, różnic i podobieństw między ludźmi. Opowiada o doświadczeniu straty bliskiej osoby, samotności i uczeniu się relacji z innymi. Nie brak tu przykładów, jak my dorośli możemy mądrze być przy dzieciakach, które przeżywają trudny dla nich czas.

"Figgrotten" to pełna ciepła, wciągająca opowieść dla dzieci, które wkraczają w wiek nastoletni, ale bardzo polecam ją też ich rodzicom i nauczycielom 🙂

17/01/2023

🩺 Zdrowie fizyczne i zdrowie psychiczne są tak samo ważne. Zarówno jedno, jak i drugie generuje jednak wiele mitów i niejasności.

🔵 Nawiązując do rzekomo najbardziej depresyjnego dnia w roku (❌jest to mit!), przypominamy naszą analizę dotyczącą 6 szkodliwych mitów związanych ze zdrowiem psychicznym.

Obalamy fałszywe stwierdzenia:
❌ Każdy psycholog jest terapeutą. Każda psycholożka jest terapeutką.
❌ „Mnie problemy ze zdrowiem psychicznym na pewno nie dotyczą”.
❌ Osoby chore psychicznie są nieprzewidywalne i groźne.
❌ Choroby psychiczne to przejaw słabego charakteru.
❌ Dzieci i nastolatki nie są zagrożone chorobami psychicznymi.
❌ Aby o siebie zadbać, wystarczy korzystać z zasobów internetu.

ℹ️ World Health Organization (WHO) podkreśla, że niestety wiele zaburzeń wystawia ludzi na stygmatyzację i dyskryminację. Z badań wynika też, że osoby doświadczające różnych trudności na tle zdrowia psychicznego mogą być bardziej podatne na dezinformację i teorie spiskowe.

📱 Chaos informacyjny oraz , czyli szybkie rozprzestrzenianie się informacji, mogą przytłaczać. Nadmierne przeglądanie internetu czy mediów społecznościowych naraża nas na różnego rodzaju dolegliwości, takie jak , problemy z samooceną czy .

👉 Pamiętajmy, żeby dbać o siebie i ograniczać czas spędzany w sieci.

Całą analizę o popularnych szkodliwych mitach dotyczących zdrowia psychicznego wraz z hiperłączami w linkach, znajdziesz na naszej stronie:
https://demagog.org.pl/analizy_i_raporty/zdrowie-psychiczne-6-szkodliwych-mitow/

09/07/2022

Ważny głos lekarki na temat podejścia do chorób psychosomatycznych - skłania do przemyślenia, w jaki sposób kultura, w której żyjemy może powodować objawy, ale też utrudniać zajęcie się nimi.
Z moich doświadczeń wynika, że pacjenci często obawiają się, że uznanie, że objawy z ciała mogą mieć źródło w ich umyśle, spowoduje ich unieważnienie, zrównanie ich z "udawaniem". Tymczasem bywa często tak, że są one ważnym i wyraźnym sygnałem cierpienia psychicznego, z którym danej osobie przez lata trudno było sobie poradzić lub w ogóle uznać je za istotne.

Dlaczego dzieci uchodźców po przybyciu do „ziemi obiecanej” zapadają w śpiączkę? Czym jest syndrom hawański dotykający zachodnich dyplomatów? O tajemniczych chorobach, w których ciało mówi to, co chciałby powiedzieć mózg, opowiada neurolożka Suzanne O’Sullivan.