Przychodnia lekarsko- psychologiczna Persona

22/04/2025

„Test na uzależnie nie od smartfona" stworzył dr David Greenfield, założyciel Centrum Uzależnienia od Internetu i Technologii i wykładowcy psychiatrii na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Connecticut. Policz odpowiedzi twierdzące na poniższe pytania.

1. Czy spędzasz z komórką albo smartfonem więcej czasu, niż ci się wydaje?
2. Czy łapiesz się na tym, że zabijasz czas, bezmyślnie wpatrując się w komórkę albo w smartfon?
3. Czy tracisz poczucie czasu, kiedy klikasz na telefonie albo smartfonie?
4. Czy spędzasz więcej czasu, pisząc esemesy, tweetując albo mejlując, niż rozmawiając z ludźmi osobiście?
5. Czy coraz więcej czasu spędzasz z komórką lub smartfonem w ręce?
6. Czy chciałbyś korzystać z telefonu trochę rzadziej?
7. Czy regularnie sypiasz z komórką albo smartfonem (włączonym) pod poduszką lub przy łóżku?
8. Czy czytasz esemesy, tweety oraz mejle i odpowiadasz na nie o każdej porze dnia i nocy, nawet jeśli musisz w tym celu przerwać inne czynności?
9. Czy wysyłasz esemesy, mejle, tweety, snapy i posty na Facebooku lub serfujesz w sieci podczas prowadzenia samochodu bądź innych czynności wymagających skupienia i koncentracji?
10. Czy masz poczucie, że używanie komórki lub smartfona czasami obniża twoją wydajność?
11. Czy niechętnie rozstajesz się z komórką lub smartfonem, choćby na krótko?
12. Czy czujesz się nieswojo albo niezręcznie, gdy przez przypadek zostawisz komórkę w samochodzie lub w domu, gdy nie masz zasięgu bądź kiedy twój telefon jest popsuty?
13. Czy podczas posiłków twoja komórka lub twój smartfon leży na stole?
14. Czy kiedy twoja komórka lub twój smartfon dzwoni, brzęczy albo pika, czujesz silną potrzebę sprawdzenia, czy przyszły nowy esemes, tweet, mejl, nowa wiadomość lub inna informacja?
15. Czy łapiesz się na tym, że bezmyślnie sprawdzasz komórkę albo smartfon wiele razy w ciągu dnia nawet kiedy wiesz, że nie znajdziesz tam nic nowego ani interesującego?
Jak sprawdzić wyniki? Przeczytaj w komentarzu.

20/04/2025

🐣Wewnętrznej harmonii, pogody ducha, wolności od gniewu i napięcia, prawdziwej bliskości w relacjach na każdą świąteczną chwilę - życzy zespół Przychodni Persona.

17/04/2025

W związku z rosnącym uzależnianiem się od urządzeń ekranowych w psychiatrii zdefiniowano już nawet kilka nowych jednostek chorobowych, takich jak FOMO, phubbing, nomofobia. Można je obserwować szczególnie wśród nastolatków:
👉 phubbing – występuje np. wtedy, kiedy ignorujesz swojego rozmówcę, bo „musisz” przejrzeć, co się dzieje w mediach społecznościowych;
👉 FOMO (z ang. fear of missing out) – strach, że coś cię ominie;
👉 nomofobia – lęk przed brakiem telefonu.
Negatywnym zjawiskiem widocznym u osób, które nadużywają telefonów, w szczególności do przeglądania mediów społecznościowych, jest też 👉revenge bedtime procrastination. Polega ono na opóźnieniu pójścia spać z powodu używania smartfona. To może nie tylko spowodować, że następnego dnia będziemy niewyspane, ale w dłuższej perspektywie możemy mieć też problemy ze wzrokiem i bólem głowy – a wszystko to przez niebieskie światło emitowane przez telefony.

15/04/2025

Zastanawiasz się nad wpływem smartfona na swoje zdrowie, sferę intelektualną i dobrostan psychiczny? Używamy smartfona tak często, że zaczynamy cierpieć z powodu urazów na skutek chronicznego przeciążenia mięśni i ścięgien, takich jak nadwyrężenie kciuka, szyi lub łokci. U nastolatków dodatkowo do objawów nadużywania telefonu można zaliczyć problemy ze wzrokiem czy zaburzenia w sferze emocjonalno-intelektualnej, jak np.:
👉 krótkowzroczność,
👉 zespół suchego oka,
👉 stany lękowe,
👉 niski poziom inteligencji emocjonalnej.

Sygnałami, że możemy być uzależnieni od smartfona mogą być też mdłości, zawroty głowy, silne bóle głowy i problemy z równowagą. To objawy tzw. cybersickness, które według naukowców można zakwalifikować jako nową jednostkę chorobową. Naukowcy z brytyjskiego Coventry University Centre for Mobility and Transport udowodnili, że może się z nią zmagać nawet 80 proc. z nas. Wszystko przez szybko zmieniające się obrazy na ekranach telefonów.

13/04/2025

☝96% nastolatków korzysta ze smartfonów, 93% ma je na własność, a 65% prawie nigdy się z nimi nie rozstaje. W 2022 roku nastolatki spędzały w sieci średnio 5 godzin i 36 minut dziennie a w weekendy 6 i pół godziny dziennie. W szkole nastolatki korzystają ze smartfonów średnio przez 90 minut dziennie.

☝Sytuacja ta niesie za sobą różnego typu ryzyko:
Niemal 40% nastolatków doświadczyło wyzwisk w sieci, a co czwarty był ośmieszany lub poniżany, głównie z powodu wyglądu fizycznego. Jednak blisko 60% rodziców nie wie, że ich dzieci doświadczają takiej przemocy online.
Rośnie także ryzyko uzależnienia od internetu. Ponad połowa uczniów jest go świadoma i przyznała, że powinna ograniczyć czas korzystania z telefonu komórkowego.

10/04/2025

Z badania zwyczajów użytkowników smartfonów wyłania się ciekawy, ale i przygnębiający obraz. Dzięki raportowi Digital 2022 dysponujemy danymi dotyczącymi korzystania z telefonu przez Polaków. Okazuje się, że średni czas spędzony przed ekranem smartfona to 4 godziny i 48 minut. To 40 minut więcej niż w 2021 r. Daje to 31,5 godziny tygodniowo, 127 godzin miesięcznie i około 63 pełne dni w roku!
👉 aż 39% polskich kobiet i 29%mężczyzn każdego dnia korzysta ze smartfona przez 5-6 i więcej godzin
👉 połowa z nas jest w każdej wolnej chwili na komunikatorze i social mediach. Co czwarty z nas na bieżąco sprawdza komunikatory także w pracy – podczas przerwy, ale i w trakcie służbowych zajęć. Niespełna połowa z nas komunikuje się ze znajomymi po powrocie do domu (45%), a w drodze do pracy 15%. Chociaż niezalecane jest sięganie po smartfon przed snem i od razu po przebudzeniu, robi tak odpowiednio 25% i 18%. Powszechne jest też zajmowanie się swoim telefonem podczas wyjść z innymi, co przyznało 28% ankietowanych (badanie Huawei CBG Polska.)
👉 według badań, przeprowadzonych przez IPSOS na zlecenie fundacji Vinci Autoroutes, w 2021 r. 30% polskich kierowców przyznało się do wysyłania SMS-ów lub e-maili podczas prowadzenia auta. Co czwarty kierowca (39% respondentów) rozmawiał przez telefon bez użycia zestawu głośnomówiącego. 11% kierowców przyznało się do oglądania filmu na smartfonie lub tablecie podczas jazdy samochodem. W 2022 r policjanci ujawnili 52 307 przypadków korzystania z telefonu podczas kierowania pojazdem a 11% zgłoszonych wypadków drogowych było spowodowanych przez korzystanie z telefonu komórkowego.

💥U niektórych uzależnienie od smartfona jest tak duże, że nie rozstają się z nim także idąc pod prysznic lub w trakcie seksu.

17/03/2025

Nie pamiętam, co miałam zrobić.
Nieustannie.
Jestem pewna, że nie pamiętam, co miałam zrobić, bo co chwila muszę coś sprawdzić w telefonie.
Sprawdzić, czy nikt nie napisał na mesendżerze.
Sprawdzić pocztę.
Odpowiedzieć na maila.
Coś zobaczyć. Tylko nie pamiętam co.
Zamówić herbatę na Allegro. I coś jeszcze. Nie pamiętam co.
Odpowiedzieć mężowi na wiadomość. Czekać, aż mi odpisze.
W międzyczasie odpowiedzieć na wiadomość koleżance, z którą ostatni raz rozmawiałam trzy miesiące temu, na temat czegoś, o czym wtedy rozmawiałyśmy.
Mam wrażenie, ze połowa życia, w którym się obracam, jest wymyślona, ponieważ dzieje się w telefonie, jest powiadomieniami, jest rozmowami, które nie są rozmowami, tylko nieustającą możliwością pisemnej rozmowy.
To jest taka gra z tabliczki bhp: „przestań robić to, co robisz”.
Małgorzata Halber, „Hałas”
fot Jose Aragones

Nie pamiętam, co miałam zrobić.
Nieustannie.
Jestem pewna, że nie pamiętam, co miałam zrobić, bo co chwila muszę coś sprawdzić w telefonie.
Sprawdzić, czy nikt nie napisał na mesendżerze.
Sprawdzić pocztę.
Odpowiedzieć na maila.
Coś zobaczyć. Tylko nie pamiętam co.
Zamówić herbatę na Allegro. I coś jeszcze. Nie pamiętam co.
Odpowiedzieć mężowi na wiadomość. Czekać, aż mi odpisze.
W międzyczasie odpowiedzieć na wiadomość koleżance, z którą ostatni raz rozmawiałam trzy miesiące temu, na temat czegoś, o czym wtedy rozmawiałyśmy.
Mam wrażenie, ze połowa życia, w którym się obracam, jest wymyślona, ponieważ dzieje się w telefonie, jest powiadomieniami, jest rozmowami, które nie są rozmowami, tylko nieustającą możliwością pisemnej rozmowy.
To jest taka gra z tabliczki bhp: „przestań robić to, co robisz”.

Małgorzata Halber, „Hałas”
fot Jose Aragones

13/03/2025

Agata Kądziela to nowa psycholożka i psychoterapeutka, która od przyszłego tygodnia ma w Personie wolne terminy na:
👉 konsultacje
👉 sesje interwencyjne
👉 psychoterapię
Swoje umiejętności doskonali obecnie w akredytowanej Dolnośląskiej Szkole Psychoterapii Psychoanalitycznej a doświadczenie zawodowe rozwijała pracując w gabinetach prywatnych, współprowadząc terapię grupową na Oddziale Dziennym Leczenia Nerwic w Dolnośląskim Centrum Zdrowia Psychicznego, a także w formie praktyk na Oddziale Dziennym Psychiatrycznym dla Młodzieży w Centrum Neuropsychiatrii „Neuromed” i w środowiskowych domach samopomocy.

Pani Agata to terapeutka, która myśli psychoanalitycznie, rozmawia empatycznie i tworzy atmosferę, w której poczujesz się wysłuchana/y i zrozumiana/y. Przestrzega kodeksu etycznego Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej a swoją pracę poddaje regularnej superwizji.
Przyjmuje nastolatków od 16 rż oraz osoby dorosłe.
Umów się: 📞71 329 25 95 📧rejestracja@persona.wroclaw.pl

05/03/2025

🤸🏻ADD (Attention Deficit Disorder) oraz ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) to dysfunkcje z grupy zaburzeń hiperkinetycznych, których ważnym objawem jest zaburzenie koncentracji i uwagi, impulsywność oraz nadaktywność ruchowa.

👉Różni je hierarchia, nasilenie i skala występowania objawów.

𖡎 ADD charakteryzuje się głównie problemami z utrzymaniem uwagi i koncentracji. Osoby z ADD mają trudności w skupianiu się na zadaniach, łatwo się rozpraszają i często zapominają o szczegółach, a nadmierną aktywność fizyczną i/ lub impulsywność wykazują w niewielkim stopniu. ADD częściej dotyczy osób dorosłych, które nauczyły się kontrolować swoją impulsywność, lub dziewczynek, które zwykle częściej są socjalizowane do bycia spokojnymi, “grzecznymi”.

●Objawy ADD to:
- Trudności w koncentracji na zadaniach
- Łatwe rozpraszanie się
- Zapominanie o obowiązkach i zadaniach
- Problemy z organizacją
- Przeskakiwanie z jednej aktywności do drugiej bez zakończenia poprzedniej

𖡎 ADHD charakteryzuje się przede wszystkim nadmierną aktywnością fizyczną oraz impulsywnością. Problem z koncentracją jest na drugim planie. Osoby z ADHD mają trudności w kontrolowaniu swojego zachowania – mogą przerywać rozmowy, trudno im usiedzieć, czekać na swoją kolej, podejmują impulsywne decyzje, bywają agresywne, czego później żałują, gubią lub niszczą rzeczy. ADHD jest diagnozowane częściej u dzieci, zwłaszcza chłopców w wieku szkolnym, niż u dorosłych.

●Objawy ADHD to:
- Nadmierna ruchliwość (np. wiercenie się, wstawanie z miejsca)
- Impulsywność (np. przerywanie rozmów, podejmowanie decyzji bez zastanowienia, agresja)
- Trudności z organizowaniem zadań
- Trudności w utrzymaniu uwagi i koncentracji
- Działania podejmowane bez uprzedniego przemyślenia
👉Podsumowując: Podstawowa różnica między ADD a ADHD polega na hierarchii i nasileniu 3 głównych objawów. W ADD dominuje zaburzona koncentracja, podczas gdy w ADHD znacznie wyraźniejsze są objawy nadpobudliwości i impulsywności.

Byłeś badany w kierunku zaburzeń hiperkinetycznych? Upewnij się, czy zostałeś właściwie zdiagnozowany! Jeśli masz wątpliwości, zgłoś się do naszych specjalistów.
Umów się: 📞71 329 25 95 📧rejestracja@persona.wroclaw.pl

27/02/2025

Leczenie ADHD warto rozpocząć od działań niefarmakologicznych:

🕰wprowadzenia zmian w funkcjonowaniu pacjenta - na przykład stałych punktów dnia i zasad porządkujących codzienny grafik
🎉dokonania zmian w jego codziennym otoczeniu, zmniejszających ilość bodźców rozpraszających uwagę
🧘‍♀️ praktykowania ćwiczeń poprawiających uwagę, technik relaksacyjnych i wyciszających umysł, co pozwoli na zmianę rytmu bioelektrycznego mózgu (fale alfa)
🧠treningów EEG Biofeedback

💊Farmakoterapia ADHD jest ostatecznością i nie jest leczeniem sensu stricto.
To znaczy, że po kuracji lekiem psychostymulującym ADHD nie mija. Z tego powodu należy od początku ustalić z pacjentem, jakie są oczekiwania i ograniczenia, ile leczenie ma trwać, kiedy robić przerwy w stosowaniu leku…. Należy rozważyć korzyści i koszty takiego wyboru.

Umów się: 📞71 329 25 95 📧rejestracja@persona.wroclaw.pl

23/02/2025

Łukasz Müldner-Nieckowski: Profesjonalny psychoterapeuta wie, że nie może się zwierzać, pożyczać pieniędzy, opowiadać o prywatnym życiu. Nie ma mowy o zaprzyjaźnianiu się, relacjach intymnych.
Relacja terapeutyczna ma to podstawowe ograniczenie – psychoterapeuta nie realizuje swoich potrzeb w relacji terapeutycznej, chyba, że mówimy o potrzebie wykonywania solidnie swojej pracy i satysfakcji z obserwowanych efektów.
Po to jest 4-letnie szkolenie i setki godzin superwizji, żeby nauczyć się, że w gabinecie mogą się pojawiać bardzo intensywne emocje. Jeśli ktoś tych procesów nie rozumie, a dzieje się tak, bo nie ukończył szkolenia oraz dlatego, że nie podejmuje właściwych wyborów etycznych, może dojść z jego strony do zachowań wykraczających poza standardy etyczne – od zwierzeń, przez kwestie finansowe, po relacje intymne. A to przekreśla możliwość udzielenia pomocy i stanowi nadużycie. Warto podkreślić, że zgoda, czy nawet inicjatywa ze strony osoby korzystającej z psychoterapii, nie usprawiedliwia w żadnym wypadku zmiany relacji z profesjonalnej na towarzyską czy intymną.
Katarzyna Włodkowska: A po zakończeniu terapii?
ŁMN: Moim zdaniem im dłużej trwała terapia, tym bardziej te osoby już nigdy nie powinny być w relacji innej niż terapeutyczna.
KW: Dlaczego?
ŁMN: Jedna osoba wie o drugiej niemal wszystko, ta druga prawie nic. Mogłoby dochodzić do wykorzystywania wiedzy o pacjencie, nawet przy dobrych intencjach. Nie da się nagle usunąć wiedzy pochodzącej z terapii. Także poznawanie terapeuty w innych, zwłaszcza prywatnych okolicznościach, może być też trudne dla pacjenta. Będąc w relacji terapeutycznej, taka osoba zapamiętuje terapeutę jako kogoś, kto jest w stu procentach skoncentrowany na niej, zaangażowany, nie zajmuje się własnymi sprawami. Takie oczekiwania mogłyby się pojawiać poza terapią.
Fragment rozmowy dla Dużego Formatu
fot Krišjānis Kazaks

Łukasz Müldner-Nieckowski: Profesjonalny psychoterapeuta wie, że nie może się zwierzać, pożyczać pieniędzy, opowiadać o prywatnym życiu. Nie ma mowy o zaprzyjaźnianiu się, relacjach intymnych.
Relacja terapeutyczna ma to podstawowe ograniczenie – psychoterapeuta nie realizuje swoich potrzeb w relacji terapeutycznej, chyba, że mówimy o potrzebie wykonywania solidnie swojej pracy i satysfakcji z obserwowanych efektów.
Po to jest 4-letnie szkolenie i setki godzin superwizji, żeby nauczyć się, że w gabinecie mogą się pojawiać bardzo intensywne emocje. Jeśli ktoś tych procesów nie rozumie, a dzieje się tak, bo nie ukończył szkolenia oraz dlatego, że nie podejmuje właściwych wyborów etycznych, może dojść z jego strony do zachowań wykraczających poza standardy etyczne – od zwierzeń, przez kwestie finansowe, po relacje intymne. A to przekreśla możliwość udzielenia pomocy i stanowi nadużycie. Warto podkreślić, że zgoda, czy nawet inicjatywa ze strony osoby korzystającej z psychoterapii, nie usprawiedliwia w żadnym wypadku zmiany relacji z profesjonalnej na towarzyską czy intymną.

Katarzyna Włodkowska: A po zakończeniu terapii?

ŁMN: Moim zdaniem im dłużej trwała terapia, tym bardziej te osoby już nigdy nie powinny być w relacji innej niż terapeutyczna.

KW: Dlaczego?

ŁMN: Jedna osoba wie o drugiej niemal wszystko, ta druga prawie nic. Mogłoby dochodzić do wykorzystywania wiedzy o pacjencie, nawet przy dobrych intencjach. Nie da się nagle usunąć wiedzy pochodzącej z terapii. Także poznawanie terapeuty w innych, zwłaszcza prywatnych okolicznościach, może być też trudne dla pacjenta. Będąc w relacji terapeutycznej, taka osoba zapamiętuje terapeutę jako kogoś, kto jest w stu procentach skoncentrowany na niej, zaangażowany, nie zajmuje się własnymi sprawami. Takie oczekiwania mogłyby się pojawiać poza terapią.

Fragment rozmowy dla Dużego Formatu

fot Krišjānis Kazaks

18/02/2025

ADHD rozpoczyna się w dzieciństwie i wówczas (zwłaszcza w okresie szkolnym) łatwiej jest je zauważyć. Co warto wiedzieć o ADHD i jego rozpoznawaniu?
🔴Diagnozując zaburzenie hiperkinetyczne w pierwszej kolejności należy wykluczyć występowanie innych schorzeń, które mogą mieć podobne objawy.
☝Rozpoznanie ADHD jest uwarunkowane współwystępowaniem trzech głównych objawów: nieuwagi, nadaktywności motorycznej oraz impulsywności. Stanowią one istotę tego zaburzenia, ale mogą towarzyszyć także innym schorzeniom psychicznym, np. nerwicowym czy ostrej reakcji na stres. Wymaga to skrupulatnego różnicowania.
🔍Objawy u dorosłych mogą być kompensowane i mało czytelne, dlatego potrzebne jest dokładne badanie psychologiczne, psychiatryczne a także neurologiczne.
🕰Obraz schorzenia zmienia się w czasie, ale objawy powinny być obecne na przestrzeni całego życia.
💬Bardzo pomocny jest wywiad od osób bliskich, opiekunów
❌Testy nie mogą być jedyną podstawą diagnozy.
👉Wraz z wiekiem zmniejsza się nadaktywność oraz impulsywność, dominują zaburzenia uwagi.
👉Z wiekiem zwiększa się prawdopodobieństwo współwystępowania innych schorzeń.

👉 Jeśli Ty lub bliska Ci osoba potrzebuje wsparcia, zapraszamy do kontaktu z naszymi specjalistami.
📞 Umów się na wizytę: (71) 329 25 95
rejestracja@persona.wroclaw.pl