Śląskie Towarzystwo Genealogiczne

26/09/2025

Będziemy w Brzegu z PARANTELAMI, szukajcie nas na krużgankach, do zobaczenia!

25/09/2025

W ramach promocji rocznika ŚTG PARANTELE 10(2025)
zapraszamy do Centrum Aktywności Lokalnej przy ul. Prądzyńskiego 39a we Wrocławiu
9 października 2025 o godzinie 18:00
na spotkanie zatytułowane „Zagadki starych zdjęć. Jak poznać zapomniane historie i ich bohaterów”, które przeniesie nas w świat starych fotografii, rodzinnych historii i detektywistycznych poszukiwań.
Podczas spotkania:
📷dowiesz się, co robić ze starymi zdjęciami i dlaczego warto o nie dbać
📷 poznasz historie zdjęć uratowanych z wrocławskich antykwariatów i śmietników, które trafiły do cyfrowego archiwum
📷 prześledzisz sposoby i narzędzia, które pozwoliły zidentyfikować fotografie po kilkudziesięciu latach, a nawet zwrócić zdjęcie potomkom
📷 przetestujesz wskazówki i narzędzia na własnych fotografiach – pomogą Ci w tym genealodzy ze Śląskiego Towarzystwa Genealogicznego

Co musisz wiedzieć:
• spotkanie trwa 2 godziny
• spotkanie składa się z dwóch części: wykładowej i warsztatowej
• limit 20 miejsc – obowiązują zapisy przez formularz: https://forms.gle/iU3rtx9ChQgECdqx9
• weź ze sobą stare zdjęcia, które chcesz zidentyfikować, o których chcesz opowiedzieć
Prowadząca:
Marianna Różalska, autorka artykułu publikowanego w Parantelach „Śmietne zdjęcia. O historiach, które można uratować”

25/09/2025

Spotkanie Śląskiego Towarzystwa Genealogicznego, 1 października 2025 r., ul. Na Szańcach 14 we Wrocławiu
Nasze spotkanie odbędzie się tuż po XII Konferencji GENEAMI w Brzegu, dlatego z pewnością będziemy dzielić się swoimi refleksjami pokonferencyjnymi. Kto nie będzie obecny na wydarzeniu, będzie mógł dorwać się do jeszcze ciepłych PARANTELI, które tradycyjnie już będą prezentowane po raz pierwszy w trakcie brzeskiej konferencji, a następnie na naszym spotkaniu.
W październiku, w części prelekcyjnej, będziemy mieli wystąpienie naszej koleżanki Marianny Różalskiej, która przedstawi parę sposobów identyfikacji starych fotografii oraz opowie o historiach z nimi związanych. Będzie można także wypytać Marysię, co to takiego „Genelatte”, skąd pomysł i jak się ten jej autorski projekt rozwija.
Program:
17:00 Prezentacja kolejnego rocznika PARANTELE 2025 r.
17:30 Pogaduchy genealogiczne, komentarze pokonferencyjne, rozmowy organizacyjne,
18:00 Temat główny "Zagadki starych zdjęć" – wystąpienie Marianny Różalskiej

23/09/2025

Podsumowanie podsumowania. Ufff.
Majka Rągowska urodziła się i mieszka we Wrocławiu. Od lat interesuje się historią miasta. Członek ŚTG od 2004 r., w latach 2015–2025 prezes Towarzystwa, obecnie wiceprezes. W 2016 r. odznaczona odznaką „Za zasługi dla archiwistyki”.
Naszą Majkę znają prawie wszyscy genealodzy, a od dziesięciu lat –czytelnicy Rocznika ŚTG „Parantele”, którego jest Redaktorką Naczelną.
Pomysłodawczyni wielu projektów, w których brałyśmy udział (skanowanie i indeksowanie dokumentów Państwowego Urzędu Repatriacyjnego – PUR; fotografowanie i indeksacja wrocławskich cmentarzy parafialnych – projekt HIENA). Często brakowało nam czasu na realizację kolejnych. Jako członkinie redakcji pomagałyśmy przy redagowaniu rocznika. Świetnie się razem pracowało. Lubiłyśmy te nasze spotkania, które na długo pozostaną w pamięci. Z reguły bywało poważnie i naukowo. Nie brakowało jednak chwil pełnych humoru przy obowiązkowej kawie, herbatce czy precelkach.
Majka jest perfekcyjna w tym co robi – dokładnie analizuje teksty, a sprawdzając skład i łamanie, wychwyci każdą sierotę, czy wdowę…
Jest artystą plastykiem po wrocławskiej ASP. Dzięki Jej zmysłowi artystycznemu nasze Parantele co roku otrzymują okładkę z głębokim przesłaniem, będącą komentarzem do zawartości tomu i do sytuacji bieżącej (np. w pierwszym roku pandemii postacie z okładki noszą maseczki, w następnym na okładce jest zegar odmierzający czas, w kolejnym latarnia niby światełko nadziei rozświetla mrok. Dziesiąta okładka to drzwi, przez które można wejść w przyszłość, albo też zamknąć je za sobą).
Dziękujemy naszej Koleżance za wiele lat owocnej pracy, za pozyskiwanie nowych autorów, za długie dyskusje tematyczne, za cierpliwość w słuchaniu, za wytrwałość. Przez te lata skład redakcyjny ewaluował, a nasza Naczelna trwała i trwa nadal pełna pomysłów oraz chęci do pracy.
Majko, życzymy, abyś z nowymi członkami redakcji realizowała nowe pomysły edytorskie i długo jeszcze „wydawała” Parantele ŚTG, po które każdego roku we wrześniu będziemy chętnie sięgać.
Życzymy Ci również tworzenia kolejnych przepięknych obrazów. Mamy nadzieję, że w niedalekiej przyszłości doczekamy się Twojej autorskiej wystawy.
Fotografuj, ciesz się wycieczkami rowerowymi i spełniaj marzenia…
I tak po prostu życzymy Ci „… życia pełnego szczęścia i szczęścia pełnego życia” (Karolina Lanckorońska – 1983 r.)
Dziewczyny ze zmieniającej się redakcji: Marylka, Miecia i Jadzia

18/09/2025

Podsumowanie.
Przedstawiłam autorów dziesiątych Paranteli, ale jest to tylko część licznej grupy ludzi, którzy przez dziesięć lat i dziesięć roczników (tak naprawdę więcej) dzielili się z czytelnikami wiedzą, odkryciami i pasją. Niektórzy stali się jeszcze bardziej „nasi”, wielokrotnie publikując swoje artykuły w Parantelach. Bardzo im dziękuję, a nowych i niewymienionych przedstawię przy kolejnych okazjach. Niebawem zaczniemy przyjmować teksty do jedenastego tomu rocznika, można już zgłaszać tematy i ruszać z pisaniem. Do czego serdecznie zachęcam.
Na zakończenie wszystkich prezentacji chciałabym też opowiedzieć o redakcji Paranteli. Jest to pożegnanie z obecnym składem i podziękowanie za ogromny wkład pracy. Życie zmienne bywa i nic nie trwa wiecznie.
Świetny zespół, który rok po roku zbierał dostarczone materiały i pracowicie „lepił” z nich książkę, wkładając w tę pracę wiedzę, siły, czas i maksimum zaangażowania. Pozwólcie, że nie będę się trzymała poprawnej kolejności, według stażu, pracy, ani nawet alfabetu.
Mieczysława Skarżyńska. Jako autorka ma swoją notkę wyżej. Jako redaktorka wręcz nieoceniona. Skrupulatna, dokładna, pracowita. Specjalistka od przypisów. Dzięki niej niepotrzebne erraty w gotowych tomach. Dokumentowała pracę redakcyjną fotograficznie i tekstowo, zapisywała śmiesznostki, które zdarzały się gdy ze zmęczenia dostawałyśmy głupawki.
Jadzia Kaleta. Pracowita, dokładna, skrupulatna. Specjalistka od przecinków, nie przeoczyła tak nadmiaru, jak i braku. Niezawodna w pracy. Dokarmiała nas preclami marki „Pan Precel” i śmiałyśmy się, że zapewnia pierwiastek męski w sfeminizowanej naszej grupie. Nie do końca damskiej, bardzo ważną postacią był i jest:
Maciek Róg. Pierwsze dwa roczniki składał i łamał sam, potem uczył nas. Służył radą, tłumaczył, poprawiał błędy, wspierał, poświęcał czas. Zawsze niezawodny. Dla mnie ktoś szczególny: rozumiemy się, nadajemy na tych samych falach. Potrafimy stać przed ulicznym afiszem i z przekorną uciechą wytykać dostrzeżone błędy. Dobra, nie mówię, że to ładne zachowanie…
Maria Odrowąż, nazwisko rodowe Cybulska. Urodziła się w Ząbkowicach Śląskich. Zawodowo pracownik administracyjny w służbie zdrowia i w bankowości, obecnie na emeryturze. Od 2007 r. członek ŚTG. Zaangażowana w wiele projektów towarzystwa: digitalizację, fotografowanie, przygotowanie Spotkań Zamkowych, pracę zarządu. Realizowała także własne projekty jak: fotografowanie cmentarza w Łambinowicach, indeksację Metryk Wołyń, indeksację parafii Ołyka i innych. Pomogła w poszukiwaniach wielu osobom, organizowała zjazdy rodzinne, opracowywała albumy przodków i potomków. W pracy redakcji nieoceniona. Zawsze przygotowana, świetnie zorganizowana, pomocna i odpowiedzialna. Nie wiem, czy wypada to tu powiedzieć: Marylka wykonana jest z najlepszego kruszcu jaki istnieje. Wyjątkowa i jedyna, a przy tym niezwykle skromna, zawsze pozostająca w tle. Praca redakcji Paranteli szła gładko dzięki niej.
Nieprawdopodobnie dzielna, zniosła i wygrała walkę z chorobą nowotworową. Teraz odbudowuje swoje życie. Cieszę się, lecz niestety redakcja straciła koleżankę. Brakuje mi jej, chociaż rozumiem.
Jeszcze coś: nasze imiona zaczynają się na M: Majka, Marylka, Miecia i Maciek. FourM, Foremki. Siłą rzeczy, kiedy doszła Jadzia, została Mjadzią, nie mogło być inaczej, czyż nie?

17/09/2025

Mieczysława Skarżyńska. Nazwisko rodowe Mikos. Absolwentka LO im. Mikołaja Kopernika w Wołowie oraz Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Córka i wnuczka Sybiraków.
Od ponad 15 lat zajmuje się genealogią – tropi i odkrywa kolejne karty historii rodziny, którą opisuje w artykułach publikowanych w Parantelach ŚTG.
Genealogia to dla niej cudowna podróż w czasie i w przestrzeni. Najstarsze odnalezione dokumenty metrykalne sięgają początku XVIII w., a wędrówka śladami przodków, początkowo palcem po mapie, zmieniła się w realne podróże genealogiczne. Dzięki nim poznała wspaniałych ludzi (nie tylko z rodziny) oraz miejsca, gdzie się urodzili i żyli przodkowie – począwszy od Kielecczyzny (Krynki, Doły Opacie, Kałków i Godów oraz Wióry, na miejscu których kilkadziesiąt lat temu powstała Zapora „Wióry”) przez Litwę (Kowno, Wędziagoła i okolice oraz Remigoła) i Kresy (Nowogródczyzna – obecnie teren Białorusi).
Najważniejszą wyprawą była podróż do Rosji, przez bagna wołogodzkiej tajgi – śladami Rodziców zesłanych na Sybir. Opowiedziała o niej na spotkaniu ŚTG w marcu 2020 r. Jest szczęśliwa, że ocaliła od zapomnienia tę tragiczną kartę rodzinnej historii…
Od 2021 r. bierze udział w Biegu Pamięci Sybiru (w tym wypadku to marsz!). Ma nadzieję, że również młodsze pokolenia z rodzin Mikosów i Sankowskich włączą się do takiego sposobu upamiętniania przodków-zesłańców.
O genealogii mówi tak, jak i inni genealodzy, że to pasja na całe życie. I dodaje: Dla niektórych wręcz ratująca życie.
Od 2015 r. należy do Śląskiego Towarzystwa Genealogicznego we Wrocławiu, ale już od 2014 r. brała udział w skanowaniu i indeksowaniu dokumentów Państwowego Urzędu Repatriacyjnego (PUR). Uczestniczyła również w dokumentowaniu (fotografowanie i indeksacja) wrocławskich cmentarzy parafialnych (projekt HIENA) oraz prowadziła dyżury w Centrum Historii Rodziny (CHR).
W latach 2016–2025 (oprócz 2019) członek zespołu redakcyjnego czasopisma ŚTG „Parantele”.Od 2020 r., przy okazji prac redakcyjnych – tworzy na bieżąco dokumenty „okołoparantelkowe” obejmujące temat spotkań, wesołe dialogi i zdjęcia. Każdy z nich ma swój tytuł np. Rozmowy nieuczesane podszyte fantazją, Rozmowy niekontrolowane z błękitem, Tajemnicze rozmowy i refleksje zabarwione nutką poezji, Rozmowy online z czterema kawami w tle.
W latach 2020–2025 była skarbnikiem w Zarządzie ŚTG VIII kadencji, a w obecnej, IX kadencji (2025–2030) – jest sekretarzem w Komisji Rewizyjnej ŚTG.
Członek Świętokrzyskiego Towarzystwa Genealogicznego „Świętogen” oraz Stowarzyszenia Rodzin Osadników Wojskowych i Cywilnych Kresów Wschodnich.
Lubi fotografować, szczególnie wnuczęta, przyrodę i potrawy, które przygotowuje mąż Andrzej.

17/09/2025

Małgorzata Żywicka. Nazwisko rodowe Blewąska. Przodków szuka od ponad dwudziestu lat i stale odkrywa coś ciekawego. Interesujące ją genealogicznie tereny to Ziemia Łódzka i Kutnowska, Wielkopolska, a ostatnio południowe Kujawy. Antenaci – zwłaszcza z linii macierzystej, nie bardzo pomagają w poszukiwaniach, gdyż noszą bardzo popularne nazwiska. Jedynym pewniakiem jest nazwisko rodowe – Blewąska – tu każdy musi być krewnym! Odskocznią od potyczek z niewiadomymi krewnymi jest poznawanie historii, folkloru i tradycji kulinarnych „rodzinnych” regionów. Szczególnym zaś sentymentem autorka darzy Kaszuby, na których się urodziła i mieszka, chociaż kaszubskich genów nie posiada. Poza tym uwielbia obserwować motyle bujając się w ogrodowym hamaku.
Ma zmysł obserwacji i dar opowiadania, potrafi czarować słowem, Parantele zaczynają się mienić od jej opowieści. Ulubiony kolor Margoli to niebieski. Może nawet niebiański.

16/09/2025

Alan Weiss. Dolnoślązak, z wykształcenia doktor literaturoznawstwa (autor książki „Tak jak księżyc. Poetycki żywot Jerzego Harasymowicza”) – obecnie w stanie spoczynku. Z pasji od prawie dwudziestu lat aktywista na rzecz zwierząt i przyrody. Współpracuje z Miesięcznikiem „Dzikie Życie” i Stowarzyszeniem „Pracownia na rzecz Wszystkich Istot”. Od kilku lat wyczytuje także historie z kamieni nagrobnych. Współtwórca inicjatywy Spod ziemi patrzy Breslau.
W magiczny niemal sposób, wydobywa z niepamięci opowieści o losach dawnych mieszkańców Wrocławia, uczy szacunku dla ich ocalonych materialnych śladów. Poszerza naszą wiedzę o mieście w którym żyjemy. Jestem przekonana, że dzięki Alanowi wiele osób zainteresowało się historią.
Autorką pierwszej fotografii jest Marta Thor.

16/09/2025

16/09/2025

A oto okładka dziesiątych, jubileuszowych PARANTELI. Z tej okazji miała być kolorowa i pogodna – z optymizmem wszak wkraczamy w kolejną dziesiątkę. Czemu drzwi? Bo można je otworzyć, wchodząc w inną przestrzeń, można zamknąć za sobą, można dotrzeć do kolejnych, zastanawiając się co za nimi. A jak się ma klucze – te są z tyłu okładki – to już pełnia szczęścia :-) Takiej okładki wypatrujcie w Brzegu, my tam będziemy z PARANTELKAMI :-) Do zobaczenia!

16/09/2025

Aleksandra Solarewicz, dr nauk humanistycznych, polonistka. Redaktor freelancer, pasjonatka historii i genealogii. W 2008 r. laureatka III nagrody w konkursie dziennikarskim fundacji Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość z siedzibą w Berlinie. W 2010 r. wyróżniona w ogólnopolskim konkursie dziennikarskim Kancelarii Prezydenta RP „Filary Demokracji Lokalnej”.
Przyszła do ŚTG z opowieścią o swojej pracy redaktorskiej nad książką genealogiczną Barbary Zakrzewskiej „Było... Wrocławsko-Wielkopolska opowieść domowa”. Została na dłużej, gdy okazało się, że genealogia zajmuje ją od dawna, mamy wspólny język i podobne ciekawskie duszyczki.
Opowiem jeszcze historyjkę o przypadku i podobieństwie. Kiedy szukałam we własnych zasobach zdjęcia Oli dla ilustracji, natknęłam się na fotki z roku 2019, zrobione podczas warsztatów historii mówionej w Zajezdni. Widniała na nim Ola, bez żadnych wątpliwości ona. Pewność miałam ja i Miecia, która wtedy była ze mną. Tymczasem Ola powiedziała – to nie ja, nigdy nie brałam udziału w podobnych warsztatach. No i co? Gdzieś po świecie chodzi dziewczyna wyglądająca jak Ola...

15/09/2025

Andrzej Szczudło. Urodzony 19 kwietnia 1954 r. w Sejnach. Szkoła Podstawowa w Olecku 1961, w Sejnach 1969. LO w Sejnach 1973, Policealne Studium Nasiennictwa Rolniczego w Henrykowie koło Ząbkowic Śląskich 1975. Służba wojskowa 1975–1977 w Lesznie i Jeleniej Górze (szkoła podoficerska). Praca: Hodowla Buraka Cukrowego w Lesznie 1975–1977, Stacja Hodowli Roślin Antoniny w Lesznie 1978–1982, PGR Górczyna 1983, Cukrownia Wschowa `1984–1986, roczny pobyt w USA 1986–1987, Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa od 1988 r. W latach 1995–2004 redaktor prasy lokalnej we Wschowie. Obecnie na emeryturze, od 2024 r. ponownie zamieszkały w Lesznie. Hobby: esperanto, genealogia. Członek Śląskiego Towarzystwa Genealogicznego i Jamińskiego Zespołu Indeksacyjnego.
W genealogii, którą zajmuje się od ponad 30 lat, skupia się na rodach z Sejneńszczyzny, a także na losach krewnych– emigrantów do Ameryki. Prowadzi dwa blogi; www.szczudlo.eu – genealogiczny, www.henrykusy.pl – dla absolwentów nieistniejących szkół. Żona Aldona- farmaceutka, również na emeryturze. Dwaj dorośli synowie – Michał i Karol.
www.szczudlo.eu