Pracownia Dobrych Słów - Gabinet Terapeutyczny Aleksandra Wosiek

18/05/2023

Charlie Mackesy na dziś- dla tych,którym potrzeba 😘🤗

10/05/2023

:)

WHEN WE’RE OLDER

When we’re older,
let’s meet every Sunday at 4,
in that cute little cafe we love.
Let’s laugh at our foibles,
our mishaps and then,
release our mistakes to above.

We can share our new wrinkles,
each hair that’s turned grey,
and marvel at how we have grown.
We can both reminisce
on the lives that we’ve led,
and be grateful for each day we’ve known.

When we’re older,
let’s meet by the tree in the park,
the one where the blossom grows yearly,
we can share some nice food
and toast with a drink,
remembering those we loved dearly.

We will not give a thought
to the youth we have lost,
for we see so much worth in the change,
we won’t feel the rush of a fast-ticking clock,
for we know time is ours to arrange.

When we’re older,
let’s meet every Sunday at 4,
in that cute little cafe we love.
Let’s be wowed by how
we have weathered this life,
no regrets, we were just here to love.

Donna Ashworth

From ‘LIFE’: https://amzn.eu/d/9Y6E6kz

Art by the wonderful Crispin Korschen

06/02/2023

Yalom zawsze tłumaczy najpiękniej.

26/01/2023

20/01/2023

„Spotkanie dwóch osobowości przypomina kontakt dwóch substancji chemicznych. Jeżeli nastąpi jakakolwiek reakcja, obie ulegają zmianie.”

- Carl Gustav Jung

24/11/2022

„Dorosnąć oznacza zmniejszyć dystans między swymi marzeniami a możliwościami”.

Judith Viorst, To, co musimy utracić
fot Mika Baumeister

19/11/2022

Dajmy sobie czas...

Daj sobie czas…

03/09/2022

Za Krystian Ostrowski

"NIE RAŃ MAŁEGO CZŁOWIEKA

Ralph Kaminski , artysta niezwykły, kilka dni temu, wydał nową płytę, na której znalazł się bardzo osobisty utwór pt ‘Małe Serce’.

Duży Ralph wyznaje to, co czuł mały Rafał swym małym sercem.

Jego małe serce nie było i nie jest do dziś w stanie poradzić sobie z traumami, którymi ‘pachnie podstawówka’. Z tym, że nikt nie chciał z nim siedzieć i że nie raz go pobili. Że jakaś ‘głupia s**a’ nagradzała go jedynie jedynkami. Jak to musi go boleć. A on prawdopodobnie od zawsze chciał śpiewać. Spełnił swe marzenie. Może w końcu jest szczęśliwy. Traumy jednak zostają. Nawet jeśli gdzieś w ciemnych zakamarkach podświadomości. Często godziny czy lata żmudnej terapii są w stanie pomóc odzyskać równowagę psychiczną. Czasem to niemożliwe.

Stojąc na progu Nowego Roku Szkolnego pomyślmy o wszystkich małych Rafałach.

Pomyślmy o nich, jako nauczyciele. Mimo, że jest ciężko, że sami często walczymy z demonami codzienności, śmiesznie niskimi pensjami, brakiem społecznego szacunku, pogardą polityków. Nie możemy pozwolić, by szkoła determinowała ilość ran w sercu małego człowieka, które zostaną w nim nawet, gdy będzie już duży. By odbierała wiarę w siebie, w marzenia, w sukces. By zakłócała w najmniejszy sposób dobrostan, stabilność emocjonalną, zdrowie psychiczne.

Pomyślmy o nich, jako rodzice. Mimo, że jest ciężko, że sami często nie mamy siły w tym porąbanym, zmaterializowanym i pełnym egoizmu świecie. Mimo, że zamiast dbać o własny rozwój osobowy i duchowy, padamy na pysk walcząc o chleb, jakieś wakacje dla naszych dzieci, o chwilę odpoczynku w zgiełku dnia. Nie możemy pozwolić, by ani szkoła, ani żaden poraniony nauczyciel czy rodzic, czy ktokolwiek inny, czynił nasze dzieci mniej szczęśliwymi, bo nie po to codziennie rano wstają i idą do szkoły.

Mały człowiek potrzebuje miłości, i to miłości bezinteresownej. Potrzebuje czuć, że jest kochany nawet, gdy upada, a raczej przede wszystkim wtedy. Że jest cudownym, wartościowym i niezwykłym człowiekiem, jedynym takim na całej planecie. Jeśli otrzyma tę miłość dziś, nie będzie musiał w przyszłości leczyć swoich traum w gabinetach psychiatrycznych, psychologicznych czy terapeutycznych.

Krystian Ostrowski

26/06/2022

"Dziecko potrzebujące wciąż nieobecnej przy nim matki może nauczyć się, że miłość i potrzeba drugiej osoby mogą zranić zbyt mocno. Ktoś taki w swoich przyszłych związkach z innymi może prosić ich o niewiele i tyleż im dawać, niczego prawie nie inwestując…
Innym środkiem obronnym stosowanym przeciwko doświadczaniu straty może być kompulsywna potrzeba troszczenia się o innych ludzi. Zamiast doświadczać cierpienia, pomagamy tym, którzy cierpią. I przez pełną oddania służbę przynosimy ulgę sobie samym w naszym dawnym poczuciu bezradności i utożsamiamy się z tymi, o których się tak skwapliwie troszczymy.
Trzeci środek obrony to przedwczesna autonomia. Ogłaszamy własną niezależność o wiele za wcześnie. Uczymy się już w najmłodszych latach tego, by nie pozwolić na to, aby nasze przetrwanie zależało od miłości czy pomocy kogokolwiek.
Przywdziewamy bezbronne dziecko w kruchy pancerz dorosłego polegającego wyłącznie na sobie.”

Judith Viorst
fot Zoe

15/06/2022

26/04/2022

„Istnieje wiele określeń relacji terapeutycznej (pacjent – terapeuta, klient – konsultant, analizowany – analityk), żadne jednak z nich nie oddaje mojego rozumienia relacji terapeutycznej. Wolę myśleć, że ja moi pacjenci jesteśmy towarzyszami podróży. Termin ten znosi rozróżnienie między "nimi" (dotkniętymi chorobą) a "nami" (uzdrowicielami).”

Irvin Yalom, Dar Terapii
fot Sarah Dorweiler

15/03/2022

14/03/2022

Wspieranie drugiego człowieka w jego trudnościach, poznanie osobistej historii oraz towarzyszenie w zmianach, które postanawia wprowadzić to ogromny zaszczyt i przywilej.
Pełnienie tej roli wymaga zarówno uważności, zaangażowania i akceptacji, jak i skrupulatnych przygotowań i nieustannego podnoszenia kompetencji.

Jestem Konsultantem Transkulturowej Psychoterapii Pozytywnej (PPT), Psychoterapeutą PPT w procesie certyfikacji (Mistrz Psychoterapii Pozytywnej). Szkolenie realizowane jest przez Polskie Centrum Psychoterapii Pozytywnej we Wrocławiu przy współpracy z Akademią Psychoterapii w Wiesbaden i kończy się uzyskaniem Europejskiego Certyfikatu Psychoterapeuty (ECP). Jako szkoła psychoterapii Transkulturowa Psychoterapia Pozytywna jest członkiem głównych międzynarodowych towarzystw profesjonalnych, takich jak: Międzynarodowa Federacja Psychoterapii (IFP),Światowa Rada dla Psychoterapii (WCP), Europejskie Stowarzyszenie Psychoterapii (EAP).
Swoją pracę poddaję regularnej superwizji u certyfikowanego terapeuty i superwizora Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.
Psychoterapia pozytywna jest podejściem krótkoterminowym, integrującym psychoterapię humanistyczną z psychodynamiczną. Przyświeca jej idea czerpania z różnych źródeł, integracji elementów głównych szkół terapeutycznych, łączenia technik, sięgania po metafory, przypowieści, baśnie i przysłowia z różnych kultur. Zgodnie z tą koncepcją psychoterapii, budując swój warsztat pracy, staram się podnosić kwalifikacje i czerpać wiedzę i narzędzia z różnorodnych szkół i nurtów. Jestem magistrem nauk humanistycznych.
Ukończyłam kurs Podstawy Kliniczne z Psychiatrii w WIP, jestem członkiem World Association for Positive Psychotherapy (WAPP).
Wiedzę z zakresu psychoterapii w nurcie psychodynamicznym zdobywałam w Krakowskim Centrum Psychodynamicznym. Ukończyłam tu Studium Socjoterapii i Treningu Interpersonalnego oraz Podstawy Psychoterapii Psychodynamicznej (2005r). W latach 2004-2007 brałam udział w zajęciach Szkoły Psychoterapii Psychodynamicznej, również prowadzonych przez KCP.
Kwalifikacje w obszarze Socjoterapia i profilaktyka w placówkach oświatowych ( rok 2004) oraz Psychoedukacja i pomoc psychologiczno-pedagogiczna w placówkach oświatowych (rok 2005) zdobyłam w Centrum Edukacji Doskonalenia i Rozwoju Ośrodku Szkolenia Kadr Oświatowych w Krakowie.
Tytuł Mediatora uzyskałam w podyplomowym studium Akademia Mediatora w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w roku 2008.
Dopełnieniem warsztatu terapeutycznego są kursy i szkolenia, w których regularnie biorę udział, np. Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach (TSR), Racjonalnej Terapii Zachowań (RTZ), NVC, dialogu motywującego , technik wyobrażeniowych i inne.
Istotnym elementem mojej edukacji jest udział w konferencjach o tematyce psychologicznej, webinarach i wykładach ( IV Naukowo-Szkoleniowej Konferencji Naukowego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej Trauma, Przywiązanie i Rezyliencja, Pracownia Psychologii i Psychoterapii Systemowej Kliniki Psychiatrii Dzieci i Młodzieży UJ CM -Peter Fonagy i Eia Asen Mentalizing Approaches with Adults diagnosed with Personality Disorder - Individual, Couple and Family Work).
Jestem dyplomowanym logopedą oraz certyfikowanym terapeutą metody Palin PCI (Palin parent-child interaction therapy for children under seven who stammer- szkolenie prowadzone przez prof. Katarzynę Węsierską w Centrum Logopedycznym w Katowicach) oraz terapeutą ręki I i II stopnia, a także trenerem TUS. Odbyłam również szkolenie Terapii Jąkania dr. Chęćka. Ukończyłam kurs mindfulness MBSR- Mindfulness Based Stress Reduction prowadzony przez Tomasza Kryszczyńskiego, jednego z pierwszych certyfikowanych nauczycieli MBSR w Polsce. Kolejnym moim krokiem był Kurs Mindful Self-Compassion/MSC wg Kristin Neff i Chrisa Germera, prowadzony przez Katarzynę Urbaniak. Praktykę uważności rozwijam regularnie uczestnicząc w grupach medytacyjnych i cyklicznych warsztatach pogłębiających to zagadnienie.