Pracownia Psychoterapeutyczna Kaja Kowalska-Kryś

06/03/2025

Jak wspierać nastolatka podczas okresu dojrzewania,kiedy jego mózg przypomina ciągły plac budowy ?
Kilka słów od prof. Kaczmarzyka :

https://zwierciadlo.pl/wideo/547904,1,szkola-to-miejsce-ktore-najmniej-przypomina-zycie-neurobiolog-tlumaczy-jak-nasz-mozg-zmienia-sie-z-wiekiem.read?

„Nastolatki miewają miny, o których nic nie wiedzą” - mówi neurobiolog, prof. Marek Kaczmarzyk. Mózg nastolatka i mózg dorosłego funkcjonują tak odmiennie, że momentami mogą przypominać dwa odrębne systemy operacyjne. Jak przejść przez okres dojrzewania bez utraty więzi? Zapraszam...

15/11/2024

„Naucz swoje córki, że powrót do domu po nieudanym małżeństwie jest lepszy niż powolna podróż w stronę traumy lub trumny.

Naucz córki, że rozstania to nie porażki.
Zakończenie związku może oznaczać rozpoczęcie nowego życia, a wyjście z błędnego koła i martwego związku jest zwycięstwem serca.

Naucz je, że przerwanie toksycznej więzi emocjonalnej jest aktem miłości własnej.

Niech wasze córki, siostry, matki, ciotki, siostrzenice i wszyscy przyjaciele wiedzą, że mają przed sobą życie.

Że blasku w ich duszy nikt nie zatrzyma.
Że nic nie jest stracone, gdy broni się godności osobistej.

Że piękno patrzenia w przyszłość polega na zauważaniu cennych rzeczy, których nie mogliśmy wcześniej zobaczyć.

Że tylko kiedy się poruszamy, słyszymy dźwięk opadających łańcuchów i kajdan.

Daj im znać, że zawsze będą miały Twoje bezwarunkowe wsparcie.
Że niezależnie od miejsca, czasu czy intensywności konfliktu, drzwi do domu będą zawsze otwarte.

Powiedz im, że mogą przyjść i wtulić się w twoje ramiona tyle razy, ile będą potrzebować.
Odległość nie stanowi problemu, gdy łączy was miłość.

Abyście całe życie przy nich byli, nie po to, by osądzać czy obwiniać, ale by rozumieć, słuchać, doradzać i kochać.

Powiedz im, aby wróciły do domu jako wojowniczki, odważne, godne, niezwyciężone i silne.

Że kobieta próbująca odzyskać pewność siebie, siłę czy poczucie własnej wartości jest osobą, która zasługuje na wszystko co dla niej najlepsze i jest inspiracją dla kogoś, kto ma podjąć podobną decyzję - decyzję o przejęciu władzy nad swoim umysłem, ciałem i życiem.

Powiedz im, jak ważna jest miłość własna, że ​​wewnętrzny spokój nie podlega negocjacjom, że zasady i ideały nie są na sprzedaż.

Że liczy się jakość związku a nie jego stałość połączona z samotnością.

Że nie wolno zamykać oczu przy pierwszych oznakach lekceważenia.

Że nigdy nie powinna pozwolić, by ktokolwiek powstrzymał jej marzenia, że ​​jej skrzydła są warte o wiele więcej niż status społeczny czy wielkość wypłaty.

Powiedz kobietom, które kochasz, że mają swój głos, że mogą same decydować o sobie, że mają imię i nazwisko, że mają dużą rodzinę, która nigdy się od nich nie odwróci, że mają dom, do którego mogą wrócić.

Że nie urodziły się na śmietniku by zadowalać się resztkami czułości, bezpieczeństwa czy bliskości.

Niech nie zadowalają się byle czym bo warte są najlepszego.

Naucz je, że pierwszą rzeczą, którą powinny umieć jest miłość własna.”

~ Hector Berumen
Refleksje
Cudowny tekst

15/10/2024

Temat bardzo trudny, bardzo potrzebny, wymagający rozwiązań systemowych. Spotkania z Anią to inspirujący i bogaty w wiedzę czas, polecam serdecznie.

Już teraz zapraszam do zapisów 🤓

09/06/2024

Coś dobrego dla Mamy!
Bardzo polecam bezpłatne warsztaty organizowane w siedzibie SWPS we Wrocławiu prowadzone przez Izabelę Bancewicz-Mikulewicz, której obecność jest gwarancją wartościowego czasu i inwestycją w rodzicielstwo.

16/04/2024

ZDROWIENIE PO TRAUMIE A KOFEINA

Wybaczcie, jeśli ten tekst zmąci Wasz spokój. Chcę w nim napisać o tym, że nadmiar kawy może podtrzymywać i pogłębiać wszystkie potraumowe reakcje naszego układu nerwowego. I że stymulowanie się kofeiną, gdy nasz organizm przytłoczony jest regenerowaniem się po traumie nie jest najlepszym pomysłem. Jeszcze gorsze będzie nadmierne spożywanie kawy, gdy nasz układ nerwowy wszedł po traumie w tryb przetrwania i wegetowania.

Pisząc ten tekst mam jednak świadomość, że kawa jest nierozerwalnym elementem każdego dnia wielu z nas. Nie chcę, by ten tekst Was przytłoczył - jeśli kawa sprawia, że czujecie się dobrze, niech tak zostanie jak najdłużej! Chcę jedynie rzucić światło na nawyk, który może mieć i swoje ciemne strony, zwłaszcza gdy homeostaza naszego organizmu została w jakikolwiek sposób naruszona. Jego celem jest edukować, a nie denerwować :). Możliwe też, że tekst ten pozwoli niektórym z Was połączyć kropki w niewyjaśnialnym wcześniej psychologicznym obrazie Waszego nigdy niekończącego się przytłoczenia, (hiper)pobudzenia, uczucia niepokoju (a nawet paniki), bezsenności i chronicznego zmęczenia. I taka jest jego intencja.

❔Dlaczego zatem powinniśmy rozważyć ograniczenie lub odstawienie kawy (i wszystkich innych napojów i pokarmów zawierających kofeinę) po doświadczeniu traumatycznym?

🥨 Istnieje bezpośrednia biologiczna relacja między stanem naszego układu nerwowego, a tym co spożywamy. Wszelkie stymulanty (w tym napoje z kofeiną: kawa, herbata czarna i zielona, matcha, kakao, napoje energetyczne, coca-cola etc.) pobudzają nasz układ nerwowy, aktywizując jego część współczulną (to ta część odpowiadająca za szybką i energetyczną aktywność, skupienie na zadaniu, a w sytuacji zagrożenia: walkę, ucieczkę, szukanie dla siebie ratunku). Nasz układ nerwowy nie może jednak być pobudzony bez końca. Jeśli przeoczymy granicę wydolności naszego organizmu, po chronicznym i silnym pobudzeniu nastąpi u nas długotrwałe i wszechogarniające nas zmęczenie. Im zatem bardziej wpompowywać będziemy w siebie stymulanty, tym większe prawdopodobieństwo, że organizm przejmie w pewnym momencie pałeczkę i zareaguje brakiem skupienia, przytłoczeniem, brakiem energii (w ogóle niereagujące na kolejną dawkę kofeiny), a nawet - paradoksalnie - bezsennością (do dobrego snu potrzebujemy bowiem delikatnego poziomu pobudzenia).

☕ Kofeina powoduje wydzielanie się adrenaliny i noradrenaliny. Im więcej krąży w naszym ciele tych neuroprzekaźników, tym więcej nasz mózg generuje myśli pt. “co jest nie tak?”, “na czym niebezpiecznym powinnam skupić teraz swoją uwagę?”, “skąd przyjdzie niebezpieczeństwo?”. Zwiększając - bez uważności i refleksji - w organizmie poziom kofeiny, zwiększamy ilość tych dokuczliwych myśli i nieuzasadnionego sytuacją zewnętrzną niepokoju.

🫥 Im częściej pobudzamy do pracy nadnercza (a to one właśnie wydzielają adrenalinę i noradrenalinę), tym większe prawdopodobieństwo ich “przytłoczenia”. Dlatego też bycie w chronicznym stanie pobudzenia dla wielu z nas kończy się chronicznym zmęczeniem.

🌁 Po traumie nasz bazowy stan pobudzenia jest podwyższony. Nawet niewielka dawka kofeiny może zatem sprawić, że nasz organizm wskoczy automatycznie w stan nadmiernego pobudzenia (rozregulowania, paniki, dezorientacji).

🌪 Nadmierne spożycie kofeiny naśladuje reakcję traumatyczną: pobudzenie organizmu, czujność, zaniepokojenie/panikę.

🌾 Regularne spożywanie kofeiny przy rozregulowanym układzie nerwowym sprawia, że nieustannie odtwarzamy w swoim organizmie hiperpobudzenie skojarzone w naszej pamięci z momentem/sytuacją traumatyczną.

👓 Wydaje nam się, że pijemy kawę, bo jesteśmy zmęczeni. Jednak dla wielu osób po doświadczeniu traumy picie kawy to przywołanie stanu hiperczujności, maksymalnego skupienia na ewentualnych zagrożeniach, stanu zmobilizowania w obliczu (ewnetualnego) ataku. Bez kawy czujemy się bezbronni, “nadzy”, “nieochronieni”. Kawa jest naszym psychologicznym schronieniem. Pijemy kawę, bo nasz układ nerwowy tylko w stanie maksymalnego pobudzenia czuje się bezpiecznie.

🧎‍♂️ Organizm stale pobudzony nie może jednak zdrowieć. W hiperpobudzeniu nie jest też możliwa terapia i transformacja wspomnień i przeżyć traumatycznych w bardziej nam służące wzorce reagowania i odczuwania.

🪡 Odstawienie lub ograniczenie kawy - choć czasami nieodzowne dla zdrowienia po traumie - może być początkowo zbyt przytłaczające (na poziomie fizjologicznym i psychologicznym). Warto wprowadzać je powoli (miareczkując) i nie rozpoczynać ograniczania kofeiny w momencie, w którym zbyt wiele rozregulowania wydarza się w naszym świecie wewnętrznym i zewnętrznym.

👀 Odstawiając kawę pamiętajmy o równoczesnym budowaniu poczucia bezpieczeństwa, chronienia, mobilizacji (jednak mobilizacji, która nie jest przytłaczająca, a regulująca).

Tekst napisała dla Was wielbicielka kawy na odwyku :) Sabina Sadecka - terapia traumy, wiedza i miłość

21/10/2023

10/08/2023

Z cyklu polecajki:
Ostatnio zatrzymała mnie książka Joanny Flis „ Co ze mną nie tak? O życiu w dysfunkcyjnym domu, środowisku, w Polsce i o tym, jak sobie z tym (nie)radzimy.”
Książka pomaga zauważyć,nazwać, zrozumieć. Może nieść poczucie ulgi i być pierwszym krokiem w kierunku zmiany,pierwszym krokiem w kierunku pracy indywidualnej w gabinecie lub dobrym jej uzupełnieniem.
Nie przepadam za poradnikami, a z takim określeniem tej książki spotkałam się i nie do końca się mogę zgodzić 😉 Zachęcam do lektury 🙂