Europejska Przychodnia Psychologiczno-Medyczna

21/02/2025

Bardzo miło nam ogłosić, że do naszego zespołu dołączyła Pani mgr Viktoriia Naritsa!

Bierzemy pod uwagę Państwa potrzeby, które sygnalizujecie - z tego też względu otwieramy możliwość uzyskania pomocy psychologicznej, nie tylko w języku polskim, ale również w języku ukraińskim.

Viktoriia, bardzo cieszymy się, że do nas dołączyłaś - Jestem pewny, że Twoje dotychczasowe doświadczenie i zasoby, pomogą we wzroście wielu osobom. Powodzenia! ~ Borys Czapka - Zastępca Dyrektora Poradni Psychologicznej

Poniżej opis kompetencji Pani Viktorii oraz link do profilu, gdzie mogą Państwo zapisać się na wizytę.

https://www.znanylekarz.pl/viktoriia-naritsa/psycholog/wroclaw

PL:

Psycholog z doświadczeniem w pracy z dziećmi, młodzieżą oraz dorosłymi, pomagająca w radzeniu sobie z różnorodnymi wyzwaniami emocjonalnymi i interpersonalnymi.

Specjalizuje się w pracy z osobami doświadczającymi kryzysów życiowych, w tym osób dotkniętych kryzysem uchodźczym oraz z osobami borykającymi się z trudnościami w relacjach międzyludzkich, lękiem, depresją, czy problemami w samoakceptacji.

Obecnie jest w trakcie specjalizacji psychoterapeutycznej, co umożliwia rozwijanie umiejętności terapeutycznych pod okiem doświadczonych superwizorów.
Ukończyła studia podyplomowe w zakresie coachingu i mentoringu.
Jej praca opiera się na indywidualnym podejściu do każdego pacjenta, z pełnym zrozumieniem dla jego wyjątkowych potrzeb i sytuacji życiowej. Dba o stworzenie bezpiecznej przestrzeni, w której można otwarcie wyrażać swoje emocje i odkrywać swoje możliwości.

Zaprasza do kontaktu wszystkich, którzy potrzebują wsparcia na drodze do lepszego zrozumienia siebie i budowania satysfakcjonujących relacji z innymi.

UA:

Психолог з досвідом роботи з дітьми, підлітками та дорослими, допомагає долати різні емоційні та міжособистісні труднощі. Спеціалізується на підтримці людей, які переживають життєві кризи, зокрема пов'язані з кризою вимушеної еміграції, адаптації а також тих, хто стикається з проблемами у стосунках, тривожністю, депресією чи труднощами з самоприйняттям.

Наразі проходить спеціалізацію з психоаналітичної психотерапії, що дозволяє їй розвивати свої терапевтичні навички під наглядом досвідчених супервізорів.
Також здобула післядипломну освіту за няпрямом "Коучинг і Менторинг".
Її підхід ґрунтується на індивідуальному підході до кожного пацієнта, з повним розумінням його унікальних потреб і життєвої ситуації. Дбає про створення безпечного простору, де кожен може відкрито виражати свої емоції і знаходити свої внутрішні ресурси.

Чекає тих, хто потребує підтримки на шляху до кращого розуміння себе та побудови гармонійних стосунків з іншими.

10/10/2024

„Uczyń zdrowie psychiczne i dobre samopoczucie dla wszystkich globalnym priorytetem”
Dziś, 10 października obchodzimy Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego. Został on zainicjowany w 1992 roku w celu zwiększenia świadomości ludzi i edukowania społeczeństwa w zakresie profilaktyki zaburzeń emocjonalnych. Cytat, który możecie przeczytać jest to tegoroczne hasło przewodnie, które co roku się zmienia. Według WHO (Światowej Organizacji Zdrowia) zdrowie psychiczne to dobrostan fizyczny oraz społeczny, który umożliwia człowiekowi zdolność do rozwoju oraz samorealizacji. Dbanie o siebie to nie tylko wygląd zewnętrzny, ale również równowaga naszego umysłu.
Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego - komentarz ekspercki. (2023, 9 października)
Choroby lub zaburzenia psychiczne mogą dopaść nas w każdym wieku. Niektóre z nich są niezależne od naszego trybu życia natomiast są też takie, które mogą rozwinąć się w konsekwencji jakiegoś zaniedbania. Ignorowanie emocji czy swoich potrzeb może przynieść bardzo negatywne skutki.
Takim skutkiem mogą być zachorowania na depresję. Według statystyk opublikowanych przez WHO na depresję choruje aż 350 milionów ludzi, co czyni ją czwartą spośród najczęściej występujących chorób. Jest to niebezpieczna choroba, która może doprowadzić nawet do śmierci. W ciągu roku samobójstwo popełnia aż ponad 700 tysięcy osób rocznie. (Gov.pl)
W przypadku podejrzenia obaw, na przykład u bliskiej osoby poprośmy o pomoc lekarza rodzinnego lub skontaktujmy się z numerem alarmowym. Nie zostawiajmy takiej osoby samej nawet jeżeli będzie upewniać, że wszystko jest w porządku. (Numer na telefon zaufania 116-123)
Codzienne doświadczenia mają wpływ na cały organizm człowieka. Pęd życia, stres, brak czasu na odpoczynek i wyciszenie sprzyja w pojawianiu się zaburzeń w strefie emocjonalnej. Takie dni jak te pomagają nam się zatrzymać, chociaż na chwilę i zastanowić się: co tak naprawdę jest dla nas ważne? Pozwala nam rozejrzeć się i pomyśleć o bliskich nam osobach, a następnie zadać sobie pytanie: czy, aby na pewno nic nie przeoczyliśmy w ostatnim czasie w ich zachowaniu lub najnormalniej na świecie zainteresowaliśmy się ich samopoczuciem?
Bądźmy dla siebie życzliwy i dbajmy o siebie nawzajem, nie bądźmy obojętni❤️

Bibliografia:

Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego - komentarz ekspercki. (2023, 9 października). Strona główna UMCS. https://www.umcs.pl/pl/komentarze-eksperckie,22097,swiatowy-dzien-zdrowia-psychicznego-komentarz-ekspercki,138171.chtm

Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego - Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Warszawie - Portal Gov.pl. (2020, 10 października). Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Warszawie. https://www.gov.pl/web/wsse-warszawa/swiatowy-dzien-zdrowia-psychicznego

„Uczyń zdrowie psychiczne i dobre samopoczucie dla wszystkich globalnym priorytetem" – to hasło przewodnie tegorocznego Światowego Dnia Zdrowia Psychicznego.

30/09/2024

We współczesnym świecie stres towarzyszy człowiekowi niemal na każdym kroku. Każde nowe przeżycie, poznanie nowej osoby może być dla nas czynnikiem stresogennym, a więc przyczyniać się do napięcia organizmu i wystąpienia reakcji stresowej. Niezwykle ważnym jest zatem nauczyć się technik, które w jakimś stopniu zniwelują oddziaływanie stresu na nasz organizm. Jedną z takich metod jest medytacja. Jest to swego rodzaju praktyka, która od wielu lat pomaga ludziom osiągnąć nie tylko stan wewnętrznej równowagi i spokoju, ale również stan większej świadomości siebie. W dzisiejszym poście skupimy się na wyjaśnieniu czym tak właściwie jest medytacja, jakie są jej formy i jakie korzyść dla zdrowia psychofizycznego może nieść ze sobą.
Mianem medytacja określa się praktyki, umożliwiające człowiekowi ćwiczenie własnego umysłu. Słowo to ma swoje korzenie w łacińskim terminie „meditatio”, który oznacza zastanawianie się, refleksję oraz rozmyślanie. Wywodzi się ono od czasownika „meditare”, który odnosi się do myślenia, rozważania i przygotowywania się.
W medytacji istotne jest utrzymanie właściwej postawy. Używa się różnych pozycji siedzących, które mają na celu stabilne podparcie tułowia, zwłaszcza kręgosłupa, aby umożliwić długotrwałe siedzenie bez nadmiernego napięcia. Najbardziej podstawową i komfortową pozycją jest siad skrzyżny, w którym siada się na grubszej poduszce, co powoduje lekkie uniesienie bioder i wysunięcie brzucha do przodu, co pozwala kolanom opaść w kierunku podłoża. Klatkę piersiową delikatnie unosimy, prostując kręgosłup i rozluźniając ramiona, a dłonie kładziemy na kolanach, złączając kciuk z palcem wskazującym. Szyja i kręgosłup powinny być wyprostowane, z delikatnie cofniętą brodą, a głowa utrzymana w neutralnej pozycji. Pozycja powinna sprzyjać wyprostowaniu ciała bez tworzenia napięcia. Wzrok skierowany jest w dół, a oczy lekko przymknięte (mogą być też całkowicie zamknięte). Przed rozpoczęciem medytacji warto rozluźnić ciało, koncentrując się na oddechu, który z czasem powinien się wyrównać i uspokoić.
W 2010 r. naukowcy Travis i Shear wyróżnili dwie główne formy ćwiczeń w zależności od sposobu koncentracji uwagi. Pierwsza z tych form – skupiona uwaga – polega na utrzymywaniu uwagi na jednym obiekcie przez całą sesję medytacyjną, na przykład na oddechu. Druga forma – otwarta obserwacja, określana również jako praktyka uważności – polega na monitorowaniu wszystkich napływających bodźców, bez skupiania się na jednym, wybranym obiekcie.
Medytacja, oprócz zmniejszenia poziomu stresu, ciągnie za sobą szereg innych korzyści, m.in.:
• zwiększa poziom energii,
• zmniejsza częstotliwość występowania bólu głowy,
• wpływa na poprawę trawienia,
• zwiększa tolerancję organizmu na ból,
• prowadzi do poprawy samopoczucia,
• polepsza jakość snu,
• wpływa na poprawę koncentracji.
Medytacja przynosi wiele korzyści. Należy jednak pamiętać, że kluczem do sukcesu jest systematyczność. Nawet kilka minut dziennie może wyraźnie wpłynąć na poprawę jakości życia. Spróbuj znaleźć dla siebie odpowiednią technikę, a efekty mogą Cię pozytywnie zaskoczyć.

Źródła:
Popiela M., Medytacja a mózg, „Wszechświat” 2016, nr 7-9, s. 214-219
Radoń S., Czy medytacja naprawdę działa, Wydawnictwo WAM, Kraków 2017
Rogalska E., Rogalski S., Korzyści z medytacji – 18 niezwykłych efektów medytacji, https://jakmedytowac.pl/medytacja-nauka-korzysci-z-medytacji/ (dostęp: 27.09.2024)

25/09/2024

Terapia jest to sposób radzenia sobie z problemami, które uniemożliwiają nam prowadzenie produktywnego i szczęśliwego życia. Pomaga spojrzeć na problem z innej perspektywy i uczy technik radzenia sobie z nimi w dłuższej perspektywie. „Na terapie warto udać się gdy:
✨odczuwamy przedłużający się smutek, którego nie możemy przepracować,
✨tkwimy w zaburzeniach odżywiania,
✨odczuwamy fobie, myśli obsesyjne i lęki,
✨tkwimy w bezproduktywnym, agresywnym związku, z którego nie potrafimy się uwolnić,
✨czujemy się osamotnieni,
✨nie potrafimy nawiązać zdrowych relacji z innymi,
✨zdarzenia z przeszłości, które nie zostały przepracowane wpływają negatywnie na funkcjonowanie w życiu codziennym.”
Skąd wiemy natomiast na jaka terapie się wybrać? Jaka terapia bedzie dla mnie odpowiednia? Dzisiaj wyróżnimy trzy najpopularniejsze nurty terapeutyczne. Pierwszym z nich jest najczęściej wybierany nurt psychodynamiczny. Jest to rodzaj terapii, w której klient może się swobodnie otworzyć, mówić otwarcie o swoich emocjach i odczuciach, ponieważ to one stanowią fundament w pracy miedzy terapeuta a klientem. W trakcie tej terapii na jaw będą wychodzić problemy oraz głęboko schowane przyczyny. Terapeuta nie przerywa pacjentowi, dopiero pod koniec sesji podsumowuje wnioski i podpowiada na co warto zwrócić szczególna uwagę. Niezwykły nacisk kładziony jest na relacje podczas psychoterapii , musi ona bowiem opierać się na zaufaniu i swobodzie, ponieważ to klient dopuszcza terapeutę w głąb swojej świadomości i psychiki. Terapia może trwać nawet kilka lat, to klient nadaje tempo pracy.
Kolejnym nurtem terapeutycznym jest terapia poznawczo-behawioralna. Skupia się ona na zmienię sposobu myślenia, ponieważ zakładamy, że to on determinuje nasze zachowanie. Terapia ma wpływ na sposób postrzegania nas samych i naszego otoczenia. W tym nurcie skupiamy się na rozbiciu poszczególnych problemów na “części pierwsze” i ich analizowaniu. Raczej nie skupiamy się na sprawach z przeszłości bardziej niż to konieczne. Rolą terapii jest oddanie pacjentowi 100% kontroli nad własnym życiem. Podczas trwania sesji możemy nauczyć się techniki odgrywania ról, aby przygotować się na potencjalne interakcje z innymi oraz nauczymy się uspokajać swój umysł i relaksować ciało. Ten rodzaj terapii najczęściej trwa około 3 miesięcy. Spotkania odbywają się raz na tydzień i trwają od 30-60 minut. (xyz, 24
stycznia, 2022)
Ostatnia terapia, o której chciałabym wspomnieć to podejście Ericksonowskie. W tej terapii ważnym czynnikiem są nasze doświadczenia, ponieważ to one są źródłem naszych zasobów. Ten nurt ma za zadanie odnaleźć nasze mocne strony i nauczyć się ich wykorzystywać w praktyce. W tej terapii psychoterapeuta podchodzi do każdego klienta indywidualnie, ponieważ zakłada on, że każdy jest absolutnie wyjątkowy i do każdego trzeba podejść w szczególny sposób, aby rozwiązać dany problem. W trakcie terapii istnieje przestrzeń na humor i różne metafory. Co ciekawe w celu sięgnięcia w głąb klienta, psychoterapeuta może korzystać z technik transowych, oczywiście w bezpiecznych tego warunkach.(Szymańska, 30 listopada 2011)

Na terapię warto udać się, gdy czujemy się dłużej przygnębieni, odczuwamy nieokreślony dyskomfort lub po prostu chcemy poznać i lepiej zrozumieć siebie i swoje zachowania. Warto również przed wcześniejszym umówieniem się na wizytę do psychoterapeuty dowiedzieć się trochę jaki nurt jest dla nas najbliższy, ponieważ to jest kluczem do sukcesu terapii.

Bibliografia

Portal Pomocy Psychologicznej, (24
stycznia, 2022)

https://blog.apo-discounter.pl/lifestyle/terapia-indywidualna-czym-sie-charakteryzuja-nurty-psychoterapii-i-jak-wybrac-odpowiedni-dla-siebie/?gbraid=0AAAAADjncyW3b1VTkY9GB8ux5Y42H9NbI

Autor, Stowarzyszenie INTRO, (wywiad z Katarzyna Szymańska, 30 listopada, 2011)

https://www.psychotekst.pl/artykuly.php?nr=308

22/09/2024

▫️Kiedy dotyka nas klęska żywiołowa, nasza psychika zostaje wystawiona na ogromny stres. W takich momentach pojawiają się lęki, niepewność co do przyszłości, a często także poczucie bezradności. Jak wskazują badania przeprowadzone przez Zbigniewa Lew-Starowicza, stres pourazowy po takich wydarzeniach może prowadzić do długotrwałych zaburzeń emocjonalnych, takich jak depresja czy zespół stresu pourazowego (Lew-Starowicz, 2012).

▪️Jednym z najczęstszych zjawisk, jakie możemy zaobserwować w wyniku klęski żywiołowej, jest zbiorowa panika. Zbiorowa panika jest to masowa reakcja lękowa, której źródłem są nagłe, nieprzewidywalne wydarzenia, takie jak powodzie, trzęsienia ziemi czy huragany (Zimbardo, 2014). Ludzie w obliczu zagrożenia tracą zdolność racjonalnego myślenia, co często prowadzić do nieprzemyślanych działań, które tylko pogłębiają chaos. Według badań prowadzonych przez Zimbardo, kluczowym elementem eskalacji paniki jest brak informacji i poczucia kontroli nad sytuacją (Zimbardo, 2014).

▫️Jak możemy zapobiegać zbiorowej panice? Przede wszystkim kluczowa jest komunikacja. precyzyjne i jasne informacje przekazywane przez wiarygodne źródła mogą zmniejszyć poczucie zagrożenia i sprawić, że będziemy spokojniejsi (Sowińska, 2018). Kiedy społeczeństwo ma dostęp do sprawdzonych wiadomości, zmniejsza się ryzyko szerzenia plotek i dezinformacji, które napędzają panikę. Kolejnym ważnym elementem jest edukacja – wiedza na temat potencjalnych zagrożeń oraz procedur postępowania w razie klęski żywiołowej pozwala lepiej przygotować się psychicznie na trudne sytuacje.

▪️Warto również wspomnieć o wsparciu społecznym. Silne więzi z bliskimi oraz pomoc psychologiczna mogą pomóc w zminimalizowaniu negatywnych skutków psychicznych klęsk żywiołowych (Jakubowska, 2016). W takich sytuacjach ważne jest, aby nie pozostawać samemu i korzystać z dostępnych form wsparcia.

🔻Pamiętajmy, że choć klęski żywiołowe są nieprzewidywalne, nasze reakcje na nie możemy kontrolować – poprzez wiedzę, wsparcie i dobrą komunikację.

Bibliografia:
Z. Lew-Starowicz ,,Psychiatria Polska” (2012)
P. Zimbardo ,,Psychologia: Kluczowe koncepcje” (2014)
T. Sowińska ,,Psychologiczne aspekty zarządzania kryzysowego” (2018)
E. Jakubowska ,,Psychologiczne skutki katastrof naturalnych” (2016)

(Fot. Łukasz Woźnica

19/09/2024

Atmosfera między ludźmi bardzo wpływa na nasz komfort i samopoczucie w życiu codziennym. To kim się otaczamy bardzo przekłada się na nas samych, między innymi buduje naszą samoocenę, oraz chęć do dalszego rozwoju. Myślę, że wiele z nas miało w swoim środowisku osoby, przy których zauważało po sobie spadek energii, dyskomfort, a nawet stres. Takim miejscem może być nasza praca i relacja z przełożonymi. Jesteśmy wystawieni na obserwowanie i ocenianie naszych działań w pracy. Często skazani na krytykę, lecz krytyka konstruktywna, uzasadniona i przekazana w pokojowej formie, nie jest czymś złym, co miałoby nas bardzo martwić. Co jeśli ta krytyka zamienia się w niepokój przed kolejnym dniem w pracy, strach przed spotkaniem z przełożonym, a nawet zaczyna przekładać się na problemy ze snem, koncentrację i naszą wydajność. Czy jesteśmy w stanie dobrze określać oraz stawiać granice, jednocześnie wiedzieć kiedy one są przekraczane przez innych? Postaram się trochę to rozjaśnić i napisać parę słów o mobbingu.
Czym on jest? „Mobbing w pracy to uporczywe, długotrwałe, często mściwe lub złośliwe nękanie lub zastraszanie pracownika. Służy między innymi w poniżaniu, oraz izolowaniu lub wyeliminowanie go z zespołu. Mobbing negatywnie wpływa na samoocenę, stan psychiczny i ocenę przydatności zawodowej. Zachowania mobbera to np. niesutanna bezzasadna krytka, również na forum publicznym, plotkowanie, rozsiewanie fałszywych informacji.” Według tej definicji możemy sobie wyobrazić jak bardzo nasze życie prywatne może zostać zachwiane. Tracimy bardzo ważne dla nas poczucie sprawczości, nasza samoocena spada co doprowadza do spadku dopaminy a większej produkcji kortyzolu. Nasza higiena snu przez stres jest powywracana, co z kolei doprowadza do gorszego funkcjonowania i rozdrażnienia. Oprócz konsekwencji oddziałujących na nasze ciało, jest jeszcze aspekt środowiskowy. Istnieje wysokie prawdopodobieństwo ze zaczniemy przenosić nasze emocje do domu i wyładowywać je na najbliższych co oczywiście może doprowadzić do kolejnych konfliktów.
Nasza praca często wpływa na nasze życie prywatne, dlatego nie bagatelizujmy zachowań, które na koniec dnia mogą wpłynąć na naszą samoocenę i zakłócać ognisko domowe. Jeżeli jesteś ofiarą lub świadkiem mobbingu koniecznie powiedz to komuś bliskiemu lub zgłoś to do Państwowej Inspekcji Pracy. Nie bądźmy obojętni na krzywdę innych.
Jeżeli jesteś w ciężkiej sytuacji, lub znasz kogoś kto nie radzi sobie psychicznie, poradź mu lub sam skorzystaj z pomocy specjalistów i umów się na wizytę z psychologiem. Nie musisz przechodzić przez to sam, poproś o pomoc.

Rojewska, M. (2024, 18 września)

Dowiedz się czym jest mobbing i jak się przed nim bronić. Zobacz sposoby radzenia sobie z terrorem w pracy. Poznaj możliwości egzekwowania zadośćuczynienia od pracodawcy. Zapoznaj się z przysługującym Ci prawem do obrony przed mobberem.

03/09/2024

Często możemy usłyszeć, że bardziej niż wyglad, atrakcyjna jest pewność siebie. Pozwala nam ona w wierzyć w własne możliwości, podejmować zgodne z nami decyzje i z pewnością działać w napotykanych trudnościach. Marta Mrozowicz twierdzi, że, „pewność siebie to w gruncie rzeczy nasze wewnętrzne przekonanie o wartości własnej osoby oraz o posiadanych umiejętnościach i zdolnościach” (Mrozowicz, 2015)

Nasz brak pewności siebie ma zaczątki w dzieciństwie. Jeśli mamy doświadczenia, obejmujące ciągłą krytykę, porównywania nas z innymi, brak wsparcia ze strony najbliższych możemy mieć problem w dorosłym życiu z pewnością siebie, a więc swoich myśli i działań z nimi związanych (Głowacki, 2018)

Warto zatem zadać sobie pytanie jak można ją wzmocnić, aby pewniej iść przez życie: praca nad akceptacją siebie pełni tutaj główną rolę, jak mówi Wysocka ,,proces akceptacji siebie zaczyna się od uświadomienia sobie, że każdy człowiek ma swoje mocne i słabe strony”. Może nam to pozwolić spojrzeć na siebie i innych jako istoty niedoskonałe.
Również poczucie skuteczności wspomaga nas w uczuciu pewności. Tak więc ustawiając sobie cele realistyczne – takie które są możliwe do spełnienia, możemy zbudować poczucie własnej wartości, które pozytywnie wpłynie na pewność naszych działań.
Rozwijanie swoich umiejętności i wzmacnianie ich podwyższa poziom pozytywnego przekonania o nas samych (Kamińska, 2020). Na pewno każdy z nas odczuł satysfakcję oraz przyjemne odczucie, gdy wykonaliśmy coś i się przy tym sprawdziliśmy. Być może spotkaliśmy się z pochwałą a może po prostu sami zobaczyliśmy, że jesteśmy w jakiejś sferze umiejętności dobrzy. Na pewno w budowaniu pewności siebie nie pomoże nam porównywanie się z innymi.

Zastanówmy się teraz czy słyszeliśmy kiedykolwiek podobne hasła takie jak:,, Marysia jest taka grzeczna a ty wciąż bałaganisz”, ,,A czemu ty nie pójdziesz na studia, jakoś inni potrafią zdać maturę”,,, Ciągle robisz nowe tatuaże, jakoś dziewczynki bez tatuaży zajmują się pożyteczniejszymi rzeczami”. (Nowak, 2017) na ten temat pisze, że ,,Porównywanie się z innymi często prowadzi do frustracji i obniżenia samooceny.

Widzimy zatem że poczucie własnej wartości jak i nasza samoocena wspierają nas w budowaniu pewności siebie. Warto poznać siebie, aby znać nasze słabsze i mocne strony co jest całkowicie naturalne dla człowieka, by w pewnych kwestiach mieć większe zdolności a w niektórych słabsze Pewność siebie ułatwi nam naszą drogę przez życie trzymając brodę ku górze i będąc świadom siebie i swoich decyzji.

1. Mrozowicz, M. (2015). ,,Pewność siebie: Jak ją zbudować i utrzymać”
2. Głowacki, K. (2018). ,,Zrozumieć siebie: Przewodnik po samoocenie”
3. Kamińska, E. (2020). ,, Rozwój osobisty jako droga do sukcesu”

31/08/2024

Dzisiejszy nasz post poświęcony jest anhedonii. Za pewne wielu z was zastanawia się czym ona jest i co ją charakteryzuje. Najprościej mówiąc jest to życie bez przyjemności. Bardzo często (ale nie zawsze) towarzyszy ona różnego rodzaju zaburzeniom psychicznym, ale zacznijmy od początku.
Anhedonia to stan, w którym człowiek traci zdolność do odczuwania przyjemności z rzeczy, które kiedyś sprawiały mu radość. Może dotyczyć różnych aspektów życia, między innymi naszych zainteresowań, relacji z drugim człowiekiem czy też codziennych aktywności. Jak wspomnieliśmy na początku anhedonia bardzo często towarzyszy różnego rodzaju zaburzeniom. Przede wszystkim jest jednym z głównych objawów depresji. Może również towarzyszyć zespołowi stresu pourazowego, zaburzeniom lękowym bądź schizofrenii. Anhedonia to trudny stan, ponieważ z jednej strony odbiera człowiekowi radość z życia i ma ogromny wpływ na ogólne samopoczucie, a z drugiej jest niewidoczna dla otoczenia.
W artykule „Anhedonia – objawy, przyczyny, leczenie” autorka wyróżniła trzy typy anhedonii:
1. Pierwszy typ to anhedonia konsumpcyjna, polegająca na braku zdolności do odczuwania przyjemności z doznań związanych z konsumpcją czy korzystaniem z innych przyjemności materialnych, które są dla nas pewnego rodzaju „nagrodą”. Nawet jeśli kiedyś te czynności sprawiały człowiekowi radość, teraz już tego nie robią.
2. Drugi typ do anhedonia antycypacyjna, która polega na utracie zdolności do odczuwania przyjemności z oczekiwania na przyszłe (potencjalne) przyjemne wydarzenia. Odczuwanie ekscytacji czy też radości sprawia człowiekowi trudność.
3. Ostatni trzeci typ to anhedonia społeczna objawiająca się brakiem zdolności do odczuwania przyjemności i satysfakcji z interakcji społecznych oraz relacji międzyludzkich. Z czasem może ona prowadzić do wycofania się z życia towarzyskiego i izolacji społecznej.
Każdy z tych typów anhedonii może występować samodzielnie lub współistnieć z innymi, znacząco wpływając na jakość naszego życia.
Czy anhedonia jako symptom zaburzeń psychicznych ma charakterystyczne dla siebie objawy? Oczywiście, że tak. Są one zróżnicowane i mogą obejmować szeroki zakres zachowań oraz zmiany w funkcjonowaniu emocjonalnym. Wśród nich możemy wymienić:
• brak radości z codziennych czynności,
• utrata zainteresowania relacjami społecznymi,
• obojętność emocjonalna,
• brak motywacji do działania,
• trudność w odczuwaniu przyjemności fizycznej,
• brak ekscytacji z oczekiwania na przyjemne wydarzenia,
• izolacja i wycofanie społeczne,
• poczucie emocjonalnej pustki.
Należy pamiętać o tym, że każdy przypadek osoby cierpiącej na anhedonie jest inny i wymaga indywidualnego podejścia. Prawidłowe rozpoznanie i zrozumienie anhedonii to kluczowy krok w kierunki poprawy samopoczucia i odzyskania radości z życia.
Zapraszamy do zapoznania się z artykułem, do którego link umieszczony został poniżej.

Anhedonia to objaw różnych zaburzeń psychicznych. Oznacza mniejszą zdolność do doświadczania przyjemności czy zupełny jej brak. Podstawą postępowania w przypadku stwierdzenia anhedonii jest zdiagnozowanie choroby ją wywołującej i leczenie

27/08/2024

,,Ruch to zdrowie” czy ,,W zdrowym ciele zdrowy duch” to utarte w naszej kulturze powiedzenia mające nakłonić nas do ruchu. W dzisiejszym poście to my chcielibyśmy zachęcić was do aktywności fizycznej oraz wyjaśnić jakie korzyści w kontekście psychologii z niej płyną.

Coraz częściej mówi się o ruchu jako podstawie, która jest niezbędna do utrzymania zdrowia psychicznego. Uprawianie sportu, czy innych aktywności fizycznych takich jak spacery, ćwiczenia aerobowe, jazda na rowerze pozwalają nam skutecznie obniżyć poziom stresu i lęku (Wilk-Frańczuk, 2022). W tym liczne wyniki badań wskazują, że ćwiczenia fizyczne zmniejszają ryzyko wystąpienia depresji (B. Gieroba 2019).
A więc bardziej niż butelka wina, ruch pomoże nam uwolnić endorfiny, które wpływają na naszą poprawę nastroju czy redukcję bólu co może być zbawienne, zwłaszcza gdy odczuwamy pogorszenie naszego samopoczucia.

Regularne ćwiczenia poprawiają również naszą pamięć, koncentrację i czas reakcji na bodźce. Wszystko to dzięki szybszemu przepływowi krwi do mózgu. (Stefaniak, 2024). Wspierające może być to w życiu codziennym, na uczelni, w pracy, kierując samochodem czy nawet grając w gry komputerowe.

Wiemy również jak ważny jest sen dla utrzymania homeostazy. Jeśli posiadasz problemy ze snem wiedz, że: aktywność fizyczna może ułatwić odprężenie i zasypianie. Osoby aktywne fizyczne zasypiają szybciej i śpią głębiej a dzięki temu lepiej regenerują się.

Korzyści jest zatem wiele, początkowe poty czy zakwasy nie powinny nas zniechęcać do dbania o zdrowie. Warto czerpać korzyści z naturalnych sposobów na polepszenie naszej kondycji zarówno psychicznej jak i fizycznej.

1. J. Stefaniak, (2024). ,,Wpływ Aktywności Fizycznej na Zdrowie Psychiczne”
2. M. Wilk-Frańczuk, T. Maicki (2022) ,,Znaczenie aktywności fizycznej dla zdrowia człowieka”
3. B. Gieroba, (2019). ,,Wpływ aktywności fizycznej na zdrowie psychiczne i funkcje poznawcze”

23/08/2024

W dzisiejszym poście chcielibyśmy zwrócić uwagę na jedną ze szczególnie pożądanych cech jaką jest sumienność.
▫️Jako ludzie różnimy się stopniem natężenia naszych cech osobowości a to odzwierciedla się w jakości i poziomie przez wykonywanych przez nas działań. Warto jednak wiedzieć, że chęć poprawy jakości życia przynależy każdemu człowiekowi niezależnie od naszych względnie stałych cech.

▫️Zastanów się teraz jak oceniasz u siebie poziom poniżej wymienionych cech:
kompetencja, skłonność do porządku, obowiązkowość, dążenie do osiągnięć, samodyscyplina oraz rozwaga
(Mroczkowska, 2013). Wszystkie one są składają się na poziom waszej sumienności.

▫️I tu nachodzi pytanie, dlaczego sumienność jest tak ważna?
Wiemy, że osoby sumienność współwystępuje z wysokim poziomem dobrostanu psychicznego. Gdy popracujemy nad tą cechą możemy stać się ludźmi, których określa się jako niezawodni czy punktualni co przydatne może być w życiu prywatnym jak i zawodowym (Mroczkowska, 2013). Odpowiednio wysoki poziom sumienności pomaga nam unikać stresu związanego z zaległymi obowiązkami i wspiera rozwój zdrowych nawyków, które prowadzą do ogólnego poczucia satysfakcji z życia (Cyniak-Cieciura, 2016)

▫️Napewno każdy z nas odczuł wzmocnioną wiarę w swoje możliwości po spełnieniu zadania, czynności, obowiązku, na którym nam zależało. Pozytywne wzmocnienia są nam potrzebne, aby ukształtować wzór postępowania, który pomoże każdemu z nas lepiej radzić sobie również w tych trudnych sytuacjach (Miśkowiec, 2010).

▫️Warto więc być sumiennym i czerpać satysfakcję z wykonywanych czynności, które pozwolą nam uniknąć niepotrzebnego stresu stanowiącego drogę do osłabienia naszej satysfakcji z życia.

1. Mroczkowska, D. (2013). Wpływ sumienności i sposobów radzenia sobie w sytuacjach stresowych na jakość życia.
2. Miśkowiec, E. (2010). Karanie i nagradzanie wprowadzaniem w świat wartości i postaw moralnych.
3. Cyniak-Cieciura, M. (2016). Sumienność a regulacja emocji: Teoria, badania i praktyka. Psychologia Jakości życia.

22/08/2024

Każdy z nas chociaż raz w życiu spotkał się z określeniem „żałoba”, która jest jednym z najtrudniejszych doświadczeń mogących spotkać człowieka. Niezależnie od tego, czy dotyczy ona straty bliskiej osoby, ukochanego pupila czy życiowego etapu odchodzącego do przeszłości, jest ona zawsze czasem głębokich refleksji i emocji. To właśnie w czasie trwania żałoby człowiek przypomina sobie jak kruche jest życie. Jest to moment wymagający od nas zatrzymania się, zrozumienia, zaakceptowania odczuwanych uczuć, które niejednokrotnie mogą nas przytłoczyć. W dzisiejszym poście przyjrzymy się temu czym tak właściwie jest żałoba i jakie są jej fazy.
Żałoba to stan pojawiający się po utracie kogoś bliskiego, kogoś kto wiele dla nas znaczył. Bardzo często może ona doprowadzić do kryzysu zarówno emocjonalnego, jak i życiowego. Wiążą się z nią bardzo intensywne emocje, takie jak żal, smutek, rozpacz czy też ulga. Czasami pojawia się również uczucie strachu, które jest niczym innym jak obawą przed brakiem wsparcia ze strony zmarłej osoby w codziennym życiu. Towarzyszy nam wówczas poczucie pustki, osamotnienia. Strata bliskiej osoby wstrząsa fundamentem naszego świata, nic więc dziwnego, że człowiek czuje się zagubiony, a towarzyszący mu ból nie ułatwia odzyskania równowagi. Należy pamiętać
Amerykańska lekarka Elisabeth Kübler-Ross w swojej książce „Rozmowy o śmierci i umieraniu” wyróżniła pięć etapów żałoby. Należy pamiętać jednak o tym, że nie każdy przechodzi przez owe stadia w taki sam sposób. Poszczególny etapy mogą różnić się zarówno intensywnością, jak i kolejnością w jakiej występują.
1. Pierwszy etap to zaprzeczanie. Na początku jest nam bardzo trudno uwierzyć w to, co się stało. Zaprzeczanie jest swego rodzaju mechanizmem obronnym, który chroni nas przed natychmiastowym bólem. W trakcie tego stadium możemy odczuwać odrętwienie emocjonalne, a to co się wydarzyło może wydawać nam się nierealne.
2. W momencie w którym sytuacja zaczyna się klarować, pojawia się drugi etap żałoby, czyli gniew. Nie ma jednoznacznie określonej osoby, na którą będzie on ukierunkowany. Może być to więc zarówno osoba zmarła, jak i my sami, bliscy, a nawet los. Odczuwany gniew jest wynikiem poczucia niesprawiedliwości i bezsilności wobec straty.
3. Trzecim etapem jest tzw. „targowanie się”. Podczas tego stadium bardzo często pojawiają się myśli „co by było, gdyby…” albo „gdybym tylko mógł…”. Człowiek przeżywający ten etap żałoby będzie próbował negocjować z rzeczywistością, gdyż ciągle ma nadzieję na odwrócenie losu i złagodzenie straty. Bardzo często wiąże się z poczuciem winy i myśleniem o tym, co można było zrobić inaczej.
4. Przedostatnim etapem żałoby jest krótkotrwały okres depresji. Kiedy dociera do nas realność straty zaczynamy odczuwać głęboki smutek i przygnębienie. Postawa człowieka charakteryzuje się uczuciem pustki, rozpaczy oraz brakiem energii. Człowiek może nie tylko wycofywać się z życia codziennego, ale również mieć problem z odnalezieniem sensu życia.
5. Ostatnim etapem żałoby jest akceptacja. Chociaż ból nie znika całkowicie, następuje stopniowe pogodzenie się ze stratą. Akceptacja nie oznacza jednak zapomnienia. Bardziej jest to przyjęcie rzeczywistości takiej, jaką jest. Człowiek próbuje odnaleźć nowy sens życia i obrać jakiś cel. Zaczynamy powoli odbudowywać swoje życie, choć nadal możemy doświadczać momentów smutku.
Proces żałoby jest indywidualny dla każdego człowieka i nie każdy przechodzi przez wspomniane wyżej etapy w taki sam sposób. Najważniejsze jest jednak, by pozwolić sobie na przeżywanie wszystkich emocji. Żałoba jest procesem, który może trwać miesiącami, a nawet latami, i choć każdy przechodzi przez nią inaczej, wspólnym mianownikiem jest potrzeba pogodzenia się ze stratą i odnalezienie na nowo równowagi. Warto również pamiętać, że żałoba nie jest czymś, co trzeba przeżywać samotnie. Wsparcie ze strony bliskich, przyjaciół, a czasem specjalistów, może okazać się nieocenione.

Źródła:
Brudkiewicz P. Żałoba i depresja w przebiegu żałoby, dostęp: https://www.mp.pl/pacjent/psychiatria/choroby/91656,zaloba-i-depresja-w-przebiegu-zaloby (08.08.2024)
Kübler-Ross E., Rozmowy o śmierci i umieraniu, Media Rodzina, Poznań 2021