Maciej Kusztan Gabinet Psychoterapii

18/12/2024

Gdy mówimy, że ktoś jest 'neurotyczny', 'psychotyczny', 'perwersyjny' albo 'psychosomatyczny', brzmi to nieomal tak, jakbyśmy pod adresem tych ludzi kierowali wyzwiska; nie można tymi terminami opisywać bytu tak złożonego i subtelnego jak ludzka osobowość. Postępując tak, nie tylko oszukujemy siebie, uznając, że powiedzieliśmy coś istotnego o drugiej osobie, ale zakładamy, że reszta z nas pozostaje wolna od psychicznych dramatów skrywających się za objawami, do których odnoszą się te terminy.

Joyce McDougall - Teatry umysłu,
przeł. Danuta Golec

03/11/2024

30/10/2024

"(...) ważne dla analityka jest być w stanie reprezentować zły wewnetrzny obiekt w przeniesieniu, tak, że pacjent nie zachowuje tego obiektu jako niemożliwego do przedstawienia albo nawet nieistniejącego.
Nie możemy czuć gniewu wobec nieistniejacego obiektu.
Popędy, czy to libidinalne czy agresywne potrzebują obiektu.
(...)
Nie wystarczy mówić o nieobecnym dobrym obiekcie i dawać tylko reprezentację dobrego obiektu poprzez przyciąganie uwagi do uczuć smutku i wściekłości, kiedy jest on nieobecny.
Zły obiekt musi stać się obecny i reprezentowalny. Zamiast odnosić się tylko do braku dobrych piersi lub matki ważne jest moim zdaniem reprezentować brakującą matkę, która jest obecna.
Pusta lodówka jest obecnością braku a nie tylko nieobecnością pełnej lodówki."

/Danielle Quinodoz, Words that touch/

Foto: AI

18/10/2024

"Kochać. Terapeutyczne ścieżki ku miłości"
Judith Pickering
str. 220
Oficyna Wydawnicza Fundament
Warszawa 2023

13/10/2024

Człowiek, który nie przeszedł piekła swych namiętności, nigdy ich też nie przezwycięży. Zamieszkują one gdzieś w sąsiedztwie i nim się obejrzy, już wybucha płomień, który w okamgnieniu przenosi się na jego własne domostwo. Jeżeli ze zbyt wielu rzeczy się rezygnuje, zaniedbuje je i o nich niejako zapomina, powstaje niebezpieczeństwo, że to, czego zaniechaliśmy i cośmy zaniedbali, powróci ze zdwojoną siłą.

Carl Gustav Jung

10/10/2024

„Nie można mówić o końcu dopóki nie dotrzemy do samego sedna sprawy, dopóki nie nastąpi ponowne przeżycie tego, co napawa największym lękiem”
Donald Winnicott

28/09/2024

Osiem milionów Polaków cierpi na różnego rodzaju problemy i zaburzenia psychiczne. Milion ma za sobą epizod psychotyczny, milion choruje na depresję, a 400 tysięcy ma schizofrenię. Wśród tych ośmiu milionów są osoby z zaburzeniami osobowości, z zaburzeniami lękowymi, adaptacyjnymi, nadużywające alkoholu i innych substancji psychoaktywnych, uzależnione od hazardu, seksu, Internetu. Załamania psychicznego może doświadczyć każdy z nas na jakimś etapie życia. Ale problemy psychiczne, mimo wielu przeprowadzanych kampanii, są w naszym społeczeństwie wciąż czymś wstydliwym. Kryzysy psychiczne raczej się ukrywa - przed znajomymi, pracodawcą, a często i przed samym sobą. „Nienormalny”, „świr”, „wariat”, chory - to zawsze ktoś inny.

Rzeczywistość raczej nie zachęca do tego, żeby dzielić się tym, co nas boli, wywołuje cierpienie, budzi lęk. Niedobrze to wygląda na tle wypolerowanych obrazków z Facebooka i Instagrama. Parady sukcesów zawodowych i osobistych, udanych dzieci i ich osiągnięć, pocztówek z wakacji, dyplomów i błyskotliwych myśli.

Gdzie jest więc te osiem milionów Polaków? Ano są wśród nas. To jestem ja. To możesz być ty, która, który to czytasz.
Specjaliści od zdrowia psychicznego od dawna mówią, że to co najbardziej leczące, co najbardziej terapeutyczne to rozmowa, budowanie bliskich, wspierających, życzliwych i prawdziwych relacji. Takie relacje nie rodzą się z rozmów o sukcesach tylko raczej z rozmów o tym, co boli, czego się boimy, co nas uwiera.

Agnieszka Jucewicz, felieton WO

W Kontekstach trwają konsultacje do Grupy terapeutycznej, którą poprowadzą Justyna Dworczyk i Aleksander Łączyński. Tam rozmawiamy o wszystkim, i o tym, co uwiera, i o tym co boli, ale także o tym, co cieszy i po co warto być.
Szczegóły w komentarzu

17/07/2024

Przyczyny nerwic, jak wykazał Freud, tkwią w naszej rzeczywistości psychicznej, którą łatwo mylimy z rzeczywistością materialną. Prawidłowość ta najsilniej uwidacznia się w pełnym fantazji postrzeganiu przez nas przestrzeni fizycznej. Najbardziej problematyczne przykłady są najlepszą ilustracją przeżywania przestrzeni umysłowej jako przestrzeni fizycznej. Oto dwa proste przypadki: kobieta mieszkająca samotnie w dużym mieszkaniu czuje, że się dusi; przytłaczają ją niechciane myśli i nieproszone wspomnienia. Otwiera okna, otwiera drzwi, krąży po pokojach, przestawia meble; wreszcie ucieka z mieszkania i wychodzi na ulicę. Zdarza się to codziennie. Inny człowiek, mężczyzna, stojąc na dworcu kolejowym zaczyna zauważać, że wszystkie przedmioty znajdujące się na peronie odsuwają się od niego. Czuje się coraz mniejszy, powiększa się odległość a wraz z nią otaczająca go pustka. Peron rozciąga się w nieskończoność, a nogi mężczyzny wydają się krótkie i słabe. Chorobliwe myśli tego człowieka, poprzedzające niepokojące doznania, ogniskowały się wokoł poczucia osamotnienia, niemożności wprowadzenia zmian oraz obawy, że nie potrafi wejść z nikim w kontakt. Żyjemy i poruszamy się przestrzeni fizycznej, ale jest ona jednocześnie przestrzenią psychiczną; postrzegane przez nas kształty i rozmiary stanowią przedłużenie naszych stanów umysłowych."

Ronald Britton - Seks, śmierć i superego. Doświadczenia w psychoanalizie
kadr z filmu "Zawrót głowy", reż. A. Hitchcock

23/06/2024

Bycie ojcem to złożony i niełatwy projekt, a stanowienie zasad to tylko jedno z zadań. Porozmawiajmy więc najpierw o tym, co to znaczy być ojcem.

Nie jest to kwestia biologiczna, do tego trzeba osiągnąć pewien poziom rozwoju emocjonalnego. Dobry ojciec powinien stawiać potrzeby dziecka przed swoimi, czyli być oddanym rodzicem – a to wcale nie jest dla mężczyzny takie oczywiste. Czy będzie to potrafił, zależy w dużym stopniu od tego, jakiej opieki on sam doznawał w dzieciństwie. Po drugie, bardzo ważne jest, by miał wyraźną i dojrzałą tożsamość, by wiedział, kim jest. To uchroni go przed tymi wszystkimi huśtawkami, które są w sposób naturalny wpisane w bycie ojcem.

Danuta Golec

31/05/2024

Same piękne i przyjemne uczucia nie wystarczają, aby utrzymać nas przy życiu, by uczynić nasze istnienie głębokim, cennym i pełnym decydujących wglądów. Często to właśnie te niewygodne, nieprzystosowane uczucia, przed którymi najchętniej byśmy uciekli - niemoc, wstyd, zawiść, zazdrość, pomieszanie, wściekłość, smutek - mają dla życia decydujące znaczenie.

Alice Miller, Dramat udanego dziecka

12/05/2024

Wdzięczność jest dla dorosłych. Czasem nie potrafimy jej okazać, bo wydaje się czymś zawstydzającym.
[...]
Odczuwanie, wyrażanie i przyjmowanie wdzięczności jest niewątpliwie przyjemne i potrzebne w codziennym życiu. Ale wdzięczność nie zawsze jest prosta. To złożone uczucie, które wymaga dojrzałości. Żeby poczuć autentyczną wdzięczność, nie wystarczy się rozpłynąć w zachwycie nad kubkiem parującej herbaty. To proces, który dość długo rodzi się wewnątrz człowieka. Natomiast nakazy w rodzaju: "A teraz doceń to, co masz", wydają mi się wymuszaniem, niekoniecznie spójnym z tym, co się aktualnie przeżywa. Można czuć chwilową przyjemność, mieć uczucie komfortu, ale czy to wdzięczność?

Wdzięczność przede wszystkim odbywa się w relacji. Wiem, że niektórzy chcą być wdzięczni samym sobie - za to, że czegoś dokonali, coś przekroczyli. Można też czuć wdzięczność za to, że się po prostu żyje, czy że jest się w jakimś pięknym miejscu, natomiast główną rolą wdzięczności jest tworzenie więzi. Ona jest społeczną możliwością świadczenia dobra, okazją do ważnej wymiany.

Agnieszka Iwaszkiewicz w rozmowie z Agnieszką Jucewicz

12/03/2024

Niedawno obchodziliśmy Dzień Mężczyzny. Dzielmy się więc tym poruszającym tekstem.

„Chłopcy nie rodzą się twardzi. Są miękcy i ciepli. Tulą się całym ciałem. Płaczą gdy mają zasnąć bez ukochanej przytulanki. Biegną dać uścisk mamie. Na spacerze przystają nad kwiatkiem. Głaszczą futerko kota tak delikatnie, jakby bali się swojej mocy. Uśmiechają się na widok koleżanki z grupy, a wieczorami mówią czasem „kocham cię tato”, sami z siebie.

Chłopcy nie rodzą się twardzi. Trzeba ich utwardzać. Wyjmować z rączek ukochane lalki, zabić dziecięcą fascynację różowym cekinem. Trzeba im powiedzieć, żeby nie płakali gdy im przykro, by lepiej zacisnęli piąstkę gdy spotka ich tragedia rozdeptanego kwiatka. Trzeba ich z tej miękkości wyciągnąć, by nauczyli się, że waży się słowa i emocje.

Chłopcy nie rodzą się twardzi. Rodzą się ufni w świat na który trafili. Pełni emocji i uczuć na które nie znają słów. Rodzą się z czułością, empatią i zachwytem, z ekscytacją drżącą pod powierzchnią i z głębokim smutkiem który zasnuwa serce. Rodzą się tak cali jak rodzi się każdy człowiek.

Chłopcy nie rodzą się twardzi. Wielu twardymi umrze. Przekonanymi, że to była jedyna droga. Czasem nawet u najtwardszych z nich dostrzeże się przebłyski chłopców. Gdy tulą ukochanego kota (mówili że go nie potrzebują ale tylko go mogą tulić bez lęku), gdy podlewają kwiatek, chwaląc się że mają do tego rękę, gdy już doczekawszy się wnuków znów słyszą „kocham cię” padające bez żadnego ostrzeżenia.

Gdy mój brat przystawał na spacerze wąchać kwiatki moja babcia z rozczuleniem mówiła „Jak byczek Fernando”. Gdy byłam starsza przeczytałam historię o byczku który zamiast walczyć a arenie chciał wąchać kwiaty. Często o tym myślę w kontekście chłopców i tego jakie drogi wyznacza im świat. I tego, że część z nich nigdy nie dostanie kwiatów poza tymi, które się położy na ich trumnie”

Autorka tekstu - Kasia Czajka-Kominiarczuk https://zpopk.pl/
Photo by Katrina Knapp

27/02/2024

Wszystko czego potrzebujemy to miłość❤️

fot. internet

23/02/2024

23 lutego - ŚWIATOWY DZIEŃ WALKI Z DEPRESJĄ ❤️

15/02/2024

https://twojstyl.pl/artykul/terapia-psychoanalityczna-na-czym-polega-i-jak-czesto-powinna-sie-odbywac-zeby-przynosila-efekty,aid,6725

Nie żyjemy już w czasach Freuda. Psychoanaliza się zmieniła, bo problemy współczesnego człowieka są inne. Ale wciąż w gabinecie na pacjenta czeka