Pozytywka Centrum Psychologii i Psychoterapii Dzieci i Młodzieży

01/09/2025

Szkoła to nie tylko przedmioty, lekcje, sprawdziany i oceny. Szkoła, to miejsce, które jest wypełnione ludźmi, ich relacjami, przeżyciami, emocjami.

To miejsce, w którym dzieci budują relacje, uczą się funkcjonowania w grupie i doświadczają straty, kiedy pewne relacje się rozpadają

Miejsce do którego niektórzy młodzi ludzie idą z radością i ekscytacją, bo wiedzą, że przerwy spędza ze znajomymi ze swojej paczki. Inni czują ścisk żołądka i smutek na samą myśl o samotnych przerwach i lekcjach w-fu, na których nikt nie wybiera ich do drużyny.

Miejsce w którym rodzą się przyjaźnie i w którym doświadcza się wykluczenia.

Miejsce, do którego każdy uczeń wchodzi ze swoim plecakiem aktualnych przeżyć, czasami zmartwień i problemów oraz z własną historią życia.

Dla każdego dziecka, nastolatka, jego własna szkola, klasa jest zupełnie innym miejscem.

To na nas dorosłych - rodzicach, nauczycielach, specjalistach spoczywa odpowiedzialność za to, by w każdym dziecku, nastolatku, zobaczyć człowieka z jego zasobami, trudnościami i potrzebami.

Bądźmy czujni, uważni, empatyczni. Rozmawiajmy, pytajmy, wspierajmy i reagujmy wtedy, kiedy dziecko potrzebuje wsparcia.
Rozmawiajmy też ze soba, tworząc grupę dorosłych, których wspólnym celem jest stworzenie bezpiecznej i zdrowej przestrzeni.

KBG

25/08/2025

Zbliża się koniec wakacji.
Zbliża się też czas wielu nowych wyzwań i adaptacji.
Pierwszy raz w przedszkolu, pierwszy raz w szkole.

Te zmiany, pierwsze wejścia w nowe przestrzenie często są
i mają prawo być dla dzieci wyzwaniem.
Mają prawo być trudne,
pełne wielkich emocji.

Gdy myślimy o nowych początkach,
szczególnie o tych trudnych początkach,
często towarzyszy nam poniższy cytat.

Zawsze, ale w procesie adaptacji, szczególnie,
dzieci potrzebują wspierającego dorosłego.
Bezpiecznego, towarzyszącego, pokazującego:
"Masz prawo czuć.
jestem przy tobie, by ci pomóc przez to przejść.
Krok po kroku".

W procesie adaptacji mamy dorosłych po dwóch stronach "przejścia" - rodziców i nauczycieli.
Współpraca, empatia, zaufanie i budowanie po obu stronach bezpieczeństwa, to nasze dorosłe obszary, na które mamy wpływ i które wspierają dziecko w przejściu przez ten ważny czas.

Bo adaptacja to nie test samodzielności dziecka.
To wspólny proces, w którym dorosły jest pomostem pomiędzy tym, co nowe i nieznane, a tym, co bezpieczne i przewidywalne.

Trzymamy kciuki za wszystkie początki.
:)

23/08/2025

Do naszego zespołu poszukujemy psychoterapeuty
poznawczo-behawioralnego dzieci i młodzieży.

Serdecznie zapraszamy do składania aplikacji i będziemy wdzięczne za wsparcie w rozpowszechnieniu tego ogłoszenia.

Zespół Pozytywki :)

11/08/2025

Praca z psychoterapeutą najczęściej odbywa się w gabinecie. Wychodzeniu poza utrwalone, nieadaptacyjne wzorce funkcjonowania sprzyjać mogą jednak wyjścia poza ten schemat 😊

Szczególnie jeśli gabinet znajduje się w tak urokliwej i pełnej skarbów okolicy, jak Pozytywka 🌳🌳🌳

Wakacje, to dobry czas na spacery nieznanymi ścieżkami i eksperymenty z nowymi pomysłami. Pięknych odkryć w murach gabinetu i poza nim! 🌈

KŻ

28/07/2025

Książkowa polecajka

Lua uwielbia pocałunki. Jej młodszy brat Max wręcz przeciwnie. Czy to oznacza, że maszyna chłopca do tworzenia buziaków uległa awarii?

„5 maszyn miłości” autorstwa Marty Prady ze wspaniałymi ilustracjami Mercè Tous to książka, która otwiera przestrzeń do refleksji i rozmów na temat bliskości oraz sposobów okazywania miłości. To opowieść o potrzebach, różnorodności, stawianiu granic.

KBG

16/07/2025

Wakacje, dzieci i ekrany – jak być rodzicem obecnym, nie tylko kontrolującym?

Wakacje to czas, kiedy dzieci częściej sięgają po elektronikę: grają, oglądają bajki, budują światy w grach, oglądają filmiki, scrollują.
To naturalne – mają więcej wolnego czasu, mniej struktury, często mniej dorosłych w pobliżu.
I to nie musi być złe.
Ale ważne jest, żebyśmy nie znikali z tego świata, tylko dlatego, że „to tylko bajka” albo „siedzi przy konsoli”.

Bo to, co dziecko ogląda, czego słucha, w co gra – wpływa na jego emocje, obraz świata i relacje.

🧡 Jak być zaangażowanym rodzicem w cyfrowej rzeczywistości?

Nie chodzi o kontrolę, tylko o rozmowę, obecność i ciekawość.

🎮👀 Pytania o gry:
„Co trzeba robić w tej grze? Naucz mnie!”
„Jak wygląda Twój bohater? Sam go wybrałeś?”
„Co jest najtrudniejsze w tej grze? A co najfajniejsze?”
„Jak się czujesz po graniu?

📺🧠 Pytania o bajki, seriale i filmiki:
„Która postać jest Twoja ulubiona? Dlaczego właśnie ona?”
„Co byś zrobił/zrobiła, gdybyś był w tej sytuacji?”
„Czy coś Cię tam zaskoczyło albo zasmuciło?”
„Gdybyś mógł/mogła zmienić zakończenie – jak by wyglądało?”
„Czy to, co oglądasz, przypomina Ci coś z Twojego życia?”
„Jaka emocja pojawia się u Ciebie najczęściej podczas oglądania?”

🎧📲 Pytania o YouTube, TikTok, filmiki, influenserów:
„Co Cię najbardziej śmieszy w tych filmikach?”
„Czy to, co robi ta osoba, według Ciebie jest mądre / zabawne / dziwne?”
„Czy chciałbyś/chciałabyś być taką osobą? Co byś wtedy nagrywał?”
„Jak myślisz – to, co pokazują, to naprawdę ich życie?”
„Z kim najchętniej oglądasz te rzeczy – sam, z kimś?”
„Czy coś Cię tam kiedyś zmartwiło albo przestraszyło?”

Kluczowe jest nieocenianie i niepoprawianie odpowiedzi – tylko bycie ciekawym świata dziecka. To pomaga budować zaufanie.
Twórzmy też przestrzeń do równowagi.

Ekrany są częścią życia – ale nie całością.
✅ Planujmy czas offline: wypady na lody, wspólne gotowanie, ruch, zabawy, budowanie namiotu z koca.
✅ Zadbajmy, by czas poza ekranem był atrakcyjny – nie tylko „alternatywą” dla zakazu, ale prawdziwą okazją do bycia razem.
✅ Technologia może wspierać codzienność – ale tylko w proporcjach, które nie zabierają relacji.

Ekrany to nie wróg.

💬 A Ty – o co zapytałeś dzisiaj dziecko, co robiło w świecie cyfrowym?
Spróbuj zacząć od: „Pokaż mi, co cię zaciekawiło?”

Zapraszamy do posłuchania rozmowy naszej terapeutki Katarzyny Kierzek ze specjalistą cyberbezpieczeństwa Mateuszem Chrobokiem o tym jak wspierać nasze cyfrowe dzieci w styczności z technologią :)

Opowiedzmy o tym, jak zacząć taką rozmowę z małym dzieckiem czy nastolatkiem, o czym przede wszystkim warto powiedzieć oraz jakie podstawowe zabezpieczenia (...

13/07/2025

Halo, halo!
Wieści prosto z gabinetu głoszą, że są tu rodzice dzieci, którym kończą się pomysły na organizację wolnych dni – szczególnie przy aktualnie, mało wakacyjnej pogodzie za oknem. Zespół Pozytywki przybywa z odsieczą! Przed Wami lista Pozytywnych Zadań, które mogą stać się inspiracją do tego, by zrobić coś wspólnie i czegoś się wzajemnie nauczyć. Korzystajcie! Serdeczności!
M.W.

03/07/2025

"Wszyscy chcemy, żeby nasze dzieci stały się kiedyś szczęśliwymi dorosłymi.
I chcemy tego tak bardzo, że zapominamy żyć na ich oczach jak szczęśliwi dorośli."
(Andre Stern)

To cytat, który zatrzymuje.

Bo przecież chcemy dobrze.
Chcemy zadbać. Chcemy dać.
Ale czasem w tym wszystkim umyka nam jedno: że dzieciństwo dzieje się TERAZ
I że dzieci patrzą nie tylko na to, CO dla nich robimy,
ale też JAK z nimi jesteśmy.

Wakacje to często ten moment, w którym zatrzymujemy się trochę inaczej.
Mamy więcej słońca, więcej przestrzeni, czasem więcej wspólnego czasu.
I wtedy bardzo łatwo wpaść w rodzicielskie:
— „Co by tu jeszcze zorganizować?”
— „Jak sprawić, żeby te wakacje były naprawdę wyjątkowe?”
To naturalne. To z miłości.
Ale dzieci nie zapamiętują najlepiej zorganizowanego planu dnia.
Dzieci zapamiętują emocje.

Wspólne wygłupy na trawie.
Bieganie boso po kałużach.
Radosne „nicnierobienie” pod kocem.
Puszczanie baniek.
Albo chichot, który przerywa ciszę podczas wieczornego spaceru.

To są te chwile, które naprawdę tworzą wspomnienia.
Nie trzeba ich reżyserować. Wystarczy być. Razem u na luzie.

I czasem to „bycie” zaczyna się od pytania nie o dziecko, ale o siebie:
— Czy ja też daję sobie zgodę, żeby się bawić?
— Czy ja mam miejsce na radość?
— Czy ja jestem w tych wakacjach obecny / obecna?

Dzieci uczą się szczęścia nie z instrukcji — ale z naszej obecności.
Dzieci zapamiętują wspomnienia, w których BYLIŚMY.

Dajmy więc sobie – i im – ten dar:
trochę beztroski, trochę luzu, trochę dziecięcej lekkości i radości.

Jesteśmy ciekawe: co dla Państwa oznacza “dobry wspólny czas”?
Co lubicie robić razem - rodzinnie i co Wam daje radość?
🌻

P.J.

-------------------------
Cytat pochodzi z nagrania "André Stern - odc. 1 – Wszyscy chcemy, by nasze dzieci były szczęśliwe" (YouTube)

25/06/2025

Co do tego, że bliska relacja taty z dzieckiem jest niezwykle ważna dla jego rozwoju, nie mamy wątpliwości! ❤️

Każdy z rodziców inaczej spędza z dzieckiem czas i to jest super, bo w tej różnorodności zabaw, rozmów, doświadczeń na swój sposób, ale wspólnymi siłami buduje dla niego bazę emocjonalnego bezpieczeństwa odporną na różne życiowe huragany.

Przedwczoraj pisałyśmy, że tata ma moc!
Moc mają też wspomnienia chwil z tatą w roli głównej.
Jesteśmy ciekawe, które z nich, zapisały się szczególnie w Waszych sercach? Jaką rolę odegrał, odgrywa w Waszym życiu?

A może podzielicie się tym, co rozczula Was w relacji Waszego dziecka/ dzieci z jego/ich tatą najbardziej?
❤️

🍓 Na zdjęciu przepiękne karty potrzeb "Być bliżej" autorstwa psycholożki i psychoterapeutki Joanny Steinke-Kalembka. 🍓

KŻ

23/06/2025

Jak rozpoznać Tatę Superbohatera?

To ten tata, który częściej niż pelerynę zakłada fartuch i robi naleśniki.
To ten tata, który potrafi wyczarować świetną zabawę nawet wtedy, gdy w zasięgu wzroku nie ma żadnej zabawki.
To ten tata, który przytula, gilgocze i nosi „na barana”.
To tata, który nie zawsze wszystko wie i rozumie, ale słucha, szuka odpowiedzi i rozwiązań.
To tata, który mimo wielu obowiązków znajduje czas na pogaduchy, żarty i spacer.
To tata, który z czułością i zaangażowaniem czyta po raz setny tę samą bajkę do snu lub wypracowanie napisane bez ładu i składu.
To tata, który się myli.
Tata, który przeprasza.
Tata, który docenia.
Tata, który przyjmuje sprzeciw i towarzyszy dziecku w przeżywaniu wszystkich emocji.

To tata, przy którym dziecko czuje się kochane i akceptowane, takim jakie jest - buduje z nim BEZPIECZNĄ WIĘŹ.
To tata, pod okiem którego dziecko może błądzić, eksperymentować, odkrywać swoje pasje - wspiera jego AUTONOMIĘ I NIEZALEŻNOŚĆ.
To tata, przy którym dziecko może swobodnie mówić o tym, co czuje i czego potrzebuje - pozwala mu na AUTOEKSPRESJĘ.
To tata, przy którym dziecko jest spontaniczne – dba o jego ODPOCZYNEK I ZABAWĘ.
To tata, od którego uczy się zasad i odpowiedzialności - wyznacza mu REALISTYCZNE GRANICE, zachęca do SAMOKONTROLI.

Tata Superbohater, to tata nieidealny, nieszablonowy, czasem nieogolony 😉, ale obecny i kochający najmocniej jak umie,
swoje nieidealne, nieszablonowe i czasem nieuczesane dziecko 🙂

Wszystkiego dobrego, Tatusiowie Superbohaterzy! ❤️

KŻ

01/06/2025

Dzieci,

radości,
zabawy,
odwagi,
wiary we własne możliwości,
wspierających dorosłych.

Sięgajcie gwiazd, spełniajcie marzenia!

28/05/2025

Dziś przychodzimy do Państwa z aktualizacją informacji na temat warsztatu dla rodziców "Nastolatek. Jak zrozumieć? Jak wspierać?"

Bardzo dziękujemy za wszystkie reakcje, komentarze, wiadomości, które docierały do nas po opublikowaniu informacji o zaplanowanym wydarzeniu.

Niestety, warsztat nie odbędzie się w maju, ze względu na nieuzbieranie grupy.

Słyszymy i czytamy, że warsztat ten jest ważny i potrzebny.

Z drugiej strony zaproponowany przez nas termin był trudny organizacyjnie dla wielu osób - rzeczywiście maj jest miesiącem licznych uroczystości, spotkań, wydarzeń.

Dlatego wsłuchując się w Państwa głosy i potrzeby, przesuwamy termin warsztatu, i wracamy z nim jesienią.

O szczegółach będziemy informowały wcześniej na naszej stronie internetowej i na Facebooku - zapraszamy do śledzenia aktualności.

Mamy nadzieję, że jesień pozwoli nam zaprosić Państwa do naszej pozytywkowej przestrzeni, by przy kubku ciepłej herbaty, lepiej poznać świat nastolatka.