Gabinet Pomocy Psychologicznej i Psychoterapii. Marta Molenda

10/10/2024

zbliża się listopad- czas, w którym wielu z nas odwiedza groby swoich bliskich; czas wspomnień, tęsknoty, refleksji nt życia, przemijania i śmierci. Straty, żałoba, ból dotyka każdego, także dzieci. To czas, w którym potrzebują wsparcia dorosłego, odpowiedzi na wiele pytań dotyczących życia i śmierci, ukojenia emocji, przywrócenia poczucia bezpieczeństwa w tym niezrozumiałym, wielkim świecie.

Dzieci zasługują na prawdę. One "również potrzebują świadków swojego cierpienia- potrzebują, by ich ból znalazł odzwierciedlenie w emocjach ludzi dookoła" ("Szósty etap żałoby. W poszukiwaniu sensu", D. Kessler).
Warto rozmawiać o śmierci, gdyż jest nieodłącznym elementem naszego życia.
Zachęcam do wysłuchania webinaru "Śmierć oczami dziecka: jak rozmawiać z dziećmi o śmierci i wspierać w procesie żałoby?".

Śmierć bliskiej osoby to traumatyczne przeżycie dla każdego, a dla dziecka może być szczególnie trudne. W tym podcaście opowiemy o tym, jak najmłodsze dzieci...

11/07/2024

Terapia to proces, który potrzebuje czasu, by wreszcie uwierzyć i poczuć... wskutek powtarzającego się doświadczenia wystarczająco dobrej, bezpiecznej relacji z drugim człowiekiem

“Ponowne doświadczanie starego konfliktu, ale kończącego się w inny niż dotąd sposób, musi w terapii wydarzać się wielokrotnie - to właśnie uzdrawia. To właśnie jest korektywnym doświadczeniem emocjonalnym."

Patricia Coughlin
fot Rebecca Orlov

24/11/2023

"Badania pokazują, że najbardziej uszkadzająca dla ludzkiego układu nerwowego, dla dorosłej zdolności do wiązania się z innymi oraz do regulacji emocji, jest trauma zaniedbania.
To również najbardziej niedoszacowana pośród traum.
Dlaczego?
Bo "nic strasznego mi się nie stało". Bo łatwo ją umniejszyć.
Bo można być zaniedbanym dzieckiem mając jedzenie na stole, czyste ubrania i dostatnie życie. Bo zaniedbania zazwyczaj nie pamiętamy, trochę jakby "TO się nie wydarzyło".
Musimy jednak pamiętać, że trauma to nie tylko - powtarzając za Winnicottem - złe rzeczy, które się wydarzyły, ale też dobre, które się nie wydarzyły."

Anna Król - Kuczkowska, Zastosowanie psychoterapii opartej na mentalizacji w psychoterapii par
fot Kilarov Zaneit

12/09/2023

"Jesteś dużym chłopcem, powinieneś być bardziej samodzielny" - mówi ojciec, gdy żona prasuje mu ubrania do pracy.

"Czy nadal bierzesz smoczek?" pyta kuzyn, który nie przestaje palić papierosów.
"Trzeba słuchać, kiedy do ciebie mówią" - mówi dziadek, który przygotowuje mięso dla swojego wegetariańskiego zięcia.

"Musisz spać sama, w swoim łóżeczku" - mówi matka, która podczas podróży ojca idzie spać do swojej matki.

"Pożycz chłopcu samochodzik, nie bądź egoistą" - mówi wujek, który nie pożyczy żonie nawet swojego samochodu.

"Nie to nie, musisz zrozumieć" - mówi teściowa, która nadal nie rozumie, że przed pojawieniem się musi zadzwonić.

"Bicie wychowuje, to nie jest przemoc" - mówi portier, który wciąż ma koszmary związane z pasem ojca.

"Trzeba szanować dorosłych" - mówi babcia, która daje dziecku Coca Colę, gdy matka jest poza zasięgiem wzroku.

Najlepszy prezent, jaki możemy dać dzieciom, to zachowywać się jak dorośli i pozwolić im być. Wystarczająco ciężko jest dorastać w świecie tak niespójnym jak nasz.

autor: Piotr Zalanowski
grafika: Tess Noren Art

--------
Książki dla świadomych rodziców --> https://bit.ly/Ksiazki-Natuli

02/09/2023

Jest weekend, dla wielu czas wolny od pracy.
Jak wykorzystujecie ten czas ? Czy dbacie o cialo? Czy go słuchacie? Czy pozwalacie mu się wyspać , odpocząć, zjeść spokojnie, bez pośpiechu ? Może planujecie trochę ruchu? A może coś jeszcze innego, czego to ciało potrzebuje? Czy w ogóle wiecie/zastanawiacie się nad tym, czego mu trzeba?

"Jesteśmy ciałem. To ciało jest naszym pierwszym domem i ostatnim miejscem, które opuszczamy, gdy przychodzi czas na śmierć ". J.Flis "Co ze mną nie tak?[...]"

Dobrego weekendu!

31/08/2023

Ku refleksji ...

"Dorosłość zaczyna się od odkrycia, że świat rozczarowuje, a dojrzałość przychodzi dopiero wtedy, gdy potrafimy to zaakceptować [...] Największym osiągnięciem dorosłości i dojrzałości jest zamiana poczucia krzywdy na gotowość do zaangażowania się we własne życie"

"Zwykły świat w obliczu dziecięcych wyobrażeń zawsze będzie bowiem niedoskonały. Dopóki nie rozprawimy się z dziecięcą potrzebą szukania świata idealnego, nie ruszymy przed siebie [...]
Istotne jest "rozpoznanie własnych niezaspokojnych potrzeb z dziecinstwa i praca nad ich zaopiekowaniem - nie "zaspokojeniem". W przypadku dziurawego koszyka potrzeb nawet przy dużym zaangażowaniu w pracę nad sobą zauważysz, że niektóre potrzeby będziesz w stanie opanować jedynie pojedynczo, że nie zawsze przełoży się to na uczucie pełni czy nasycenia [...]
Być może już zawsze stojąc na równym gruncie, będziesz się bał upadku. Być może wymiarem twojego zdrowia będzie wypracowanie dorosłej części siebie, która w najbardziej newralgicznym momencie powie:"wiem, że się boisz, szanuje to, idziemy dalej [...] Nie dążymy do miejsca, w którym będziesz uosobieniem zdrowia psychicznego, takie miejsce istnieje jedynie w teorii. Dążymy do przestrzeni, w której będziesz szczęśliwszy ze swoimi tendencjami, wspomnieniami, uporczywościami [...]".

Joanna Flis
"Co ze mną nie tak? O życiu w dysfunkcyjnym domu, środowisku w Polsce i o tym, jak sobie z tym (nie) radzimy"

02/07/2023

Często wcale nie taka oczywista, a jakże trudna "sztuka"

Często cel terapii- postrzegać siebie, innych ludzi i akceptować bycie widzianym w różnych kolorach, które łącze te jasne, jak i ciemne odcienie..i wciąż ten obraz może się ogólnie podobać - generalnie dobry, kolorowy, czasem piękny, a czasem niedoskonały, z jakimiś mankamentami.
Dotyczy to przeżywania siebie, relacji gdy czujemy różne emocje (od miłości, zachwytu aż po gniew, rozczarowanie czy zawód) . Tyczy to się również obrazu ciała, tego czy jesteśmy zadowoleni z siebie, z własnego wyglądu i wiele innych aspektów naszego życia. Czy potrafimy połączyć w sobie to, co dobre, ładne i przyjemne z tym, co trudne, przeciętne lub nawet słabsze, rozczarowujące ? Czy potrafimy zaakceptować te niedoskonałości , czasem braki i wciąż mieć wystarczająco satysfakcjonujące relacje ze sobą oraz innymi ludźmi?

Np: wciąż cię kocham choć teraz jestem zła/zły i chwilowo nie chcę być blisko; lubię się z tobą przytulać, ale teraz tego nie chcę i mnie teraz nie dotykaj; bardzo mi się podobasz choć widzę to, co mi się w tobie średnio podoba albo nawet co jest dla mnie ładniejsze/fajniejsze u kogoś innego;

I wreszcie to dziecięce "już Cię nie lubię/ nie kocham! " To nic innego jak przeżycie dziecka z chwili obecnej; teraz czuje ono w relacji z nami smutek/złość/rozczarowanie czy inne nieprzyjemne emocje. Jednak jego głębsze uczucie się nie zmienia- wciąż kocha przecież rodzica. Tu pojawia się rola dorosłego, który może pomóc zaopiekować, zrozumieć i nazywać te emocje.

06/04/2023

❤️

„Myślę, że dokonaliśmy czegoś w rodzaju patologizacji zależności. Bowlby mówił, że aby dziecko stało się niezależne, najpierw musi przejść etap zależności. Musi umieć zwracać się do innych ludzi i wyciągać do nich rękę, wiedzieć, jak nawiązywać kontakt, aby wykształcić w sobie poczucie własnego Ja, nauczyć się sobie radzić z jego rozwojem i z tym, jak wielki jest świat. Krótko mówiąc, Bowlby mówił, że potrzebujemy innych ludzi. Silne poczucie własnego Ja i zdolność do separacji są splecione z naszym poczuciem więzi. Nie ma tu przeciwieństwa – to dwa aspekty tego samego zjawiska. Często tego nie zauważamy.”

Susan Johnson w rozmowie z Victorem Yalomem
fot Hollie Santos