Zabiegówka- Rehabilitacja koni i psów

Jak miłość do zwierząt i pasja jeżdziecka stały się największą przygodą życia...

Zaczęło się prawie 30 lat temu pytaniem MAMO, CZY MOGĘ CHODZIĆ NA KONIE? Na krzyżówce z ul. Lwowską w dzień w którym w Zielonej Górze odbywało się derby Falubazu, moi rodzice zostali postawieni przed życzeniem małego dziecka. I choć minęło już tyle lat nadal pamiętam ten pierwszy raz- zapach siodła, chłód ujeżdżalni, klacz Isarę ze stajni w Drzonkowie.... Chyba każdy rodzic który ma w domu jeżdżca jest w stanie zrozumieć ból mojej mamy, która musiała ulegać prośbom, zapewnieniom, łzom, emocjom dziewczynki która mimo gorączki ubierała bryczesy, pakowała plecak i w zimie koniecznie chciała wsiąść na Okę lub Dropsa. Uczyła się bo rodzicielski szantaż był bezwzględny. Jedno rzucone ojcowskie na imieninach teściowej w połowie imprezy BĘDZIE ŚREDNIA BĘDZIE KOŃ zmieniło bieg życia na zawsze. Koń jest do dziś. Koń wychował i wybrał drogę zawodową dla tej dziewczynki. Koń wciąż jest inspiracją...

Psy zawsze były... Psy użytkowe, z zadaniem do wykonania. Owczarki Niemieckie i belgijskie Remo, Diabli, Jumbo, owczarek podhalański Atos, bernardyny Nestor Jantar i Lima, no i gwiazda Facebooka, pies pokazowy i pomieszany Piszczuś. O psy nie trzeba było się bić. Były częścią życia. Najlepsi przyjaciele, powiernicy, obrońcy łapacze łez i radości. W sumie to nie pamiętam jak wygląda życie bez psa.

Bydło przyszło póżniej, ale wystarczyła jedna chwila by skrystalizował się cel życia. Tak jakby układanka została dopełniona o ten ostatni szczegół.

Wychowana w domu pełnym zwierząt nie mogłam zrobić inaczej ...

 ...