Jakub Figol - Prywatna praktyka psychologiczna w Zgorzelcu

Strona główna
Polska
Zgorzelec
Jakub Figol - Prywatna praktyka psychologiczna w Zgorzelcu

Jakub Figol "ZetaLab" - prywatna praktyka psychologiczna i analiza danych, ul. Konarskiego 5/10, 59-900 Zgorzelec. Gabinet w Zgorzelcu: ul.

Staszica 8, 59-900 Zgorzelec
Gabinet we Wrocławiu: pl. Teatralny 3/42, 50-051 Wrocław

18/05/2025

Dlaczego osoby z ADHD częściej szukają kontaktu z naturą – i co to mówi o ich prawdziwej tożsamości?

Współczesne spojrzenie na ADHD pełne jest słów takich jak "zaburzenie", "deficyt", "rozproszenie". Ale coraz więcej badań i teorii podważa ten obraz, proponując inne spojrzenie: że ADHD może być dziedzictwem naszych przodków – tych, którzy żyli blisko ziemi, reagowali błyskawicznie na zagrożenie i nie siedzieli w jednym miejscu zbyt długo.

To właśnie z tej perspektywy ADHD przestaje być problemem – a staje się opowieścią o ludziach, którzy lepiej radzili sobie w naturze niż w biurze.

Zgodnie z tzw. hipotezą „łowcy-zbieracza” (Hartmann, 1993), osoby z ADHD mają układ nerwowy przystosowany do warunków życia sprzed tysięcy lat. W tamtych czasach najważniejsze było:

- szybkie reagowanie na zmienne otoczenie,

- dostrzeganie wielu bodźców naraz,

- odwaga, ciekawość i ciągły ruch.

Wszystko to, co dziś nazywamy "problemami z koncentracją" czy "impulsywnością", wtedy było kluczem do przetrwania. Mózg ADHD był sprzymierzeńcem – nie przeszkodą.

Współczesne środowisko – przewidywalne, cyfrowe, odizolowane od ziemi – nie jest stworzone dla tego typu układu nerwowego. Długie godziny w szkole, praca przy biurku, szum informacyjny, ograniczenie ruchu – wszystko to może dla osoby z ADHD być trudne nie dlatego, że coś z nią „nie tak”, ale dlatego, że żyje w odmiennym świecie.

I właśnie dlatego tak wiele osób z ADHD mówi:
– "Najlepiej czuję się w lesie."
– "Potrzebuję fizycznej pracy w ogrodzie."
– "Gdy idę w góry, mój umysł się uspokaja."

To nie przypadek. To biologia.

Badania genetyczne pokazują, że warianty niektórych genów związanych z ADHD – jak DRD4 7R – częściej występują u ludzi pochodzących z populacji nomadycznych. Te geny promują ciekawość, poszukiwanie nowości, ruch – czyli cechy niezbędne do przetrwania w trudnych i nieznanych terenach.

To oznacza, że osoby z ADHD mogą dziedziczyć biologiczną tęsknotę za ruchem, za otwartą przestrzenią, za światem poza miastem.

Wieloletnie badania (Faber Taylor, Kuo i inni) pokazują, że dzieci i dorośli z ADHD doświadczają wyraźnej poprawy funkcjonowania po kontakcie z naturą. Uspokaja się układ nerwowy, rośnie zdolność skupienia uwagi, zmniejsza się impulsywność. Ale może wcale nie chodzi o to, że natura „leczy” ADHD – może po prostu ADHD wraca do swojego naturalnego rytmu.

Być może najważniejszy wniosek z tej opowieści jest taki: jeśli masz ADHD i czujesz, że jesteś „inny”, „niedopasowany” – to wcale nie znaczy, że jesteś uszkodzony. Być może po prostu Twoje ciało, zmysły i umysł działają według dawnego kodu, który wciąż szuka swojego miejsca w nowoczesnym świecie.

Jeśli rozpoznajesz siebie w tej opowieści – pamiętaj: to nie Ty jesteś problemem. Problemem jest może tylko to, że zbyt długo kazano Ci pasować do środowiska, które ignoruje Twoją naturę.

Może czas posłuchać własnego ciała?
Może czas... wrócić do lasu?

14/09/2024

Radzenie sobie z trudnymi sytuacjami: Jak budować odporność psychiczną

Życie bywa nieprzewidywalne i czasem stawia nas w obliczu trudnych sytuacji, takich jak utrata bliskiej osoby, zmiana pracy czy osobisty kryzys. Ważne jest, aby nauczyć się radzić sobie z takimi wyzwaniami w sposób, który wspiera nasze zdrowie psychiczne. Oto kilka wskazówek, które mogą pomóc w budowaniu odporności psychicznej:

1. Pozwól sobie na emocje
W trudnych momentach często doświadczamy silnych emocji, takich jak smutek, złość czy lęk. To normalne i ważne, aby pozwolić sobie na ich odczuwanie. Unikanie emocji może prowadzić do ich nasilenia. Daj sobie czas na przeżywanie tego, co czujesz, bez oceniania siebie.

2. Poszukaj wsparcia
Nie musisz radzić sobie sam. Porozmawiaj z bliskimi, przyjaciółmi lub zaufanym specjalistą. Czasem samo wyrażenie swoich uczuć i otrzymanie wsparcia może przynieść ulgę. Pamiętaj, że prośba o pomoc nie jest oznaką słabości, ale siły.

3. Skup się na tym, co możesz kontrolować
W sytuacjach, które wydają się być poza naszą kontrolą, warto skupić się na tych aspektach, na które mamy wpływ. Może to być sposób, w jaki dbasz o siebie, organizujesz swój czas czy podejmujesz małe kroki w kierunku zmiany.

4. Praktykuj uważność i akceptację
Praktyki takie jak mindfulness (uważność) mogą pomóc w akceptacji obecnej sytuacji, bez próby jej zmieniania na siłę. Skupienie się na teraźniejszości i zaakceptowanie tego, co się dzieje, może pomóc w zmniejszeniu poziomu stresu.

5. Dbaj o swoje ciało
Fizyczne zdrowie wpływa na nasze samopoczucie psychiczne. Upewnij się, że masz odpowiednią ilość snu, zdrową dietę i regularną aktywność fizyczną. Te nawyki mogą wzmocnić Twoją odporność na stres.

6. Ustal realistyczne cele
W trudnych momentach, postawienie przed sobą małych, osiągalnych celów może dać poczucie kontroli i skuteczności. Skup się na jednym kroku naraz, zamiast przytłaczać się całością problemu.

7. Ucz się na swoich doświadczeniach
Każda trudna sytuacja niesie ze sobą lekcje. Zastanów się, czego możesz nauczyć się z obecnych wyzwań. Jakie umiejętności rozwijasz? Jak te doświadczenia mogą ci pomóc w przyszłości?

Budowanie odporności psychicznej to proces, który wymaga czasu i praktyki. Każda trudna sytuacja, przez którą przechodzimy, może być okazją do wzrostu i rozwoju naszej wewnętrznej siły. Pamiętaj, że nie musisz być idealny – jesteś tylko człowiekiem, a odczuwanie trudności jest częścią naszego doświadczenia.

Bibliografia:

1. Fredrickson, B. L. (2001). The broaden-and-build theory of positive emotions. American Psychologist, 56(3), 218-226.
2. Kabat-Zinn, J. (1990). Full Catastrophe Living. New York: Delta.
3. Neff, K. D. (2003). Self-compassion. Self and Identity, 2(2), 85-101.
4. Seligman, M. E. P. (1998). Learned Optimism. New York: Pocket Books.
5. Bonanno, G. A. (2004). Human resilience after aversive events. American Psychologist, 59(1), 20-28.
6. Shapiro, S. L., & Carlson, L. E. (2009). The Art and Science of Mindfulness. Washington, DC: APA.
7. Werner, E. E., & Smith, R. S. (1992). Overcoming the Odds. Ithaca, NY: Cornell University Press.

28/08/2024

Toksyczne relacje: Kiedy narcyzm staje się pułapką

W dzisiejszym świecie coraz więcej osób zyskuje świadomość na temat zdrowych i niezdrowych wzorców zachowań w relacjach. Jednym z najbardziej destrukcyjnych czynników, który może zatruwać związek, jest narcyzm. Narcyzm, choć często postrzegany jako przejaw pewności siebie lub wysokiej samooceny, w skrajnych przypadkach może prowadzić do głęboko toksycznych relacji, w których jedna ze stron nieustannie manipuluje, kontroluje i emocjonalnie drenuje drugą.

Czym jest narcyzm?

Narcyzm, w kontekście psychologicznym, to cecha osobowości charakteryzująca się nadmiernym skupieniem na sobie, brakiem empatii, pragnieniem podziwu i poczuciem wyższości nad innymi. Choć każdy z nas może przejawiać pewne cechy narcystyczne, u niektórych osób narcyzm przybiera formę patologii, znanej jako zaburzenie osobowości narcystycznej (NPD), które określane jest jako stały wzorzec zachowania z początkiem w dzieciństwie czy wieku nastoletnim generowany przez niezdrowe relacje z bliskimi. Osoby z NPD często nie zdają sobie sprawy z destrukcyjnego wpływu, jaki mają na swoich partnerów i bliskich, co prowadzi do poważnych problemów w relacjach .

Jak narcyzm przejawia się w związkach?

Związek z osobą o cechach narcystycznych często na początku wydaje się niezwykle ekscytujący i intensywny. Narcyz może być charyzmatyczny, uroczy i wydawać się idealnym partnerem. Jednak z czasem maska opada, a prawdziwe oblicze narcyza zaczyna się ujawniać.

1. Brak empatii – Narcyz nie potrafi prawdziwie wczuć się w emocje drugiej osoby. Choć może udawać zrozumienie, jego reakcje są zazwyczaj powierzchowne i służą wyłącznie manipulacji lub utrzymaniu kontroli.

2. Manipulacja i gaslighting – Narcyz często stosuje techniki manipulacyjne, takie jak gaslighting, czyli sprawianie, że partner wątpi we własne postrzeganie rzeczywistości. Przykładem może być sytuacja, w której partner mówi, że coś się wydarzyło, a narcyz twierdzi, że to tylko wytwór wyobraźni.

3. Kontrola i dominacja – W relacji z narcyzem partner często staje się obiektem kontroli. Narcyz może chcieć decydować o wszystkim, od wyboru ubrań po wybór przyjaciół. Każde odstępstwo od jego oczekiwań może być karane emocjonalnym dystansem lub gniewem.

4. Idealizacja i dewaluacja – Narcyz często przechodzi od fazy idealizacji partnera do jego dewaluacji. Na początku związek jest pełen komplementów i uwagi, ale z czasem narcyz zaczyna krytykować i umniejszać wartość partnera. Tego rodzaju cykle mogą prowadzić do ogromnego zamieszania i bólu emocjonalnego.

Dlaczego relacje z narcyzem są toksyczne?

Relacje z osobą narcystyczną są toksyczne, ponieważ opierają się na nierównowadze władzy i braku wzajemnego szacunku. Partner narcyza często czuje się osamotniony, niewystarczający i stale walczy o uznanie lub miłość, której nigdy nie otrzymuje w sposób trwały. Narcyz zaspokaja swoje potrzeby kosztem partnera, co prowadzi do emocjonalnego wyczerpania, niskiej samooceny, a w skrajnych przypadkach – do depresji i lęku .

Jak rozpoznać związek z narcyzem?

Rozpoznanie, że jesteśmy w związku z narcyzem, może być trudne, zwłaszcza na początku. Jednak pewne sygnały ostrzegawcze mogą pomóc zidentyfikować problem:

1. Stałe poczucie winy – Jeśli czujesz, że ciągle musisz przepraszać, nawet jeśli nie zrobiłeś nic złego, może to być znak, że partner manipuluje tobą emocjonalnie.

2. Izolacja od bliskich – Narcyz może starać się izolować cię od rodziny i przyjaciół, aby mieć nad tobą większą kontrolę.

3. Niestałość emocjonalna – Częste zmiany nastrojów u partnera, od euforii po skrajną krytykę, mogą wskazywać na narcystyczne tendencje.

4. Brak równowagi w dawaniu i braniu – Jeśli zauważasz, że to ty ciągle dajesz w związku, a partner tylko bierze, może to być oznaka narcyzmu.

Jak zakończyć toksyczny związek z narcyzem?

Zakończenie związku z narcyzem jest niezwykle trudne, ponieważ osoby o cechach narcystycznych często nie pozwalają łatwo odejść swoim partnerom. Kluczowym krokiem jest zrozumienie, że nie jesteś odpowiedzialny za ich zachowanie i że zasługujesz na zdrową, pełną miłości relację. Oto kilka kroków, które mogą pomóc w zakończeniu toksycznego związku:

1. Szukanie wsparcia – Rozmowa z zaufanymi przyjaciółmi, rodziną lub terapeutą może dać ci siłę i perspektywę potrzebną do podjęcia decyzji o odejściu.

2. Ustalenie granic – Narcyz nie lubi granic, ale ich ustanowienie i utrzymanie jest kluczowe, aby chronić siebie przed dalszymi manipulacjami.

3. No Contact – Po zakończeniu związku z narcyzem ważne jest, aby unikać kontaktu, ponieważ każda interakcja może stać się okazją do dalszych manipulacji.

4. Praca nad samooceną – Toksyczny związek może poważnie zaniżyć twoją samoocenę. Praca nad jej odbudową poprzez terapię, rozwój osobisty i dbanie o siebie jest kluczowa dla powrotu do zdrowia emocjonalnego.

Związki z narcyzami mogą być głęboko toksyczne i niszczące dla emocjonalnego dobrostanu partnera. Świadomość cech narcyzmu i zrozumienie, jak wpływają one na relacje, jest pierwszym krokiem do uwolnienia się z tej pułapki. Pamiętaj, że zdrowy związek opiera się na wzajemnym szacunku, zrozumieniu i wsparciu, a nie na manipulacji, kontroli i wykorzystywaniu.

---
Przypisy:

1. American Psychiatric Association. (2013). *Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders* (5th ed.). Arlington, VA: American Psychiatric Publishing.
2. Campbell, W. K., & Miller, J. D. (Eds.). (2011). *The Handbook of Narcissism and Narcissistic Personality Disorder: Theoretical Approaches, Empirical Findings, and Treatments*. John Wiley & Sons.
3. Malkin, C. (2015). *Rethinking Narcissism: The Bad—and Surprising Good—About Feeling Special*. HarperWave.
4. Stosny, S. (2011). *Living and Loving After Betrayal: How to Heal from Emotional Abuse, Deceit, Infidelity, and Chronic Resentment*. New Harbinger Publications.

22/02/2024

Samotność w związku: Tropem Psychologicznych Wymiarów

W dzisiejszych czasach, kiedy większość z nas jest połączona przez media społecznościowe i technologiczne narzędzia, paradoksalnie, coraz więcej osób doświadcza samotności, nawet w ramach związku. Samotność w związku to nie tylko ironiczny fenomen współczesnej ery, ale także ważny obszar badań naukowych w psychologii.

Badania naukowe przynoszą interesujące wnioski na temat samotności w związku. Okazuje się, że niezależnie od tego, czy jesteśmy w związku czy też nie, poczucie samotności może dotknąć każdego z nas. Chociaż być w związku zazwyczaj wiąże się z obecnością partnera, to jednak samotność może wynikać z braku głębokiej emocjonalnej i psychicznej więzi między partnerami.

Wielu badaczy zgłębiających tę kwestię wskazuje na różne czynniki mogące prowadzić do samotności w związku. Niektóre z nich obejmują brak komunikacji, niewłaściwe zarządzanie konfliktami, brak zrozumienia i empatii, a także niezaspokojone potrzeby emocjonalne czy seksualne.

Jednak samotność w związku to nie tylko kwestia relacji między partnerami, ale także osobistej percepcji i doświadczeniach emocjonalnych. Często może być wynikiem nierozwiązanych problemów z przeszłości, niepewności co do siebie, czy też braku zainteresowania sobą i swoimi potrzebami w związku.

Co więcej, samotność w związku może mieć szkodliwy wpływ na nasze zdrowie psychiczne i fizyczne. Badania wykazują, że osoby doświadczające samotności w związku mogą mieć większe ryzyko depresji, lęków czy nawet problemów zdrowotnych, takich jak nadciśnienie czy osłabiony system odpornościowy.

Dlatego też istotne jest, aby zwrócić uwagę na znaki samotności w związku i podjąć odpowiednie kroki w celu jej przezwyciężenia. Wspólna terapia, otwarta i uczciwa komunikacja, budowanie więzi emocjonalnej oraz dbanie o siebie jako jednostkę, to tylko niektóre z możliwych strategii radzenia sobie z samotnością w związku.

Samotność w związku to złożony i wielowymiarowy fenomen, który wymaga głębszego zrozumienia i uwagi ze strony nas wszystkich. Dlatego też, zamiast ignorować ten problem, powinniśmy podjąć działania mające na celu stworzenie zdrowych, satysfakcjonujących związków, które są oparte na wzajemnym wsparciu, zrozumieniu i miłości.

Bibliografia:
Rehman, K., & Simon, C. (2013). The impact of relationship quality on perceived loneliness in romantic relationships. Journal of Social and Personal Relationships, 30(2), 163-184.

Cacioppo, J. T., Hawkley, L. C., Thisted, R. A., & Perissinotto, C. (2015). Loneliness predicts increased blood pressure: 5-year cross-lagged analyses in middle-aged and older adults. Proceedings of the National Academy of Sciences, 112(15), 5111-5116.

Uzzi, B., & Dunlap, S. (2007). The increasing significance of social networks in rural America. American Sociological Review, 72(4), 674-693.

West, S. R., & Robins, L. A. P. (2018). The role of communication and empathy in reducing loneliness: A longitudinal analysis. Journal of Personality and Social Psychology, 114(3), 375-387.

15/02/2024

🌱 Rozumienie Zaburzeń Adaptacyjnych: Przewodnik dla Wszystkich 🌱

Drogie Osoby na Mojej Stronie,

W dzisiejszym poście chciałbym poruszyć temat, który może być bliski wielu z nas, zwłaszcza w obliczu ciągłych zmian i wyzwań, jakie niesie życie. Piszę o zaburzeniach adaptacyjnych - stanie, który może dotknąć każdego, kto przeżywa trudności w adaptacji do nowych, stresujących okoliczności życiowych.

Zaburzenia adaptacyjne manifestują się, gdy reakcja na stres jest większa niż oczekiwano i znacząco utrudnia codzienne funkcjonowanie. Mogą objawiać się w postaci lęku, depresji, trudności z koncentracją, a nawet zachowań unikających. Ważne jest, aby pamiętać, że te odczucia są normalną reakcją na niezwykłe sytuacje i że nie jesteś sam/a w swoich doświadczeniach.

Pierwszym krokiem do zaradzenia jest rozpoznanie, że to, co przeżywasz, może być zaburzeniem adaptacyjnym. Następnie, kluczowe jest szukanie wsparcia - czy to poprzez rozmowę z bliskimi, czy profesjonalną pomoc psychologiczną. Pamiętaj, że prośba o pomoc jest znakiem siły, a nie słabości.

W mojej praktyce psychologicznej widziałem, jak ważne jest akceptowanie swoich uczuć i pracowanie nad strategiami radzenia sobie. Czasami może to oznaczać naukę nowych sposobów myślenia o problemach, rozwijanie umiejętności radzenia sobie ze stresem lub po prostu dawanie sobie czasu i przestrzeni na adaptację.

Jeśli Ty lub ktoś, kogo znasz, może potrzebować wsparcia w adaptacji do zmieniających się okoliczności życiowych, zachęcam do skontaktowania się z profesjonalistą. Pamiętaj, że jesteś silniejszy/a, niż myślisz, a pomoc jest bliżej, niż się wydaje.

🍃 Jestem tutaj, aby Cię wspierać. 🍃

Z ciepłem i zrozumieniem,
Jakub Figol - psycholog

14/02/2024

🔔 Ważne ogłoszenie 🔔

Drodzy Pacjenci,

Chciałbym Was poinformować, że mój gabinet psychologiczny zmienia lokalizację. Od teraz znajdziecie mnie na ul. Staszica 8 w Zgorzelcu.

Nowa lokalizacja zapewnia komfortowe warunki, które są kluczowe dla stworzenia bezpiecznej i przyjaznej atmosfery podczas naszych sesji terapeutycznych.

Wszelkie umówione sesje i spotkania będą odbywać się zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami, ale na nowym adresie.

Jestem bardzo podekscytowany tą zmianą i już nie mogę się doczekać, aby Was przyjąć w nowym miejscu!

Jeśli macie jakiekolwiek pytania dotyczące mojej zmiany adresu, proszę o kontakt telefoniczny pod numerem telefonu lub mailowy.

Serdecznie pozdrawiam i do zobaczenia,
Jakub Figol 🌟

Adres

Staszica 8
Zgorzelec
59-900

Godziny Otwarcia

10:00 - 19:00

Telefon

+48882925034

Strona Internetowa

http://www.zetalab.pl/

Ostrzeżenia

Bądź na bieżąco i daj nam wysłać e-mail, gdy Jakub Figol - Prywatna praktyka psychologiczna w Zgorzelcu umieści wiadomości i promocje. Twój adres e-mail nie zostanie wykorzystany do żadnego innego celu i możesz zrezygnować z subskrypcji w dowolnym momencie.