Monika Kawka - Gabinet Psychologiczny

22/06/2025

Czasami rzeczywistość nas ze sobą zderza i wywraca życie do góry nogami.
Nie ma życia bez rozczarowań, bez chwil, kiedy świat okazuje się inny, niż byśmy chcieli.
Prędzej, czy później każdy z nas przeżyje swoje zderzenie z rzeczywistością i doświadczy bólu.

Życie nie pyta, czy jesteśmy w tym konkretnym momencie przygotowani i gotowi na burze.
Życie po prostu przynosi burze.

A gdy już przychodzi jesteśmy jak drzewa - gdy potrafimy się podać ruchowi, jesteśmy elastyczni i dostosowujemy się do danych warunków, wówczas mamy większe prawdopodobieństwo przetrwania tego, co trudne.
Gdy uporczywie trzymamy się obmyślonego scenariusza, jednej wyjątkowej, pięknej wizji życia, zderzenie z nawałnicą prawdopodobnie nas "połamie".

Elastyczność psychologiczna nie oznacza uległości.
Przeciwnie: oznacza umiejętność przystosowywania się do nowych warunków i zaakceptowania, że "nie jest tak, jak zakładałam, ale mogę znaleźć inną drogę".
Jest fundamentem, który wspiera nas w przetrwaniu nawet najtrudniejszych życiowych momentów.

Nie ochronimy siebie, ani swoich dzieci przed trudnymi doświadczeniami.
Nadmierne chronienie, uciekanie, niegodzenie się na doświadczanie burzy nie sprawi, że nie nadejdzie.
Przeciwnie - nadejdzie.
A następnie nas połamie i przytłoczy.

Dlatego zamiast uciekać, warto budować umiejętności radzenia sobie,
przekonanie, że nawet jeżeli burza nadejdzie to mam wiedzę, jak można sobie poradzić,
mam wokół siebie ludzi, którzy mnie wesprą.

Gdy przyjmujemy zmiany (i uczymy tego także dzieci) budujemy fundament, na którym opiera się nasza przyszłość.
Uczymy się, jak dostosowywać się do zmian i doświadczamy, że sobie radzimy, że potrafimy to przyjąć.
..i, że strata, nawet bardzo bolesna, nie musi oznaczać straty nas samych.

♡
--------------------------
Plakat do pobrania znajdziecie tutaj: https://dzieciecapsychologia.pl/elastycznosc-pomaga-przetrwac-burze/

12/12/2024

Relacja rodzic: dziecko jest zapewne i najwspanialsza i najtrudniejsza jednocześnie. Dlatego tak ważna jest w niej reguła wzajemności.

Rodzicu, pamiętaj, w relacji z dzieckiem, to TY jesteś jedynym dorosłym.
To TY słuchaj uważnie pierwszy.
To TY szanuj dziecko, jako pierwszy.
To TY wybaczaj dziecku, jako pierwszy.
To TY szukaj lepszego rozwiązania problemu, jeśli jest potrzebne.
To TY pomagaj mu, jako pierwszy.
To TY zachowuj się właściwie, jako pierwszy.
To TY dawaj kolejną szansę, jako pierwszy.
To TY przemyśl swoją reakcję w każdej sytuacji, jako pierwszy.

Nie możesz oczekiwać od dziecka tego, czego sam mu nie okażesz, nie dasz odczuć, nie nauczysz go własnym postępowaniem.

Rysunek: Jane Massey

05/12/2024

Warunkowa miłość, emocjonalna niedostępność, destrukcyjne style przywiązania także mogą skutkować rozwojem osobowości zależnej. To, co dajemy dzieciom dzisiaj: miłość, szacunek, akceptację, ale i wolność eksploracji.. z tym wchodzą w dorosłe życie.

"Pełne podporządkowanie dzieci woli dorosłych zaowocowało (...) gotowością młodego człowieka, z chwilą gdy opuszczał dom rodzicielski, do podporządkowania się komukolwiek innemu."

Alice Miller,
Zniewolone dzieciństwo.
Ukryte źródła tyranii

Rysunek: pil.hwa

05/12/2024

Jedną z najbardziej przejmujących rzeczy, które odkrywasz, będąc mamą, tatą - rodzicem, jest moc, z którą wpływasz na dziecko i jego otoczenie. Ona jest decydująca. We wszystkim. Tworzy "pogodę" w Twojej rodzinie. Twoje emocje, nastrój, Twoje napięcie, zmęczenie, wszystko przekłada się na to, jak funkcjonuje Twoje dziecko.
Twoja moc może sprawić, jaki będzie jego dzień - czy stworzysz kojący, wspierający, bezpieczny klimat, bez względu na to, co się zdarzy? Czy też, najlepsze warunki, zamienisz w smutne wspomnienia.
To, jak zareagujesz, zachowasz się, co powiesz, tworzy świat Twojego dziecka.
Każdego dnia.
Ta wiedza to totalna odpowiedzialność, ale także nieporównywalna z niczym innym szansa, na świadome budowanie siebie, jako człowieka.

Rysunek: masson.annick, Instagram

05/12/2024

Nie martw się tym, że Twoje dziecko nigdy Cię nie słucha, martw się raczej tym, że zawsze Cię obserwuje..

Dzieci obserwują.
Widzą i słyszą, jak ich rodzice wzajemnie się traktują.
Jak się określają, jak zwracają się do siebie.
Czy się wspierają.
Czy się o siebie troszczą.
Obserwują, czym jest wzajemny szacunek, lub jak wygląda jego brak.
Dzieci budują wzorce na swoje własne, przyszłe relacje na podstawie tego, co dostrzegają.

Dziecko potrzebuje szczęścia i wzajemnej miłości swoich rodziców, jak paliwa napędowego swojego własnego rozwoju.

Rusunek: moms_beyond

05/12/2024