Monika Kawka - Gabinet Psychologiczny

09/08/2025

To dobry czas, by dać Wam znak, że kolejny odcinek podcastu „Ładnie o traumie” już na Spotify.

Odcinek ma tytuł „Rozmowy o traumie seksualnej” i jest:
🪶 o tym, że trudno zacząć o tej traumie rozmawiać i żeby nie dać się temu pochłonąć.
🪶 o zablokowaniu i rozmontowaniu poczucia bezpieczeństwa.
🪶 o tym, że zawsze jest jakieś dalej.
🪶 o ryzyku nienadawania adekwatnego znaczenia swoim seksualnym zranieniom.
🪶 o defragmentacji przeżycia traumatycznego i wewnętrznym pomieszaniu.
🪶 o czuciu się nieswojo ze swoją własną energią i z przyjemnością.
🪶 o asymetrii, w której dzieje się przemoc i uprzedmiotowieniu.
🪶 o wirze traumy, który nas wciąga.
🪶 o Esther Perel.
🪶 o użyciu energii własnej złości.
🪶 o mieszczeniu ambiwalencji jako procesie terapeutycznym.
🪶 o niemówieniu o traumie eufemizmami.

Twórczego słuchania! 💕

https://open.spotify.com/episode/6ftT8nhh3d1Cj15DAS1Ljx?si=furgITVdSkGW1NdrDDdezQ

09/08/2025

Z jakiego wieku masz swoje pierwsze wspomnienie? Może 3, 5 a może 10 lat? Bardzo często ludzie wychowani w rodzinach alkoholowych nie wierzą, że są ludzie, którzy pamiętają przedszkole lub nawet żłobek. Ich wspomnienia zaczynają się w późnej podstawówce a czasem nawet w szkole średniej. Przez lat myślą, że inni mają tak samo i, że jest to normalne. Nie jest …

🧠 Dlaczego dzieci DDA często nie pamiętają swojego dzieciństwa?

Zastanawiałeś się kiedyś, czemu wiele osób z rodzin z problemem alkoholowym zaczyna mieć wspomnienia dopiero od 10. roku życia… podczas gdy ich rówieśnicy pamiętają beztroskie chwile już jako trzylatki?

To nie przypadek. To mechanizm obronny.

Dzieci wychowujące się w domach z przemocą, lękiem i emocjonalnym chaosem uczą się odcinać od tego, co boli. Umysł chroni je przed przytłaczającym lękiem, wstydem, poczuciem winy. Tak rodzi się dysocjacja [wyparcie/fragmentaryzacja] mechanizm, który „zamyka drzwi” do wspomnień z najmłodszych lat.

Zamiast zapamiętywać zabawki, kolory i zapachy, dzieci DDA często żyły w trybie przetrwania. Ich mózg nie skupiał się na tworzeniu wspomnień, tylko na tym, jak przeżyć kolejny dzień.
🔥Szacuje się, że ponad połowa osób z syndromem DDA ma znaczne luki w pamięci z dzieciństwa, szczególnie z okresu przedszkolnego.
(Źródła: badania kliniczne psychoterapeutów, np. Cermak, Woititz, Beattie)

🧩 Dopiero gdy środowisko staje się bardziej stabilne, np. w wieku szkolnym, pojawia się przestrzeń na pamięć. Ale to nie znaczy, że wcześniejsze lata nie istnieją – one są, tylko ukryte pod warstwami lęku.

📌 Jeśli jesteś DDA i nie pamiętasz dzieciństwa – to nie znaczy, że coś z Tobą nie tak. To znaczy, że Twój umysł zrobił wszystko, by zapomnieć

22/06/2025

Czasami rzeczywistość nas ze sobą zderza i wywraca życie do góry nogami.
Nie ma życia bez rozczarowań, bez chwil, kiedy świat okazuje się inny, niż byśmy chcieli.
Prędzej, czy później każdy z nas przeżyje swoje zderzenie z rzeczywistością i doświadczy bólu.

Życie nie pyta, czy jesteśmy w tym konkretnym momencie przygotowani i gotowi na burze.
Życie po prostu przynosi burze.

A gdy już przychodzi jesteśmy jak drzewa - gdy potrafimy się podać ruchowi, jesteśmy elastyczni i dostosowujemy się do danych warunków, wówczas mamy większe prawdopodobieństwo przetrwania tego, co trudne.
Gdy uporczywie trzymamy się obmyślonego scenariusza, jednej wyjątkowej, pięknej wizji życia, zderzenie z nawałnicą prawdopodobnie nas "połamie".

Elastyczność psychologiczna nie oznacza uległości.
Przeciwnie: oznacza umiejętność przystosowywania się do nowych warunków i zaakceptowania, że "nie jest tak, jak zakładałam, ale mogę znaleźć inną drogę".
Jest fundamentem, który wspiera nas w przetrwaniu nawet najtrudniejszych życiowych momentów.

Nie ochronimy siebie, ani swoich dzieci przed trudnymi doświadczeniami.
Nadmierne chronienie, uciekanie, niegodzenie się na doświadczanie burzy nie sprawi, że nie nadejdzie.
Przeciwnie - nadejdzie.
A następnie nas połamie i przytłoczy.

Dlatego zamiast uciekać, warto budować umiejętności radzenia sobie,
przekonanie, że nawet jeżeli burza nadejdzie to mam wiedzę, jak można sobie poradzić,
mam wokół siebie ludzi, którzy mnie wesprą.

Gdy przyjmujemy zmiany (i uczymy tego także dzieci) budujemy fundament, na którym opiera się nasza przyszłość.
Uczymy się, jak dostosowywać się do zmian i doświadczamy, że sobie radzimy, że potrafimy to przyjąć.
..i, że strata, nawet bardzo bolesna, nie musi oznaczać straty nas samych.

♡
--------------------------
Plakat do pobrania znajdziecie tutaj: https://dzieciecapsychologia.pl/elastycznosc-pomaga-przetrwac-burze/

12/12/2024

Relacja rodzic: dziecko jest zapewne i najwspanialsza i najtrudniejsza jednocześnie. Dlatego tak ważna jest w niej reguła wzajemności.

Rodzicu, pamiętaj, w relacji z dzieckiem, to TY jesteś jedynym dorosłym.
To TY słuchaj uważnie pierwszy.
To TY szanuj dziecko, jako pierwszy.
To TY wybaczaj dziecku, jako pierwszy.
To TY szukaj lepszego rozwiązania problemu, jeśli jest potrzebne.
To TY pomagaj mu, jako pierwszy.
To TY zachowuj się właściwie, jako pierwszy.
To TY dawaj kolejną szansę, jako pierwszy.
To TY przemyśl swoją reakcję w każdej sytuacji, jako pierwszy.

Nie możesz oczekiwać od dziecka tego, czego sam mu nie okażesz, nie dasz odczuć, nie nauczysz go własnym postępowaniem.

Rysunek: Jane Massey

05/12/2024

Warunkowa miłość, emocjonalna niedostępność, destrukcyjne style przywiązania także mogą skutkować rozwojem osobowości zależnej. To, co dajemy dzieciom dzisiaj: miłość, szacunek, akceptację, ale i wolność eksploracji.. z tym wchodzą w dorosłe życie.

"Pełne podporządkowanie dzieci woli dorosłych zaowocowało (...) gotowością młodego człowieka, z chwilą gdy opuszczał dom rodzicielski, do podporządkowania się komukolwiek innemu."

Alice Miller,
Zniewolone dzieciństwo.
Ukryte źródła tyranii

Rysunek: pil.hwa

05/12/2024

Jedną z najbardziej przejmujących rzeczy, które odkrywasz, będąc mamą, tatą - rodzicem, jest moc, z którą wpływasz na dziecko i jego otoczenie. Ona jest decydująca. We wszystkim. Tworzy "pogodę" w Twojej rodzinie. Twoje emocje, nastrój, Twoje napięcie, zmęczenie, wszystko przekłada się na to, jak funkcjonuje Twoje dziecko.
Twoja moc może sprawić, jaki będzie jego dzień - czy stworzysz kojący, wspierający, bezpieczny klimat, bez względu na to, co się zdarzy? Czy też, najlepsze warunki, zamienisz w smutne wspomnienia.
To, jak zareagujesz, zachowasz się, co powiesz, tworzy świat Twojego dziecka.
Każdego dnia.
Ta wiedza to totalna odpowiedzialność, ale także nieporównywalna z niczym innym szansa, na świadome budowanie siebie, jako człowieka.

Rysunek: masson.annick, Instagram