Poruszenie

01/02/2022

„Kluczowe w przechodzeniu przez traumę jest nauczenie się precyzyjnego oddzielania odczuć, myśli, wyobrażeń emocji, które mogą powodować pobudzenie. Jeżeli jesteś w stanie zauważać odczucia w ciele i śledzić zachodzące w nich zmiany zamiast tkwić w nawykowym traumatycznym wzorcu, wtedy myśli i wyobrażenia, które zwykły powodować nawykowe reakcje zaczną tracić władze nad Tobą.”

Peter A. Levine, Uleczyć traumę



zdjęcie: Simon Wood / unsplash

22/09/2021

Ważny tekst o konsumpcjonizmie w rozwoju duchowym.
tl;dr - you gotta look into that shadow, brother.

Healing Culture is, in its essence, a culture of consumption. Consumerism is inextricable from the way we think about healing, transformation and personal development. Hopelessly entranced by the allure of its slick marketing and grandiose promises, the wellness industry delivers endless streams of aspirational content, as we chase our tails signing up for yet another exotic retreat, doing another diet, buying that new supplement that we saw in that swole guy’s Instagram Live, buying into another Keto junk fad pumped-up with sponsored content for Yoga moms in lululemon pants and craving that new fancy treatment that we saw advertised in the stylised pastel fonts of the Goop Lab.

“Doing the work” is the new moral imperative of the awakened consumer-class, who trade in webinars that teach how to be a mindful entrepreneur and conscious capitalist, mixing and remixing word salads that draw from the language of marketing and the jargon of healing to produce new brands of expensive and organic Spiritual Bypass, contributing our bloated share of carbon footprints as we book round trip flights to Tulum and Bali, casually gentrifying and destroying the delicate social fabric of our exotic paradises, turning them into instagrammable pockets of colonial privilege.

Of course, as long as we call it “medicine” and “healing work” we can indulge in all of these excesses without much guilt. And if we stop for a moment and in a flash of lucidity we begin to reconsider what “doing the work” actually means, we run the risk of being shunned and ostracised from our community of committed light workers who might feel personally attacked if we decline their invitation to participate in another conscious full-moon ta***ic cacao and DMT enneagram-inspired shamanic ceremony. You gotta look into that shadow, brother. How are you gonna do that without frog poison or Amazonian vine juice?

And what is integration anyway? What does integration mean in the age of hyper-individualistic alienation and ecological catastrophe? What could integration look like, grounded and in alignment with our individual, social and environmental global predicaments?



Meme by

17/05/2021

Traumatyczne wspomnienia są ukryte w ciele i umyśle jako kolaż doznań, emocji i zachowań. Skutki traumy tkwią w nas nie jako opowieści i świadome wspomnienia, lecz raczej jako emocje, doznania i „procedury” – automatyczne reakcje fizyczne i emocjonalne. Tak długo, jak trauma ujawnia się poprzez automatyczne reakcje, nie uleczą jej porady, leki, zrozumienie czy naprawianie – może zostać uleczona jedynie dzięki dotarciu do wewnętrznej siły życiowej, którą Levine nazywa „wrodzonym dążeniem do przetrwania i triumfu”.

Co się na nie składa? Poznanie samego siebie, odczuwanie fizycznych impulsów, dostrzeganie, jak ciało sztywnieje i napina się, jak emocje i wspomnienia wychodzą na jaw wraz z pogłębianiem się świadomości własnego wnętrza. Zmysłowe pozostałości traumy mogą mieć ogromny wpływ na nasze reakcje, zachowania i stany emocjonalne. Choć przywykliśmy już do nieustannego trwania w pogotowiu, żeby nie pozwolić demonom z przeszłości przebić się na poziom świadomy, musimy się nauczyć je po prostu obserwować i nie oceniając widzieć, czym są: sygnałami aktywującymi wrodzone programy działania. Jeśli odczytamy te sygnały, będziemy mogli przebudować związek z samym sobą.

Najważniejsze słowa w każdej terapii to „zauważ” i „zauważ, co się dzieje potem”. Kiedy pozwalasz sobie obserwować to, co zachodzi wewnątrz, w mózgu aktywują się połączenia między jego racjonalną i emocjonalną częścią, a jest to jedyny znany nam sposób, w jaki człowiek może zmienić system poznawczy mózgu. Gdy będziemy potrafili nabrać dystansu, przyjrzeć się sobie samym, zmniejszając intensywność swoich doznań i emocji, będziemy mogli nauczyć się zmieniać niewłaściwe automatyczne reakcje obronne i pozostawić za sobą dręczące wspomnienia.

Fragment pochodzi z książki "Trauma i pamięć. Mózg i ciało w poszukiwaniu autentycznej przeszłości" Peter A. Levine, wyd. Czarna Owca, 2017

Rys. Karyna Piwowarska

20/04/2021

„Kiedy paraliżuje nas napięcie, gdy jesteśmy niespokojni, przygnębieni, niepewni czy wyczerpani, właśnie wtedy możemy znajdować się na progu transformacji, za którym stoi wezwanie do pełniejszego życia, tętniącego energią i przepełnionego nowymi obietnicami. Gdy życie wydaje się tracić swój smak, staje się bezbarwne, rutynowe czy puste, najczęściej krążymy wokół pola, na którym dźwięczy właśnie to wezwanie. Gdy spada na nas utrata i sprawia, że czujemy się odarci, całkowicie zagubieni i pozbawieni swego miejsca, tak naprawdę jesteśmy w samym środku labiryntu, w którym rozlega się wezwanie do transformacji. Gdy wpadamy na nowy pomysł, pojawiają się w naszym życiu nowe zainteresowania, nowe perspektywy, czy nawet nowa miłość, właśnie wtedy możemy dostrzec tuż obok czekające na nas żyzne, niezaorane pole."

Kate Burns, „Paths to Transformation: From Initiation to Liberation”, Chiron Publications, 2014.