Psycholog mediator Agnieszka Klem

09/08/2025

„Chciałbym porozmawiać z psychologiem, ale rodzice się nie zgadzają…” – te słowa słyszymy w telefonie zaufania dla dzieci i młodzieży 116 111 niezwykle często. Zwłaszcza że 40% wszystkich połączeń dotyczy właśnie zdrowia psychicznego. Jeszcze bardziej przerażającą daną jest to, że w roku 2023 138 nastolatków w wieku 13-18 lat odebrało sobie życie 💔

W kryzysie psychicznym lub przy myślach o zakończeniu życia każda godzina ma znaczenie, a niestety dla wielu młodych osób, które nie ukończyły 18 lat, rodzice są barierą nie do przejścia.

Dlatego z wielkim rozczarowaniem przyjęliśmy decyzję ustępującego prezydenta o niepodpisaniu ustawy umożliwiającej nastolatkom od 13. roku życia skorzystanie z pomocy psychologa bez zgody rodziców. Andrzej Duda skierował ustawę do Trybunału Konstytucyjnego.

Ta ustawa, nad którą od kilku lat pracowało wiele młodzieżowych organizacji we współpracy z obecną Rzecznik Praw Dziecka, mogła uratować zdrowie i bezpieczeństwo wielu młodych osób. Dawała im szansę, żeby w najtrudniejszym momencie spotkać się z kimś, kto wysłucha i pomoże – bez oceniania.

Opóźnienie wprowadzenia tych przepisów oznacza, że młodzież wciąż zostaje sama ze swoim kryzysem. A kryzys zdrowia psychicznego wśród nastolatków to nie opinia – to rzeczywistość. I potrzeba systemowych zmian, które pozwolą na niego reagować

Zdrowie psychiczne dzieci i młodzieży powinno nas łączyć, a nie dzielić ❤️

13/07/2025

25/05/2025

22/05/2025

Ten naturalny odruch może przynieść dziecku więcej szkody niż pożytku...

19/05/2025

Dziecko potrzebuje być w swoim trudnym przyjęte, a nie odepchnięte...🎈

17/03/2025

Polecam bardzo

DOJRZEWANIE / ADOLESCENCE

Miniserial na z motywem śledztwa w sprawie zabójstwa nastolatki przez rówieśnika. W tle temat tego, jak rodzice niewiele wiedzą o tym, w czym są ich dzieci w szkole, jak wygląda ich społeczny świat i z jakimi wyzwaniami stają codziennie idąc do szkoły „po to by się uczyć”. Pojawia się także temat inceli - ważny temat w świecie nastolatków się okazuje - choć tak samo absurdalny jak wyzywanie się nawzajem przez dzieci i młodzież określeniem „pedofil” i innymi równie nie mającymi sensu (sama to słyszałam bywając w szkole). Pomijając znaczenie tych słów, co przychodzi mi z trudem, to rozumiem, że chodzi o zranienie kogoś, wyśmianie i poniżenie. Takie coś spotykają uczniowie w szkole, do której idą „by się uczyć”. Nie możemy dłużej zawodzić dzieci i nastolatków swoją nieobecnością lub raniącą obecnością. Idziemy w złą stronę..
Wracając do serialu - komisarz prowadzący sprawę idzie do szkoły, do której chodziła ofiara i sprawca, do której chodzi także jego syn. Trudno mu w niej wytrzymać tę krótką wizytę. Syn decyduje się pomóc tacie, by nie robił z siebie „głupka” swoją nieznajomością świata młodzieży i tego, co jest kluczowe dla tej sprawy. Widać przy tym jak niewiele ojciec wie o własnym synu, który często doświadcza bólu brzucha przed pójściem do szkoły i prosi o możliwość zostania w domu. Ojciec zostawia go i oddaje decyzję żonie, która się „nie ugina”. Ciekawe określenie odnośnie syna, który doświadcza przemocy w szkole a rodzice się „nie uginają”.

W serialu obejrzymy scenę, kiedy chłopak jest badany przez psychologa klinicznego (po ukończonej specjalizacji podobnej do lekarskiej) celem wystawienia opinii, drugiej niezależnej opinii na jego temat. Te spotkanie pokazuje pracę psychologa w pewnym wariancie - w sądownictwie i z nieletnią osobą (wczesnym nastolatkiem), a także sprawcą poważnego przestępstwa. Scena myślę, że jest kontrowersyjna - pojawia się temat obawy przed manipulacją ze strony psychologa, na ekranie zachodzi pewna zmiana podejścia psychologa do osoby badanej. Chłopak spodziewa się / szuka zwyczajnego ludzkiego kontaktu, kobiecego podejścia i trudno mu odnaleźć się w sytuacji społecznej z kobietą zachowującą się w sposób niezgodny z jego dotychczasowymi doświadczeniami - kobieta nie pociesza, pyta otwarcie i konkretnie, nie oszczędza mu trudnych tematów i konfrontacji a przy tym.. wydaje się miła.

Rodzice 13-latka, który był gnębiony a w napadzie szału stał się sprawcą, są zwyczajnymi kochającymi rodzicami. W ostatnim odcinku rozmawiają o tym, co mogło pójść nie tak. Zbyt mało informacji by określić osobowość chłopaka jako rozwijającą się w kierunku socjopatii, ale pewne szczegóły podpowiadają taką hipotezę. Bardzo polecam obejrzenie i refleksję, bez oskarżania.

Przepaść pokoleniowa potrafi być olbrzymią, jest tym większą ziejącą otchłanią, kiedy nie jesteśmy na bieżąco z życiem dziecka czy nastolatka pod naszą opieką (to nie jest zaproszenie do przekraczania granic nastolatka a do dbania o bezpieczną relację z otwartą komunikacją).

- Jest się nieco samotnym na pustyni.
- Wśród ludzi jest się także samotnym - stwierdził wąż.

Antoine de Saint-Exupéry
Mały Książę

Serial nie jest oparty na rzeczywistych wydarzeniach. Prawdopodobnie, a wiele na to wskazuje, twórcy / aktorzy zostaną docenieni za swoją pracę i taki jej wynik.

26/02/2025

🤷🫣

12/02/2025

W Japonii panuje prawo, które po rozwodzie przyznaje prawa rodzicielskie tylko jednemu rodzicowi, ale temu, z którym dziecko ostatnio przebywało.

Dlatego przewidując rozstanie, jeden z rodziców zabiera dziecko i znika – to porwanie nie jest karalne, a sąd przyznaje mu opiekę, odbierając prawa rodzicielskie drugiemu rodzicowi.

Gdyby rodzic próbował odzyskać dziecko, może zostać ukarany karą więzienia, nie mniejszą niż dwa lata.

Anna Bedyńska, polska fotoreporterka, która przez kilka lat mieszkała w Tokio, autorka projektu „Forever Mine”, spotkała się z kilkudziesięcioma rodzicami, którzy zostali pozbawieni kontaktu ze swoimi dziećmi. Historie piętnastu z nich zamknęła w książce fotograficznej. Jej bohaterowie opisują, co słyszą od policji i sądu, gdy próbują walczyć o kontakt z dzieckiem.

A słyszą wtedy: „Idź do domu, zapomnij. A najlepiej wyobraź sobie, że twoje dziecko nie żyje”.

Jedna z bohaterek Bedyńskiej, która jest takim porwanym dzieckiem, w wieku czterdziestu lat skontaktowała się ze swoim ojcem. Gdy spotkali się, usłyszała: „Słuchaj, czterdzieści lat żyliśmy, nie znając się, nie zmieniajmy tego”. Wypili herbatę i się rozeszli.

Wielu rodziców nie jest w stanie tego unieść, popełnia samobójstwo. „Czytanie tego tekstu zajmie ci około 20 minut. Przez ten czas porwanych zostanie około siedmioro dzieci” – pisze o tym zjawisku Paulina Reiter w wysokieobcasy

13 lutego w czwartek o 19.00 w nowej sali Wrzenie świata zainaugurujemy po rocznej przerwie cykl „Galeria jednego obrazu. Obraz faktyczny”. Gościem i moją rozmówczynią będzie właśnie Anna Bedyńska – laureatka World Press Photo 2013 - a na ścianie zawiśnie jedna z jej fotografii.

Zapraszam serdecznie.

27/08/2024

Badania naukowe obnażają bezlitosną prawdę – dzieci w Polsce nie potrafią zrobić fikołka, skakać na skakance ani złapać odbitą od ściany piłeczkę tenisową. Mają też trudności z najprostszymi czynnościami, jak wiązanie butów czy posmarowanie chleba masłem. O tym, czy rośnie n...

13/07/2024

Cristiano Ronaldo. Jeden z najbardziej ambitnych sportowców, będących u schytku kariery, nie wykorzystuje turbo ważnego rzutu karnego. Emocje biorą góre. Pojawia sie płacz. Część internetu w śmiech. Mężczyzna płacze? Z powodu swojej pracy?

Taki znany, bogaty, ma wszystko i płacze?

8 na 10 samobójców w Polsce to mężczyźni.
Nie bierze się to znikąd. Według ekspertów zajmujących się zdrowiem psychicznym jedną z głównych przyczyn są stereotypy. Brak przyzwolenia na słabość, smutek, płacz, opowiadanie o problemach, bo to niemęskie i nie prystoi facetowi. „Nie mazgaj sie", "chłopaki nie płacza", "ale beksa", „nie bądź baba" - wywal to ze swojego słownika! Bądź jak Cristiano Ronaldo, heros sportu - płacz, jesli tylko czujesz ku temu potrzebę!

Nie wstydź sie emocji, nie wstydź się - płacz oczyszcza, nie wstydź się opowiadać o problemach i szukać pomocy!

KiKŚ - Konflikty i katastrofy światowe

Zachęcam do zamówienia moich książek, które opowiadają o mojej historii depresji, zdrowia psychicznego, traumatycznego dzieciństwa i walki o samego siebie. Książki możesz zamówić wysyłając do mnie wiadomość.

02/07/2024

Mamo,
Ten konflikt, w którym się teraz znajdujemy, potrzebuję go. Potrzebuję tej walki. Nie potrafię tego wytłumaczyć, ponieważ nie mam słów, aby to wyrazić, a to, co powiem i tak nie miałoby sensu. Ale potrzebuję tej walki. Desperacko.

Muszę cię teraz nienawidzić i musisz to przetrwać. Musisz przetrwać fakt, że cię nienawidzę, a ty mnie.
Potrzebuję tego konfliktu, nawet jeśli go nienawidzę. Bez względu na to, o co się kłócimy: pora spać, praca domowa, brudne pranie, bałagan w pokoju,, zostać w domu, wyjść z domu, nie wychodzić, życie rodzinne, chłopak, brak przyjaciół, złe towarzystwo. Nieważne. Muszę walczyć z tobą o te rzeczy i chcę, żebyś mi się przeciwstawiała.

Desperacko potrzebuję, żebyś trzymała drugi koniec liny. Trzymaj go mocno, a ja będę Cię atakować. Próbuję znaleźć wsparcie w tym nowym świecie, do którego czuję, że należę.

Kiedyś wiedziałam kim jestem, kim ty jesteś, kim my jesteśmy. Ale teraz już nie wiem.
Obecnie szukam swoich granic i czasami mogę je znaleźć tylko przez naciskanie na ciebie i przesuwanie granic. Przekraczanie granic pozwala mi je odkryć. Czuję, że istnieję i przez chwilę mogę oddychać.

Wiem, że pamiętasz, jak byłem słodkim dzieckiem. Wiem to, bo też tęsknię za tym dzieckiem i czasami ta nostalgia jest dla mnie najbardziej bolesna.

Potrzebuję tej walki i przekonać się, że bez względu na to, jak okropne lub przesadne są moje uczucia, to nie zniszczą ani ciebie, ani mnie. Chcę, żebyś mnie kochała nawet wtedy, gdy wylewam z siebie wszystko co złe, nawet gdy wydaje się, że cię nie kocham. Teraz potrzebuję, żebyś pokochała siebie i mnie, dla nas obojga.

Wiem, że to do bani być nie lubianym i być naznaczonym jako ten zły. Czuję to samo w środku, ale musisz to tolerować i uzyskać pomoc dla siebie od innych dorosłych. Bo ja nie mogę ci teraz pomóc. Jeśli chcesz spotkać się ze swoimi dorosłymi przyjaciółmi i utworzyć „grupę wsparcia, aby przetrwać wściekłość swojego nastolatka”, to dla mnie w porządku. Albo mówić o mnie za moimi plecami, nie obchodzi mnie to. Tylko mnie nie opuszczaj. Nie poddawaj się bez walki. Potrzebuję tego.

Ten konflikt nauczy mnie, że mój cień nie jest większy niż moje światło. Ten konflikt nauczy mnie, że negatywne uczucia nie oznaczają końca relacji. Ten konflikt nauczy mnie słuchać samego siebie, nawet jeśli może rozczarować innych.

I ten konkretny konflikt się skończy. Jak każda burza, ucichnie. I zapomnę o nim ja i Ty też. A potem wróci. I będę potrzebował, żebyś znów złapała linę. Będę tego potrzebować przez lata.

Wiem, że w tej roli nie ma nic satysfakcjonującego. Wiem, że prawdopodobnie nigdy ci za to nie podziękuję, albo nigdy nie uznam roli, którą odegrałaś. Właściwie, za to wszystko prawdopodobnie będę cię krytykować. Może wydawać ci się, że nic, co robisz, nigdy nie jest wystarczające. A jednak całkowicie polegam na Twojej zdolności do pozostania w tym konflikcie. Nieważne, jak bardzo się sprzeciwiam, nieważne jak bardzo się dąsam. Nieważne, jak bardzo zamknę się w ciszy.

Proszę, trzymaj się drugiego końca liny. I wiedz, że wykonujesz najważniejszą pracę, jaką ktoś może dla mnie teraz wykonać.

Z miłością, twój nastolatek

~Gretchen Schmelzer

https://gretchenschmelzer.com/blog-1/2016/7/4/parents-corner-the-letter-your-teenager-cant-write-you?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR2oFzO_wGTweQDtX2v5kjpY4FqZ5eobCl7BSPlCsWlnnrqIUxR5HbhDSxQ_aem_8q0cjPNDzmT6UV5jFdKy6w

Foto Pintrest Scary Mommy

Zanim skopiujesz i zapożyczysz ten tekst na swoją tablicę, sprawdź czy nie ma błędów 🤫