Gabinet Psychologiczny Bliżej Siebie Katarzyna Wiśniewska

24/10/2025

Od dzieciństwa uczymy się, że jedne emocje są mile widziane, a inne lepiej schować.

Radość? Tak.
Złość? Lepiej się uspokój.
Smutek? Nie płacz, nic się nie stało.

I tak powoli przestajemy ufać temu, co czujemy.

💡 A przecież emocje nie są ani „złe”, ani „dobre”.

Są jak wskaźniki na mapie: każda z nich mówi coś ważnego o nas, o naszych granicach, potrzebach, wartościach.

👉 Złość informuje: „coś jest nie w porządku, zostały przekroczone moje granice.”
👉 Smutek pokazuje: „coś dla mnie ważnego się skończyło.”
👉 Lęk mówi: „potrzebuję bezpieczeństwa.”

To nie wrogowie. To posłańcy, którzy chcą nam coś powiedzieć.

🌱 Kiedy przestajemy oceniać emocje, a zaczynamy ich słuchać uczymy się siebie naprawdę.

Nie po to, by je kontrolować, ale by zrozumieć, co za nimi stoi.

Bo emocje nie są przeszkodą.
Są drogowskazem.

Jeśli chcesz lepiej rozumieć swoje emocje nie próbuj ich dzielić na dobre i złe.
Zamiast tego zapytaj: co próbują mi powiedzieć?

W terapii można nauczyć się słuchać ich z ciekawością, a nie z lękiem i to naprawdę zmienia sposób, w jaki przeżywamy siebie.

22/10/2025

Od małego słyszymy:
„Dasz sobie radę.”
„Nie płacz.”
„Musisz być silny.”

Dorastamy więc z przekonaniem, że siła to radzenie sobie samemu.
A gdy przychodzi moment, w którym brakuje sił, zamiast poprosić o wsparcie, milczymy.
Bo przecież „inni mają gorzej”.

💡 Tymczasem proszenie o pomoc to jedna z najtrudniejszych i najbardziej dojrzałych rzeczy, jakie możemy zrobić.

Bo wymaga uznania, że nie jesteśmy z żelaza.
Że potrzebujemy drugiego człowieka.
Że nie wszystko da się udźwignąć w samotności.

To nie rezygnacja z odpowiedzialności.
To jej najwyższa forma: świadome powiedzenie sobie: „Zrobiłem wszystko, co mogłem. Teraz potrzebuję wsparcia.”

🌱 Pomoc nie zawsze oznacza wielkie gesty.
Czasem to rozmowa, spojrzenie, wspólne milczenie.
Czasem terapia, czasem przyjaciel, czasem zwykłe: „Nie radzę sobie dzisiaj, czy możesz mnie posłuchać?”

Proszenie o pomoc nie odbiera siły.
Ono ją przywraca.
Bo siła nie polega na tym, żeby wszystko robić samemu,
ale żeby umieć rozpoznać, kiedy potrzebujemy drugiej osoby obok.

Jeśli czujesz, że to, co dźwigasz, staje się zbyt ciężkie, poproszenie o pomoc nie czyni Cię słabszym.
To dowód odwagi i zaufania do siebie.
Bo właśnie w tym momencie zaczyna się prawdziwa troska o własne zdrowie psychiczne.

20/10/2025

Dziecko nie musi słyszeć kłótni, żeby czuć, że coś jest nie tak.
Wystarczy napięcie w głosie, krótszy oddech, spojrzenie, którego nie da się pomylić z żadnym innym.
Dzieci wyczuwają emocje szybciej niż my sami.

💡 Dla dziecka rodzice są jak dwa filary, które podtrzymują jego świat.
Kiedy między nimi pojawia się napięcie, świat zaczyna się lekko chwiać.
Nie zawsze się zawala, ale traci stabilność.

Dziecko może wtedy próbować „pomagać” : być grzeczniejsze, cichsze, nie sprawiać kłopotów.
Albo przeciwnie: złościć się, prowokować, by rozładować napięcie, którego nie potrafi udźwignąć.

Nie dlatego, że chce źle.

Dlatego, że nie wie, co zrobić z emocjami, które nie należą do niego.

🌱 Dzieci nie potrzebują świata bez konfliktów.
Potrzebują zobaczyć, że nawet po konflikcie można wrócić do kontaktu.
Że ludzie, którzy się kochają, mogą się różnić, przepraszać, rozmawiać.
To daje im poczucie bezpieczeństwa, wiedzę, że trudne emocje nie niszczą relacji, tylko uczą, jak o nią dbać.

Nie chodzi o to, by nigdy się nie kłócić.
Chodzi o to, by po kłótni pokazać dziecku, że wciąż jesteśmy tu razem, obecni, gotowi rozmawiać.
To właśnie w tych momentach dziecko uczy się, czym jest bliskość, która przetrwa napięcie.

17/10/2025

Ciało zawsze wie pierwsze.
Zanim pomyślisz „boję się”, ono już reaguje.

Serce zaczyna bić szybciej.
Oddech staje się płytszy.
Ramiona napinają się, jakby przygotowywały do ucieczki.
Czasem czujesz ucisk w żołądku albo drżenie rąk.

To nie przypadek. To biologia, nie słabość.

Lęk uruchamia w nas system alarmowy, który ma jedno zadanie: chronić.

Mózg wysyła sygnał, że może być niebezpiecznie, a ciało w ułamku sekundy reaguje, jakby miało przed sobą zagrożenie.

To ta sama reakcja, która tysiące lat temu ratowała ludzi przed dzikim zwierzęciem.

Tylko że dziś „zagrożeniem” bywa rozmowa, egzamin, czyjeś spojrzenie.

Ciało wciąż działa po staremu, nawet jeśli rzeczywistość jest już inna.

💡 Dlatego kiedy czujesz lęk, nie walcz z ciałem.
Zatrzymaj się. Oddychaj.
Zauważ, że ono próbuje Cię ochronić, po swojemu.

🌱 Uspokajanie ciała to pierwszy krok do ukojenia umysłu.
Czasem wystarczy kilka spokojnych oddechów, chwila ruchu, ciepła herbata, delikatne przytulenie siebie.

Lęk nie oznacza, że coś z Tobą nie tak.
To znak, że Twoje ciało działa, czasem zbyt gorliwie, ale zawsze z intencją ochrony.
W terapii można nauczyć się słuchać tego sygnału z większym zrozumieniem.

15/10/2025

🖤🩶🤍

Cisza, zamiast bicia serduszka.
Cisza, gdy lekarz w przeciągającym się milczeniu przesuwał głowicą USG po brzuchu i szukał kogoś, kogo już nie mógł znaleźć.
Cisza, gdy Twój partner przekazał bliskim, że stało się coś złego.
Cisza, która Was zastała podczas rutynowego KTG przed porodem.
Cisza po porodzie, zamiast pierwszego krzyku.
Cisza, zamiast punktów w skali Apgar.
Cisza, gdy zamilkła aparatura podtrzymująca dwa kilogramy życia.
Cisza, która zapadła, gdy przestały nadchodzić wiadomości i telefony.
Cisza między dwojgiem ludzi, którzy nie wiedzą, jak ze sobą być po tym, co się stało.
Cisza - w odpowiedzi na pytanie: „masz dzieci?”
I cisza, która zostaje długo po końcu.

Jest taka cisza, która mieści w sobie całe życie. I dobrze jest pamiętać, że są takie dzieci, których nie widać.

Ściskam Was Rodzice.

15.10 Dzień Dziecka Utraconego

15/10/2025

Z zewnątrz może tak wyglądać.
Dwie osoby siedzą naprzeciwko siebie, rozmawiają.
Jest cisza, czasem łzy, czasem uśmiech.
Dla kogoś z boku, zwykłe spotkanie.

Ale w środku dzieje się znacznie więcej.

Psychoterapia to przestrzeń, w której słowa mają inne znaczenie.
Nie są wymianą zdań, ale narzędziem poznania siebie.
Każde milczenie, każde „nie wiem”, każde westchnienie może stać się początkiem zmiany.

To proces, który dotyka głęboko, uczy rozumienia własnych emocji, przeżyć, schematów.

Czasem boli, czasem przynosi ulgę. Często jedno i drugie naraz.

💡 W gabinecie chodzi o to, by spotkać się ze sobą, tak naprawdę.
Z tym, co dotąd było trudne, niewygodne, niewypowiedziane.

Psychoterapia to praca.
Delikatna, powolna, wymagająca odwagi.
Ale właśnie dzięki niej można zobaczyć siebie w nowy sposób: bez masek, bez ocen, z większym zrozumieniem.

Jeśli zastanawiasz się nad terapią, pamiętaj: nie musisz mieć wszystkiego poukładanego, żeby zacząć.
Wystarczy gotowość, by przyjrzeć się sobie z życzliwością. Reszta wydarzy się krok po kroku.

13/10/2025

Po traumie słowa często nie przychodzą łatwo.
Dziecko może milczeć, odwracać wzrok, unikać tematu.

Ale milczenie nie zawsze znaczy brak potrzeby rozmowy: czasem oznacza: „Nie wiem, czy to bezpieczne, żeby mówić.”

Nie spiesz się.
Trauma sprawia, że zaufanie do świata zostaje zachwiane.
Dziecko potrzebuje zobaczyć, że dorosły potrafi wytrzymać jego emocje; łzy, złość, ciszę.
Nie słowami, ale obecnością.

🌱 Nie szukaj idealnych zdań.
Czasem wystarczy: „Jestem tu.”, „Możesz mi powiedzieć tyle, ile chcesz.”
Bo najważniejsze nie jest to, co powiesz, tylko jak bardzo potrafisz być obok.

💡 Nie poprawiaj, nie oceniaj, nie dopytuj na siłę.
Kiedy dziecko zaczyna mówić, pozwól mu opowiadać w swoim tempie, nawet jeśli to chaotyczne albo trudne do słuchania.
Nie potrzebuje analizy, potrzebuje poczucia, że jest słyszane i że jego historia ma znaczenie.

Rozmowa po traumie to nie jeden wieczór przy stole.
To wiele małych momentów, w których dziecko sprawdza: czy mogę zaufać? czy mnie rozumiesz? czy to bezpieczne, że mówię o tym, co bolało?

Nie musisz mieć gotowych odpowiedzi.
Wystarczy, że jesteś.
Twoja obecność, spokój i cierpliwość to pierwszy krok do tego, by dziecko mogło poczuć, że znowu jest w świecie, w którym można się oprzeć na kimś dorosłym.

10/10/2025

Wyobraź sobie, że codziennie dźwigasz niewidzialny plecak.
Każde zmartwienie, napięcie, niewypowiedziana myśl i każda nieprzespana noc trafia właśnie tam.

Z zewnątrz nikt go nie widzi: uśmiechasz się, pracujesz, funkcjonujesz jak zawsze.
Ale Ty czujesz, że z każdym krokiem plecak staje się cięższy.

Tak właśnie działa zdrowie psychiczne, nie zawsze widać, że ktoś potrzebuje wsparcia.

Dlatego ten dzień jest tak ważny.
To przypomnienie, że:

🌱 każdy z nas ma prawo dbać o swoje zdrowie psychiczne,
🌱 proszenie o pomoc nie jest słabością, tylko odwagą,
🌱 troska o siebie: odpoczynek, terapia, relacje, to nie luksus, ale fundament codzienności.

💡 Zdrowie psychiczne to nie tylko brak kryzysu.
To także zdolność do cieszenia się chwilą, do odpoczynku, do bycia w relacjach bez poczucia, że musimy udawać kogoś innego.

Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego to moment, żeby zatrzymać się i zapytać siebie:
✨ co mogę dziś zrobić, by mój plecak był lżejszy?

Czasem wystarczy rozmowa. Czasem chwila ciszy. A czasem decyzja, że nie chcę dźwigać wszystkiego sam_a.

Jeśli czujesz, że Twój plecak stał się zbyt ciężki, pamiętaj nie musisz nieść go sam_a. Psychoterapia to przestrzeń, w której ciężar można podzielić, a krok po kroku odzyskiwać siłę i lekkość.

08/10/2025

Słowo „diagnoza” budzi wiele emocji.
Często myślimy: „Jeśli dostanę diagnozę, to znaczy, że coś jest ze mną nie tak”.
Albo: „Zostanę zaszufladkowany, przykleją mi łatkę”.

Tymczasem diagnoza neurorozwojowa niezależnie, czy dotyczy dziecka, nastolatka czy dorosłego nie ma na celu ograniczania.

Ona pokazuje, jak działa Twój umysł, w jaki sposób przeżywasz i uczysz się świata.

🔹 Diagnoza daje zrozumienie

To, co wcześniej było chaosem: impulsywność, trudności z koncentracją, inny sposób komunikacji czy postrzegania nagle zaczyna układać się w spójną całość.
Diagnoza odpowiada na pytanie „dlaczego tak jest”.
A gdy pojawia się zrozumienie, łatwiej znaleźć strategie, które realnie pomagają.

🔹 Diagnoza to początek drogi

To nie wyrok, ale mapa.
Pokazuje, w którą stronę iść, jakie narzędzia mogą działać, gdzie szukać wsparcia.
Dzięki niej można podjąć bardziej świadome decyzje: w pracy, w szkole, w relacjach.

🔹 Diagnoza to ulga, a nie stygmat

Wiele osób po latach zmagań czuje ogromną ulgę, gdy w końcu słyszy diagnozę.
Bo nagle okazuje się, że trudności nie wynikają z „lenistwa”, „nieogarnięcia” czy „braku silnej woli”, ale z innego sposobu funkcjonowania.

Diagnoza pozwala zobaczyć:
„To nie jest moja wina. To część mnie, którą mogę lepiej rozumieć i wspierać.”

Diagnoza neurorozwojowa nie jest etykietką, która zamyka.
Jest drogowskazem, który otwiera nowe możliwości do lepszego poznania siebie, do skuteczniejszego wsparcia, do życia w większej równowadze.

Jeśli zastanawiasz się nad diagnozą i masz wątpliwości, pamiętaj, to nie jest łatka, ale narzędzie do lepszego zrozumienia siebie.
Jeśli chcesz dowiedzieć się, jak taki proces może wyglądać i co może wnieść dobrego, zapraszam do rozmowy.

07/10/2025

„Powiedz mamie, że ma oddać mi dokumenty.”
„Przekaż tacie, że się spóźnię i nie odbiorę cię dziś ze szkoły.”

Na pierwszy rzut oka to brzmi jak niewielka prośba. Jednak w świecie dziecka ma to dużo większe znaczenie.

🔹 Dziecko w roli mediatora

Kiedy rodzice komunikują się ze sobą za pośrednictwem dziecka, ono nagle staje się kimś więcej niż dzieckiem. Zamiast zajmować się swoim światem: nauką, zabawą, spotkaniami z rówieśnikami, wchodzi w rolę pośrednika i mediatora.

Dziecko zaczyna myśleć:
👉 „to ode mnie zależy, czy rodzice się dogadają”,
👉 „jeśli źle coś przekażę, to będzie moja wina”.

To ogromny ciężar emocjonalny, który zabiera poczucie beztroski i bezpieczeństwa.

🔹 Skutki dla emocji dziecka

Badania nad funkcjonowaniem rodziny pokazują, że takie sytuacje mogą prowadzić do:

wzrostu lęku i poczucia odpowiedzialności za dorosłych,

trudności w rozumieniu własnych granic,

poczucia winy, gdy rodzicom nie udaje się porozumieć,

a w dłuższej perspektywie: do problemów w budowaniu własnych relacji.

🔹 Co potrzebuje dziecko usłyszeć?

Najważniejszy komunikat brzmi:
🌱 „To my, dorośli, rozwiązujemy nasze sprawy. Ty nie musisz tego dźwigać. Możesz być po prostu dzieckiem.”

Taki przekaz wzmacnia poczucie bezpieczeństwa i uczy dziecko, że relacje dorosłych nie zależą od niego.

Dziecko nie powinno być posłańcem, bo ta rola odbiera mu dzieciństwo.
Komunikacja między rodzicami - nawet jeśli bywa trudna, to odpowiedzialność dorosłych.
A dziecko zyskuje najwięcej, gdy może być wolne od dorosłych konfliktów i zmartwień.

Jeśli czujesz, że w Waszej rodzinie komunikacja bywa wyzwaniem to pamiętaj, że można się tego uczyć.
Wspólna praca nad sposobem rozmowy sprawia, że dziecko przestaje być wciągane w dorosłe sprawy i odzyskuje przestrzeń, by być po prostu sobą.

03/10/2025

Smutek i depresja to dwa różne doświadczenia, choć na pierwszy rzut oka mogą wyglądać podobnie.

🔹 Smutek pojawia się najczęściej jako naturalna reakcja na trudne wydarzenie: rozczarowanie, konflikt.

To uczucie, które może być intensywne, ale z czasem łagodnieje.

🔹 Depresja to stan, który trwa dłużej: tygodniami, a nawet miesiącami.
Nie dotyczy tylko emocji, ale także codziennego funkcjonowania.

Może wiązać się z:

problemami ze snem,

trudnościami z koncentracją,

brakiem energii,

poczuciem ciężkości w wykonywaniu zwykłych czynności,

wycofaniem z relacji.

To nie chwilowa reakcja, lecz utrzymujący się stan, który wpływa na wiele obszarów życia.

🌱 Warto wiedzieć:
Smutek jest emocją - naturalną częścią życia.
Depresja jest zaburzeniem nastroju – stanem, który wymaga rozpoznania i profesjonalnego wsparcia.

Jeśli zauważasz, że obniżony nastrój trwa dłużej i zaczyna wpływać na codzienne życie to warto o tym porozmawiać.

Czasem pierwszy krok, czyli sięgnięcie po wsparcie, otwiera drogę do zmiany i większej równowagi.

01/10/2025

Kiedy boli nas ząb to idziemy do dentysty.
Kiedy złamiemy nogę, szukamy pomocy u ortopedy.

Dlaczego więc, gdy boli nas w środku to mamy czuć wstyd, prosząc o wsparcie?

Psychoterapia nie jest oznaką słabości.

To decyzja o tym, żeby zadbać o siebie.
Tak samo, jak dbamy o ciało, kondycję czy zdrowie fizyczne.

💡 Terapia to inwestycja:
👉 w spokój,
👉 w lepsze relacje,
👉 w umiejętność radzenia sobie z emocjami,
👉 w przyszłość: swoją i swoich bliskich.

Nie chodzi o to, że „coś jest z Tobą nie tak”.
Chodzi o to, że chcesz żyć pełniej, lżej, z większym zrozumieniem siebie.

🌱 Prawda jest taka:
proszenie o pomoc to jeden z najbardziej odważnych kroków, jakie możemy zrobić dla siebie.

Jeśli od dawna zastanawiasz się nad terapią, potraktuj to jak zaproszenie.

Zrobienie pierwszego kroku nie oznacza, że jesteś słaba czy słaby.
To znaczy, że jesteś gotowy/-a, by zadbać o siebie naprawdę.