Dr Izabela Ewa Kopaniszyn/ Masteryourlife

30/11/2025

Dawaj sobie prawo do większej autentyczności, nawet jeśli odbywa się to kosztem przynależności. Bo autentyczność niemal zawsze wiąże się z utratą jakiejś formy przynależności — ludzie chcą, byś wierzył w to, w co oni wierzą, byś przyznawał im rację w ich widzeniu świata i spędzał z nimi czas na plotkowaniu, obgadywaniu czy próżnej rozrywce — w ucieczce od rzeczywistości. 💨

Kiedy jednak wreszcie postawisz na uruchomienie swojego potencjału, na własną kreatywność, po prostu zacznie ci być szkoda czasu. ⏳

Autentyczność nie jest cechą, którą się posiada lub nie — to codzienna praktyka wybierania siebie. A twój rozwinięty potencjał okaże się w końcu darem nie tylko dla ciebie, ale i dla świata. Bo prawdziwy rozwój nie kończy się na „ja”, „mój”, „moje” — on zaczyna się tam, gdzie kończy się walka o przetrwanie. Gdy masz przestrzeń i komfort, pojawia się potrzeba dawania, dzielenia się. Czujesz wtedy, że komu wiele dano, od tego wiele się wymaga — a może raczej: ten, komu wiele dano, wiele wymaga od siebie. I wtedy twoja pełnia staje się światłem dla innych. ✨

Posłuchaj więcej na ten w podcaście pt.:"Jaki jest Twój maksymalny potencjał" na kanale MasterYourLife na Spotify ▶️🎧

15/11/2025

🇵🇱🇬🇧
Większość ludzi nie doświadcza samorealizacji. Dlaczego? Potencjał samorealizacji może rozwijać się dopiero tam, gdzie znika napięcie, lęk i przymus. Dlatego powinniśmy codziennie, świadomie obserwować w sobie te stany — neurozę, przymus, stres — i stopniowo je rozpuszczać. To one blokują nasz pełen potencjał, który mógłby rozkwitnąć w sposób dla nas samych zaskakujący. Bo kiedy ludzie odblokowują swój potencjał, zwykle zaczynają doświadczać czegoś niezwykłego — jakby znaleźli się w trajektorii swobodnego lotu, w przestrzeni pozytywnego zaskakiwania samych siebie. 🤩

Wtedy warto zadać sobie pytanie o swój maksymalny potencjał, jednocześnie wiedząc, że nie da się na nie odpowiedzieć teoretycznie — jedynie w działaniu, czyli realizując ten potencjał. A w miarę jak będziemy go coraz bardziej realizować, on sam będzie się rozrastał — będzie go coraz więcej. 📈

Posłuchaj więcej na ten w najnowszym podcaście pt.:"Jaki jest Twój maksymalny potencjał" na kanale MasterYourLife na Spotify ▶️🎧
_________________________
Most people never experience self-realization. Why? Because the potential for self-realization can only unfold where tension, fear, and compulsion dissolve. That’s why we should consciously observe these states within ourselves every day — neurosis, compulsion, stress — and gradually let them melt away. These are the forces that block our full potential, the very potential that could blossom in ways that might surprise even us. Because when people unblock their potential, they usually begin to experience something extraordinary — as if they’ve entered a trajectory of free flight, a space of positively surprising themselves. 🤩

That’s when it’s worth asking yourself about your maximum potential, while knowing that it’s not a question you can answer theoretically — only through action, by realizing that potential. And the more we bring it into being, the more it grows — it keeps expanding. 📈

10/11/2025

05/11/2025

Z perspektywy rozumu powiemy sobie, że emocjom nie możemy zaufać, nie możemy w pełni na nich polegać, bo wiemy, jak bardzo są kapryśne, nieprzewidywalne. Człowiek kierujący się uczuciami jest jak żeglarz bez kompasu, bez nawigacji, rzucony w fale różnych nastrojów. Dzisiaj zawieje wiatr zachwytu, a jutro będzie sztorm gniewu, a pojutrze flauta depresji. Jak zatem budować w tym jakieś stałe struktury czy systemy etyczne? Nie da się, nie ma takiej możliwości. Logika z drugiej strony da nam takie stałe oparcie – ona będzie właśnie tym kompasem, tą nawigacją. I ona odróżnia nas też, na pewno znacząco, od świata zwierząt. W świecie ludzkim powstała bardzo zaawansowana nauka i cała sztuka polemiki, sztuka argumentacji. To nie wzięło się znikąd – wzięło się stąd, że w sposób nieprawdopodobnie zaawansowany używamy jednak naszego rozumu. 🧠

Logika zatem potrafi wyjaśnić świat, ale czy potrafi go przeżyć? Życie bez emocji, z drugiej strony, byłoby zupełnie zimną kalkulacją – rachunkiem zysków i strat. Więc kiedy mówimy, że rozum jest tym, co odróżnia człowieka od zwierzęcia, to serce powie: „Tak, ale zapominasz, że właśnie czucie czyni nas ludźmi. Współczucie, zachwyt, miłość, wstyd, wdzięczność…”
Żadne z nich nie jest logicznym wnioskiem, tylko odpowiedniego rodzaju wibracją duszy, drganiem na określonej częstotliwości. I bez nich logika staje się wręcz niebezpieczna – wyrachowana, dehumanizująca. Jak na przykład wszelkie kalkulacje biurokratów, którzy liczą tylko zyski zamiast istnień ludzkich, zamiast kosztów w przyrodzie, gdzie giną niezliczone ilości istnień w imię zysków. To nie powinno mieć miejsca. I tak właśnie manifestuje się suchy rozum, sucha kalkulacja. Dlatego emocje bywają tym językiem prawdy, tym drgnieniem w ciele, które wie, zanim pomyślisz. Serce też wie, zanim nazwiesz. ♥️

[czytaj dalej w sekcji komentarzy]

Posłuchaj więcej na ten temat w najnowszym Live'ie Premium pt.: "Czym kierować się w życiu" na kanale MasterYourLife na YouTube ▶️

28/10/2025

🇵🇱🇬🇧
W codziennych wyborach — życiowych i zawodowych — często powtarzamy mikronawyki, które na pierwszy rzut oka nie wyglądają jak błędy. Społeczeństwo wręcz potrafi je nagradzać. A jednak to one po cichu podcinają nam skrzydła i spowalniają nasz rozwój. 🪽🔪

1. Wybieramy bezpieczeństwo zamiast sensu. Kiedy mówisz sobie: „lepiej nie ryzykować, zostanę tu, może nie zarabiam dobrze, ale przynajmniej mam ZUS” — uczysz swoją podświadomość, że życie to przetrwanie, a nie rozwój. 📉

2. Odkładanie własnych projektów, by nadmiernie pomagać innym, to także subtelna forma autosabotażu. Czasem to ucieczka od swojego powołania, od poznania i zaprzyjaźnienia się ze sobą. A przecież niczego lepszego nie zrobisz dla innych niż stworzenie szczęśliwego siebie. Pokochanie siebie to najlepszy dar, jaki możesz ofiarować światu. 🎁

3. Praca ponad siły, wbrew swoim granicom, poza to kolejny mikronawyk. Ulegamy kultowi produktywności, który tak naprawdę przykrywa brak zaufania — do siebie, do życia, do ciszy, do chwili obecnej. 🏋🏽‍♀️

4. I wreszcie — brak celebracji małych zwycięstw. Nie gratulujemy sobie, nie świętujemy nawet drobnych sukcesów. A przecież to właśnie takie momenty warto zauważać i doceniać. Możesz stworzyć własny rytuał małej celebracji — zdrowy mikronawyk wdzięczności. Bo jeśli nie świętujesz postępów, twój umysł uczy się, że nawet sukces nie przynosi ulgi. Zaczynasz gonić króliczka bez końca, zamiast po prostu cieszyć się drogą. 🏆

Posłuchaj więcej na ten w najnowszym podcaście pt.:"Jakie mikro-nawyki rujnują Twoje życie?" na kanale MasterYourLife na Spotify ▶️🎧
_________________________

17/10/2025

🇵🇱🇬🇧
Jeżeli stale się mart, jeżeli pochodzisz z rodziny, w którym zamartwianie się uznano za sposób okazywania miłości, to możesz zastosować pewien prosty trik. Możesz się martwić codziennie — przez 15 minut, ale zawsze o stałej porze. To tak zwana terapia paradoksalna. 💁🏻‍♀️

Jeśli ustalisz konkretny moment na martwienie się, z czasem będziesz robić to coraz rzadziej, aż w końcu nawyk sam wygaśnie.

A więc jeśli naprawdę czujesz, że musisz się martwić, wyznacz sobie, na przykład, godzinę 17:15 jako czas na totalne zamartwianie się — i nie rób wtedy absolutnie nic innego. Odłóż wszystkie sprawy, zamknij się w ciemnym pokoju i martw się na całego. Wyobrażaj sobie najgorsze możliwe scenariusze, a potem zapisz wszystko, co Ci przyszło do głowy. ✍️

Takie sprytne, a czasem wręcz zabawne triki potrafią być niezwykle skuteczne, jeśli chodzi o przechytrzenie naszego umysłu — tego samego, który wcześniej próbuje przechytrzyć nas. 🥷

Posłuchaj więcej na ten w najnowszym podcaście pt.:"Jak korzystać z życia na 100%?" na kanale MasterYourLife na Spotify ▶️🎧
_________________________

If you worry constantly — if you come from a family where worrying was seen as a way of showing love — you can try a simple trick. You can worry every day, for 15 minutes, but always at the same time. This is what’s called paradoxical therapy. 💁🏻‍♀️

When you set a specific time for worrying, over time you’ll find yourself doing it less and less, until the habit fades away completely.

So if you truly feel the need to worry, pick, say, 5:15 p.m. as your official worrying time — and do absolutely nothing else then. Put everything aside, sit alone in a dark room, and worry as hard as you can. Imagine the worst possible scenarios, and then write down everything that comes to your mind. ✍️

These clever — and sometimes even funny — tricks can be surprisingly effective when it comes to outsmarting our own mind, the very one that so often tries to outsmart us. 🥷