Logo4All Praktijk voor Logopedie

26/05/2022

24/08/2021

👌👌

Het is vakantie..tijd voor wat natuur leer plezier..schrijf je kind nu in zodat het kan genieten van onze vakantie kamp activiteiten in de natuur.

05/02/2020

Meld je nu aan voor 6 februari

21/11/2019

29/10/2019

World Stroke Day

Geen reden voor een feest, maar wel awareness. Een stroke of beroerte genoemd, is een belangrijke doodsoorzaak in Suriname en wereldwijd. Er zijn twee verschillende vormen van een stroke t.w.: herseninfarct en -bloeding. Een herseninfarct heeft de meeste overlevingskans. Het is simpelweg een verstopping of vernauwing van de bloedvaten in de hersenen. Hierdoor krijgt het naliggende deel van de hersenen onvoldoende of geen zuurstof meer en sterft af. Daardoor kunnen er onder andere verlammingsverschijnselen en neurologische taal- en spraakstoornissen ontstaan. Bij een hersenbloeding komt er bloed buiten de bloedvaten terecht doordat er een breuk/ scheur in het bloedvat ontstaat. Het bloed veroorzaakt een grote druk in de hersenen waardoor deze verdrukt worden en afsterven. Na een hersenbloeding is er grote kans op overlijden.

De eerste 3 uren na het ontstaan van de eerste verschijnselen van een beroerte, is er nog kans om erger te voorkomen of om het geheel terug te draaien. Na een beroerte is de revalidatiewindow in de eerste 3 weken het grootst is.

Bij neurologische taal-, spraak- en slikstoornissen is expertise van de logopedist van nauwelijks te overschatten betekenis. Neem daarom zonodig kontakt met ons op, hetzij telefonisch of persoonlijk. Wij zitten op het Revalidatiecentrum aan de Margarethalaan 46 en zijn telefonisch bereikbaar op het nummer 442222 toestel 434.

Delen van deze post is lief en leidt tot meer awareness

15/04/2019

Hoe stimuleer je de taal en spraakontwikkeling van het kind? Hieronder enkele tips😊

24/12/2018

Gezegende feestdagen en een fijne jaarwisseling.

16/11/2018

Het is weer zover lieve mensen!
Op zaterdag 24 november 2018 is er bij Logo4All Praktijk voor Logopedie (zie hun facebookpagina) een GRATIS (preventieve) logopedische screening voor kinderen, waarvan de ouders denken dat hun kind een mogelijk logopedisch probleem heeft of in een risicozone zit. De screening vindt plaats tussen 10.00 - 14.00 uur en uitsluitend op afspraak.

Preventieve logopedie is onmisbaar bij het tijdig signaleren en behandelen van problemen op het gebied van de spraak- en taalontwikkeling bij jonge kinderen. De logopedist is hiervoor de deskundige. Die kan het onderscheid maken tussen spraak- en taalachterstanden & spraak- en taalstoornissen. Tijdig signaleren van spraak- en taalstoornissen voorkomt o.a.: uitstroom naar het speciaal onderwijs, voortijdige schooluitval, gedragsproblemen en criminaliteit.

Voor het opgeven of aanmelden van uw kind kunt u ons een berichtje sturen, bellen of appen op het nummer: (+597) 8668972. Graag ook meteen aangeven hoe oud uw kind is en welk tijdstip tussen 10.00 en 14.00 uur u het best uitkomt. Aanmelden of opgeven van uw kind kan tot en met vrijdag 23 november 2018.

DEEL DIT BERICHT A.U.B. VERDER!

11/11/2018

De gesluierde moeder in de Amsterdamse supermarkt spreekt in het Arabisch met haar dochtertje. Een meneer passeert haar en ik hoor hem geïrriteerd zeggen: ‘Waarom spreek je geen Nederlands met dat kind? Je woont toch in Nederland!’ Mijn mond valt open, als ik diezelfde meneer even later bij de ...

10/11/2018

Prachtig

Shamla Maharaj 30, has cerebral palsy. She has a degree in Agribusiness Management, a Masters in Marketing and Agribusiness and has just started her PhD.

“My father left school at 9 to labour in the cane fields so he could help support his family. When he and my mother had me they knew nothing about disabilities or cerebral palsy. 30 years ago in rural Trinidad, you never saw anyone with disabilities. My parents gave me so much love and support and did the best thing they could have done- which was to treat me like anyone else. My father would always say “my daughter has to get an education”. When I was 4, he started taking me to the Princess Elizabeth Special School in POS. He would leave me there and I would return home every 2 weekends. I would cry and it was hard on all of us. I remember on one of those long journeys, a bus driver took my dad and I off because he said I couldn’t sit on my father’s lap but it was the only option because if I sat on a seat I would have fallen. My thinking, my understanding, my thoughts, my mind , are just like anyone else’s. My disability is purely physical. I don’t have control of my left hand and my legs. I think I can do anything because that’s how my family treats me. My two younger brothers tease me, rough play, like they would any sister. When I was younger and instigated mischief, my mother would say “Shamla you’re the eldest, you should know better”
We are a developing country and people with disabilities have a long way to go to be understood, to be treated with dignity. The more we are out and integrated in everyday life, the more society will empathise and treat us as any other. For example, when I transitioned to Secondary School at 14, children were curious and asked questions because it was the first time interacting with someone like me and that was good because they understood that I was just like them mentally. I made friends, did well at school. People ask if I will go abroad to live but I have no wish to. I want to live work and have full independence in my own country. I want to be part of that change here for all people with disabilities.

Two years ago, my father finally retired when he turned 60. He had an aneurism without any warning and died suddenly. He didn’t get time to enjoy his retirement. He worked so hard for us. We miss him all the time and each day we would bring in conversations while going through our daily lives.
I work full time at Saudia Holdings Ltd in Barrackpore where I get full support from my boss and colleagues. I remember being asked if I was quitting work while I did my Doctorate. Really? Then who would pay for my education? I have to be independent and support myself. Having a disability does not mean dependence. Day by day, I am trying to become as financially and physically independent as I can because one day my mother won’t be here and I will have to take care of myself (even though my brothers do). I don’t want to live on a disability grant. Disability is all about the mind, and severity is determined by external forces. If people treat you like you have a disability, you act like you have one. If they treat you normally, you act like you are normal…. that’s who I am.”

29/10/2018

26/10/2018

23/10/2018