18/11/2022
"โดดเดี่ยว" มักตามมา
หลังคำว่า "คนเดียว"
และมาก่อนคำว่า "เดียวดาย"
หลายคนเลยเข้าใจกันไปว่า...
"คนเดียว"จึงมัก "เดียวดาย" เสมอ
สุดท้าย...เราต่างจึงกลัวการอยู่คนเดียว
เพราะคนส่วนใหญ่ สร้างภาพจำไว้แล้ว
มันเจือปนไปด้วยความเหงา เศร้า
โดดเดี่ยว เดียวดาย วังเวง เคว้งคว้าง
ทั้งๆ ที่อาจเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด
ในการสร้างสมาธิ ตั้งสติ ค้นหาตัวเอง
ทำความเข้าใจตัวเอง จัดการชีวิต
เติมมุมมองใหม่ๆ และลงมือทำตามความฝัน
เราปล่อยเวลาให้สูญเปล่า
ไปกับบทสรุปที่คนอื่นตั้งนิยามไว้
ทอดถอนใจ เพราะไปไม่เป็น
"ไม่เคยคิดว่าจะต้องอยู่คนเดียว"
"ไม่รู้จะมีชีวิตต่อไปยังไง ถ้าต้องใช้ชีวิตลำพัง"
"ไม่มี passion ไม่มีเป้าหมาย
เพราะใช้ชีวิตตลอดมา โดยพึ่งพาความเคยชิน"
เมื่อเสียดายอดีต
จึงให้เวลาไว้อาลัยยาวนานเกินไป
จนลืมมองไปว่า...
"ลำพัง มิได้ทำให้ชีวิตพัง
ลำพัง ให้พลัง"
ให้โอกาสสร้างชีวิตใหม่ด้วยตัวเองต่างหาก!
เปลี่ยน "ปมด้อย"
เป็น "โอกาส"
ที่สวรรค์เลือกมอบให้กับบางคนเท่านั้น
อยู่ที่ว่าจะรู้ตัวเมื่อไร ว่าที่ได้มาคือ "ของขวัญ"
บางที...แค่คำ ก็ทำให้หลุดพ้นได้
ลองเปลี่ยนจากคำว่า
"ใช้ชีวิตเพียงลำพัง"
เพราะยังดูเหงา
มาเป็นคำว่า
"ใช้ชีวิตอย่างเป็นอิสระ"
เพื่อปลดโซ่ ที่ผูกความคิดเราไว้
เพื่อจะได้รู้ซะที...
ว่าวันนี้...แท้จริงแล้วเรามีปีก
และชีวิตเรา อาจถูกที่ถูกทางมากกว่านี้
ถ้าเรามีเวลาสงบ ตั้งสติ
และควบคุมอารมณ์เป็น
บินได้ รู้เป้าหมาย ปลายทางชัด
---
ว.แหวน
