01/11/2025
โพสนี้อยากเข้าใจคนซึมเศร้าเฉยๆ ว่า ทำไมเขาปล่อยวางไม่ได้ซักที ทำไมเขามัวแต่คิดลบวนไปวนมา ทำไมไม่มองบวก
ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากทำ เพราะคงไม่มีใครอยากอยู่ในวังวนนี้
แต่ ‘ส่วนหนึ่ง’ เพราะว่า เครือข่ายสมอง
‘มุ่งสนใจภายใน’ (Default mode network: DMN)
มันเปิดค้างไว้ ไม่หลุดออกมาซักที
คนปกติก็มีเครือข่ายสมองนี้เช่นกัน มันคือความร่วมมือกันของสมองหลายๆ ส่วน สร้างโหมดที่สนใจความคิด อารมณ์ที่อยู่ภายใน
บางคนเรียกว่าโหมดเหม่อลอยค่ะ
ข้อดีของสมองโหมดนี้เยอะมาก มันทำให้เกิดความคิดแก้ไขปัญหา มันทำให้ทบทวนถึงอดีตที่ควรแก้ไข มันทำให้เกิดความคิดสร้างสรรค์ ฯลฯ เพราะมันทำให้สมองตัดสิ่งรบกวนภายนอกได้ง่าย แล้วมุ่งอยู่กับสิ่งที่กำลังคิด
แต่ปัญหาอันร้ายแรงของโรคซึมเศร้าคือ สมองส่วนอารมณ์และความจำ กำลังสร้างอารมณ์ลบขึ้นมาอยู่ กำลังดึงความทรงจำอันปวดร้าวมาอยู่
วิธีที่จะหลุดออกมาคือออกจากสภาพเหม่อ
ซึ่งเรียบร้อยค่ะ เครือข่าย DMN ของคนซึมเศร้ากำลังอยู่ในสภาพผิดปกติ เปิดใช้งานยาวๆ เลย เพราะส่วนที่คอยสวิตซ์โหมด (Salience network) พังจ้า
ดังนั้นมันจะฟีลประมาณจมน้ำ แบบไม่มีอะไรช่วยน่ะ เชือกก็ไม่มี คว้าอะไรก็ไม่ได้ อยากออกใจจะขาดแต่น้ำมันก็ยังท่วมมิดหัว ตะกุยตะกายอยู่อย่างนั้น ไอ้สิ่งรอบตัวก็เหมือนมองผ่านน้ำน่ะ ลางๆ ไม่ก็เทาไปเลย ไม่ก็ไม่เข้ามาในลานสายตาเลย
แล้ววนแมร่งอยู่อย่างนั้น เวลามันก็เหมือนยืดออก เหมือนมันนานกว่าปกติ เรื่องร้ายๆ ที่เกิดขึ้นแล้วก็โผล่มาอยู่นั้น เรื่องร้ายๆ ที่ยังไม่เกิดก็ชิงคาดการ์ณไปก่อน หรือไม่ก็ไม่ได่มีเรื่องอะไร มันเศร้าของมันอยู่อย่างนั้น
อันนี้ไม่ใช่พยายามจะประพันธ์นิยายหรืออะไร
อันนี้คือสิ่งที่คนที่เป็นเล่าจริงๆ และมันก็ตรงกันโดยมิได้นัดหมายค่ะ
วิธีจะพ้นจากน้ำที่ไร้ก้นบึ้งคือ เดินมารักษาค่ะ ถ้าคนใกล้ตัวที่สนิทมากๆ พาเขามารักษาให้ได้
ต้องใช้ยาต้านเศร้ามันเพิ่มสารสื่อประสาทสูงนานจนถึงระดับที่ สมองผลิตสารงอกปลายประสาท (BDNF) เพื่อให้ส่วนสวิตซ์ และส่วนควบคุมอารมณ์ (PFC: Top down cognitive control) มันกลับมาทำงานให้ได้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้ทุกท่าน
มันเหมือนนิรันดร์ แต่มันไม่นิรันดร์ค่ะ มันมีทางออกจริงๆ