What are the opening hours?

Tuesday 10:00 - 19:00 Wednesday 10:00 - 19:00 Thursday 10:00 - 19:00 Friday 10:00 - 19:00 Saturday 10:00 - 19:00

Psikolog Şükran Pelin Balcı

Home
Turkey
Ankara
Psikolog Şükran Pelin Balcı

İşi ile ilgili sosyal medya üzerinden gelebilecek soruları cevaplamak isteyen naçizane bir psikolog...

30/08/2025

Bir Kendilik Sahnesi #12

Tatilim de tatilim🌱✨

28/08/2025

Bir Kendilik Sahnesi #11

Benim de tatilim oluyor🌱✨
Day 1

26/08/2025

Bir Kendilik Sahnesi #10

Aynalar ve yarattığı yanılgı…

Yanılgı getiren aynalarla öznelliğimizden de gerçeğimizden de kopuyoruz. Kendimizle ilişkimizi bozuyoruz. Özellikle terapi sürecinde bulacağımız bu işlevi hayatımızda bulma ve sürdürme becerisini edinebiliriz. Gerçekçi aynalarla onarımı başlattığımız deneyimler diliyorum.

21/07/2025

Bir Kendilik Sahnesi #8

Büyürken büyüttüğüm kardeşime…

“Kardeşim evlendi… Ama içimde bir yerde, sanki oğlum evlenmiş gibi.”

Ben 13’tüm, o 8. Okula beraber gidip geliyoruz. Bir sabah çıkmıyor evden. “Çorabım sıcak değil” diye ağlıyor. Ben de kalkıp Mersin sıcağında ütüyü fişe taktım, çorabını ısıttım ve giydirdim. Ancak öyle çıkabildik evden. İnadına boyun eğdiğim yegâne kişidir kendisi.

Bu anı benim için önemli bir şeyin simgesi aslında. Yalnızca o sabahın değil; yıllar süren bir şefkatin, bir bakımın, bir büyütmenin izi.

Ben onun ablasi değil; biraz da gölgeden annesi oldum. Ve bi’tabii benim eşsiz deneyimlerimin en güzel parçası oldu kendisi…

Zamanla denkleşip birbirimize sırdaş olduk. Ortak acılarda paydaş olduk. Becerikli bir insan şahsı:)

Şimdi kendi ailesini kurdu. Büyümenin ve büyütmenin tadını çıkarmasını temenni ediyorum.

Bu yazıyı kendim gibi olanlara da ithaf ediyorum:

Çorap ütüleyen, devamsızlık hakkını kardeşine harcayan, öğretmenle veli gibi konuşan, okul kantininde iki kişilik harçlık harcayan, gözleriyle büyüten ablalara…

Kayıtlara geçmez ama ruhun belleğinde hep yer eder.

Ve şimdi kalbimden bir cümle geçiyor sadece:

“Ne güzel büyüdün yahu.”

04/07/2025

Bir Kendilik Sahnesi #7

ALACASI İÇİNDE

Her felakette ne kadar katmanlı bir sistem sorununun sarmalında kayboluyoruz. Çözümler, gereklilikler ve yılgınlıklarla savaşırken; hızlıca değişmezliğe olan inancımızla sarılıp sarmalanıyor ve unutmaya mecbur kalıyoruz.

̇hi̇sar

03/07/2025

Bir Kendilik Sahnesi #6

Yine kendimi telkin ediyorum. Yazmak için zorlama “pelin”, her postun altında da metinler aforizmalar olmasın varsın🤞

24/06/2025

Bir Kendilik Sahnesi #5

Nice yaşlara kuzu kulağım🌱🌱

Bugünü sadece doğumgünün gibi geçirmiyoruz sanki; birlikte büyümenin, emekle kurduğumuz bağın
küçük bir çocuğun çevresine ördüğü sevgi halkasının ta kendisisin sen🎈

Güney Emek, adınla yaşa anneciğim…

İçeriden dışarıya bir anlatı yolculuğu.

#16062021

15/06/2025

Bir Kendilik Sahnesi #4

Babacığıma🥹

Minari, büyük laflar etmeden çok şey anlatan bir film. Bir göç hikâyesi gibi başlıyor ama ilerledikçe izleyiciyi sessizce bir ilişkisel sahnenin içine alıyor. Baba figürü – Jacob –
alışıldık anlamda kahraman değil. Kimi zaman uzak, kimi zaman inatçı, kimi zaman umutsuz ama hep orada. Ve tam da bu hâliyle film boyunca bir çocuğun gözünden
babalık işlevinin ne kadar karmaşık ama hayati bir şey olduğunu sezdiriyor.

Baba figürü burada yalnızca fiziksel bir varlık değil. O, çocuğun içsel dünyasında şekillenen bir yön duygusu, bir direnç, bir pusula gibi. Görünmeyen ama hissedilen.
Büyük cümleler kurmaz; bazen susar, bazen geri çekilir ama o sessizlikte bile bir çocuk kendini taşıyacak bir şey bulur.

Minari’de Jacob, ailesi için kurduğu hayatı her zaman anlatamaz. Ama onun varoluşundaki süreklilik, çocuğun iç dünyasında bir referans noktası olarak kalır. Kendilik psikolojisiyle bakınca bu referans, idealize edilen bir figürden çok, eşlik eden bir figürdür. Tamir edici değil; tanık olan.

Babalık, filmde bir anlatım değil, bir zemin gibi işleniyor. Çocuk için o zemin bazen sarsılıyor, bazen çatlıyor. Ama yine de bir şeyin üstünde durabildiğini hissedebiliyor seyirci.

Ve işte bu da bir babalık işlevi: sadece korumak değil, çocuğun kendi ayaklarıyla durabilmesine alan açmak.
Minari bitkisi gibi... Kolayca yetişen ama kökü güçlü bir şey. Görünmez, iddiasız ama dayanıklı. Jacob belki çocuklarının gözünde zaman zaman hatalı, zaman zaman uzak ama yine de onların gelişiminde bir yön duygusu, bir içeriden dayanma hissi olarak kalıyor.

Film bittiğinde, baba hâlâ orada ama artık onun taşıdığı şey sadece bir karakter değil — bir içsel yapı. Ve bu yapı, çocuğun gelişiminde sessizce taşınmaya devam eder. Minari, babalık figürünü yüksek sesle anlatmaz. Ama tam da bu nedenle o figürün iç dünyadaki yankısı daha güçlü duyulur. Bazen birinin sadece orada olması, bir ömürlük
eşlik sağlar. Bu da kendi başına bir sahne kurar: görünmeyen ama hep var olan bir sahne.

“Sizin de sessizce size eşlik eden bir figürünüz oldu mu hiç?”

13/06/2025

Bir Kendilik Sahnesi #3

Tüketirken de tükeniyor muyum ki?

Bazen tek yapmak istediğim şey;
Bir dizi açıp saatlerce izlemek ya da bir oyunun içinde kaybolmak. Hatta çoğu zaman ikisini eş zamanlı yapmak.

Ne üretmek, ne katkı sunmak, ne de çabalamak istiyorum.
Sadece… bir hikâyeyi izlemek, kontrolün bende olmadığı bir yerde olmak.

Çünkü bazen üretmek bile ağır geliyor.
Bazen ‘anlamlı bir hayat yaşamak’ baskısı, hayatın kendisini kaçırıyor. Bu baskıdan azade olduğumda da suçluluktan, işe yaramazlıktan içim eziliyor.

Dizi izlerken kendimden uzaklaşıyorum.
Oyun oynarken, durdurulabilir bir dünyada olmak
gerçek hayattaki mecburiyetlerimi geride bırakıyor.
Bazen hiçbir şeye yetişmek istemiyorum. Çok sevdiğim bir yere gideceksem bile zorlanıyorum. Çünkü belki… o anlarda özlediğim o sorumsuzluğu tadıyorum.

Bir kaçış belki ama kendimi azarlamadığım bir kaçış olması temennisiyle çabalıyorum.

Bazen sadece seyretmek istiyorum.
Sadece orada olmak.
Belki de şimdilik bu yeter.
Vauvv tembelliğin ifşası mı😵‍💫

“İçerden dışarıya bir anlatı yolculuğu”

10/06/2025

Bir Kendilik Sahnesi #2
“Merak ediyorum…”
Bazen birinin hikâyesinde ne olacak diye…
Bazen o gün kimin ona iyi geldiğini…
Ya da sadece neden o kahveyi seçtiğini merak ediyorum.

Benimki yalnızca bilgiye aç bir zihin değil,
temasa açık bir yürek.
Çünkü merak, bazen bir ilişkiye giden ilk patikadır.
Bir “sen var mısın?” sorusunun içten hali…

En temel ihtiyaçlarımızdan biri aynalanmak.
Ama aynalayabilmek için önce görmeye,
görebilmek içinse merak etmeye ihtiyaç var.

Merak, bir başka insanın içini hissetmeye açılan kapıdır. Ötekini var etmek için hoş bir yardımcı da aynı zamanda…

Ve benim için biraz muzip, biraz duygusal, biraz da terapötik bir alan.
Soru sormadan değil;
cevaba bağlanmadan ama temas ederek bakmak…
Bazen de sadece şu geçiyor içimden:

“Acaba bugün nasıldı?”

*Şarkı da yazıya eşlik etsin🥰🥰

İçeriden dışarıya bir anlatı yolculuğu.

25/10/2021

Ben nasıl büyük adam olucam?
-Sorumluluk aldığında
Tercihlerinin, kararlarının ve ihtiyaçlarının getirdiği sorumlulukları aldığında…
-Sınırlarını belirlediğinde
Duracağın ve durduracağın yeri belirlediğinde…
-Kendini yatıştırabildiğinde
Zorlu duygu ve durumlarda sana iyi geleceğini bildiğin bir yöntemle kendini yayıştırabildiğinde…
-Kendine dair fakındalığın olduğunda
Her zaman neyi neden yaptığını bilmek zorunda değilsin elbette ama o anı anlamlandırmak istediğinde; neden-sonuç ilişkisi kurabildiğinde…
-Özgün bir kendilikle sosyalleştiğinde
Yaşam alanlarında seni sen yapan pek çok otantik özelliğinle var olabildiğinde…

Bunları yapabilmek çok zaman alır, kolay olmadığını biliyorum ama mümkün olduğunu da biliyorum. Bu alanları geliştirmek için destek alabilirsiniz.

Ayrıca demeden geçemeyeceğim; “Yetişkinlik” kavramı çok cazip gelmeyebilir ama keyif garantilidir:)

15/10/2021

Herkesin doğum sonrası işe dönüş hikayesi ne kadar da birbirinden farklı. Bu aralar insanların tecrübelerini okumakla meşgul oldum, bazı benzerlikler olsa da hepimizin duygu ve düşüncelerin ne kadar ayrıştığını fark ediyorum.

Mesela ben ortalamadan çok daha kısa bir sürede işe dönmeye ihtiyaç duydum. Neyse ki sevdiğim ve şanslı hissettiğim bir mesleği yapıyorum. Pandemi döneminde evden online çalışarak bebeğimden uzak kalmıyorum, tabi zaman zaman kendi ihtiyaçlarım için dışarıda da oluyorum. Ofise dönmek bende heyecan yarattı:) Mekan olarak ofis zihinsel meşguliyetlerimi de azalttı. Evde kaldığım süre içerisinde yapılacak işler, görevler, detaylar asla son bulmuyordu. Ancak kısa süreli de olsa ofise gelip geri dönmek zihinsel bir rahatlama sonrasında evde de daha keyifli zaman geçirmemi sağladı.

Sevgili Başak’ın (.dr.basak_karagoz_okutan )da söylediği gibi yetişkin dünyasına yeniden dahil olmuş gibi hissediyorum.

Elbette bu sürecin beni zorladığı ve afallattığı zamanlarda oldu, onları da zamanda paylaşacağım.

İşe geri dönen anaları babaları görelim🙅‍♀️🙅‍♀️🙅‍♀️

👇👇👇

Address

Ankara

Opening Hours

Tuesday	10:00 - 19:00
Wednesday	10:00 - 19:00
Thursday	10:00 - 19:00
Friday	10:00 - 19:00
Saturday	10:00 - 19:00

Website

http://www.sukranpelinbalci.com/

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Psikolog Şükran Pelin Balcı posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Practice

Send a message to Psikolog Şükran Pelin Balcı:

Shortcuts

Want your practice to be the top-listed Clinic in Ankara?