05/11/2025
35 yαş…
Sahi, gerçekten yolun yarısı mıydı bu?
Yoksa yaşanmışlıkları olana, kalbi büyüyene, biraz yorulup ama hâlâ direnen ruha açılan yeni bir başlangıç mı?
Her yıl dönüp arkama baktığımda aynı şeyi fark ediyorum.
Hiçbir şey tesadüf değil. Ne yaşadıklarım, ne hissettiklerim, ne vedalar, ne başlangıçlar…
Hepsi beni bugünkü halim yapmaya hizmet etti.
Kırıldım, topladım. Düştüm, kalktım. Sustum, büyüdüm.
Ama hiçbir zaman pes etmedim.
Bugün yeni yaşıma girerken, içimde büyük bir şükran var.
Kendime, hayata, sabrıma, dönüşüme…
Eskiden “Neden böyle oluyor?” diye sorduğum her şeyin
“İyi ki böyle olmuş” cevabına dönüştüğünü görüyorum artık.
Dile kolay, kendi kendini büyütmek…
Yirmilerde hayal ettiklerimi, otuzlarda yaşadım, çok şükür herşeyi öğrendim, büyüdüm.
Ve sonunda anladım,
Sadece kendim olmanın huzuru, dışarıdan gelen hiçbir onayın yerini tutmuyor.
Artık hızla koşmak değil, keyifle yürümek istiyorum.
Her şeyin hemen olmasına değil, doğru zamanda olmasına inanıyorum.
Çünkü öğrendim ki mutluluk; “olursa”lardan değil,
“içimde zaten var”lardan doğuyormuş.
Kırıldığım yerler beni güçlendirdi, sustuğum yerler beni olgunlaştırdı,
yolumda kalanlar kadar, geride bıraktıklarım da beni ben yaptı.
Ve artık biliyorum:
Güçlü olmak hiç yara almamak değil,
her yaradan sonra kendini yeniden toparlayabilmektir.
Bu sene kendime bir sözüm var:
Daha çok gülmek, daha derin nefes almak, daha gerçek yaşamak, daha özgür sevmek ve daha fazla yerler görmek istiyorum.
Az olsun, öz olsun.
Gürültü değil, huzur olsun.
Kendimi kanıtlamak değil, kendimi tamamlamak olsun.
Hoş geldin 35.
Ben hazırım.
Hem kendime, hem hayallerime, hem de içimde büyüyen o dingin kadına.
İyi ki doğdum.
İyi ki güçlendim.
İyi ki hâlâ umutluyum.
Ve iyi ki artık “olmam gereken yerdeyim” diyebiliyorum. 🤍
Her şeyi nasip eden Rabbim’e şükürler olsun. 🤲
🎂
