26/06/2020
🌟Hepimizin sevilme ihtiyacı vardır.Bebekken annemizin babamızın gözlerinin içine bakarken orada kendimizi ararız.Eğer sevgi görüyorsak hiç sorgulamaya gerek yoktur ve kendimizi sevilen ,beğenilen , değerli olarak kabul ederiz.
🌟Bazen işler yolunda gitmez ve biz bize bakım veren kişilerden kendimizle ilgili olumlu,bizi besleyici mesajlar alamayabiliriz.İçimizdeki sevilme ihtiyacı bir boşluk olarak durur ve doldurmak isteriz.Bazen arkadaşlar,bazen eş,bazen sevgili gibi başka yollarla o boşluklar doldurulmaya çalışılır.
🌟Fakat bu ihtiyaç bizde bir hassasiyete dönüşmüşse o zaman suistimale açık hala geliriz.Eğer bizler sevgi almak isterken karşılığında DEĞERLERİMİZDEN,SINIRLARIMIZDAN,KENDİMİZE AİT KURALLARDAN,ÖZ SAYGIMIZDAN vazgeçiyorsak biz orada gerçek bir sevgi almıyoruzdur.Gerçek bir sevgi almadığımız için büyüyemez ve güçlenemeyiz.
🌟Eğer gerçek bir sevgi varsa karşılığını SEVGİ,İLGİ ,SAYGI gibi değerlerle takas ederiz.İşte o zama beslenir ,büyür,çoğalırız yani vermekle azalmaz ,tükenmeyiz.Böyle bir durum alma verme dengesi demektir.Dengede olmak toprağa sımsıkı sarılmış ,köklenmiş bir ağaç gibi durabilmeye benzer.🌟🌟🌟