#korku #kaygı #insan
@tambiraslankizi_ 🤍🤍
Çocuğunuzun hayatta kim olmasını istersiniz?
Onun adı Osman. Büyüyünce ne yapacak bilinmez. Kim olacağı belli. Yüne Osman olacak.
Şimdi bırakın oyun oynasın..
#bırakınçocuklaroyunoynasın #gelişimpsikolojisi #gelişim #çocuk #özgürlük
Canım annem🤍
Anne sevginin kaynağıdır. Kucaklar, şefkatle yaklaşır. Yedirir, giydirir, gezdirir. Çocukluğunuzda ihtiyacınız olan sevgi ve güven duygusu için, kaynak annenizdir.
Anne seni çok seviyorum 🤍
#happymothersday #annelergünü #anne #pazar #aile #türkiye #tb
Yaşam; doğumla ölüm arasındaki süreç. Keskin virajları döndüğümüz, taşlı yollarında yürüdüğümüz, süprizlerini tecrübe ettiğimiz, kimi için kısacık, kimi için bitmek bilmeyen uzun bir süreç.
Dönüp geriye baktığımızda göz açıp kapatıncaya kadar geçip giden bir ömür.
Yaşamın anlamı sizde. Yaşamımın anlamı bende. Anlamlı bir yaşam için neye ihtiyacımız olduğunu kendimize soralım. İhtiyacımız olanı bulamıyorsak, #psikoterapi süreci ile gelin birlikte anlayalım.
Uzman Psikolog Mehtap Ak
#uzmanpsikolog #ucanpsikolog #psikolog
“Bir yer bulalım dünyadan uzak..” @pinhanitakip
#çiftterapisi #ilişkiler #uzmanpsikolog
Kadın olarak sınırlarınızı koruyun! 💪🏻💪🏻
#kadın #kadınolmak #cinselistismar #uzmanpsikologmehtapak
Vulva, kadının genital bölgesine dışarıdan bakınca gözle görülebilen kısımdır. Vajinayı ise dışardan gözle bakmakla göremezsiniz. Jinekolojik muayenede bile doktor dışardan bakarak vajinayı göremez. Cinsel ilişkiden zevk almanın yolu, kendi organını tanımaktan geçer. Cinsellik doğumdan ölüme kadar devam eden, son derece doğal bir durumdur. Cinsellik alanında yaşadığınız sorunlar için destek almaktan çekinmeyin.
#vajinismus #vajinismustedavisi
“... Son zamanlarda dikkatimi çeken bir başka husus ise başkaları. Ben kendimi ortaya çıkarmaya başlarken kendime yaramayan kısımları atmak istiyorum. Bünyem atıyor onları vücuttan. Bünye kabul etmiyor artık. Başkalarını duymak, kuralları öğrenmek istemiyorum. Hep olması gereken ideaallerden bıktım. Başkalarına göre hayatıma yön vermekten en mükemmel şeyi olmaktan sıkıldım. Kendimi dinlemek istiyorum. Ne diyorum ben ve ne istiyorum, onu duymak istiyorum. Başkalarının sesini kısmam gerekiyor. Çünkü onlar parazit yapıyor. Onların sesi açıkken kendi sesimi duyamıyorum. Olması gerekenlerden bir çıkmak istiyorum. Ve şu sıralar hep buna akmaktayım. “Su akar yolunu bulur” lafı hoşuma giderdi fakat peki niye hiç bulmuyor derdim. Meğer akıtmıyormuşum o suyu. Önünü tıkıyormuşum. Akmasına bir müsade et. Uzun zamandır tıkanmış olan su önce pis akacak. Bir sürü çılı çırpı biriktirdi beklerken, önü tıkalıyken.”
Sevgili danışanımdan aldığım mektubun bir paragrafını sizinle paylaşmak istedim. Psikoterapi sürecinin neyi ifade ettiğini bu kadar içten bir anlatımla okuduğumu hatırlamıyorum. Psikoterapi kişinin içsel yolculuğunda kendisi ile yüzleştiği bir süreçtir. Bu süreçte çektiğiniz acı sizi hayata karşı güçlendirir.
#psikoterapi #psikoloji #kadın #womanpower
Geçen hafta Caddebostan sahilinde kız kardeşimle yürüyüşe çıkmıştık. Zeynep hayatı ile ilgili bir açılımda bulunmuştu bana. Şimdi, o gün kaydettiğim bu videoyla karşılaştığımda Zeynep’in benimle yaptığı paylaşımı çok daha anlamlı buldum.
Şairin de dediği gibi; “hayat kısa kuşlar uçuyor.” Zeynebim.. “Yakın zamana kadar geçmişe dönüp baktığımda hep yarım kalan bir hayatım olduğunu düşünürdüm. Zamanla bu hissin yön değiştireceğine inanırdım. Ancak düşündüğüm gibi olmadı. Yarım bıraktığım hayatımı tamamlamam gerektiği konusunda ısrarcıydım. Öyle de yaptım. Nazilli’ye geri döndüm. Eskiden oturduğum mahallenin yakınlarında yarım kalan hayatımı tamamlamak üzere bir hayat kuracaktım. Bir an önce ait olduğum sokağa gitmeliyim diyordum. VE İŞTE ŞİMDİ O SOKAĞIN BAŞINDAYIM. Derin bir nefes aldım. Mahallenin güler yüzlü bakkalı Hasan amcayı aradı gözlerim. Dükkanı az öteye taşımış, daha büyükçe bir masanın başında oturmuş müşteri bekliyordu. Hasan amcayı görebildiğim için oldukça şanslıydım çünkü görmek istediğim çoğu şeyi göremedim. Yaşadığım şehir, kaldığım öğrenci yurdu, yıllarca bana ait olduğunu düşündüğüm odam artık başkalarına aitti. Yatağımda başkası uyuyordu ve anlatılanlara göre benden sonra farklı farklı öğrencilerin evi olmuştu benim yuvam..
Mahallemizin güzel köpekleri çoktan çoluk çocuğa karışmış, birkaç tanesi de kaybolmuş gitmişti.. İşte o park! Parkın yanındaki basketbol sahası ve Onun evine bakan bank...
Hiçbir şeyin eskisi gibi olmadığını anlayabilmem için, tekrar buraya dönmem gerektiğini düşünememiştim. Sümer’de yarım kalmış bir hikaye sanıyordum benimkini. Herşeyin alışkanlıklardan ibaret olduğunu anlayabilmek için, bu yolculuğu yapmaya ihtiyacımın olduğunu kimse söylememişti bana. “Yarım kalmış hayatlar”